Ο ΚΑΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, είναι μια σύνθεση όλων των
ατελειών εκείνου που τον θεωρούμε και τον ονομάζουμε,
καλό.
Ο κακός άνθρωπος είναι μια σύνθεση πολλών, ελλιπών κοινωνικών προσόντων. Τροφοδοτείται από τα πρότυπα,
της αρνητικής θεώρησης και στάσης ζωής.
Η... κακία, ως κοινωνικό φαινόμενο, είναι έκφραση δυσκολίας προσαρμογής, αναποδιάς υπερτροφικού εγωισμού, ανικανοποίητου πόθου, έλλειψη αποδοχής και ανικανότητα συναποδοχής των άλλων, που δικαιούνται
να δημιουργούν, ν’ απολαμβάνουν και να διακρίνονται.
Για κακή διάταξη των νευρικών κυττάρων, στο έμβρυο, κάνουν λόγο οι επιστήμονες της γενετικής.
Ο κακός άνθρωπος έχει μια ψαλίδα που κόβει ο,τιδήποτε είναι ψηλότερο
από τον εγωτισμό του, ο,τιδήποτε ξεπέχει και επιθυμεί, όλα, να τα φέρει
κάτω από το δικό του μέτρο.
Είναι αυταρχικός για να μην αποκαλύπτονται οι ουσιαστικότερες
ανεπάρκειές του.
Επιθετικός επειδή υποχωρούν οι σωφρονέστεροι.
Ανίκανος ν’ απολαύσει τις απλές χαρές της ζωής που επιδιώκει να στερεί
από άλλους.
Ο κακός άνθρωπος είναι μια υποκατηγορία που τείνει να κυριαρχεί σε όλα. Διαλεκτικά δεν αντέχει γι αυτό και επιλέγει τις δογματικές θέσεις.
Συχνά βρίσκεται σε παραλήρημα γλώσσας, χάνοντας το μέτρο, την
καλαισθησία και την ουσία των λεγομένων του.
Από πού προέκυψε; Είναι ένα ερώτημα.
Η απάντηση βρίσκεται στο πλέγμα των ενοχών του, στην ελαττωματική του
όραση που βλέπει και ακούει, μόνον όσα κολακεύουν τις επιθυμίες του.
Ενώ ζει στην πραγματικότητα, συμβιώνει μόνο με το μύθο του, όπως
τον μεγαλοποιεί η παραίσθησή του.
Ο κακός άνθρωπος έχει εμμονές.
Υποφέρει και δε ζητάει διέξοδο. Είναι το αψύ ξύδι, που χαλάει τ’ αγγειό του.
Η λαϊκή παρατήρηση και σοφία έβγαλε με την παραβολή το
ψυχογράφημά του.
Αψύς και ηττοπαθής ταυτόχρονα, δηλαδή ανερμάτιστος.
Φιλύποπτος, δεν πιστεύει σε καμιά πίστη.
Δεν αφήνεται με εμπιστοσύνη.
Αυτοδηλητηριάζεται από την υπερχείλιση χολής στο αίμα του και τη
διαχέει στο περιβάλλον του καταστροφικά.
Εκδικείται ακόμη και ανύπαρκτους εχθρούς του.
Αυτοβυθίζεται στο δικό του στείρο κόσμο, όπου η μοναξιά είναι ο
μεγαλύτερος εχθρός του, επειδή τον φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό του.
Γιατί η μοναξιά, θέλει δύναμη να την αντέξεις.
Έχει τη δική της κοινωνία, του κενού και της σιωπής.
Η μοναξιά είναι για τους δημιουργικούς και τους φιλοσοφημένους.
Ο κακός άνθρωπος θέλει και ψάχνει για αντίπαλο.
Το ελαττωματικό γονίδιό του κρυμμένο στην αλυσίδα του DNA, επηρεάζει
όλη τη δομή της προσωπικότητας.
Είναι είρων και σαρκαστής. Η επιστήμη ψάχνει εκεί μέσα να ανακαλύψει
τις ατέλειες της δημιουργίας.
Το ζήτημα είναι αν ο Κάϊν γεννήθηκε μαζί με τον ‘Αβελ.
Τα δυο πρώτα όντα της δημιουργίας που δε μπόρεσαν να συνυπάρξουν
ειρηνικά.
*Περιμένουμε να βρούμε άκρη στα δισεκατομμύρια των ανθρώπων,
ποιοι και πόσοι, ζουν δίπλα μας με ελαττωματική κατασκευή;
Αν ο κακός είναι το όργανο του σατανά, ο παππούς ήταν σοφός,
που συμβούλευε: Έτσι και συναπαντηθείς με το διάβολο και δε μπορείς
να τον αποφύγεις, «προσκύνα το,άναψέ του και λιβάνι και φύγε μακριά»!
Στον κόσμο μας περισσεύουν οι καλοί ή οι κακοί;
Φιλοσοφικά το καλό και το κακό είναι ένα. Στο διαχωρισμό τους φαίνονται
οι αρετές και οι κακίες των ανθρώπων που τις μεγεθύνουν με τις
συμπεριφορές τους.
Οι καλότροποι και οι κακότροποι άνθρωποι, υπάρχουν προ πάντων
των αιώνων. Με αυτοκριτική και αυτογνωσία, ίσως μπορέσουμε να
περιορίσουμε τις αντικοινωνικές συμπεριφορές.
Η τελειότητα είναι πέραν του καλού και του κακού.
Υπάρχουν όμως και ζώα καλότροπα και κακότροπα.
Μ’ αυτά τι γίνεται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου