Η ιδέα ανήκει στον Βενιαμίν Φραγκλίνο, ο οποίος το πρότεινε το 1784, ώστε οι άνθρωποι να έχουν περισσότερο φυσικό φως κατά τους θερινούς μήνες.
Τον 20ο αιώνα, εφαρμόστηκε στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ώστε να εξοικονομηθούν ενεργειακοί πόροι.
Μετά καταργήθηκε, χρησιμοποιήθηκε στο Β’ Παγκόσμιο και από την ενεργειακή κρίση του 1973, μονιμοποιήθηκε.
Στην Ελλάδα υιοθετήθηκε το 1973.
Το 1997 η κυβέρνηση διατύπωσε τη σκέψη να μην εφαρμοστεί η θερινή ώρα, ώστε η Ελλάδα να συγκλίνει «ωρολογιακά» με την κεντρική Ευρώπη, αλλά τελικά το μέτρο επικράτησε.
Η ώρα Γκρίνουιτς δεν αλλάζει, γι’ αυτό το καλοκαίρι η Ελλάδα είναι 3 ώρες και το χειμώνα 2 ώρες μπροστά από το Γκρίνουιτς.
Ως «κανονική» ώρα θεωρείται η χειμερινή, ενώ η τεχνητή-θερινή γίνεται εν όψει καλοκαιριού στα τέλη Μαρτίου.
Δεν προσαρμόζονται όλες οι χώρες στην αλλαγή ώρας. Ειδικά αυτές που βρίσκονται κοντά στον Ισημερινό, όπου η μέρα διαρκεί 12 ώρες και η νύχτα άλλες τόσες. Αντίθετα, όσο πιο κοντά κατευθύνεται κανείς προς τους Πόλους τόσο περισσότερο ηλιακό φως είναι διαθέσιμο κατά τις πρωινές και βραδινές ώρες. Επίσης, άλλο πρόγραμμα ακολουθούν οι Βορειοαμερικανοί, άλλο οι Ευρωπαίοι, άλλο οι Νοτιοαμερικανοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου