«Καημένα παιδιά. Όσα είσαστε ακόμη ζωντανά. Τι σας μέλλεται να ζήσετε.
Σε τούτο τον "αιώνα του σιδήρου", έτσι όπως τον ετοιμάσαμε εμείς οι ενήλικοι,
που φοράμε το στέμμα της αφροσύνης.
Τα νιάτα σας, τη δροσιά, την ευαισθησία σας τα φυσάει και τα μαραίνει
άγριος ο λίβας. Είναι η δική μας απαιδευσιά, η ημιμάθεια, ο εγωισμός,
η ακηδία, η τύφλωση.
Κοιτάζω στα μάτια τα δρώμενα και τα πεπραγμένα μας και ώρες συχνές
και επίμονες με σπρώχνουν να πάρω τα όρη.»
Σε τούτο τον "αιώνα του σιδήρου", έτσι όπως τον ετοιμάσαμε εμείς οι ενήλικοι,
που φοράμε το στέμμα της αφροσύνης.
Τα νιάτα σας, τη δροσιά, την ευαισθησία σας τα φυσάει και τα μαραίνει
άγριος ο λίβας. Είναι η δική μας απαιδευσιά, η ημιμάθεια, ο εγωισμός,
η ακηδία, η τύφλωση.
Κοιτάζω στα μάτια τα δρώμενα και τα πεπραγμένα μας και ώρες συχνές
και επίμονες με σπρώχνουν να πάρω τα όρη.»
Δημήτρης Λιαντίνης
*Απόσπασμα επιστολής σε μια φοιτήτριά του.
*Πηγή: Έζησα έρημος και ισχυρός - Λιαντίνης
*Πηγή: Έζησα έρημος και ισχυρός - Λιαντίνης
Λιαντίνης-Έζησα έρημος και ισχυρός
(2η εμπλουτισμένη έκδοση)
φωτό τίτλου από i-rena
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου