....ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ αναζητούσε πάντα η Μαρία Κάλλας ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΔΟΞΑ...

...την δόξα δεν την επιδίωξε ποτέ εκείνη... δεν ήταν αυτός ο σκοπός της!!! 

...η δόξα ουτως ή άλλως από τις επιλογές που έκανε, έγινε αναπόσπαστο μέρος 
της ζωής της και απο ενα σημείο και μετά και αυτή ήθελε σε αυτό που κανει 
να είναι πρώτη και επιτυχημένη,δούλεψε σκληρά ακόμα και για να αλλάξει 
την εμφάνιση της, δεν είχε και άλλη επιλογή

...μόνη της πήγε και την βρήκε, γιατί φυσικά δεν ήταν τυχαία γυναίκα, ούτε 
μια συνηθισμένη υψίφωνος. 

Πέρα από την αρτιότητα της φωνής της, ο σπάνιος ψυχισμός της να εισχωρεί 
στην ψυχοσύνθεση των ηρωίδων που ενσάρκωσε και οι εξαιρετικές υποκριτικές της ικανότητες να τις υπηρετεί, έδωσαν στην Όπερα έναν πρωτόγνωρο 
ερμηνευτικό κώδικα. 
Δεν ήταν εκείνη πάνω στη σκηνή... ήταν Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ. 
Πώς να μην ακολουθήσει η δόξα ένα τέτοιο Πλάσμα-Θαύμα;
Τέλος, περί δόξας και Κάλλας, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι άλλοι αναζήτησαν 
την δόξα για εκείνη... η ίδια σε συνέντευξή της στο περιοδικό Time είχε πει ότι 
δεν συγχωρούσε την μητέρα της που την ανάγκαζε από πολύ μικρή να τραγουδά 
και δουλεύει σκληρά πολύ σκληρά για αυτό... 
"Δεν θα την συγχωρήσω που μου στέρησε τα παιδικά μου χρόνια" είχε δηλώσει. 
Η ίδια επίσης έλεγε ότι αν αγαπάς πραγματικά την μουσική, πρέπει να σταθείς 
ταπεινά απέναντι στις απέραντες δυνατότητές της, και να παραδεχθείς ότι 
θα την υπηρετήσεις με τις περιορισμένες δυνάμεις, όχι όπως θα ήθελες να την υπηρετήσεις... έστω κι αν αυτό δεν θα σου δώσει ποτέ μια διαρκή 
και σταθερή ευτυχία... 
Αυτό αναζητούσε η Κάλλας, όχι την δόξα...

"Ήμουν πάντα πολύ ώριμη για την ηλικία μου - και όχι πολύ ευτυχισμένη. 
Δεν είχα παιδικές φίλες. Θα ήθελα να μπορούσα να επανέλθω σ᾽ εκείνες τις ημέρες. 
Αν μπορούσα μόνο να τα ξαναζήσω όλα πάλι, πόσο θα ήθελα να παίξω και να χαρώ 
με άλλες κοπέλες! Πόσο ανόητη ήμουνα..."

Η μεγάλη ντίβα της όπερας ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1923 
και από μικρό παιδί πλήρωσε πολύ ακριβά το τιμημα της δόξας.


Στη φωτογραφία η οικογένεια Καλογεροπούλου, πριν τη διάλυσή της, με τη Μαρία μωρό.
Προσέξτε την περήφανη στάση του κεφαλιού της!!!