...ποιό είναι το συναίσθημα για τη μυρωδιά του χώματος
την ώρα που πέφτει η βροχή ή λίγο αργότερα;
για τις σταγόνες του νερού που το διαπερνούν και φτάνουν
βαθιά, στις ρίζες των φυτών και των δέντρων, που γεμίζουν
τον υδροφόρο ορίζοντα;
...μας αρέσει η μυρωδιά της βροχής γιατί...
της χρωστάμε πολλά...!
την ώρα που πέφτει η βροχή ή λίγο αργότερα;
για τις σταγόνες του νερού που το διαπερνούν και φτάνουν
βαθιά, στις ρίζες των φυτών και των δέντρων, που γεμίζουν
τον υδροφόρο ορίζοντα;
...μας αρέσει η μυρωδιά της βροχής γιατί...
της χρωστάμε πολλά...!
Πετριχώρ. Ετσι ονομάζεται η μυρωδιά αυτή και, ενώ η λέξη
μοιάζει αρχαία ελληνική, δεν είναι ακριβώς.
μοιάζει αρχαία ελληνική, δεν είναι ακριβώς.
Πετιχώρ......πόσες και φορές διαβάζει κανςίς γι’ αυτό…
στην ποίηση και την πεζογραφία...
Ο *πετριχώρ (petrichor στα αγγλικά) είναι η σύνθεση δύο
λέξεων,λέξη που δημιουργήθηκε από δύο Αυστραλούς επιστήμονες,
τους Ιζαμπελ Τζόι Μπελ και Ρίτσαρντ Τζ. Τόμας, σε ένα άρθρο του
επιστημονικού περιοδικού Nature που άφησε ιστορία.!!
Οι Αυστραλοί επιστήμονες προσπαθώντας να εξηγήσουν και να
περιγράψουν την οσμή που παράγεται όταν η βροχή πέφτει σε
ξηρό έδαφος το φαινόμενο κατέληξαν σε μια πολύ εύηχη λέξη,
παρμένη (?) από δύο αρχαιοελληνικές λέξεις "πετριχώρ",
από τις λέξεις πέτρα και ιχώρ που στα αρχαία ελληνικά σήμαινε
"το αίμα των θεών", μόλις το 1964.
στην ποίηση και την πεζογραφία...
Ο *πετριχώρ (petrichor στα αγγλικά) είναι η σύνθεση δύο
λέξεων,λέξη που δημιουργήθηκε από δύο Αυστραλούς επιστήμονες,
τους Ιζαμπελ Τζόι Μπελ και Ρίτσαρντ Τζ. Τόμας, σε ένα άρθρο του
επιστημονικού περιοδικού Nature που άφησε ιστορία.!!
Οι Αυστραλοί επιστήμονες προσπαθώντας να εξηγήσουν και να
περιγράψουν την οσμή που παράγεται όταν η βροχή πέφτει σε
ξηρό έδαφος το φαινόμενο κατέληξαν σε μια πολύ εύηχη λέξη,
παρμένη (?) από δύο αρχαιοελληνικές λέξεις "πετριχώρ",
από τις λέξεις πέτρα και ιχώρ που στα αρχαία ελληνικά σήμαινε
"το αίμα των θεών", μόλις το 1964.
Στις πέτρες λοιπόν... στις πέτρες και στο έδαφος, στη διάρκεια
των πιο ξηρών περιόδων, συσσωρεύεται ένα μείγμα ελαίων
τα οποία εκκρίνουν δένδρα και φυτά.
Όσο μεγαλύτερη η περίοδος της ξηρασίας, τόσο μεγαλύτερη
η συσσώρευση. Όταν το μείγμα ενώνεται με το νερό
απελευθερώνεται εκείνη η υπέροχη μυρωδιά που γνωρίζουμε
και αποζητάμε.
των πιο ξηρών περιόδων, συσσωρεύεται ένα μείγμα ελαίων
τα οποία εκκρίνουν δένδρα και φυτά.
Όσο μεγαλύτερη η περίοδος της ξηρασίας, τόσο μεγαλύτερη
η συσσώρευση. Όταν το μείγμα ενώνεται με το νερό
απελευθερώνεται εκείνη η υπέροχη μυρωδιά που γνωρίζουμε
και αποζητάμε.
Το μείγμα αυτών των ελαίων επίσης θεωρείται ότι αποτρέπει
τους σπόρους από το να βλαστήσουν ούτως ώστε να μην
γεννιούνται νέα φυτά σε περίοδο που τα αποθέματα νερού
είναι ελάχιστα.
τους σπόρους από το να βλαστήσουν ούτως ώστε να μην
γεννιούνται νέα φυτά σε περίοδο που τα αποθέματα νερού
είναι ελάχιστα.
Επίσης, σε περιοχές με εκτενή βλάστηση, όπως τα δάση, υπάρχει
η ουσία με το όνομα γεωσμίνη.
Η ουσία αυτή εντοπίζεται στις δροσοσταλίδες της υγρασίας και είναι
μια χημική ουσία που παράγεται από τους ακτινομύκητες, βακτήρια
που ζουν στο έδαφος και τρέφονται από τα έλαια που προαναφέρθηκαν...
το αίμα των θεών;
η ουσία με το όνομα γεωσμίνη.
Η ουσία αυτή εντοπίζεται στις δροσοσταλίδες της υγρασίας και είναι
μια χημική ουσία που παράγεται από τους ακτινομύκητες, βακτήρια
που ζουν στο έδαφος και τρέφονται από τα έλαια που προαναφέρθηκαν...
το αίμα των θεών;
Εκτός όμως από την καθαρά χημική εξήγηση για τη μυρωδιά της
βροχής, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι υπάρχει και κάτι ακόμη
πίσω από την τάση μας να απολαμβάνουμε τη βροχή.
Η ανθρωπολόγος Diana Young του Πανεπιστημίου του Queensland
στην Αυστραλία εξηγεί στο smithsonianmag ότι υπάρχει κάτι που
αποκαλεί "πολιτισμική συναισθησία".
Δηλαδή, οι άνθρωποι από τις απαρχές του είδους συνέδεσαν τη βροχή
με το πράσινο χρώμα, δηλαδή συνδέουν τη βροχή με τη βλάστηση,
με την ανθοφορία της φύσης και με την καρποφορία δένδρων και
φυτών που τους θρέφουν.
Έτσι, όσφρηση, όραση, ακοή, ένστικτο επιβίωσης, πείνα και άλλες
αισθήσεις και ορμέμφυτα δημιουργούν στον εγκέφαλό μας ένα...
χαρμάνι αισθητηριακών εμπειριών το οποίο μας ωθεί να
αγαπάμε τη βροχή.
βροχής, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι υπάρχει και κάτι ακόμη
πίσω από την τάση μας να απολαμβάνουμε τη βροχή.
Η ανθρωπολόγος Diana Young του Πανεπιστημίου του Queensland
στην Αυστραλία εξηγεί στο smithsonianmag ότι υπάρχει κάτι που
αποκαλεί "πολιτισμική συναισθησία".
Δηλαδή, οι άνθρωποι από τις απαρχές του είδους συνέδεσαν τη βροχή
με το πράσινο χρώμα, δηλαδή συνδέουν τη βροχή με τη βλάστηση,
με την ανθοφορία της φύσης και με την καρποφορία δένδρων και
φυτών που τους θρέφουν.
Έτσι, όσφρηση, όραση, ακοή, ένστικτο επιβίωσης, πείνα και άλλες
αισθήσεις και ορμέμφυτα δημιουργούν στον εγκέφαλό μας ένα...
χαρμάνι αισθητηριακών εμπειριών το οποίο μας ωθεί να
αγαπάμε τη βροχή.
Μάλιστα σημειώνει ότι αυτό το φαινόμενο παρατηρείται σε
πολλούς πολιτισμούς, όχι μόνον στο δικό μας.
πολλούς πολιτισμούς, όχι μόνον στο δικό μας.
Πετριχώρ! Τι όμορφο όνομα για έναν επιστημονικό όρο…
...θα μπορούσε πραγματικά να ανήκει σε ήρωα της μυθολογίας,
σε έναν γίγαντα όπως ο *Τάλως.
...θα μπορούσε πραγματικά να ανήκει σε ήρωα της μυθολογίας,
σε έναν γίγαντα όπως ο *Τάλως.
*Τάλως
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Τάλως ήταν ένας ημίθεος με μεγάλη ευκινησία,
πολύ γρήγορος, όμορφος και δυνατός.
Ήταν κατασκευασμένος κατ’ εντολή του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα από τον ¨Ήφαιστο
(ή σύμφωνα με άλλους, από τον Δαίδαλο).
Αποστολή του ήταν να προστατεύει τον πλούτο της Κρήτης από τους επίδοξους εχθρούς της
και να μεταφέρει μηνύματα.
Είχε όμως ένα αδύνατο σημείο στο σώμα του: στο άκρο της μοναδικής του φλέβας,
η οποία ξεκινούσε από τον αυχένα του και κατέληγε στη φτέρνα του,
ήταν σφηνωμένο ένα καρφί.
Μέσα στη φλέβα του έρεε το θεϊκό αίμα ΙΧΩΡ.
Το τέλος του Τάλου επήλθε από τη Μήδεια – επειδή δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της,
του τράβηξε το καρφί και το θεϊκό αίμα χύθηκε.
...και με πληροφορίες από
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου