Πρὶν ἀπό μερικὰ χρόνια οἱ δημοσκοπήσεις ἔδειχναν μιὰ σταθερὴ προσήλωση
πρὸς τὸ κυβερνῶν κόμμα, παρὰ τὶς ἠχηρὲς καὶ βροντώδεις –θὰ λέγαμε–
ἀποτυχίες του. Ξαφνικὰ ἔγινε μιὰ ἀπότομη μετατόπιση.
Ἀπὸ ψυχολογικὴ ἄποψη τὸ φαινόμενο εἶναι εὐεξήγητο, ἄν λάβουμε ὑπόψη
τὴν ψυχολογία τῶν ἐπιβατῶν ποὺ ξαφνικὰ ἀντιλαμβάνονται ὅτι τὸ σκάφος
στὸ ὁποῖο ἐπιβαίνουν «μπάζει» ἀπὸ τὴ μιὰ «μπάντα».
Αὐτομάτως μετακινοῦνται πρὸς τὴν ἄλλη «μπάντα» καὶ τὸτε τὸ σκάφος ἀπὸ
τὴ μιὰ στιγμὴ στὴν ἄλλη... «μπατάρει». Καὶ τότε πᾶνε ὅλοι «σούμπιτοι»!
πρὸς τὸ κυβερνῶν κόμμα, παρὰ τὶς ἠχηρὲς καὶ βροντώδεις –θὰ λέγαμε–
ἀποτυχίες του. Ξαφνικὰ ἔγινε μιὰ ἀπότομη μετατόπιση.
Ἀπὸ ψυχολογικὴ ἄποψη τὸ φαινόμενο εἶναι εὐεξήγητο, ἄν λάβουμε ὑπόψη
τὴν ψυχολογία τῶν ἐπιβατῶν ποὺ ξαφνικὰ ἀντιλαμβάνονται ὅτι τὸ σκάφος
στὸ ὁποῖο ἐπιβαίνουν «μπάζει» ἀπὸ τὴ μιὰ «μπάντα».
Αὐτομάτως μετακινοῦνται πρὸς τὴν ἄλλη «μπάντα» καὶ τὸτε τὸ σκάφος ἀπὸ
τὴ μιὰ στιγμὴ στὴν ἄλλη... «μπατάρει». Καὶ τότε πᾶνε ὅλοι «σούμπιτοι»!
Ὅταν τὸ 2009 ἀκούστηκε τὸ παράγγελμα «Ἐλᾶτε! Λεφτὰ ὑπάρχουν», τότε
τὰ ἄγνωμα πλήθη τοῦ σκάφους κινήθηκαν πρὸς τὴν «μπάντα» μὲ τὰ λεφτὰ.
Ποὺ δὲν ὑπῆρχαν.
Κι ἄνοιξαν τότε οἱ μεγάλες ρωγμὲς, ὁπότε κλήθηκαν κάποιοι ἐπιτήδειοι δύτες
νὰ τὶς βουλώσουν. Εἰς μάτην!
Καὶ τότε ἤχησαν οἱ ἐλπιδοφόρες σειρῆνες μὲ τὰ σωτήρια προγράμματα
τοῦ Ζαππείου. Τὰ πλήθη στράφηκαν πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ οἱ τότε κυβερνῆτες
ἄρχισαν νὰ ζητοῦν «στουπὶ» γιὰ τὸ βούλωμα τῶν ὀπῶν ποὺ εἶχαν ἀνοιχτεῖ.
Τὸ «στουπὶ», βάσει τοῦ πρώτου μνημονίου, ἦταν ὑποχρεωτικὸ νὰ τὸ πάρουμε
πάλι ἀπὸ ξένα καὶ συγκεκριμένα ταμεῖα ποὺ δὲν εἶχαν τὴν εὐαισθησία τοῦ
ἀείμνηστου Καραμουρτζούνη, τοῦ κάποτε συντρέχτη τῶν φτωχῶν.
Οἱ «πιλότοι» τῶν πιστωτῶν ζητοῦσαν ἀφαίρεση μέχρι ἐσωρούχων γιὰ νὰ
μπαλωθεῖ «ἡ τράτα μας ἡ κουρελοῦ», κατὰ τὸ παλαιὸ ναυτικὸ ἆσμα.
Τὰ φέσια ἄρχισαν νὰ πέφτουν πάνω στὸ κεφάλι τοῦ λαοῦ, ὅπως οἱ κατραπακιές
τοῦ Βεληγκέκα στὸ σβέρκο τοῦ Καραγκιόζη.
Καὶ τότε οἱ ταλαίπωροι ἐπιβάτες, βλέποντας τὸ ξεγύμνωμα, ἄφησαν τὴν
«μπάντα» τῶν Ζαππείων καὶ στράφηκαν πρὸς τὴν «μπάντα» τοῦ Προγράμματος Θεσσαλονίκης (κατώτερο μεροκάματο 750 ευρώ, τέρμα ὁ ΕΝΦΙΑ, τέρμα ἡ ξένη
ἀκρίδα καὶ ὁ κακὸς Γερμανὸς).
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἐκπληκτικὸ: νέα μετατόπιση πρὸς τὴν ἀριστερὴ πλευρὰ.
Τὸ σκάφος ἔπλεε καὶ πλέει κουτσά-στραβά. Ἐδῶ καὶ κάποιους μῆνες ἄρχισε
νὰ μπάζει πολλά νερά καὶ οἱ δημοσκοπήσεις δείχνουν ὅτι ὅπου νὰ ’ναι βουλιάζει.
Πρῶτοι, σὰν τοὺς ποντικοὺς, ἄρχισαν νὰ τὸ ἐγκαταλείπουν ἐπώνυμοι καλλιτέχνες, συγγραφεῖς, διανοητὲς ποὺ ἐπὶ μῆνες ἦσαν οἱ καλύτεροὶ του διαλαλητές.
Ἔτσι, γιὰ νὰ κρατήσουν τὴν καλλιτεχνικὴ καὶ πνευματικὴ ἀνεξαρτησία τους!
Παρότι τὸ κυβερνητικὸ σκάφος, λόγῳ ἰσχυροῦ κυματισμοῦ, τραμπαλίζεται καὶ
τὸ ἀδοκίμαστο πλήρωμα ζαλίζεται, παρότι τὰ ὕφαλὰ του ἔχουν τρυπήσει καὶ
τὰ ξάρτια ἔχουν ξεφτίσει, ἐξακολουθεῖ νὰ πλέει, χωρὶς πάντως νὰ εἶναι σίγουρο
ποῦ πηγαίνει. Οὔτε κι ἄν πρόκειται κάποτε να φθάσει.
τὰ ἄγνωμα πλήθη τοῦ σκάφους κινήθηκαν πρὸς τὴν «μπάντα» μὲ τὰ λεφτὰ.
Ποὺ δὲν ὑπῆρχαν.
Κι ἄνοιξαν τότε οἱ μεγάλες ρωγμὲς, ὁπότε κλήθηκαν κάποιοι ἐπιτήδειοι δύτες
νὰ τὶς βουλώσουν. Εἰς μάτην!
Καὶ τότε ἤχησαν οἱ ἐλπιδοφόρες σειρῆνες μὲ τὰ σωτήρια προγράμματα
τοῦ Ζαππείου. Τὰ πλήθη στράφηκαν πρὸς τὰ ἐκεῖ καὶ οἱ τότε κυβερνῆτες
ἄρχισαν νὰ ζητοῦν «στουπὶ» γιὰ τὸ βούλωμα τῶν ὀπῶν ποὺ εἶχαν ἀνοιχτεῖ.
Τὸ «στουπὶ», βάσει τοῦ πρώτου μνημονίου, ἦταν ὑποχρεωτικὸ νὰ τὸ πάρουμε
πάλι ἀπὸ ξένα καὶ συγκεκριμένα ταμεῖα ποὺ δὲν εἶχαν τὴν εὐαισθησία τοῦ
ἀείμνηστου Καραμουρτζούνη, τοῦ κάποτε συντρέχτη τῶν φτωχῶν.
Οἱ «πιλότοι» τῶν πιστωτῶν ζητοῦσαν ἀφαίρεση μέχρι ἐσωρούχων γιὰ νὰ
μπαλωθεῖ «ἡ τράτα μας ἡ κουρελοῦ», κατὰ τὸ παλαιὸ ναυτικὸ ἆσμα.
Τὰ φέσια ἄρχισαν νὰ πέφτουν πάνω στὸ κεφάλι τοῦ λαοῦ, ὅπως οἱ κατραπακιές
τοῦ Βεληγκέκα στὸ σβέρκο τοῦ Καραγκιόζη.
Καὶ τότε οἱ ταλαίπωροι ἐπιβάτες, βλέποντας τὸ ξεγύμνωμα, ἄφησαν τὴν
«μπάντα» τῶν Ζαππείων καὶ στράφηκαν πρὸς τὴν «μπάντα» τοῦ Προγράμματος Θεσσαλονίκης (κατώτερο μεροκάματο 750 ευρώ, τέρμα ὁ ΕΝΦΙΑ, τέρμα ἡ ξένη
ἀκρίδα καὶ ὁ κακὸς Γερμανὸς).
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἐκπληκτικὸ: νέα μετατόπιση πρὸς τὴν ἀριστερὴ πλευρὰ.
Τὸ σκάφος ἔπλεε καὶ πλέει κουτσά-στραβά. Ἐδῶ καὶ κάποιους μῆνες ἄρχισε
νὰ μπάζει πολλά νερά καὶ οἱ δημοσκοπήσεις δείχνουν ὅτι ὅπου νὰ ’ναι βουλιάζει.
Πρῶτοι, σὰν τοὺς ποντικοὺς, ἄρχισαν νὰ τὸ ἐγκαταλείπουν ἐπώνυμοι καλλιτέχνες, συγγραφεῖς, διανοητὲς ποὺ ἐπὶ μῆνες ἦσαν οἱ καλύτεροὶ του διαλαλητές.
Ἔτσι, γιὰ νὰ κρατήσουν τὴν καλλιτεχνικὴ καὶ πνευματικὴ ἀνεξαρτησία τους!
Παρότι τὸ κυβερνητικὸ σκάφος, λόγῳ ἰσχυροῦ κυματισμοῦ, τραμπαλίζεται καὶ
τὸ ἀδοκίμαστο πλήρωμα ζαλίζεται, παρότι τὰ ὕφαλὰ του ἔχουν τρυπήσει καὶ
τὰ ξάρτια ἔχουν ξεφτίσει, ἐξακολουθεῖ νὰ πλέει, χωρὶς πάντως νὰ εἶναι σίγουρο
ποῦ πηγαίνει. Οὔτε κι ἄν πρόκειται κάποτε να φθάσει.
Ὅπως ψυχολογικά ἦταν ἀναμενόμενο, πάμπολλοι ἐπιβάτες ἄρχισαν νὰ
μετακινοῦνται πρὸς τὴν δεξιὰ μπάντα, ἀλλὰ ὄχι ὁλικὰ. Καὶ τοῦτο γιατὶ ἀκόμη
δὲν ἤχησε τὸ ἐλπιδοφόρο σάλπισμα
«Ἐλᾶτε σ’ ἐμᾶς˙ ξέρουμε ποῦ καὶ πῶς θὰ βροῦμε λεφτὰ».
Ὅπου νὰ ’ναι θὰ ἀκουστεῖ καὶ θὰ γίνει νὲα μετατόπιση.
Ἤδη ὑποτονθορύζεται (=σιγομουρμουρίζεται) γιὰ τὰ λυκόρνια τῶν ξένων
ἐπενδύσεων. Ποὺ θὰ ἀγοράσουν «μπίρ παρὰ» ὅσα μὲ κόπους δεκαετιῶν
κατορθώσαμε νὰ ἀποκτήσουμε καὶ νὰ δημιουργήσουμε.
Δυστυχῶς, στὸ δοκιμαζόμενο ἀπὸ τόσες φουρτοῦνες σκάφος δὲν ἀκούστηκε
ἀκόμη μιὰ ἠχηρὴ καὶ πειστικὴ καπετανίστικη φωνὴ νὰ λέει:
«Σταθεῖτε στὴ μέση τοῦ σκάφους. Ὅσο θὰ εἴσαστε στὶς μπάντες, κάποια στιγμὴ
ἀνάσκελα θὰ πᾶτε». Οἱ μάταιες μετακινήσεις ἀπὸ τὴ μιὰ πλευρὰ στὴν ἄλλη
κάνουν τὸ σκάφος ἕνα κουφάρι ἄδειο ποὺ πάντα θὰ γίνεται παίγνιο τῶν κυμάτων.
μετακινοῦνται πρὸς τὴν δεξιὰ μπάντα, ἀλλὰ ὄχι ὁλικὰ. Καὶ τοῦτο γιατὶ ἀκόμη
δὲν ἤχησε τὸ ἐλπιδοφόρο σάλπισμα
«Ἐλᾶτε σ’ ἐμᾶς˙ ξέρουμε ποῦ καὶ πῶς θὰ βροῦμε λεφτὰ».
Ὅπου νὰ ’ναι θὰ ἀκουστεῖ καὶ θὰ γίνει νὲα μετατόπιση.
Ἤδη ὑποτονθορύζεται (=σιγομουρμουρίζεται) γιὰ τὰ λυκόρνια τῶν ξένων
ἐπενδύσεων. Ποὺ θὰ ἀγοράσουν «μπίρ παρὰ» ὅσα μὲ κόπους δεκαετιῶν
κατορθώσαμε νὰ ἀποκτήσουμε καὶ νὰ δημιουργήσουμε.
Δυστυχῶς, στὸ δοκιμαζόμενο ἀπὸ τόσες φουρτοῦνες σκάφος δὲν ἀκούστηκε
ἀκόμη μιὰ ἠχηρὴ καὶ πειστικὴ καπετανίστικη φωνὴ νὰ λέει:
«Σταθεῖτε στὴ μέση τοῦ σκάφους. Ὅσο θὰ εἴσαστε στὶς μπάντες, κάποια στιγμὴ
ἀνάσκελα θὰ πᾶτε». Οἱ μάταιες μετακινήσεις ἀπὸ τὴ μιὰ πλευρὰ στὴν ἄλλη
κάνουν τὸ σκάφος ἕνα κουφάρι ἄδειο ποὺ πάντα θὰ γίνεται παίγνιο τῶν κυμάτων.
Σημείωση: Ὁ ἀναγνώστης ἄς μὴ νομίσει ὅτι δίνω κομματικὴ γραμμή.
Δεκαετίες τώρα ἔχω ἀφήσει πίσω μου τὰ κόμματα.
Ἔχουν τόση πνευματικὴ γύμνια, πού, ὅταν τὰ βλέπω, κρυώνω ἀκόμη καὶ
ἄν φοράω κατακαλόκαιρο... παλτὸ!
Δεκαετίες τώρα ἔχω ἀφήσει πίσω μου τὰ κόμματα.
Ἔχουν τόση πνευματικὴ γύμνια, πού, ὅταν τὰ βλέπω, κρυώνω ἀκόμη καὶ
ἄν φοράω κατακαλόκαιρο... παλτὸ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου