Μπορεί κάτι που έγινε κατά το παρελθόν και το αγνοούσες
να σου χαλάσει όλο το κέφι (και μερικά άλλα) άμα το μάθεις
τυχαία και κατόπιν εορτής… όταν πια τα πράγματα έχουν αλλάξει;
Μέχρι πρόσφατα θα έλεγα: Όχι.
Σήμερα λέω: Ναι.
Είναι σαν να μαθεις οτι ο κολλητός που'χες προ 15ετίας ήταν θεατρίνος.
Πειράζει…
Όλα αποκτούν καινούργιους παρανομαστές.
Η διαδρομή που σε οδηγησε μέχρι στο τώρα… συνειδητοποιείς οτι ηταν
λάθος δρόμος. Υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι. Δεν πειράζει που ήταν θεατρίνος…πειράζει που εσύ ησουν σίγουρος οτι δεν ηταν.
Η διαδικασία λέγεται Αναδρομή που συχνά-πυκνά τσαλακώνει το τριανταφυλλένιο φόρεμα της Θεάς Αναμνησης.
Η Δεσποινίς Επένδυση νιώθει ξαφνικά κουρασμένη γιαγιά.
Γι' αυτό είμαι λυπημένος αυτον τον καιρό.
***************
Οταν κανεις δωρο την καρδιά σου σε μια γυναίκα ειναι το
μεγαλύτερο/καλύτερο/ακριβότερο που μπορείς.
Δεν έχει ωραιότερο.
Καρδιά! Τέλος… τικ-τακ-τικ-τακ…και το Τικ και το Τακ.
Παίζει να κανεις κι άλλα δώρα.
π.χ. την ηδονή σου…μια χαρά δώρο.
την παρέα σου… επίσης μια χαρά δώρο.
τη σκέψη σου… ω, τι ωραία.
Ομως το δώρο/καρδιά…δεν παίζεται.
Ειναι απο άλλο πλανήτη.
Και δεν το δίνουμε τοσο ευκολα όσο τ άλλα.
Δυο φορές την έδωσα.
Και τις δυο στα παρελθόν.
Πέρασαν τα χρόνια και μόνο καλές/πολύχρωμες αναμνήσεις είχα.
Βασικά ήταν εκείνο το αναζωγονητικό χαμόγελο της καθημερινής
υποδοχής/συνάντησης που κάθε φορά μου έλουζε με το φως του
την Θεά-Ανάμνηση.
Η Μανταμ Εμπιστοσούνη σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το πιο ομορφο
περιτύλιγμα της καρδιας-δώρου… σε χαρτί με πουα, που αγαπώ.
Πέρασαν τα χρόνια και ξαφνικά κι εντελώς απρόσμενα ήρθαν 2 αλήθειες…
σαν φαντάσματα ψυχών…
Δυο σκληρές μίζερες αλήθειες.
-Ε και τί έγινε; μου είπαν η Μις Απάντηση και η δίδυμη αδελφή της η
Μις Επιβεβαιωση.
-Μισό να το διαχειριστώ.
Δίκιο είχαν..
Τί μας νιάζει για τότε;
Τις εβαλα σε ενα ομορφο πουά κουτάκι και τέλος….
Εκανε κρυο εκείνο το βράδυ.
Ξαφνικά την περασμένη εβδομάδα ακούω… τουκ-τουκ-τουκ
Κάτι κτυπούσε μέσα από το κουτάκι.
Η μια καρδιά. Η χαμογελότερη.
Θα σκότωνα κάποτε γι αυτο το χαμόγελο.
-Τι είναι; τη ρωτησα
-Τίποτα… συγγνώμη.
-Δεν πειράζει.
Εκλεισα το κουτάκι.
Καταπιάστηκα με κάτι άλλο.
Μετά απο λίγο το γαμημενο το Μυαλό τηλεφωνησε:
-Θες να πιούμε καφέ;
-Θέλω. (τι διάολο; τηλεπάθεια;)
-Νάρθω με τη Μις Σκέψη;
-Αμέ!
Ηπιαμε το καφεδάκι μας.
-Θες να ανοιξουμε το κουτάκι;
-Ποιο κουτάκι;
-Εκείνο με τις 2 καρδιές. είπε το Μυαλό που βεβαια τα ξερει ολα.
-Α, το ανοιξα προ ολίγου… μια χαρά.
-Να τ ανοιξουμε…να τ' ανοίξουμε… συμφωνησε η Μις Σκέψη.
-Αμα επιμένετε...
Το ανοιξαμε… οι δυο καρδιές κοιμόντουσαν του καλού καιρού.
-Είδες; είπα στο Μυαλό.
-Είδα… ενταξει κλείστο.
Το εκλεισα και το'βαλα στη θέση του.
-Αντε πάμε τωρα… είπε το Μυαλό κι έπιιασε τη Μις Σκέψη αγκαζέ.
-Χαρηκα που τα'παμε… είπα και τους ξεπροβόδισα
-Αααααα ξέχασα κάτι! είπε η Μις Σκέψη.
-Τί;
-Το χαμόγελο.
-Ποιό χαμόγελο;
-Εκείνο της καθημερινής υποδοχής/συνάντησης τελικά
ήταν ψεύτικο;
************
-Τα λέμε…έχουμε ραντεβου με το Συκώτι που έχει βγάλει ενα πρηξιμο…
Θες να πούμε της μαντάμ Εμπιστοσύνη ναρθει για παρέα;
-Οχι!
Είχε γράψει πριν απο λίγο καιρό η φιλη μου η Μαρια ότι μόνο τα μάτια
μετράνε, τα υπόλοιπα είναι ντεκόρ.
Της είχα αφησα αμέσως μνμ.
-Διαφωνώ … τα μάτια μπορει να λένε ψέματα…μπορείς στο φινάλε να
τα κλείσεις… το χαμόγελο μετράει.
Το σκέφτηκα ξανα…
Λάθος…ούτε αυτο μετράει.
Τελικά η κλισέ ρήση των ανδρων είναι σωστή.
Ειναι ήττα για μένα αυτο. Εχω τσακωθεί και
Ντριιιν ξανα το τηλέφωνο.
Ο φιλος μου ο Στα-θης… Ο πιο κάφρος άνδρας που ξέρω.
Ειχα καιρό να τον δω…Τον απέφευγα… δεν αγαπώ ανδρικές καφρίλες.
-Παμε για καφρίλες;
-Αμέ… τι ωρα θαρθεις να με πάρεις.
-Ειμαι απο κάτω σε 5'
-Κατεβαίνω.
-Χο-χο-χο!
*********
Και μια πραγματική ιστορία-bonus
Κάποτε χωρίσαμε με μια γυναίκα την οποία η μητέρα μου αγαπούσε πολύ.
Στεναχωρέθηκε.
Την πήγα βόλτα μέχρι το Σούνιο και της εξηγούσα στη διαδρομή τις αιτίες.
Καναμε αναστροφή στον ναό του Ποσειδώνα.
Τοτε γυρισε με κοίταξε και μου είπε εκείνη που έχει ζήσει 50+ χρόνια
απόλυτου ερωτα.
-Και η αγάπη; Πού πήγε η αγάπη;
Σούνιο-Καλλιθέα είναι 68 χλμ.
Δεν βρηκα ούτε μια λέξη για απάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου