...πέθανε ο Τέλλος Άγρας (Ευάγγελος Γ. Ιωάννου).
Είχε εισαχθεί στον Ευαγγελισμό χτυπημένος από αδέσποτη σφαίρα
ένα μήνα νωρίτερα, την ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας....
Είχε εισαχθεί στον Ευαγγελισμό χτυπημένος από αδέσποτη σφαίρα
ένα μήνα νωρίτερα, την ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας....
Ο Τέλλος Άγρας (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ευάγγελου Ιωάννου)
γεννήθηκε στην Καλαμπάκα, γιος του σχολάρχη Γεωργίου Ιωάννου και
της Ειρήνης Βλάχου. Είχε ένα μικρότερο αδερφό το Χρήστο.
Το 1899 η οικογένειά του ήρθε στην Αθήνα και το 1906 μετακόμισε στο Λαύριο,
όπου ο ποιητής τέλειωσε το Δημοτικό και το Ελληνικό Σχολείο.
Το 1907 έγινε συνδρομητής στη Διάπλαση των Παίδων, όπου πρωτοεμφανίστηκε
σε ηλικία έντεκα μόλις ετών, στη στήλη της αλληλογραφίας.
Τον ίδιο χρόνο πραγματοποίησε και τα δυο μοναδικά ταξίδια της ζωής του,
ένα στην Κάρυστο και ένα στη Χαλκίδα.
Από το 1911 άρχισε να γράφει τακτικά στη στήλη συνεργασίας συνδρομητών
της Διάπλασης με το ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας.
γεννήθηκε στην Καλαμπάκα, γιος του σχολάρχη Γεωργίου Ιωάννου και
της Ειρήνης Βλάχου. Είχε ένα μικρότερο αδερφό το Χρήστο.
Το 1899 η οικογένειά του ήρθε στην Αθήνα και το 1906 μετακόμισε στο Λαύριο,
όπου ο ποιητής τέλειωσε το Δημοτικό και το Ελληνικό Σχολείο.
Το 1907 έγινε συνδρομητής στη Διάπλαση των Παίδων, όπου πρωτοεμφανίστηκε
σε ηλικία έντεκα μόλις ετών, στη στήλη της αλληλογραφίας.
Τον ίδιο χρόνο πραγματοποίησε και τα δυο μοναδικά ταξίδια της ζωής του,
ένα στην Κάρυστο και ένα στη Χαλκίδα.
Από το 1911 άρχισε να γράφει τακτικά στη στήλη συνεργασίας συνδρομητών
της Διάπλασης με το ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας.
Η πρώτη του ποιητική δημοσίευση ήταν «ο Βράχος».
Το 1912 γράφτηκε στο Γυμνάσιο στην Αθήνα, μένοντας στο σπίτι της αδερφής
της μητέρας του Αριστέας Βλάχου ως το 1925 που η οικογένειά του μετακόμισε
στην Αθήνα.
Μετά το θάνατο της θείας του ο Άγρας κράτησε το μικρό σπίτι της ως ερημητήριο.
Η συνεργασία του με τη Διάπλαση των Παίδων συνεχίστηκε συστηματικά και
ο συνολικός όγκος των νεανικών δημοσιευμάτων του υπήρξε πολύ μεγάλος.
Το 1914 ο Ξενόπουλος σχεδίαζε να κάνει τον Άγρα τακτικό συνεργάτη του περιοδικού,
τα σχέδιά του αναβλήθηκαν όμως με το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (πραγματοποιήθηκαν τελικά το 1916).
Το 1912 γράφτηκε στο Γυμνάσιο στην Αθήνα, μένοντας στο σπίτι της αδερφής
της μητέρας του Αριστέας Βλάχου ως το 1925 που η οικογένειά του μετακόμισε
στην Αθήνα.
Μετά το θάνατο της θείας του ο Άγρας κράτησε το μικρό σπίτι της ως ερημητήριο.
Η συνεργασία του με τη Διάπλαση των Παίδων συνεχίστηκε συστηματικά και
ο συνολικός όγκος των νεανικών δημοσιευμάτων του υπήρξε πολύ μεγάλος.
Το 1914 ο Ξενόπουλος σχεδίαζε να κάνει τον Άγρα τακτικό συνεργάτη του περιοδικού,
τα σχέδιά του αναβλήθηκαν όμως με το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (πραγματοποιήθηκαν τελικά το 1916).
Το 1916 τέλειωσε το Γυμνάσιο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου
Αθηνών (αποφοίτησε το 1923).
Η πρώτη επίσημη παρουσία του στις στήλες της Διάπλασης σημειώθηκε το Μάη
του ίδιου χρόνου με το πεζογράφημα «Αποχαιρετισμός».
Ακολούθησαν συνεργασίες του με τα περιοδικά Λύρα, Βωμός, Νέοι κ.α.
Το 1918 βραβεύτηκε στο Σεβαστοπούλειο διαγωνισμό και στο διαγωνισμό διηγήματος
του περιοδικού του Λονδίνου Εσπερία.
Το 1921 έδωσε διάλεξη για τον Καβάφη στην αίθουσα του Ελληνικού Ωδείου και
εξέδωσε τη μετάφραση των Στροφών του Jean Moreas, ενώ το 1926 πραγματοποίησε
και δεύτερη έκδοση μεταφράσεων από το έργο του Moreas με μια μελέτη για την
ποίηση του γαλλόφωνου έλληνα ποιητή και μια για τη λογοτεχνική μετάφραση.
Αθηνών (αποφοίτησε το 1923).
Η πρώτη επίσημη παρουσία του στις στήλες της Διάπλασης σημειώθηκε το Μάη
του ίδιου χρόνου με το πεζογράφημα «Αποχαιρετισμός».
Ακολούθησαν συνεργασίες του με τα περιοδικά Λύρα, Βωμός, Νέοι κ.α.
Το 1918 βραβεύτηκε στο Σεβαστοπούλειο διαγωνισμό και στο διαγωνισμό διηγήματος
του περιοδικού του Λονδίνου Εσπερία.
Το 1921 έδωσε διάλεξη για τον Καβάφη στην αίθουσα του Ελληνικού Ωδείου και
εξέδωσε τη μετάφραση των Στροφών του Jean Moreas, ενώ το 1926 πραγματοποίησε
και δεύτερη έκδοση μεταφράσεων από το έργο του Moreas με μια μελέτη για την
ποίηση του γαλλόφωνου έλληνα ποιητή και μια για τη λογοτεχνική μετάφραση.
Από το 1924 εργάστηκε στο Υπουργείο Γεωργίας και
το 1927 διορίστηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη, όπου παρέμεινε ως το θάνατό του.
Έγραφε στη Νέα Εστία από τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας της και έγινε γρήγορα αρχισυντάκτης της (παραιτήθηκε από την αρχισυνταξία το 1932 και το 1936
ανέλαβε τη στήλη της αλληλογραφίας), ενώ δημοσίευσε επίσης κείμενά του
στα Γράμματα, τη Νέα Ζωή, την Αλεξανδρινή Τέχνη
(και τα τρία περιοδικά της Αλεξάνδρειας), το Δελτίο του Εκπαιδευτικού Ομίλου
και σε πολλά άλλα έντυπα.
Το 1928 έγινε συνεργάτης της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας του Πυρσού.
Το 1934 κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή ποιημάτων του, με τίτλο Τα βουκολικά
και τα εγκώμια.
Ακολούθησε (1939) η δεύτερη συλλογή του με τίτλο Καθημερινές (1923-1930),
που τιμήθηκε το 1940 με το Κρατικό Βραβείο ενώ τα Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας
(1929-1944) εκδόθηκαν μόλις το 1966.
το 1927 διορίστηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη, όπου παρέμεινε ως το θάνατό του.
Έγραφε στη Νέα Εστία από τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας της και έγινε γρήγορα αρχισυντάκτης της (παραιτήθηκε από την αρχισυνταξία το 1932 και το 1936
ανέλαβε τη στήλη της αλληλογραφίας), ενώ δημοσίευσε επίσης κείμενά του
στα Γράμματα, τη Νέα Ζωή, την Αλεξανδρινή Τέχνη
(και τα τρία περιοδικά της Αλεξάνδρειας), το Δελτίο του Εκπαιδευτικού Ομίλου
και σε πολλά άλλα έντυπα.
Το 1928 έγινε συνεργάτης της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας του Πυρσού.
Το 1934 κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή ποιημάτων του, με τίτλο Τα βουκολικά
και τα εγκώμια.
Ακολούθησε (1939) η δεύτερη συλλογή του με τίτλο Καθημερινές (1923-1930),
που τιμήθηκε το 1940 με το Κρατικό Βραβείο ενώ τα Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας
(1929-1944) εκδόθηκαν μόλις το 1966.
Το 1938 πέθανε ο πατέρας του και ο Άγρας μετακόμισε με τη μητέρα του στην
οδό Αγαθουπόλεως, όπου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του.
Οι κακουχίες της γερμανικής κατοχής αποδυνάμωσαν περισσότερο την ήδη
ευαίσθητη κατάσταση της υγείας του.
Τη μέρα της Απελευθέρωσης, χτυπήθηκε από μια αδέσποτη σφαίρα στον αστράγαλο. Μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό, όπου πέθανε το Νοέμβρη του 1944.
οδό Αγαθουπόλεως, όπου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του.
Οι κακουχίες της γερμανικής κατοχής αποδυνάμωσαν περισσότερο την ήδη
ευαίσθητη κατάσταση της υγείας του.
Τη μέρα της Απελευθέρωσης, χτυπήθηκε από μια αδέσποτη σφαίρα στον αστράγαλο. Μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό, όπου πέθανε το Νοέμβρη του 1944.
Ο Τέλλος Άγρας τοποθετείται στους έλληνες ποιητές του μεσοπολέμου, τους
λεγόμενους νεορομαντικούς ή παρακμιακούς (Καρυωτάκης, Κλέων Παράσχος,
Ναπολέων Λαπαθιώτης, Κώστας Ουράνης κ.α.).
Το ποιητικό του έργο είναι αποτέλεσμα δημιουργικής αφομοίωσης του πνεύματος
του γαλλικού συμβολισμού και αισθητισμού (Moreas, Laforgue, Verlain, Mallarme, Baudelaire κ.ά.) αλλά και της ελληνικής ποιητικής παράδοσης από το δημοτικό
τραγούδι ως τον Ιωάννη Πολέμη, τον Κωστή Παλαμά, το Μιλτιάδη Μαλακάση και
τον Κωνσταντίνο Καβάφη.
Κινήθηκε στα πλαίσια της εσωτερικότητας, της μελαγχολίας, της νοσηρότητας και
της απαισιοδοξίας των συγχρόνων του, υιοθέτησε την ειδυλλιακή ενατένιση του παρελθόντος, ωστόσο παράλληλα χάρη στη βαθιά πνευματική του καλλιέργεια
αρνήθηκε να παραδοθεί στην απελπισία και αγωνίστηκε να κρατηθεί από την
ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Πρέπει τέλος να σημειωθεί η αξία του κριτικού του έργου που χαρακτηρίζεται
από ιδιαίτερη οξυδέρκεια, ευαισθησία, βαθιά γνώση της φιλοσοφίας και επαρκή
ενημέρωση για τις σύγχρονές του ευρωπαϊκές θεωρίες της λογοτεχνίας και
τον τοποθετεί στην πρωτοπορία της νεοελληνικής κριτικής σκέψης.
λεγόμενους νεορομαντικούς ή παρακμιακούς (Καρυωτάκης, Κλέων Παράσχος,
Ναπολέων Λαπαθιώτης, Κώστας Ουράνης κ.α.).
Το ποιητικό του έργο είναι αποτέλεσμα δημιουργικής αφομοίωσης του πνεύματος
του γαλλικού συμβολισμού και αισθητισμού (Moreas, Laforgue, Verlain, Mallarme, Baudelaire κ.ά.) αλλά και της ελληνικής ποιητικής παράδοσης από το δημοτικό
τραγούδι ως τον Ιωάννη Πολέμη, τον Κωστή Παλαμά, το Μιλτιάδη Μαλακάση και
τον Κωνσταντίνο Καβάφη.
Κινήθηκε στα πλαίσια της εσωτερικότητας, της μελαγχολίας, της νοσηρότητας και
της απαισιοδοξίας των συγχρόνων του, υιοθέτησε την ειδυλλιακή ενατένιση του παρελθόντος, ωστόσο παράλληλα χάρη στη βαθιά πνευματική του καλλιέργεια
αρνήθηκε να παραδοθεί στην απελπισία και αγωνίστηκε να κρατηθεί από την
ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Πρέπει τέλος να σημειωθεί η αξία του κριτικού του έργου που χαρακτηρίζεται
από ιδιαίτερη οξυδέρκεια, ευαισθησία, βαθιά γνώση της φιλοσοφίας και επαρκή
ενημέρωση για τις σύγχρονές του ευρωπαϊκές θεωρίες της λογοτεχνίας και
τον τοποθετεί στην πρωτοπορία της νεοελληνικής κριτικής σκέψης.
Ποιητική
Διψάς, του στίχου το πουλί,
της ξενητιάς τ’ αγέρι·
μα ο κόσμος έχει ξενητιές
κι’ ο κόσμος δεν τις ξέρει…
της ξενητιάς τ’ αγέρι·
μα ο κόσμος έχει ξενητιές
κι’ ο κόσμος δεν τις ξέρει…
Μην πης: «Δεν καταδέχομαι!»,
μην πεις: «Κι’ αχ, πώς να κάμω;»
Πιάσε το στίχο σου σκυφτός,
σαν το ψωμί από χάμω.
*μην πεις: «Κι’ αχ, πώς να κάμω;»
Πιάσε το στίχο σου σκυφτός,
σαν το ψωμί από χάμω.
οι πληροφορίες αλλά και Ενδεικτική Βιβλιογραφία -
| Εργογραφία - Επιπλέον Πληροφορίες Αρχείο του λογοτέχνη υπάρχει στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) |
https://dimartblog.com/201
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου