...παιδί της Λέσβου και του Αιγαίου, προσφυγόπαιδο τρίτης γενιάς, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, υποπλοίαρχος του Λιμενικού Σώματος, ο άνθρωπος που
έσωσε πάνω από 5.000 θαλασσοδαρμένες ψυχές, πέθανε ξαφνικά
στα 44 του χρόνια. Η φυσιογνωμία του, που αποτυπώθηκε στην καρδιά των διασωθέντων, των συναδέλφων, των συμπατριωτών του και όλων όσων των γνώρισαν, καταγράφηκε και στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ «4.1 miles» για
να τον θυμάται η οικουμένη.
Η είδηση του θανάτου του Κυριάκου Παπαδόπουλου, σε ηλικία μόλις
44 ετών, έκανε αστραπιαία τον γύρο του Κόσμου κι ας ήταν ένας απλός καπετάνιος της Ακτοφυλακής στην Λέσβο.
44 ετών, έκανε αστραπιαία τον γύρο του Κόσμου κι ας ήταν ένας απλός καπετάνιος της Ακτοφυλακής στην Λέσβο.
Μια ακόμα απόδειξη για το τι πραγματικά μετρά στη ζωή.
Και η ζωή του καπετάνιου Κυριάκου Παπαδόπουλου, αν και σύντομη, μέτρησε πολύ περισσότερο από ό,τι η μακρά ζωή πολλών από εμάς: Εσωσε την ζωή πολλών προσφύγων όπως αποτυπώθηκε στο ντοκιμαντέρ «4.1 Miles», -τόσο χωρίζουν την Λέσβο από τις Μικρασιατικές Ακτές- της Δάφνης Ματζιαράκη,
που ήταν ο πρωταγωνιστής του.
που ήταν ο πρωταγωνιστής του.
Το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος είχε την σοφία -και στο θέμα αυτό- να τον προσκαλέσει στη Νέα Υόρκη, πέρυσι τον Μάρτιο.
4 1 Miles documentary by DAPHNE MATZIARAKI
- https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=R9TgaIqu6hI
Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στον ΟΗΕ παρουσία εκατοντάδων ομογενών και μη.
Εκείνος, την ώρα του θριάμβου του, ήταν σκεφτικός.
Εξέπεμπε μια σεμνότητα, μια ηρεμία και αποφασιστικότητα.
Δεν είχε αμφιβολία ότι έκανε απλά τον καθήκον του:
«Για εμάς», είπε, «ήταν άνθρωποι, πάνω απ’ όλα, όπως άνθρωποι είμαστε
κι εμείς».
Εξέπεμπε μια σεμνότητα, μια ηρεμία και αποφασιστικότητα.
Δεν είχε αμφιβολία ότι έκανε απλά τον καθήκον του:
«Για εμάς», είπε, «ήταν άνθρωποι, πάνω απ’ όλα, όπως άνθρωποι είμαστε
κι εμείς».
Αργότερα με επισκέφτηκε στο γραφείο μου. Δεν ήθελε να δημοσιεύσουμε μια αναμνηστική φωτογραφία του. Για να μην… ζηλέψουν οι συνάδελφοί του.
Αντί για ένα λουλούδι στον τάφο του, αναδημοσιεύω το σχόλιο που είχα γράψει, τότε, στις αρχές Μαρτίου του 2017, για εκείνον με τίτλο: «4.1 Miles» – Τώρα πια γνωρίζουμε. Χωρίς να αλλάξω ούτε μια λέξη. Είναι ο δικός μου τρόπος να αποχαιρετήσω έναν πραγματικά σπουδαίο άνθρωπο.
Κανείς δεν γίνεται πρόσφυγας από επιλογή. Ο πόλεμος και η φτώχεια αναγκάζει τους ανθρώπους να γίνουν πρόσφυγες. Είναι ο υπολογισμός ότι είναι προτιμότερο να δοκιμάσει κανείς να διασχίσει το Αιγαίο κι ας πνιγεί, παρά να παραμείνει στον εμπόλεμο τόπο του, στην φτώχεια.
Τώρα γιατί να είναι το Αιγαίο, γιατί να είναι η Ελλάδα η χώρα της επιλογής των προσφύγων να περάσουν στην Ευρώπη, είναι λίγο ώς πολύ γνωστά. Εχει να κάνει με την πολιτική του καλωσορίσματος που στην αρχή υιοθέτησε η κυβέρνηση του Τσίπρα, έχει να κάνει με την αδυναμία της χώρας να διαφυλάξει τα σύνορά της.
Η στήλη όμως αυτή δεν έχει την πρόθεση να αποδώσει ευθύνες για το κύμα των προσφύγων που έχουν φτάσει στη χώρα, αλλά επαίνους, θαυμασμό, υπερηφάνεια, για ανθρώπους που υπηρετούν στην Ακτοφυλακή και που με κίνδυνο της δικής τους της ζωής δίνουν ζωή σε χιλιάδες συνανθρώπους μας.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα σε ανθρώπους σαν τον καπετάνιο Κυριάκο Παπαδόπουλο και το προσωπικό ενός σκάφους της Ακτοφυλακής στην Λέσβο, στις αγκαλιές των οποίων η ανθρωπότητα -έχει αυτή την εντύπωση κανείς- εναπόθεσε τις τύχες αυτών των προσφύγων.
Ημουν μεταξύ 750 ομογενών και άλλων που παρακολούθησαν το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ «4.1 μίλια» της Δάφνης Ματζιαράκη, που παρουσίασε η Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ, το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος
και το Τμήμα των Απόψεων της εφημερίδας «New York Times», στον ΟΗΕ.
και το Τμήμα των Απόψεων της εφημερίδας «New York Times», στον ΟΗΕ.
Ηταν μια προσφορά στην αφύπνιση της ανθρωπιάς μας και μια προσφορά στην συγκινητική ανθρωπιά της Ελλάδας που συχνά δεν της αναγνωρίζεται, ιδίως στις ημέρες μας. Εφυγα από την επιβλητική αίθουσα της προβολής στον ΟΗΕ -ήταν
κι αυτό μια μεγάλη πρωτιά- με ένα αίσθημα ενοχής για όσα δεν κάνουμε για το πρόβλημα αυτό.
κι αυτό μια μεγάλη πρωτιά- με ένα αίσθημα ενοχής για όσα δεν κάνουμε για το πρόβλημα αυτό.
Εφυγα επίσης τυχερός που είδα από κοντά τον καπετάν Κυριάκο Παπαδόπουλο, έναν άνθρωπο που στάθηκε τυχερός στη ζωή του. Ναι, τυχερός, γιατί με τα όσα αξιοζήλευτα έκανε -και που δεν συγκρίνονται με αυτά τα εφήμερα που εμείς όλοι μας ασχολούμαστε- έδωσε νόημα στη ζωή του, τίμησε την χώρα του και έδωσε ζωή σε χιλιάδες κατατρεγμένους ανθρώπους.
«Για εμάς ήταν άνθρωποι, πάνω απ’ όλα, όπως άνθρωποι είμαστε κι εμείς», είπε
ο καπετάν Κυριάκος. «Ηταν άνθρωποι που είχαν γλυτώσει τον πόλεμο, αλλά τους βλέπαμε να χάνονται μπροστά στα μάτια μας».
ο καπετάν Κυριάκος. «Ηταν άνθρωποι που είχαν γλυτώσει τον πόλεμο, αλλά τους βλέπαμε να χάνονται μπροστά στα μάτια μας».
Οι «σκηνές πολέμου» που αντιμετώπισε ο καπετάνιος, ο οποίος είδε ακόμα και γονείς να πετάνε τα παιδιά τους στην άκρη για να σωθούν οι ίδιοι, το ψυχολογικό βάρος αυτού του δράματος -πώς θα μπορούσε να γινόταν διαφορετικά- άφησαν τα αποτυπώματά τους στο πρόσωπο του καπετάνιου.
Αγνός άνθρωπος, πατριώτης, γενναίος, αυθεντικός ήρωας, εκπροσωπεί και εκφράζει τον καλύτερο εαυτό σε όλους μας, ως άνθρωπος και ως Ελληνας. Καλύτερη προσφορά και απόδοση τιμής και δικαιοσύνης στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Ιδίως σήμερα που το ελληνικό όνομα αντιμετωπίζεται με πολύ σκεπτικισμό.
Και βέβαια ένα μεγάλο εύγε και ευχαριστώ αξίζει και στην παραγωγό Δάφνη Ματζιαράκη, την ευαίσθητη και ταλαντούχο αυτή Ελληνίδα που δεν μπορούσε να παραμείνει αδιάφορη στην Καλιφόρνια -πάλι ομογενής κάνει το θαύμα- και να παρακολουθεί τη φρίκη των προσφύγων, αλλά πήγε στη Λέσβο, συνειδητοποίησε την ιστορικότητα της στιγμής και μας άφησε ως παρακαταθήκη ένα συγκλονιστικό μνημείο φρίκης και ανθρωπιάς, αγκαλιά το ένα με το άλλο.
Ενα ντοκιμαντέρ που μας φέρνει προ των ευθυνών μας. Γιατί τώρα πια γνωρίζουμε.
Ενας εμβληματικός άνθρωπος του Αιγαίου, ο 44χρονος υποπλοίαρχος
του Λιμενικού Σώματος, Κυριάκος Παπαδόπουλος, που σαν κυβερνήτης του περιπολικού σκάφους ΠΛΣ 602 σκάφους στη Μυτιλήνη, σηματοδότησε τους ηρωικούς αγώνες των στελεχών του Λιμενικού Σώματος να σώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που περνούσαν στα ελληνικά νησιά την περίοδο 2015 – 2016 έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το περασμένο βράδυ, από ανακοπή καρδιάς.
του Λιμενικού Σώματος, Κυριάκος Παπαδόπουλος, που σαν κυβερνήτης του περιπολικού σκάφους ΠΛΣ 602 σκάφους στη Μυτιλήνη, σηματοδότησε τους ηρωικούς αγώνες των στελεχών του Λιμενικού Σώματος να σώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που περνούσαν στα ελληνικά νησιά την περίοδο 2015 – 2016 έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το περασμένο βράδυ, από ανακοπή καρδιάς.
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έγινε γνωστός στη διάρκεια της ανθρωπιστικής προσφυγικής κρίσης, σαν το πρόσωπο μιας Ελλάδας που επιμένει στην αξία
της ανθρώπινης ζωής, όποια κι αν είναι αυτή. Αποτέλεσε έτσι την «εικόνα»
του Λιμενικού Σώματος σήμερα. Την εικόνα του αξιωματικού της Ελληνικής Ακτοφυλακής, που βρίσκεται πίσω από κάθε δελτίο Τύπου, που μιλά χρόνια
τώρα για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Ήταν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, ταγμένος σε όλη του τη ζωή να υπηρετεί στα σύνορα, πρώτα στον Μόλυβο κι ύστερα στη Μυτιλήνη. Χωρίς ωράριο, με υψηλό αίσθημα καθήκοντος και χαμηλές αποδοχές.
της ανθρώπινης ζωής, όποια κι αν είναι αυτή. Αποτέλεσε έτσι την «εικόνα»
του Λιμενικού Σώματος σήμερα. Την εικόνα του αξιωματικού της Ελληνικής Ακτοφυλακής, που βρίσκεται πίσω από κάθε δελτίο Τύπου, που μιλά χρόνια
τώρα για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Ήταν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, ταγμένος σε όλη του τη ζωή να υπηρετεί στα σύνορα, πρώτα στον Μόλυβο κι ύστερα στη Μυτιλήνη. Χωρίς ωράριο, με υψηλό αίσθημα καθήκοντος και χαμηλές αποδοχές.
Γέννημα θρέμμα μιας προσφυγικής οικογένειας από τη Νικομήδεια, παιδί μαστόρων της μεταλλοτεχνίας που περηφανεύονται πως σμίλεψαν τις μεταλλικές δάφνες στο άγαλμα της ελευθερίας της Μυτιλήνης, το σήμα κατατεθέν της πόλης. Μεγαλωμένος από εργάτες γονείς σε έναν λαϊκό μαχαλά της Μυτιλήνης, τη Λαγκάδα, αποφοίτησε από τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων των Οινουσσών, ναυτολογήθηκε πρώτα σε πλοίο του Εμπορικού Ναυτικού κι από εκεί κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα.
Παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έδωσε πανθομολογούμενα ηρωικά τον αγώνα για τη διάσωση χιλιάδων ανθρώπων μεταξύ Λέσβου και Μικρασιατικών παραλίων, προσπάθεια που τον σημάδεψε. «Πόσους ανθρώπους έχετε σώσει;» τον είχε ρωτήσει ο Βέρνερ Φάιμαν,
όταν με τον ‘Ελληνα πρωθυπουργό, είχαν επισκεφθεί τη Μυτιλήνη. «Περισσότερους από πέντε χιλιάδες» του απάντησε ο Έλληνας αξιωματικός.
Δεν άκουσε καλά ο τότε Αυστριακός καγκελάριος και του είπε πως
«πέντε ζωές είναι κάτι πολύ σημαντικό». Τον διόρθωσαν και του είπαν πως πρόκειται για πέντε χιλιάδες ζωές… «Είσαστε πραγματικός ήρωας», του είχε
πει έκπληκτος ο Φάιμαν.
όταν με τον ‘Ελληνα πρωθυπουργό, είχαν επισκεφθεί τη Μυτιλήνη. «Περισσότερους από πέντε χιλιάδες» του απάντησε ο Έλληνας αξιωματικός.
Δεν άκουσε καλά ο τότε Αυστριακός καγκελάριος και του είπε πως
«πέντε ζωές είναι κάτι πολύ σημαντικό». Τον διόρθωσαν και του είπαν πως πρόκειται για πέντε χιλιάδες ζωές… «Είσαστε πραγματικός ήρωας», του είχε
πει έκπληκτος ο Φάιμαν.
Για τη δράση του είχε τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και την ελληνική πολιτεία, ενώ διεκδίκησε και το χρυσό αγαλματίδιο των Όσκαρ για το ντοκιμαντέρ «4.1 miles» στο οποίο «πρωταγωνίστησε».
Πιστός στο καθήκον του και πάντα αξιωματικός του Λιμενικού Σλώματος
για το οποίο ήταν περήφανος, είχε ερωτηθεί τότε από το ΑΠΕ – ΜΠΕ για
το πώς ένιωθε στο κόκκινο χαλί των βραβείων.
«Είμαστε περήφανοι για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πληρωμάτων του Λιμενικού Σώματος να μη χαθεί ούτε μια ζωή μέσα στην θάλασσα σε αυτήν
την τραγωδία που ας μη ξεχνάμε πως ακόμα διαδραματίζεται στην Ελλάδα μας», είχε πει ο Μυτιληνιός κυβερνήτης του ΠΛΣ 602 που, από το στενό θαλασσινό ποτάμι αναμεταξύ Λέσβου και μικρασιατικών παραλίων, βρέθηκε μέσα στη λάμψη και τις διασημότητες του πλανήτη, αξιωματικός πάντα του Λιμενικού Σώματος.
Πιστός στο καθήκον του και πάντα αξιωματικός του Λιμενικού Σλώματος
για το οποίο ήταν περήφανος, είχε ερωτηθεί τότε από το ΑΠΕ – ΜΠΕ για
το πώς ένιωθε στο κόκκινο χαλί των βραβείων.
«Είμαστε περήφανοι για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πληρωμάτων του Λιμενικού Σώματος να μη χαθεί ούτε μια ζωή μέσα στην θάλασσα σε αυτήν
την τραγωδία που ας μη ξεχνάμε πως ακόμα διαδραματίζεται στην Ελλάδα μας», είχε πει ο Μυτιληνιός κυβερνήτης του ΠΛΣ 602 που, από το στενό θαλασσινό ποτάμι αναμεταξύ Λέσβου και μικρασιατικών παραλίων, βρέθηκε μέσα στη λάμψη και τις διασημότητες του πλανήτη, αξιωματικός πάντα του Λιμενικού Σώματος.
Για τις στιγμές που έζησε στη θάλασσα και το πόσο των σημάδεψαν ο Κυριάκος δε μιλούσε. Σε μια συνέντευξη του στο ΑΠΕ – ΜΠΕ μόνο, όταν ρωτήθηκε πως νιώθει, απάντησε:
«Οι στιγμές της προσωπικής αδυναμίας είναι πολυτέλεια, που δεν την έχουμε. Λίγα μίλια παραπέρα υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται
τη βοήθεια μας. Εμείς έχουμε καιρό να κλάψουμε».
«Οι στιγμές της προσωπικής αδυναμίας είναι πολυτέλεια, που δεν την έχουμε. Λίγα μίλια παραπέρα υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται
τη βοήθεια μας. Εμείς έχουμε καιρό να κλάψουμε».
- https://www.tovima.gr/2018/10/10/society/efyge-apo-ti-zoi-o-ypoploiarxos-tou-limenikou-
kyr-papadopoulos-gnostos-gia-ti-drasi-tou-sto-prosfygiko/
kyr-papadopoulos-gnostos-gia-ti-drasi-tou-sto-prosfygiko/
- https://www.altsantiri.gr/kosmos/sygkinisi-stin-provoli-tou-ypopsifiou-gia-oskar-
ntokimanter-4-1-miles-sta-ie-video/
ntokimanter-4-1-miles-sta-ie-video/
Στα μάτια παίζει τ’ άστρο της αυγής
ο ήλιος πλένει τ’ όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί
Καλό ταξίδι υποπλοίαρχε....
Δείτε ολόκληρο το «4.1Miles» με τον ηρωικό Ανθυποπλοίαρχο
Κυριάκο Παπαδόπουλο που πέθανε.
Η Ελληνίδα φοιτήτρια δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια
γύρισε ένα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει μια μέρα από τη ζωή των στελεχών του
Λιμενικού Σώματος 25.1.2017 | 13:37
Το «4.1Miles» είναι ένα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει μια μέρα από τη ζωή των
στελεχών του Λιμενικού Σώματος που βρέθηκαν στη μέση της μεγαλύτερης
ανθρωπιστικής κρίσης μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο.
Πιο συγκεκριμένα, έχει κεντρικό ήρωα ένα Μυτιληνιό κυβερνήτη τον Ανθυποπλοίαρχο Κυριάκο Παπαδόπουλο και το πλήρωμά του. Οι σκηνές που θα παρακολουθήσετε
είναι ωμές και ταυτόχρονα συγκινητικές.
Η δημιουργός του ντοκιμαντέρ είναι η Δάφνη Ματζιαράκη.
Πρόκειται για μια Ελληνίδα φοιτήτρια δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ
της Καλιφόρνια.
Μάλιστα γι αυτό το ντοκιμαντέρ τιμήθηκε με «Όσκαρ» από την Ακαδημία συμμετέχοντας
στο Φοιτητικό διαγωνισμό Κινηματογράφου και έφτασε μέχρι τις υποψηφιότητες για
Όσκαρ Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου