...η ιερή ανατομία του σύμπαντος μέσα στον άνθρωπο... κατά τον Πλάτωνα

Ο Πλάτωνας στο βιβλίο του Τίμαιος ή Περί Φύσεως, 
εξηγεί διεξοδικά την κατασκευή του ανθρώπινου σώματος.

Ο εγκέφαλος έλεγε, είναι το όργανο στο ανθρώπινο σώμα που μέσα σε 
αυτόν βρίσκεται αναμεμιγμένη η ψυχή. 
Μέσα στον εγκέφαλο βρίσκεται η θεία συνείδηση.
Ο εγκέφαλος βρίσκεται στο κεφάλι, το υψηλότερο μέρος του ανθρώπινου σώματος. 
Ο νωτιαίος μυελός που είναι η συνέχεια του εγκεφάλου, διατρέχει όλη την 
σπονδυλική στήλη. (Οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμαζαν ιερά σήραγγα ή ιερό καλάμι 
ή σωλήνα). Ο νωτιαίος μυελός καταλήγει στο χαμηλότερο σημείο του σώματος 
που είναι και το πλησιέστερο στη γη. Το σπέρμα είναι στην ουσία ένα είδος εγκεφαλονωτιαίου μυελού. Αυτός ο μυελός ή η πνευματική ουσία είναι τόσο ισχυρή 
που μπορεί με την είσοδο της στη μήτρα να παράγει καινούρια ζωή. 
Η θεία συνείδηση αναμεμιγμένη με τις ουσίες του σώματος, κατεβαίνει από ψηλά 
στο κεφάλι και καταλήγει στο χαμηλότερο ενεργειακό κέντρο.

Αυτό το κέντρο ονομάζεται Μουλαντάρ στα σανσκριτικά και σημαίνει 
υποστηρικτική ρίζα. Όλες οι ουσίες του σώματος καταλήγουν σε αυτή την 
υποστηρικτική ρίζα. Σε αυτή την υποστηρικτική ρίζα υπάρχει υψηλή συγκέντρωση 
χυμού ή μυελού. Μέσα στον μυελό κρύβεται η πνευματική ενέργεια και αυτή 
καταλήγει μέσω των υγρών του σώματος στο κατώτερο κέντρο. 
Όταν γίνεται άσκοπη κατασπατάληση των υγρών του σώματος γίνεται 
κατασπατάληση της ενέργειας της ψυχής. 
Ή γίνεται κατασπατάληση της πνευματικής καθαρότητας. 
Αυτό συμβαίνει γιατί η φυσική ουσία που στο σώμα συγκεντρώνει τον αιθέρα 
και το άρωμα της ψυχής, είναι το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. 
Δεν υπάρχει όμως καμία «αμαρτία» πίσω από την κατασπατάληση της 
ενέργειας της ψυχής. Απλά πίσω από την άσκοπη κατασπατάληση, υπάρχει 
η άγνοια για την φύση των πραγμάτων και ταυτόχρονα η λεγόμενη 
προσκόλληση στα κατώτερα στρώματα.

Ας σταθούμε για λίγο στα λόγια του Πλάτωνα για την κατασκευή του 
ανθρώπινου σώματος.
Μέσα σε αυτή την κατασκευή και μέσα στο υλικό σώμα βρίσκεται ο Θεός. 
Ο Θεός είναι αναμεμιγμένος με μαεστρία μέσα στο υλικό σώμα. 
Η συγκεκριμένη θεολογική γνώση του Πλάτωνα, έρχεται και κουμπώνει με 
την ανατολική γνώση περί θεότητας. 
Η ανατολική θεολογία στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην γνώση της ύπαρξης 
του Θεού μέσα στο σώμα. 
Μέσα σε κάθε σώμα και αναμεμιγμένο μέσα στα υγρά, τις σάρκες και 
τον σκελετό, έχει γίνει πρόβλεψη να βρίσκεται ο δημιουργός. 
Αυτό σαν γνώση είναι πολύ-πολύ σημαντική. 
Έτσι, το γεγονός ότι οι άνθρωποι κάνουν διαλογισμό γυρνώντας μέσα 
σε αυτούς για να βρουν τον Θεό, ακούγεται όμορφο και φυσιολογικό. 
Αναπαύει την καρδιά του ανθρώπου μια αληθινή γνώση σαν και αυτή.

Είναι χρειαζούμενο να ξέρεις ότι ο Θεός βρίσκεται, όντως, μέσα 
στον άνθρωπο. 
Υπάρχει σαν δυνατότητα μέσα σε αυτόν, εάν ο ίδιος κινηθεί προς αυτήν 
την κατεύθυνση. Μέσα στο σώμα το ίδιο και σε υλική μορφή, υπάρχει η 
ανάμιξη της θεϊκής ενέργειας. Εάν δεν κινηθεί όμως κάποιος προς τα επάνω, 
δεν πρόκειται ποτά να το διαπιστώσει. Το ανθρώπινο σώμα, μικρογραφία 
ολάκερης της ύπαρξης, εμπεριέχει μέσα σε αυτό, ακόμα και την υψηλότερη 
μορφή δημιουργίας. Ο άνθρωπος είναι ένα ακριβές αντίγραφο της δημιουργίας. 
Είναι υλοποιημένος καθ’ εικόνα και ομοίωση. 
Είναι καιρός να ακούσεις αυτά τα λόγια, γνωρίζοντας ότι αυτά, αντιπροσωπεύουν 
ολάκερη την αλήθεια. Ακριβώς, επειδή ο Θεός ήδη βρίσκεται μέσα σε αυτόν, 
υπάρχει η δυνατότητα να τον βρει. Οι άνθρωποι κοιτώντας προς τα επάνω, 
(μιλώντας για το θείο), αναγνωρίζουν το μέρος της δημιουργίας που βρίσκεται 
έξω από αυτούς. Το σωστότερο όμως, θα ήταν να εστιάζονταν μέσα σε αυτούς.
~*~
ΤΙΜΑΙΟΣ ή ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ 

Η πλατωνική φυσική. 
Το σύμπαν, η ψυχή του ανθρώπου, η ψυχή του κόσμου. 
Έκθεση των κοσμολογικών, φυσικών, ιατρικών και ανθρωπολογικών απόψεων 
του φιλοσόφου με τρόπο άλλοτε κοντινό στη μυθολογική αφήγηση και άλλοτε 
αυστηρά επιστημονικό.
ΚΡΙΤΙΑΣ ή ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ: 
Ημιτελής διάλογος στον οποίο ο Κριτίας αφηγείται πώς ήταν οργανωμένη 
η πόλη των Αθηνών εννέα χιλιάδες χρόνια πριν και πώς απέκρουσε την επιδρομή 
των κατοίκων της Ατλαντίδας.
Ο Πλάτων γεννήθηκε το 427 π.Χ., γόνος επιφανούς Αθηναϊκής οικογένειας. 
Έλαβε σπουδαία παιδεία και γνώρισε τα Ελληνικά φιλοσοφικά ρεύματα. 
Αυτό όμως που διαμόρφωσε καθοριστικά την ηθική και πνευματική του υπόσταση 
ήταν ο Σωκράτης, με τη ζωή, τη φιλοσοφία και τον θάνατό του. 
Ο μεγάλος φιλόσοφος ήταν αιτία να στραφεί ο νεαρός Πλάτων στη φιλοσοφία, 
και η Σωκρατική εννοιολογία αποτέλεσε βάση για τη δημιουργία της κατοπινής 
Πλατωνικής θεωρίας των Ιδεών. 
Ο Πλάτων ερμήνευσε βαθύτατα τον Σωκράτη ως άνθρωπο και διδάσκαλο, 
και αποτύπωσε την προσωπικότητά του σε πολλά έργα του. 
Ταξίδεψε στην Αίγυπτο, την Κυρήνη και τη Μεγάλη Ελλάδα, όπου προσπάθησε, 
χωρίς επιτυχία να εφαρμόσει τις πολιτικές αρχές του στην οργάνωση των 
Ελληνικών πόλεων της Σικελίας. 
Το 387 π.Χ. ίδρυσε στην Αθήνα την Ακαδημία, περίφημο κέντρο της φιλοσοφίας 
και των Μουσών, που διατηρήθηκε σχεδόν δέκα αιώνες, μέχρι τους χρόνους 
του Ιουστινιανού. 
Ο Πλάτων αφοσιώθηκε ως το θάνατό του (348 π.Χ) στη διδασκαλία και τη συγγραφή. 
Τα έργα του, που σώζονται όλα, ταξινόμησε ο Θράσυλλος σε εννέα τετραλογίες. 
Όλα σχεδόν ανήκουν στο είδος του διαλόγου, με το οποίο ο Πλάτων αναδείχτηκε, 
εκτός από κορυφαίος φιλόσοφος, αληθινός ποιητής. 
Η διδασκαλία του πηγάζει από τα δόγματα της Ελληνικής σκέψης, τον Ορφισμό, 
την Πυθαγόρεια και την Ιωνική φιλοσοφία και βέβαια τον Σωκρατικό λόγο, και διαμορφώνεται τελικά, ως προσωπική δημιουργία του Πλάτωνος, σε ένα 
κολοσσιαίο φιλοσοφικό σύστημα. 
Η φιλοσοφία του - ηθική, οντολογική, πολιτική - είναι το θεμέλιο του παγκόσμιου 
Ιδεαλισμού και επηρέασε περισσότερο ίσως απ' οποιονδήποτε άλλο τη σκέψη 
όλων των εποχών. 

Από την παρουσίαση της έκδοσης