...εγώ στη θέση σου... θα έβαζα στον Φλεβάρη ένα ήλιο Αυγούστου....

Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα,
θα τηλεφωνούσα,
δεν θα έχανα χρόνο,
θα μου έλεγα ναι.
Δεν θα είχα ενδοιασμούς,

θα δραπέτευα.
Θα έδινα αυτό που έχεις,
αυτό που έχω,
για να έχω αυτό που δίνεις,
αυτό που θα μου έδινες.
Θα τραβούσα τα μαλλιά μου,
θα έκλαιγα από ηδονή,
θα τραγουδούσα ξυπόλυτη,
θα χόρευα,
θα έβαζα στον Φλεβάρη ένα ήλιο Αυγούστου,
θα πέθαινα από ευχαρίστηση,
δεν θα μπορούσα κανέναν αλλά αυτόν τον έρωτα,
θα εφεύρισκα ονόματα και ρήματα καινούρια,
θα έτρεμα από φόβο μπρος στην αμφιβολία
πως υπήρξε μόνο ένα όνειρο,
θα έφευγα για πάντα από σένα,
από εκεί,
μαζί μου.
Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα.
Θα μου έλεγα ναι,
θα μου έλειπε χρόνος για να τρέξω μέχρι τα χέρια μου,
ή τουλάχιστον, ξέρω εγώ,
θα απαντούσα στα μηνύματά μου,
στις απόπειρές μου να μάθω τι τρέχει με σένα,
θα μου τηλεφωνούσα,
τι θα γίνει με μας,
θα μου έδινα ένα σημείο ζωής,
εγώ στη θέση σου.

*Χουάν Βιθέντε Πικέρας
-------
Ο Χουάν Βιθέντε Πικέρας θεωρείται ένας από τους πιο μοναχικούς 
και αυθεντικούς ποιητές της σύγχρονης ισπανικής ποίησης. 
Γεννήθηκε το 1960 στο Ντούκες ντε Ρεκένα, ένα μικρό αγροτικό χωριό. 
Η παιδική του ηλικία σημαδεύτηκε από τη φύση, 
τις αγροτικές δραστηριότητες, την έλλειψη βιβλίων, την αθλιότητα του φρανκισμού. 
Η λογοτεχνική του καλλιέργεια ήταν τελείως προσωπικό του πάθος. 
Τη δεκαετία του '80 έφυγε τρέχοντας από την Ισπανία. 
Τα τελευταία είκοσι χρόνια ζει έξω από την πατρίδα του: στην αρχή 
στη Γαλλία, μετά στην Ιταλία και τώρα στην Ελλάδα...(?)