...ζούσε σαν ασκητής και τα έδωσε
όλα στην πατρίδα του...
Ο Ζώης Καπλάνης γεννιέται το 1736 στο Γραμμένο της Ηπείρου,
με τη μοίρα να του δείχνει από νωρίς το σκληρό της πρόσωπο:
στα τέσσερα ορφανεύει από μητέρα και σύντομα θα βρεθεί στα χέρια της μητριάς,
μιας και ο ξαναπαντρεμένος πατέρας χάθηκε κι αυτός.
Πριν φύγει βέβαια από τον κόσμο, ο μορφωμένος Κωνσταντίνος Καπλάνης
μαθαίνει στον γιο του λίγα γράμματα.
με τη μοίρα να του δείχνει από νωρίς το σκληρό της πρόσωπο:
στα τέσσερα ορφανεύει από μητέρα και σύντομα θα βρεθεί στα χέρια της μητριάς,
μιας και ο ξαναπαντρεμένος πατέρας χάθηκε κι αυτός.
Πριν φύγει βέβαια από τον κόσμο, ο μορφωμένος Κωνσταντίνος Καπλάνης
μαθαίνει στον γιο του λίγα γράμματα.
Ο Ζώης έχει τώρα να συντηρήσει και τον εαυτό του και τη μητριά, χωρίς
γρόσι στην τσέπη. Κι έτσι καθημερινά φορτώνει το γαϊδουράκι με καυσόξυλα
και κατεβαίνει στην αγορά των Ιωαννίνων, πουλώντας την πραμάτεια του.
Παρά τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ο μικρός είναι πραγματικός οικονόμος
και δεν χαλά δεκάρα.
Οι συγχωριανοί τον φωνάζουν «Πικροζώη» για την αθλιότητα στην οποία
είναι βουτηγμένος.
γρόσι στην τσέπη. Κι έτσι καθημερινά φορτώνει το γαϊδουράκι με καυσόξυλα
και κατεβαίνει στην αγορά των Ιωαννίνων, πουλώντας την πραμάτεια του.
Παρά τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ο μικρός είναι πραγματικός οικονόμος
και δεν χαλά δεκάρα.
Οι συγχωριανοί τον φωνάζουν «Πικροζώη» για την αθλιότητα στην οποία
είναι βουτηγμένος.
Στα δεκατέσσερα κατεβαίνει μόνιμα στα Γιάννενα, περιμαζεύοντάς τον
κάτι συγγενείς του. Ο ίδιος θυμόταν πάντα τη μέρα που εγκατέλειψε το Γραμμένο,
ζητώντας αργότερα στη διαθήκη του να τελείται το μνημόσυνό του τη μέρα
της φυγής από το χωριό.
κάτι συγγενείς του. Ο ίδιος θυμόταν πάντα τη μέρα που εγκατέλειψε το Γραμμένο,
ζητώντας αργότερα στη διαθήκη του να τελείται το μνημόσυνό του τη μέρα
της φυγής από το χωριό.
Σχολείο αν πήγε στα Γιάννενα δεν ξέρουμε, δεν αποκλείεται πάντως να φοίτησε
για μερικά χρόνια σε νυχτερινή σχολή και να έλαβε την τυπική εκπαίδευση
του καιρού του. Το 1754 θα πιάσει δουλειά στον γνωστό γουνέμπορο
Παναγιώτη Χατζηνίκο και σύντομα θα επιδείξει το εμπορικό του δαιμόνιο.
για μερικά χρόνια σε νυχτερινή σχολή και να έλαβε την τυπική εκπαίδευση
του καιρού του. Το 1754 θα πιάσει δουλειά στον γνωστό γουνέμπορο
Παναγιώτη Χατζηνίκο και σύντομα θα επιδείξει το εμπορικό του δαιμόνιο.
Το 18χρονο παιδί για όλες τις δουλειές του γιαννιώτη μεγαλέμπορου εξελίσσεται
γρήγορα και ο Χατζηνίκος διαπιστώνει πως έχει στα χέρια του σωστό θησαυρό.
Γρήγορα τον απαλλάσσει από τη χειρωνακτική δουλειά, ώστε να γίνει άσος
στη γουναρική αλλά και να έχει χρόνο για μελέτη και περαιτέρω εκπαίδευση…
γρήγορα και ο Χατζηνίκος διαπιστώνει πως έχει στα χέρια του σωστό θησαυρό.
Γρήγορα τον απαλλάσσει από τη χειρωνακτική δουλειά, ώστε να γίνει άσος
στη γουναρική αλλά και να έχει χρόνο για μελέτη και περαιτέρω εκπαίδευση…
Ο «Πικροζώης» πλουτίζει
Ο Χατζηνίκος θα τον προβιβάσει κάποια στιγμή από βοηθό σε συνέταιρό του,
αλλάζοντας καθοριστικά την τύχη του. Τον παίρνει μαζί του στο Βουκουρέστι,
όπου διατηρεί μεγάλο γουναράδικο, αφού είναι το δεξί του χέρι και έχει ήδη
κερδίσει την εμπιστοσύνη του μεγαλέμπορου.
αλλάζοντας καθοριστικά την τύχη του. Τον παίρνει μαζί του στο Βουκουρέστι,
όπου διατηρεί μεγάλο γουναράδικο, αφού είναι το δεξί του χέρι και έχει ήδη
κερδίσει την εμπιστοσύνη του μεγαλέμπορου.
Ο Καπλάνης οργώνει τα πανηγύρια στην Ελλάδα ως πωλητής του γουναράδικου
και αποκτά πολύτιμη εμπειρία. Ταυτοχρόνως, έρχεται και σε επαφή με τη γενικευμένη εξαθλίωση του πληθυσμού και καταλαβαίνει πως δεν είναι μόνο αυτός «πικρός»,
αλλά όλοι οι υπόδουλοι ραγιάδες.
και αποκτά πολύτιμη εμπειρία. Ταυτοχρόνως, έρχεται και σε επαφή με τη γενικευμένη εξαθλίωση του πληθυσμού και καταλαβαίνει πως δεν είναι μόνο αυτός «πικρός»,
αλλά όλοι οι υπόδουλοι ραγιάδες.
Συνεργάτης πια του Χατζηνίκου, ο Καπλάνης αναχωρεί το 1768 για τη Νίζνα
της Ουκρανίας (τμήμα τότε της Ρωσικής Αυτοκρατορίας), όπου υπήρχε ισχυρή
ηπειρώτικη παροικία, την οποία κάνει βάση των δραστηριοτήτων του.
Εκεί θα περάσει τα υπόλοιπα τρία χρόνια περιοδεύοντας εκτεταμένα στη ρωσική
επικράτεια αλλά και την Κεντρική Ευρώπη και οργώνοντας τις εμποροπανηγύρεις.
της Ουκρανίας (τμήμα τότε της Ρωσικής Αυτοκρατορίας), όπου υπήρχε ισχυρή
ηπειρώτικη παροικία, την οποία κάνει βάση των δραστηριοτήτων του.
Εκεί θα περάσει τα υπόλοιπα τρία χρόνια περιοδεύοντας εκτεταμένα στη ρωσική
επικράτεια αλλά και την Κεντρική Ευρώπη και οργώνοντας τις εμποροπανηγύρεις.
Οι δουλειές πήγαιναν ιδιαιτέρως καλά και ο Ζώης μετακομίζει το 1771 στη Μόσχα,
το μεγαλύτερο κέντρο εμπορίας γούνας εκείνη την εποχή.
Σύντομα αποφασίζει να εγκατασταθεί μόνιμα στη Ρωσία, γι’ αυτό και επιστρέφει
στο Βουκουρέστι για να λύσει την εμπορική σχέση με τον μέντορά του,
τακτοποιώντας όλους τους κοινούς λογαριασμούς και μένοντας πάντα καλοί φίλοι.
το μεγαλύτερο κέντρο εμπορίας γούνας εκείνη την εποχή.
Σύντομα αποφασίζει να εγκατασταθεί μόνιμα στη Ρωσία, γι’ αυτό και επιστρέφει
στο Βουκουρέστι για να λύσει την εμπορική σχέση με τον μέντορά του,
τακτοποιώντας όλους τους κοινούς λογαριασμούς και μένοντας πάντα καλοί φίλοι.
Παρά το γεγονός ότι στη Μόσχα οι προσωπικές πια δουλειές του πάνε από
το καλό στο καλύτερο, ο Καπλάνης ζει ασκητικά!
Διαμένει σε ένα κελί του γραικικού μοναστηρίου του Αγίου Νικολάου,
μετόχι της Μονής Ιβήρων, και διάγει λιτότατο βίο.
Μετρημένος και ολιγοδάπανος, μαζεύει κάθε δεκάρα, καθώς μέχρι τότε έχει
αποφασίσει τι θέλει να κάνει με τα λεφτά που του εξασφαλίζουν το εμπορικό του
δαιμόνιο και η παροιμιώδης τιμιότητά του.
το καλό στο καλύτερο, ο Καπλάνης ζει ασκητικά!
Διαμένει σε ένα κελί του γραικικού μοναστηρίου του Αγίου Νικολάου,
μετόχι της Μονής Ιβήρων, και διάγει λιτότατο βίο.
Μετρημένος και ολιγοδάπανος, μαζεύει κάθε δεκάρα, καθώς μέχρι τότε έχει
αποφασίσει τι θέλει να κάνει με τα λεφτά που του εξασφαλίζουν το εμπορικό του
δαιμόνιο και η παροιμιώδης τιμιότητά του.
Δουλευταράς και πανέξυπνος, δεν θα του πάρει πολύ να γίνει ένας από
τους πιο πετυχημένους μεγαλέμπορους γουναρικών της Ευρώπης.
Συγκεντρώνει αμύθητη για την εποχή περιουσία, καθώς ο εμπορικός κόσμος
της Γηραιάς Ηπείρου εκτιμά την αξιοπιστία και την ευθύτητά του και
τον εμπιστεύεται πια με τα μάτια κλειστά.
τους πιο πετυχημένους μεγαλέμπορους γουναρικών της Ευρώπης.
Συγκεντρώνει αμύθητη για την εποχή περιουσία, καθώς ο εμπορικός κόσμος
της Γηραιάς Ηπείρου εκτιμά την αξιοπιστία και την ευθύτητά του και
τον εμπιστεύεται πια με τα μάτια κλειστά.
Τα πλούτη δεν τον ξεστρατίζουν όμως, μοιάζοντας ανίσχυρα να τον δελεάσουν
να ζήσει μέσα στην πολυτέλεια και την τρυφή.
Αντιθέτως, πιάνει φιλίες με τον συμπατριώτη του Ζώη Ζωσιμά, καθώς
μοιράζονταν το ίδιο πάθος για την ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπο.
Ο επίσης εθνικός ευεργέτης Ζωσιμάς θα τον μυήσει στα «μυστικά» της προσφοράς,
αλλά και σε ένα μοντέλο λιτού ασκητικού βίου αλλιώτικο από τα άλλα.
να ζήσει μέσα στην πολυτέλεια και την τρυφή.
Αντιθέτως, πιάνει φιλίες με τον συμπατριώτη του Ζώη Ζωσιμά, καθώς
μοιράζονταν το ίδιο πάθος για την ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπο.
Ο επίσης εθνικός ευεργέτης Ζωσιμάς θα τον μυήσει στα «μυστικά» της προσφοράς,
αλλά και σε ένα μοντέλο λιτού ασκητικού βίου αλλιώτικο από τα άλλα.
Όπως και το πρότυπό του, οι έξι αδερφοί Ζωσιμάδες, ο Καπλάνης μένει άγαμος
ώστε να αφοσιωθεί απερίσπαστος «στο πρώτον και θείο έργον, το οποίον είναι
διά παντός το καλόν της πατρίδος», όπως έλεγε.
Και όπως έκανε φυσικά πράξη σε όλη του τη ζωή.
ώστε να αφοσιωθεί απερίσπαστος «στο πρώτον και θείο έργον, το οποίον είναι
διά παντός το καλόν της πατρίδος», όπως έλεγε.
Και όπως έκανε φυσικά πράξη σε όλη του τη ζωή.
Ο Καπλάνης παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του στη Μόσχα, πάντα στο ίδιο
μοναστικό κελί, ζώντας μια απλή και ήρεμη ζωή. Ήρεμη εξωτερικά, μιας και
μέσα του βασανιζόταν διαχρονικά από τη σκέψη της πατρίδας του να στενάζει
κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Πριν στραφεί με ορμή στο φιλανθρωπικό έργο
στην Ελλάδα, θα δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην ανιδιοτελή προσφορά στην πόλη
όπου ζούσε, έχοντας ωστόσο ακόμα και στο πρώιμο αυτό στάδιο των ευεργεσιών
τη σκέψη στην υπόδουλη Ελλάδα.
μοναστικό κελί, ζώντας μια απλή και ήρεμη ζωή. Ήρεμη εξωτερικά, μιας και
μέσα του βασανιζόταν διαχρονικά από τη σκέψη της πατρίδας του να στενάζει
κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Πριν στραφεί με ορμή στο φιλανθρωπικό έργο
στην Ελλάδα, θα δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην ανιδιοτελή προσφορά στην πόλη
όπου ζούσε, έχοντας ωστόσο ακόμα και στο πρώιμο αυτό στάδιο των ευεργεσιών
τη σκέψη στην υπόδουλη Ελλάδα.
Ο μακρύς δρόμος της ευεργεσίας
Ό,τι έκανε ο Καπλάνης, το έκανε με μια απροσχημάτιστη απλότητα και ανιδιοτέλεια
που πιστοποιήθηκε από τόσους και τόσους που έλαβαν το ζεστό άγγιγμά του.
Ήταν φυσικότατο γι’ αυτόν να βοηθά οικονομικά τους φτωχούς ομογενείς και
ιδιαίτερα τους συντοπίτες του, ήδη από τις πρώτες ημέρες της εγκατάστασής του
στη Μόσχα.
που πιστοποιήθηκε από τόσους και τόσους που έλαβαν το ζεστό άγγιγμά του.
Ήταν φυσικότατο γι’ αυτόν να βοηθά οικονομικά τους φτωχούς ομογενείς και
ιδιαίτερα τους συντοπίτες του, ήδη από τις πρώτες ημέρες της εγκατάστασής του
στη Μόσχα.
Η ηθική αυτή επιταγή θα γενικευτεί λίγο αργότερα και θα περιλαμβάνει πια όλους
τους ανθρώπους, αν και ο νόστος για τα πατρώα εδάφη θα τον κάνει να στραφεί
σύντομα στην Ελλάδα.
Η πρώτη του φανερή δωρεά είχε εξάλλου ελληνικό άρωμα: καταθέτει ένα τεράστιο
ποσό στο Αυτοκρατορικό Ορφανοτροφείο της Μόσχας το 1797, 10.000 ρούβλια,
και παραγγέλνει οι τόκοι του ποσού να κατευθύνονται κάθε χρόνο στο νοσοκομείο
των Ιωαννίνων.
τους ανθρώπους, αν και ο νόστος για τα πατρώα εδάφη θα τον κάνει να στραφεί
σύντομα στην Ελλάδα.
Η πρώτη του φανερή δωρεά είχε εξάλλου ελληνικό άρωμα: καταθέτει ένα τεράστιο
ποσό στο Αυτοκρατορικό Ορφανοτροφείο της Μόσχας το 1797, 10.000 ρούβλια,
και παραγγέλνει οι τόκοι του ποσού να κατευθύνονται κάθε χρόνο στο νοσοκομείο
των Ιωαννίνων.
Την επόμενη χρονιά, ανέλαβε τη λειτουργία και τη συντήρηση των διδακτηρίων
της Μαρουτσαίας Σχολής στα Γιάννενα, την οποία εφοδίασε με βιβλία και
επιστημονικά όργανα. Τον ίδιο χρόνο, σηκώνει νέο κτίριο στη σχολή,
πιο μεγάλο και με σημαντική βιβλιοθήκη, το οποίο θα πάρει αργότερα το
όνομά του και θα γίνει το έργο της ζωής του.
Ταυτόχρονα, θέτει την Καπλάνειο Σχολή στην κηδεμονία της Εκκλησίας,
κατοχυρώνοντάς την με πατριαρχικό σιγίλιο. Τοποθετεί σχολάρχη τον επιφανή
και προοδευτικό δάσκαλο Αθανάσιο Ψαλίδα, καθιερώνει πρωτοποριακό για
την εποχή πρόγραμμα σπουδών και καταφέρνει να μετατρέψει το σχολείο του
σε ένα από τα λίκνα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, αλλά και λαμπρό κέντρο
εθνεγερσίας για τον υπόδουλο ελληνισμό.
Η σχολή κάηκε το 1821, ξαναχτίστηκε ωστόσο το 1926 και λειτουργεί μέχρι και
σήμερα ως σχολικό συγκρότημα.
της Μαρουτσαίας Σχολής στα Γιάννενα, την οποία εφοδίασε με βιβλία και
επιστημονικά όργανα. Τον ίδιο χρόνο, σηκώνει νέο κτίριο στη σχολή,
πιο μεγάλο και με σημαντική βιβλιοθήκη, το οποίο θα πάρει αργότερα το
όνομά του και θα γίνει το έργο της ζωής του.
Ταυτόχρονα, θέτει την Καπλάνειο Σχολή στην κηδεμονία της Εκκλησίας,
κατοχυρώνοντάς την με πατριαρχικό σιγίλιο. Τοποθετεί σχολάρχη τον επιφανή
και προοδευτικό δάσκαλο Αθανάσιο Ψαλίδα, καθιερώνει πρωτοποριακό για
την εποχή πρόγραμμα σπουδών και καταφέρνει να μετατρέψει το σχολείο του
σε ένα από τα λίκνα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, αλλά και λαμπρό κέντρο
εθνεγερσίας για τον υπόδουλο ελληνισμό.
Η σχολή κάηκε το 1821, ξαναχτίστηκε ωστόσο το 1926 και λειτουργεί μέχρι και
σήμερα ως σχολικό συγκρότημα.
Ο Καπλάνης δεν σταμάτησε όμως εδώ, αφού στην πραγματικότητα
τώρα ξεκινούσε. Ανάμεσα στις πολυπληθείς δωρεές του συγκαταλέγονται
η ενίσχυση της Ελληνικής Σχολής της Πάτμου και της Αθωνιάδας Σχολής
του Αγίου Όρους, η αποστολή χρημάτων στον Πανάγιο Τάφο και στο Σιναίο Όρος
στην Ιερουσαλήμ, η προίκιση άπορων κοριτσιών των Ιωαννίνων, η βελτίωση
των συνθηκών στις φυλακές της ηπειρώτικης πρωτεύουσας και η ενίσχυση
του Νοσοκομείου της Νίζνας.
τώρα ξεκινούσε. Ανάμεσα στις πολυπληθείς δωρεές του συγκαταλέγονται
η ενίσχυση της Ελληνικής Σχολής της Πάτμου και της Αθωνιάδας Σχολής
του Αγίου Όρους, η αποστολή χρημάτων στον Πανάγιο Τάφο και στο Σιναίο Όρος
στην Ιερουσαλήμ, η προίκιση άπορων κοριτσιών των Ιωαννίνων, η βελτίωση
των συνθηκών στις φυλακές της ηπειρώτικης πρωτεύουσας και η ενίσχυση
του Νοσοκομείου της Νίζνας.
Ταυτοχρόνως, καταθέτει εφάπαξ οικονομική βοήθεια στη Μεγάλη
του Γένους Σχολή, συντηρώντας παράλληλα πλήθος εκκλησιών και μοναστηριών
στην Ελλάδα. Όταν δεν ασχολείται με τις επιχειρήσεις του, περνά τον καιρό του
σχεδιάζοντας προσεκτικά την επόμενη αγαθοεργία του, κι αυτό θα γίνει το μοτίβο
της λιτής ζωής του στην τελευταία δεκαετία του.
του Γένους Σχολή, συντηρώντας παράλληλα πλήθος εκκλησιών και μοναστηριών
στην Ελλάδα. Όταν δεν ασχολείται με τις επιχειρήσεις του, περνά τον καιρό του
σχεδιάζοντας προσεκτικά την επόμενη αγαθοεργία του, κι αυτό θα γίνει το μοτίβο
της λιτής ζωής του στην τελευταία δεκαετία του.
Τέσσερις μήνες μάλιστα πριν από τον θάνατό του, αισθανόμενος τις δυνάμεις
να τον εγκαταλείπουν από τη μακροχρόνια ασθένεια που τον ταλαιπωρεί,
αποφασίζει να συντάξει τη διαθήκη του.
Μέσω των εικοσιπέντε άρθρων της με ημερομηνία 15 Αυγούστου 1806 διαθήκης του, παραχωρεί μερικές ακόμα χιλιάδες ρούβλια για την κοινωνική μέριμνα, την εκπαίδευση
και τη φροντίδα των Ελλήνων.
Ορίζει μάλιστα ρητά να κατατίθενται «αιωνίως» -καθώς λέει- χρηματικά ποσά για να τον εγκαταλείπουν από τη μακροχρόνια ασθένεια που τον ταλαιπωρεί,
αποφασίζει να συντάξει τη διαθήκη του.
Μέσω των εικοσιπέντε άρθρων της με ημερομηνία 15 Αυγούστου 1806 διαθήκης του, παραχωρεί μερικές ακόμα χιλιάδες ρούβλια για την κοινωνική μέριμνα, την εκπαίδευση
και τη φροντίδα των Ελλήνων.
να προικίζονται τα άπορα κορίτσια των Ιωαννίνων αλλά και να επιβιώνουν
οι άποροι και οι κατατρεγμένοι Ηπειρώτες. Τα 188.000 ρούβλια που διέθεσε
συνολικά ήταν ένα πραγματικά τεραστίων διαστάσεων ποσό.
Είπαν μετά πως ξόδεψε τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής για την πατρίδα.
Και το σχολείο του βέβαια, το μεγάλο του μέλημα, στο οποίο και κατευθύνθηκε
το 73% της περιουσίας του.
οι άποροι και οι κατατρεγμένοι Ηπειρώτες. Τα 188.000 ρούβλια που διέθεσε
συνολικά ήταν ένα πραγματικά τεραστίων διαστάσεων ποσό.
Είπαν μετά πως ξόδεψε τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής για την πατρίδα.
Και το σχολείο του βέβαια, το μεγάλο του μέλημα, στο οποίο και κατευθύνθηκε
το 73% της περιουσίας του.
Η Καπλάνειος Σχολή του «Γλυκοζώη», όπως τον αποκαλούσαν τώρα για
τη δυναμική φιλανθρωπική του δράση, ήταν το έργο της ζωής του.
Πέρα από τη λειτουργία της και την οικονομική ενίσχυση των φτωχών μαθητών,
ο Καπλάνης προέβλεψε ακόμα και τη μισθοδοσία τριών καθηγητών
ξένων γλωσσών!
Τον ενδιέφερε να εξασφαλίσει τη διάρκεια και τον αντίκτυπο της Σχολής
για τον φωτισμό του ελληνικού γένους, γι’ αυτό και τοποθέτησε διευθυντή
τον λόγιο Ψαλιδά, κορυφαίο εκπρόσωπο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού,
ο οποίος με την προοδευτικότητα, την ελευθεροφροσύνη και τον
παιδαγωγικό του ζήλο εγκαινίασε μια νέα εποχή άνθησης της παιδείας
στον τόπο μας. Ο Ψαλίδας διηύθυνε την Καπλάνειο επί 15 ολόκληρα χρόνια
και την κατέστησε το ανώτερο εκπαιδευτήριο του ελλαδικού χώρου, θέτοντας
τις βάσεις για την αναγέννηση του έθνους.
για τον φωτισμό του ελληνικού γένους, γι’ αυτό και τοποθέτησε διευθυντή
τον λόγιο Ψαλιδά, κορυφαίο εκπρόσωπο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού,
ο οποίος με την προοδευτικότητα, την ελευθεροφροσύνη και τον
παιδαγωγικό του ζήλο εγκαινίασε μια νέα εποχή άνθησης της παιδείας
στον τόπο μας. Ο Ψαλίδας διηύθυνε την Καπλάνειο επί 15 ολόκληρα χρόνια
και την κατέστησε το ανώτερο εκπαιδευτήριο του ελλαδικού χώρου, θέτοντας
τις βάσεις για την αναγέννηση του έθνους.
Ο Ζώης Καπλάνης έφυγε από τον κόσμο στις 20 Δεκεμβρίου 1806 και ενταφιάστηκε
σε μοναστήρι του Ντονσκόι. Τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, εκδόθηκε στη
Μόσχα η ρωσική βιογραφία του, αφού άφησε και εκεί σοβαρό φιλανθρωπικό έργο.
Τα «Σπάνια έργα ευποιίας του Ζώη Καπλάνη» μεταφράστηκαν αργότερα
στα ελληνικά.
σε μοναστήρι του Ντονσκόι. Τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, εκδόθηκε στη
Μόσχα η ρωσική βιογραφία του, αφού άφησε και εκεί σοβαρό φιλανθρωπικό έργο.
Τα «Σπάνια έργα ευποιίας του Ζώη Καπλάνη» μεταφράστηκαν αργότερα
στα ελληνικά.
Ο μεγάλος Ηπειρώτης ήταν ο πρώτος που έλαβε επισήμως τον τίτλο του εθνικού
ευεργέτη και γράφτηκε με χρυσά γράμματα στον μακρύ κατάλογο των μεγάλων
ανθρωπιστών και πατριωτών που άλλαξαν το πρόσωπο του τόπου μας…
ευεργέτη και γράφτηκε με χρυσά γράμματα στον μακρύ κατάλογο των μεγάλων
ανθρωπιστών και πατριωτών που άλλαξαν το πρόσωπο του τόπου μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου