...ο εφιάλτης του πρεζάκια που έσφαξε την κοπέλα...*Γράφει ο Αργύρης Κωστάκης

Όσοι παρακολουθείτε εδώ και χρόνια τις σκέψεις μου έχετε αντιληφθεί ότι 
ποτέ δεν γράφω εν θερμώ για τα γεγονότα.
Αφήνω μια «απόσταση ασφαλείας» για μια – όσο το δυνατόν – πιο ψύχραιμη ματιά. 
Γιατί άνθρωπος είμαι κι εγώ. Με συναισθήματα. Με ψυχή από «τσιγαρόχαρτο».

Τι ψυχραιμία όμως να επιδείξει και ο πιο νηφάλιος, καλός, νουνεχής, προοδευτικός, ανοιχτόμυαλος, υποχωρητικός, ανεκτικός, κανονικός άνθρωπος μπροστά σε αυτή 
τη θηριωδία του πρεζάκια που κατέσφαξε την κοπέλα για να της κλέψει το κινητό, 
να το πουλήσει, να αγοράσει τη δόση του και να πάει να κοιμηθεί ατάραχος.

Δεν μπορώ να ησυχάσω όλες αυτές τις ημέρες με αυτή την κτηνωδία. 
Μια γυναίκα, ένας άνθρωπος 32 ετών επέστρεφε στο σπίτι και την οικογενειά της 
μετά την εργασία της. Δεν επέστρεψε ποτέ. 
Τη σκότωσε με μαχαίρι ένας 58χρονος ναρκομανής. «Εξαρτημένους» τους λένε 
διακριτικά κάποιοι. Πρεζάκια τον λέω εγώ, γιατί έτσι έμαθα να λέω αυτούς από 
παιδί στη γειτονιά που μεγάλωσα.
Γιατί μεγάλωσα σε μια γειτονιά που πολλά παιδιά από την παρέα μου έχασαν 
τη ζωή τους από τα ναρκωτικά, μπήκαν φυλακή, σκοτώθηκαν με μηχανές τρέχοντας, έμπλεξαν σε τσαμπουκάδες, χουλιγκανισμούς στα γήπεδα και εγκλωβίστηκαν 
στον σκοτεινό κόσμο της παρανομίας. Λίγοι γλιτώσαμε. 
Λυπάμαι για τη ζωή τους. 
Λυπάμαι για την ταλαιπώρια τους. 
Λυπάμαι για τον πόνο που προξένησαν στους ανθρώπους τους και στον εαυτό τους.

Χαίρομαι όμως που εγώ σώθηκα. 
Ποτέ δεν έμπλεξα στο παραμικρό παράπτωμα. 
Ίσως – δεν θυμάμαι – να έκλεψα κάποτε κανένα περιοδικό ή καμιά τσίχλα -
κι αυτό γιατί δεν είχα χαρτζιλίκι. Μέχρι εκεί. 
Δεν πήρα ποτέ ναρκωτικά. 
Τσιγαριλίκια με χασίς, ηρωίνες και τέτοιους δαίμονες. Ούτε καν κάπνισα. 

Κι εγώ ρημαγμένη ζωή είχα σε μια διαλυμένη οικογένεια. 
Κι εγώ φτωχό παιδί ήμουν. 

Κι εγώ στην ίδια γειτονιά μεγάλωσα. 
Δεν δέχομαι λοιπόν και εξοργίζομαι μάλιστα με όποιον «τα ρίχνει» στην κοινωνία 
για το καταντημά του. 
Εγώ γιατί δεν έγινα πρεζάκιας, κλέφτης ή κακοποιός; 
«Στα ίδια σκατά» μεγάλωσα». 
Αλλά είχα όνειρο να ξεφύγω. 
Να κάνω «κάτι» στη ζωή μου. Αν τελικά έκανα…

Κι εντάξει να αυτοκαταστραφείς παίρνοντας ναρκωτικά. 
Αλλά, ρε απόβρασμα, να σφάξεις την κοπέλα γιά λίγα ευρώ να αγοράσεις πρέζα, 
αυτό είναι εξωφρενικό. Πρέπει να σαπίσεις στη φυλακή. Εσύ και όλοι οι ομοιοί σου. 

Δεν λέω – προσέξτε – ότι σου αξίζει λιντσάρισμα. Για όνομα του Θεού. 
Αλλά το Κράτος πρέπει να σε στείλει μέχρι να πεθάνεις σε ένα μπουντρούμι. 
Όπως αυτό το ψυχικό «μπουντρούμι» που έστειλες για πάντα τους γονείς, 
τα αδέλφια και τον σύντροφο της κοπέλας. 
Της εφοριακού όπως τη λένε εμετικά πολλά ΜΜΕ για να κάνουν «κλικαρίσματα». 
Γιατί άλλο να γράψεις «σκότωσε μια γυναίκα ή έναν άνθρωπο» και άλλο να 
γράψεις «σκότωσε την 32χρονη εφοριακό».

Επίλογος. 
Ναι στην ισόβια φυλάκιση του κτήνους. 
Όχι στο λιντσάρισμα και την αυτοχειρία σε καμία περίπτωση.

Κι ένα ερώτημα. 
Πόσοι επικίνδυνοι πρεζάκηδες, υποψήφιοι δολοφόνοι κυκλοφορούν 
αναμεσά μας. Πόσες γυναίκες και άνδρες, πόσοι άνθρωποι δηλαδή ενδέχεται 
να μη γυρίσουν σπίτι τους κάποτε, επειδή παραμονεύει ένας πρεζάκιας 
που θα τους σφάξει ή θα τους πυροβολήσει για ένα κινητό ώστε να αγοράσει 
τη δόση του;

Να πεθάνω στα γηρατειά μου υγιής πλήρης ημερών και στον 
ύπνο μου το ιδανικό. Φαντάζομαι αυτό ελπίζουμε όλοι. 
Άντε από κάποια ασθένεια στα γεράματα χωρίς να υποφέρω. 
Ή έστω αν είναι θέλημα Θεού νεότερος. 
Αλλά μαχαιρωμένος από έναν πρεζάκια δεν είναι εφιαλτικό;

Κι αφήστε εμένα που πες «τάφαγα τα ψωμιά μου». 
Αυτές τις τελευταίες ημέρες με βασανίζει ο φόβος για τους δικούς μου ανθρώπους. 
Ξέρετε – όπως όλοι – έχω δικούς μου ανθρώπους. 
Γυναίκες, άντρες και παιδιά…

αναδημοσίευση από
https://www.aixmi.gr/index.php/o-efialths

*Αργύρης Κωστάκης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964 και 
κατοικεί στη Ραφήνα με την οικογένεια και τα σκυλιά του από το 1986. 
Πτυχιούχος δημοσιογραφίας από τη σχολή Εργαστήρι Επαγγελματικής 
Δημοσιογραφίας. 
Ξεκίνησε να εργάζεται από την ιστορική εφημερίδα "Ακρόπολις" το 1986, 
ενώ μετά από δύο χρόνια έγινε συντονιστής του ελεύθερου ρεπορτάζ και 
παρέμεινε έως το 1990 οπότε και έκλεισε. 
Εργάστηκε επίσης στο ελεύθερο ρεπορτάζ στις εφημερίδες Αλήθεια, 
Δημοσιογράφος, Ελεύθερος, Βραδυνή, Καρφί, Espresso, Ανατολική 
Ακτή και Ελλάδα. 
Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Θησαυρός, Πρόσωπα, Ένα, Crash και Polis. 
Από το 2010 είναι μόνιμος αρθρογράφος στην ενημερωτική ιστοσελίδα aixmi.gr 
και από τον Μάρτιο του 2016 παρουσιάζει την εκπομπή "ανθρωπογραφίες" 
στο aixmiradio. 
Εργάστηκε στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Vips, Πειραιάς - Κανάλι 1 και 
Παραπολιτικά 90,1 - καθώς και επί 26 χρόνια από την πρώτη ως την τελευταία 
ημέρα λειτουργίας του (1989 - 2014) στον ενημερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό 
Flash 96 ως συντάκτης και παρουσιαστής δελτίων ειδήσεων της πρωινής ζώνης. Εργάστηκε επίσης στον ενημερωτικό τομέα των τηλεοπτικών καναλιών 
Seven, Mega , Alter, Sunny, Action 24 και στη δημιουργική ομάδα της εκπομπής 
"όλα" από το 1999 έως το 2008 σε Alpha και Ant 1. 

Το 1986 κέρδισε το πρώτο βραβείο ελεύθερου ρεπορτάζ γιά δημοσιογράφους 
έως 22 ετών από ειδική εκπομπή της τότε ΕΤ 2. 
Τακτικό μέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών 
και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων. 
Διετέλεσε επί πέντε θητείες μέλος του μεικτού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ. 
Ενεργός υποστηρικτής και μέλος της Γενικής Συνέλευσης της unicef. 
Συγγραφέας του ερωτικού μυθιστορήματος "το κύμα της ελπίδας". 
Aντιπρόεδρος της διοργανώτριας επιτροπής και αθλητής του επίσημου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου ΜΜΕ.
https://www.aixmi.gr/index.php/author/argirisko

φωτό από i-rena