...τάϊζε μέ θλίψη τήν έμπνευση καί πού ξέρεις;
μπορεί να τήν χορτάσεις, και να μας γεμίσεις
ευτυχία !!!!!
...αλλά άν είναι να πάψει να είναι ή θλίψη χορτάτη,
θα βουλιάξουμε (;)
στην βαρεμάρα...είθε να γεμίσει ευτυχία ο κόσμος,
να μην χρειάζεται άλλο την τέχνη για να εκφράζεται.
Με τι ακούραστο χέρι, ταΐζει η θλίψη την έμπνευση!
Τελικά έτσι είναι, ο πόνος φέρνει θλίψη και τό μυαλό τρελαίνεται με σκέψεις
που ποτέ δεν θα δώσουν λύσεις, η ευτυχία θεωρείτε δεδομένη και δεν
κάθεσαι να βασανίζεις το μυαλό μ' ένα ακαθόριστο
ΓΙΑΤΙ ;.
Η περίπτωση να έχω αδικήσει,πονάει περισσότερο
από το να έχω αδικηθεί.
...κι εμένα πάντα θα με στοιχειώνουν αυτά που δεν τόλμησα...,
Ε! μα,και τότε ποιός στο καλό είναι απλά ικανοποιημένος χωρίς
αν...αν...αν...
πάντα κάτι λείπει,έτσι είναι η ζωή μας κι όποιος λέει τέλεια,
ψέμματα είναι.
Ποτέ δεν είναι αργά;
Αισιόδοξη ματιά;
ΝΑΙ αλλά για κάποια, είναι...
κι άραγε, έγινε κανείς μας
αυτό που ονειρεύτηκε;
φΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου