...εξομολογητικό..."ο ποιητής του καλού καφέ" - *Γράφει η Φάνυ Πολέμη

Ξεκίνησα να γράφω από μικρή έφηβος σχεδόν, ένας τρόπος 
να κρύβω μέσα σε λευκές σελίδες τα μυστικά μου με 
αποκρυπτογραφημένες, λέξεις, έννοιες.
Πάνε σχεδόν 35 και παραπάνω ίσως χρόνια που γεμίζω σελίδες λευκές 
με μελάνι, δίνοντας πνοή στις σκέψεις μου,στα θέλω μου,στους 
έρωτες μου, στα όνειρα μου, έτσι που γίνανε μικρές ιστοριούλες, 
ποιήματα, στίχοι, κείμενα, λέξεις σε μιας δικής μου συρραφής στοίχιση 
κι όλα αυτά έτσι για ένα γούστο, ορμώμενη από έναν δεσμό πάθους 
που είχα με την γραφή γενικότερα…

Ίσως να φταίνε κι οι δάσκαλοι στο δημοτικό που σαν φώναζαν πρώτη 
μέρα κατάλογο με παρουσίες και να δουν ποιο παιδί είναι το κάθε 
επώνυμο, σαν έφτανε στο Π και έλεγαν Πολέμη με το «παρούσα» 
που έλεγα εγώ η επόμενη ατάκα τους ήταν: 
τον Ιωάννη Πολέμη τι τον έχεις; 
Στην αρχή δεν ήξερα… μετά έμαθα πως ο Ιωάννης Πολέμης ήταν 
ένας Ποιητής…γουαου!!!!

Θεώρησα λοιπόν πως καλό ήταν να συνεχίσω την παράδοση ως 
όνομα και πως μάλλον θα έπρεπε κάτι να κάνω για αυτό… 
μεγάλη η κληρονομιά ενός τέτοιου ονόματος… χμμμμ

Λατρεύω το χιούμορ με έχει σώσει πολλές φορές στην ζωή μου 
απ την κατάθλιψη, έτσι και μικρή απαντούσα στον δάσκαλο

«Θείο τον έχω τον Ιωάννη Πολέμη»

…και δεν έλεγα ψέματα γιατί όντως τον θειο μου Γιάννη τον έλεγαν 
ασχέτως αν είχε το καφενείο πάνω απ τον Λουμίδη στην Πανεπιστημίου 
και δεν ήταν ποιητής αλλά ένας τσαχπίνης θείος με πολύ πλάκα, 
που με φώναζε σαν με πήγαινε η μαμά μου βόλτα απ την Ομόνοια 
να φάμε λουκουμάδες στον Κρίνο ή στο Σινεάκ ταινίες με τον 
Χοντρό Λιγνό και τον Σαρλό, μετά άντε και για μια επίσκεψη στον 
θείο Γιάννη να με κεράσει βανίλια υποβρύχιο … «καλώς την Φωτεινή 
και την Σκοτεινή»… έτσι με φώναζε… «έλα , έλα να δεις πως βγαίνει 
ο σωστός ελληνικός καφές… ένα φούσκωμα στην αρχή στο μπρίκι 
δες το δες, χύνεις καϊμάκι και μετά ξανά μια βράση και σερβίρεις αργά 
να πέσει μαλακά στο φλιτζανάκι μην χαλάσει το καϊμάκι του… 
είναι τέχνη ο καλός καφές», έλεγε.

Και μοσχομύριζε το καφενείο καφέ φρεσκοψημένο… 
Ποιητής του καλού καφέ ο θείος μου… άρα αλήθεια έλεγα και 
στον δάσκαλο… και Ιωάννης και Πολέμης και ποιητής και θείος μου… 
αμ πως!!

Η Φάνυ Πολέμη γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου στην Αθήνα. 
Σπούδασε κλασσικό μπαλέτο και μετά εκφραστικό χορό στο Martha 
Graham στο Los Angeles. 
Αποφοίτησε αριστούχος της Δραματικής σχολής του Πέλου Κατσέλη. 
Συμμετείχε σε παραστάσεις στο θέατρο και στην τηλεόραση. 
Ασχολήθηκε με την παντομίμα και δίδαξε σε πολλά σχολεία, και στον 
δήμο Ν. Φιλαδέλφειας στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών. 
Σκηνοθέτησε στο Θέατρο του Δήμου Αγίου Δημητρίου το "Εμεις κι ο Χρόνος" 
του Τζον Πρίσλευ, με την ερασιτεχνική ομάδα του Πνευματικού Κέντρου 
Aγίου Δημητρίου και έκανε χορογραφίες σε πολλές παραστάσεις όπως 
στον Μορμόλη ΔΠθ Κομοτηνής και αλλού.



Τραγούδησε και έπαιξε σε μπουάτ και μουσικές σκηνές όπως στο 
"Αχ Μαρια" με Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Ζουγανέλη, Σάκη Μπουλά, 
Ισιδώρα Σιδέρη, Σαβίννα Γιαννάτου, στην μπουάτ Μαρκίζα, στην Εφταλού, 
και σε άλλες μουσικές σκηνές. 
Στις μεταγλωτίσεις είχε δανείσει την φωνή της σε πολλούς μικρούς ήρωες 
όπως τον Νιλς Χολγκερσον , τον Τομπυ στη Μικρή Λουλού και σε πολλά άλλα.
"Θεσμοφοριάζουσες" Λαικό Πειραματικο Θέατρο, 
"Βιδα" Θύμιος Καρακατσάνης , "Αρχοντοχωριάτης" Θέατρο της Ανοιξης , 
"Τηλεγονος" Μαργαρίτας Λυμπεράκη με ΔΠΘ Κομοτηνης, 
"Η Ελένη κα τα χρωμματιστά όνειρα της" Δημήτρης Ποταμίτης, 
"Εγώ Ρομπότ Εσύ?" Θέατρο Αμόρε, 
"Εξω οι Βοδοκόκαλοι" Θέατρο του Ηλιου, 
συμμετείχε στις παιδικές σειρές της ΕΡΤ Πατατούφ και ΦΑΣΟΛΑ.
Εγραψε αρκετά τραγούδια όπως τα «Θέατρο» «Βαλκάνια» «Γυναίκα Μάγισσα» 
και άλλα πολλά καθώς ασχολήθηκε και με την ποίηση την μεγάλη της αγάπη. 
Έχει δημοσιεύσει ποιήματά της  σε διάφορα λογοτεχνικά διαδικτυακά περιοδικά 
και blogs, έχει εκδώσει επίσης τον Απρίλιο ένα συλλεκτικό βιβλίο 
«Χωρίς Αιδώ μιάν αοιδό και άλλες ποιητικές περιπέτειες». 
Έχει δημιουργήσει το blog «Τέχνης φτερά»http://tehnisftera.blogspot.gr/2016

Δεν μου μειναν πολλά ,
όλο μου το βιός χωράει κάτω απ το μαξιλάρι μου .
7 δάκρυα που μου χάρησαν πρωην φίλοι ,
40 ευρώ που κέρδισα με υδρώτα
και τα γραφτά μου που γέννησα νύχτες σαν αυτή .
Τα δάκρια μου τα χάρησα να ξεδιψάσει ο έρωτας,
τα λεφτά μου τα προσφέρω σ όποιον άπορο τα χρειαστεί ,
μονο τα γραφτά μου δεν τα προσφέρω
δεν τα θυσιάζω στον βωμό κανενος λόγιου βιαστή τους .
Οχι αυτά είναι τα δικά μΟυ κατάδικα μου όνειρα ,
σαν μεγαλώσουν να γίνουν λίμνες,
να κολυμπούν τα ασχημόπαπα που δεν θα γίνουν ποτε κύκνοι.

Φάνυ Πολέμη (Fany Polemi)