...Do you believe in Mother? She is all around us...

Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. 
Το ένα ρωτά το άλλο: «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε,
«Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. 
Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, για αυτό 
πού θα ακολουθήσει αργότερα.»
«Ανοησίες», είπε το πρώτο. «Δεν υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό. 
Τι είδους ζωή θα ήταν αυτή»;
Το δεύτερο είπε, 
«Δεν ξέρω, αλλά θα υπάρχει περισσότερο φως από ό, τι εδώ. 
Ίσως να περπατάμε με τα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα. 
Ίσως να έχουμε περισσότερες αισθήσεις που δεν μπορούμε καν 
να φανταστούμε τώρα».
Το πρώτο απάντησε: 
«Αυτό είναι παράλογο! Το περπάτημα είναι αδύνατο. 
Και να τρώμε με το στόμα; Γελοίο! Ο ομφάλιος λώρος μας δίνει την τροφή 
και όλα όσα χρειαζόμαστε. Αλλά ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός. 
Οπότε, η ζωή μετά τον τοκετό, λογικά, αποκλείεται».
Το δεύτερο όμως επέμενε, 
«Λοιπόν, νομίζω ότι υπάρχει κάτι και ίσως είναι διαφορετικό από ό,τι 
είναι εδώ. Ίσως να μη μας χρειάζεται αυτό το φυσικό 'καλώδιο' πια».
Και το πρώτο απάντησε, 
«Ανοησίες. Και επιπλέον, αν υπάρχει ζωή, τότε γιατί ποτέ κανείς δεν έχει 
γυρίσει πίσω από εκεί; Ο τοκετός είναι το τέλος της ζωής, και μετά από 
τον τοκετό & δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο σκοτάδι, σιωπή και λήθη. 
Δεν οδηγεί πουθενά».
«Λοιπόν, δεν ξέρω», λέει το δεύτερο, «αλλά σίγουρα θα συναντήσουμε 
τη μητέρα και αυτή θα μας φροντίσει».
Τότε το πρώτο μωρό απάντησε, 
«Μητέρα; Πιστεύεις στη μητέρα; Αυτό είναι γελοίο. Αν η μητέρα υπάρχει, 
τότε πού είναι τώρα»;
Το δεύτερο είπε: 
«Είναι παντού γύρω μας. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτήν. 
Είμαστε μέρος της. Είναι μέσα της που ζούμε. Χωρίς αυτήν, αυτός ο κόσμος 
δεν θα μπορούσε καν να υπάρχει».
Τότε είπε το πρώτο, 
«Λοιπόν, εγώ δεν την βλέπω, έτσι είναι λογικό ότι δεν υπάρχει».
Και τότε το δεύτερο μωρό απάντησε, 
«Μερικές φορές, όταν κάνεις ησυχία και επικεντρωθείς και ακούσεις πραγματικά, 
μπορείς να αντιληφθείς την παρουσία της, και μπορείς να ακούσεις την αγαπημένη 
της φωνή, να σε καλεί από πάνω».

A parable/thought experiment from(?) the Hungarian writer Útmutató a Léleknek

Life after birth?

I saw this on Facebook. It was posted by MeiMei Fox, 
who borrowed it from Zoë Wild. 
It was attributed to Útmutató a Léleknek, a Hungarian writer. 

Update: I'm now informed that the true author is Pablo J.Luis Molinero. 
He writes, "I wrote that tale 35 years ago when my youngest daughter 
was born and it’s within my book Morphogeny. 
You (and your followers) may read the full and original story in 
www.pablomolinero.com. 
There too, you may read my notes about the errors within that plagiarism."

http://michaelprescott.typepad.com/michael_pres

                                       ~*~

ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ https://www.theguardian.com/commentisfree/2015/feb/02/

*το πρωτότυπο κείμενο στα αγγλικά

In a mother’s womb were two babies. One asked the other: 
“Do you believe in life after delivery?” The other replied, “Why, of course. 
There has to be something after delivery. 
Maybe we are here to prepare ourselves for what we will be later.”
“Nonsense” said the first. “There is no life after delivery. 
What kind of life would that be?”

The second said, “I don’t know, but there will be more light than here. 
Maybe we will walk with our legs and eat from our mouths. 
Maybe we will have other senses that we can’t understand now.”

The first replied, “That is absurd. Walking is impossible. 
And eating with our mouths? Ridiculous! 
The umbilical cord supplies nutrition and everything we need. 
But the umbilical cord is so short. Life after delivery is to be logically excluded.”

The second insisted, “Well I think there is something and maybe it’s different 
than it is here. Maybe we won’t need this physical cord anymore.”

The first replied, “Nonsense. And moreover if there is life, then why has 
no one has ever come back from there? 
Delivery is the end of life, and in the after-delivery there is nothing but 
darkness and silence and oblivion. It takes us nowhere.”

“Well, I don’t know,” said the second, “but certainly we will meet Mother 
and she will take care of us.”

The first replied “Mother? 
You actually believe in Mother? That’s laughable. 
If Mother exists then where is She now?”

The second said, “She is all around us. We are surrounded by her. 
We are of Her. It is in Her that we live. 
Without Her this world would not and could not exist.”

Said the first: “Well I don’t see Her, so it is only logical that She doesn’t exist.”

To which the second replied, “Sometimes, when you’re in silence and you 
focus and you really listen, you can perceive Her presence, and you can 
hear Her loving voice, calling down from above.”

patheos.com/bl
oldandcrusty.wordpress.com/201
thinkatheist.com/forum

...το κείμενο πιστεύω ότι μιλάει για τον Θεό...
και όχι για την μάνα...

Ρ.