Μητέρα
Χτες την νύχτα οι φίλοι μου μου παν πως πάντα θα μαι μόνη
και πως κανείς δεν πρόκειται να πεθάνει για μένα.
Το πέταξαν έτσι ,
μαζί με την γόπα που έσβηναν στο τασάκι
και με το μπισκότο έτοιμο να εισχωρήσει στον οισοφάγο....
- Έτσι είναι ! παραδέχτηκα...
- Είναι αλήθεια μητέρα?
Δεν είναι αλήθεια λοιπόν ότι μου λεγες?
Θυμάμαι που κάποτε με μάλωσες
που στην προσευχή είχα ξεχάσει να πω:
« Ο Θεούλης να προσέχει όλα τα παιδάκια του Κόσμου»
Ντράπηκα τόσο μετά ,
που το βράδυ στον ύπνο μου είδα ένα κοριτσάκι να κλαίει με λυγμούς,
κι εγώ να χαζεύω μόνο τα δάκρυα του .
Την άλλη μέρα την κούκλα μου την χάρισα στην Λένα.
Μητέρα,
ξέρεις από τότε που έφυγα απ το σπίτι ,
κλαίω μόνη και πονάω μόνη.
Ειμαι μεγάλη βέβαια τώρα,
είναι τόσο αστείο να θέλω την μαμά μου .
Κι όμως μητέρα,
σκέφτομαι τις νύχτες που κούρνιαζα στην νυχτικιά σου
και δεν θέλω να είμαι γυναίκα από τώρα.
Μητέρα
έλα πάλι να μου πεις πως όλα τα παιδάκια είναι φίλοι μου
πως όταν έχει δύο αυτοκινητάκια ο Φώτης
θα μου χαρίσει το ένα γιατί μ αγαπάει,
πως το σαββατοκύριακο θα ρθεί η Φωτεινούλα κι ο Αλέκος να παίξουμε,
πως έχω φίλους,
πως η ζωή είναι όμορφη!!
Μητέρα,
ίσως δεν το ξέρεις μα σ’ αγαπάω.
Ίσως ξέχασα να στο πω, δεν είχα τον χρόνο να στο δείξω,
μα τώρα που οι φίλοι χαθήκανε στα Καλοκαίρια,
τώρα πια που είναι αργά ,
κοίμισε με πάλι στην αγκαλιά σου .
Και σε παρακαλώ μην πεθάνεις ποτέ για μένα ...
Εσύ που μπορείς να το κάνεις γιατί είσαι μητέρα ,
γιατί είσαι Μάνα μου ,
μην μ αφήσεις μόνη....
Όχι κι εσύ !
Φάνυ Φωτεινή Πολέμη
Χρόνια πολλα και καλά στις μανούλες αυτού του Κόσμου ~ 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου