...σκέφτομαι τι τράβηξα για να φτάσω εκεί και τί ακόμη με περιμένει
όταν η χαρά χαθεί.
Επιλέγω λοιπόν συνειδητά τη σκοτεινιά. Όχι πως μ' αρέσει.
Δεν μ αρέσει καθόλου. Μόνο που νά, μου φαίνεται κάπως πιο τίμια.
Δέν σού τάζει, δέν παίρνει, δέν σε απογοητεύει.
Συμφιλιώνεσαι μαζί της καί τραβάς.
Το ζόρι βέβαια είναι, πως πάντα εκεί έξω παραμονεύει μία πρόσκαιρη χαρά.
Και σαν τέλειος βλάκας, πάς και γκρεμοτσακίζεσαι ξανά.
...πιστεύω ότι αξίζει να ζήσουμε την ευτυχία.
Σε όλους αξίζει... αρκεί να είναι έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα..
Ρένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου