Σελίδες

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

...Ο Φρανσουά Ολαντ και ο ψεύτικος μύθος του! (Περί διάσωσης της Ελλάδας)

François Hollande a-t-il sauvé la Grèce ?

...φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες που μας πούλησαν για την δήθεν διάσωση 
της Ελλάδας απο τον Ολαντ, ο οποίος το μόνο που κοίταξε ήταν την πάρτη του 
και το γαλλογερμανικό συμφέρον =>
«Στο βιβλίο εκμυστηρεύσεων που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα, 
ο F. Hollande προσπάθησε να παρουσιαστεί ως ο “σωτήρας” της Ελλάδας. 
Η πραγματικότητα όμως, είναι πολύ διαφορετική.
Πέρα από το θόρυβο που δημιουργήθηκε μετά την έκδοση του βιβλίου των “εξομολογήσεων” του Γάλλου Προέδρου, σχετικά με τις “γκάφες” του και τα 
επικοινωνιακά του λάθη, δεν πρέπει να μας διαφύγει ότι στην ουσία του, 
το έργο αυτό αποσκοπεί στο να δομήσει την εικόνα ενός Προέδρου εν δράσει, 
σε όλο το εύρος και το μεγαλείο της εξουσίας του. 
Πουθενά σε όλο το βιβλίο δεν είναι τόσο φανερή αυτή η προσπάθειά του, 
όσο στις σελίδες στις οποίες αναφέρεται στην εξωτερική πολιτική και ειδικότερα, 
στην ελληνική κρίση του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Η διάσωση της Ελλάδας, το storytelling του Elysée
Υπό τον τίτλο “ο διαμεσολαβητής”, αυτό το κεφάλαιο των 14 σελίδων κατασκευάζει 
την εικόνα ενός F. Hollande ως διαιτητή της Ευρώπης, ικανού να συγκρατήσει την καταστροφική μανία του Αλέξη Τσίπρα, καθώς και του Wolfgang Schaeuble. 
Ο Πρόεδρος αρέσκεται να παρουσιάζει τον εαυτό του ως “προστάτη” του Έλληνα Πρωθυπουργού. Οι δύο δημοσιογράφοι – συγγραφείς υπογραμμίζουν την 
“επιείκειά” τους προς τον Αλέξη Τσίπρα, το πείσμα του να διατηρήσει την Ελλάδα 
στο ευρώ. Τον βλέπουμε να δίνει μάχη με την Angela Merkel, προκειμένου να 
“κάνει τα πάντα για να διατηρήσει την Ελλάδα στη νομισματική ένωση”.
Αυτή η αφήγηση, το οποίο στηρίζουν τόσο οι συγγραφείς, όσο και ο Πρόεδρος, 
δεν μας κάνει εντύπωση. Αποτελεί εξάλλου, την επίσημη γαλλική εκδοχή όσων 
έλαβαν χώρα μετά τις 13 Ιουλίου. 
Σύμφωνα με αυτήν, είναι η Γαλλία εκείνη που σταμάτησε τη Γερμανία από το 
να βγάλει τους Έλληνες από την ευρωζώνη. 
Οι δύο συγγραφείς λοιπόν, αποδίδουν την εικόνα ενός Προέδρου γεμάτους 
περηφάνια που, όσον αφορά την ελληνική υπόθεση, “έγραψε ιστορία”. (...) 
Εντούτοις, αν το δούμε καλύτερα, αυτό το πορτραίτο του “σωτήρα” των Ελλήνων, 
είναι αμφισβητήσιμο.
Περιφρόνηση και ρεαλισμός
Στοιχείο πρώτο: Αν ο F. Hollande ενδιαφέρεται τόσο πολύ να “έχει την όσο 
το δυνατότερο εγγύτερη θέση προς εκείνη των Γερμανών”, επιδεικνύει μια ανοιχτή περιφρόνηση προς τον “Έλληνα φίλο του”. Ο F. Hollande μοιάζει να απευθύνεται 
σε έναν ανήσυχο μικρό αδερφό”, γράφουν οι συγγραφείς. 
Πιο κάτω, διαβάζουμε ότι ο Γάλλος Πρόεδρος ενδύεται το ρόλο του 
“μεγάλου αδερφού”. Αλλά, παράλληλα, οι συγγραφείς επικαλούνται τη 
συμπεριφορά ενός “παιδαγωγού με κατανόηση” προς το μαθητή Τσίπρα. 
Μαθητή τίνος μαθήματος; 
Μα φυσικά, του “ρεαλισμού”. Ρεαλισμός για το Elysée σημαίνει να κάνεις πολιτική 
και να μην αλλάζεις τίποτα. Να παραμένεις στο ευρώ, αλλά παράλληλα να 
παρουσιάζεις μια αφήγηση που θα σώσει τα προσχήματα και τις υπολήψεις. 
“Ο Τσίπρας επιχειρεί να σώσει ταυτόχρονα τη χώρα του και..τα προσχήματα”, 
εξηγούν οι συγγραφείς, αποκρυπτογραφώντας τις προεδρικές εκμυστηρεύσεις.
Ο F. Hollande αρνείται να αφουγκραστεί την ελληνική πραγματικότητα. 
Δεν κάνει ποτέ λόγο για χαλάρωση των απαιτήσεων ή για ένα σχέδιο εκ νέου 
οικοδόμησης της ελληνικής οικονομίας. Επιβάλλει στην άτυχη Ελλάδα τη 
δική του πραγματικότητα, γεμάτη δυσάρεστα κλισέ για Έλληνες που δεν 
πληρώνουν φόρους, για μαύρη εργασία και για συνταξιούχους 50 ετών. 
Ως εκ τούτου, τα πράγματα είναι απλά: Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αποδεχτεί 
τις μεταρρυθμίσεις και τις απαιτήσεις των δανειστών, για να διατηρήσει τη 
χώρα του στο ευρώ. 
Ελληνικό είναι το λάθος, η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει. 
Όλα αυτά, “σώζοντας τα προσχήματα.” 
Με τέτοιους φίλους η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από εχθρούς.
Αποδοχή της γερμανικής εναλλακτικής
Τα γεγονότα το έχουν επιβεβαιώσει. Ο F. Hollande αποδέχτηκε “από ρεαλισμό” 
να συζητήσει τους όρους εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ με τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ. Αποδέχτηκε την ύπαρξη αυτής της προοπτικής και συζήτησε με τη Γερμανία για 
το ενδεχόμενο ενός Σχεδίου Β, βασισμένου στην έξοδο της Ελλάδας. 
Είναι ακόμη πιο αστείο να βλέπουμε στη συνέχεια τον Πρόεδρο να ταράζεται 
για ένα ενδεχόμενο ελληνικό αίτημα προς τη Ρωσία, που αφορά την εκτύπωση 
δραχμών σε ρωσικά τυπογραφεία, την ώρα που ο ίδιος εργαζόταν για να βγάλει 
την Ελλάδα από το ευρώ.
Είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό να βλέπουμε τον Hollande και τους αγιογράφους του 
να εξηγούν ότι “μέσω της πειθούς, η Γαλλία θα κάνει τα πάντα για να αποφευχθεί 
το χειρότερο”, όταν το χειρότερο είναι μια εκδοχή που η Γαλλία έχει ήδη αποδεχτεί.
Η παθητική στάση της Γαλλίας
Η αφήγηση των δύο δημοσιογράφων είναι αρκούντως περίεργη και παρακάτω. Διαβάζοντας, μαθαίνουμε ότι, τις μέρες που ακολούθησαν το δημοψήφισμα, 
η Γαλλία βοήθησε -χάρη στην “επίβλεψη που προσέφερε στην ελληνική 
Δημόσια Διοίκηση” και τη “δύναμη της πειθούς” της- την Ελλάδα να παραμείνει 
στο ευρώ. Τίποτε δεν είναι λιγότερο ακριβές. (...) 
Ακόμη και η θετική προσέγγιση της Γαλλίας κατά τις διαπραγματεύσεις είναι 
ελάχιστα πειστική. 
Πώς ακριβώς έπαιξε ο Hollande το ρόλο του διαμεσολαβητή; 
Το κεφάλαιο ξεκινά με το Γάλλο Πρόεδρο να στηρίζει τον Έλληνα Πρωθυπουργό 
λίγο πριν από το Eurogroup της 9ης Μαρτίου 2015, κατά το οποίο θα έπρεπε 
να εγκριθεί το ελληνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων. 
Αυτό όμως, που δε λένε οι δύο συγγραφείς είναι ότι το Eurogroup θα απορρίψει 
κάθε ελληνικό σχέδιο και μάλιστα θα εξακολουθεί να το κάνει για δύο μήνες. 
Το Eurogroup ζητάει μειώσεις στις συντάξεις και η Γαλλία δεν αντιτίθεται 
σε αυτό το αίτημα. 
Δεν προσπαθεί καν να αντιδράσει. Δεν παίζει κανένα ρόλο “διαμεσολαβητή”. 
Διαβάζοντας τους συγγραφείς μένουμε με την εντύπωση ότι η Ελλάδα έμεινε 
αδρανής, ενώ στην πραγματικότητα από το Μάρτιο έως το Μάιο, 
η Ελλάδα ενέτεινε τις προσπάθειές της και παρουσίασε πολλαπλά σχέδια 
μεταρρυθμίσεων, τα οποία συστηματικά απέρριπτε το Eurogroup μέχρι 
να αποσπάσει τη μείωση συντάξεων. Και η Γαλλία στήριξε αυτήν την πολιτική.
Τέλος, ο F. Hollande δίνει, σύμφωνα με το βιβλίο, δύο συμβουλές στον Αλέξη Τσίπρα: 
Να στηριχτεί στον ΟΟΣΑ και στον Jean -Claude Juncker. 
H απόφαση όμως, δεν ήταν της Κομισιόν, αλλά των Υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης. Όσον αφορά τον ΟΟΣΑ, η Ελλάδα έχει στηριχτεί στον εν λόγω διεθνή οργανισμό για να απορρίψει τις απαιτήσεις του Eurogroup.
(…) Στη συνέχεια του κεφαλαίου, ο Hollande αναλύει περαιτέρω το ρόλο του ως διαμεσολαβητή: δεν επρόκειτο για καμία προσπάθεια να κατανοήσουν οι Γερμανοί 
τους Έλληνες και το αντίστροφο, αλλά μάλλον για μια προσπάθεια να πειστούν 
οι τελευταίοι για τις προτεραιότητες του Βερολίνου. 
Δεν πρέπει λοιπόν να εκπλήσσεται από το γεγονός ότι ο εν λόγω ρόλος δεν 
αποκατέστησε ούτε στο ελάχιστο την εικόνα του. 
Για την Ελλάδα υπήρξε μάλλον κατάρα, παρά σωτηρία.»
Maria Denaxa
το επίμαχο άρθρο της La Tribune

*σχόλια
...και νομοτελειακά ήρθε η ώρα της Γαλλίας, αλλά είναι αργά για δάκρυα...
Οι δύο συγγραφείς δημοσιογράφοι φρόντισαν ώστε τα σχετικά αποσπάσματα 
του βιβλίου να βρίθουν από ανακρίβειες και ανθελληνικές αιχμές που εμφανίζουν 
τους Έλληνες ως ανεύθυνους και αναξιόπιστους, παίρνοντας σχεδόν το μέρος 
του Σόιμπλε για να αναδείξουν τον Ολάντ ως πιό επιεική και προστατευτικό 
προς την Αθήνα. 
Υπάρχει η αίσθηση πως όλο το βιβλίο αποσκοπεί σε στόχους χονδροειδούς 
γεωπολιτικής προπαγάνδας κατά του Πούτιν και Τσίπρα που επιβλήθηκε 
στον Ολάντ από Αμερικάνους μάλλον παρά Γερμανούς.
...σήμερα, ο Hollande είπε πως βιάζεται να πάρει το αίτημα Brexit 
"επειδή το Μάρτιο μπορεί να είμαι απασχολημένος", υπαινισσόμενος ότι 
θα θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία. 
Πάντως όλοι λένε πως το βιβλίο των δύο της Le Monde τον έβλαψε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου