...Εμένα ποτέ δεν μου παραδόθηκες έτσι...Γράφει η Τζούτζη Μαντζουράνη...

Όμορφο σκοτεινό μου βλέμμα.

Τι κρύβεις πίσω απο τις
κόγχες των ανήσυχων ματιών σου;

Πως να τρυπώσω
στο μυαλό σου;
Εκεί,
πίσω απο το βλέμμα σου,
εκεί,
να ψάξω.
Να βρώ τις λύπες και τις χαρές
Να ανακαλύψω τους φόβους
και τις ενοχές σου....
Όμορφο μου κεφάλι!
Ακουμπάς στο μαξιλάρι
με τόση ευγένεια, τόση ηρεμία,
τόση παράδοση...

Εμένα ποτέ
δεν μου παραδόθηκες έτσι...

Κρατούσες πάντα
τα μυστικά σου,
πίσω από το μελένιο βλέμμα.
Τώρα πιά,
μάθαμε όμως...
Όμορφο μου αγόρι,
όμορφη αγάπη μου.
Τώρα κοιτάμε και οι δυό μας
μέσα απο το γυάλινο βλέμμα...
Και βλέπουμε,
θλίψη!

Μόνο θλίψη....

Τ.Μ. ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ.