...μια σπάνια και θαυμαστή εικόνα της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου
να τον φροντίζει σαν μωρό στην κούνια και να γνέθει για να του πλέξει ρουχαλάκια.
Η Εικόνα βρίσκεται στην Πατριαρχική Μονή του Αγίου Γεωργίου Καΐρου
εκεί που έζησε ο Κύριος σαν πρόσφυγας.
πηγή
http://www.iellada.gr/thriskeia/i-thaymasti
-eikona-tis-panagias-poy-den-ehete-dei-foto
Σημείωση:
Λατινική απόδοση της Θεοτόκου!
Στην Ορθόδοξη αγιογραφία η Θεοτόκος φοράει κόκκινα και έχει 3 αστέρια ,
στο κεφάλι και στους ώμους. Επίσης, τα πρόσωπα είναι λατινικής επιρροής
και όχι βυζαντινής
~*~
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
Η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου ευρίσκεται στην περιοχή
του Παλαιού Καΐρου.
Πρόκειται για την περιοχή της αρχαίας Βαβυλώνος της Αιγύπτου, η οποία
πήρε την ονομασία της μετά την εγκατάσταση των Βαβυλωνίων αιχμαλώτων που έφερε στην Αίγυπτο ο Φαραώ Ραμσής Α’(1390 π.Χ.) από
την εκστρατεία του στην Ασία. Βρίσκεται κοντά στις πυραμίδες, μεταξύ της αρχαίας Μέμφιδος και της Ηλιουπόλεως.
Στον χώρο αυτό οι Βαβυλώνιοι ανήγειραν φρούριο. «Βαβυλών φρούριον ερυμνόν, αποστάντων ενταύθα Βαβυλωνίων, είτα διαπραξάντων ενταύθα κατοικίαν παρά των βασιλέων» (Στράβων, Γεωγραφία, κεφ.XVII).
To φρούριο, λεγόμενο Κασρ ελ Ρουμ ή Κασρ ελ Σάμμα (Παλάτι των Λαμπάδων, είτε λόγω της λατρείας της φωτιάς, είτε λόγω των φωτεινών σημείων προς συνεννόηση) γνώρισε τρεις ανακαινίσεις από τους ρωμαίους αυτοκράτορες Οκταβιανό, Τραϊανό και Αρκάδιο, συνεπεία της γεωγραφικής σπουδαιότητος του χώρου.
Μετά την οριστική επικράτηση του χριστιανισμού στην Αίγυπτο, όταν το έτος 383 μ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος με διάταγμά του καταργεί τους ναούς του παγανισμού, το Ρωμαϊκό φρούριο μετατρέπεται σε Ναό από στρατιωτικούς προς τιμήν του στρατιώτη Αγίου Γεωργίου, ενώ η Βαβυλώνα είχε καταστή Επισκοπή. Μετά την αραβική κατάκτηση της Νειλοχώρας (7ος αι.μ.Χ.) μετονομάζεται σε Φουστάτ (στρατόπεδο, παραλλαγή της βυζαντινής λέξεως Φοσσάτο, εκ της λατινικής fossatum) και μετά την ίδρυση του Καΐρου λέγεται Μισρ αλ Αττίκατ ή Μισρ αλ Γκατίμαντ.
Η Μονή, πλέον, του Αγίου Γεωργίου στο διάβα των αιώνων, λειτούργησε ως γυναικείο μοναστήρι, νοσοκομείο, πτωχοκομείο, γηροκομείο, σχολείο και κοιμητήριο, γνώρισε δε αλλεπάλληλες καταστροφές και ανακαινίσεις, με τελευταία αυτή του 1904, όταν υπέστη σοβαρότητες καταστροφές από πυρκαγιά και αποκατεστάθη από τον Πατριάρχη Φώτιο (1900-1925).
Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι κυκλοτερής οκτάστηλος, εφάμιλλος του Ναού του Αγίου Βιταλίου της Ραβέννα, περιβαλλόμενος από αρχαίο τείχος σε απόσταση μισού τετραγωνικού χιλιομέτρου, το μεγαλύτερο τμήμα του οποίου έχει καταστραφεί. Το 1998 το ελληνικό κράτος ανέλαβε την ανέγερση νέου τείχους για να διασωθούν τα αρχαία τμήματά του, με δύο εισόδους, την κεντρική προς το Ηγουμενείο και την είσοδο προς το ελληνικό κοιμητήριο, το οποίο μαρτυρεί και διασώζει ένδοξες μνήμες του αιγυπτιώτη ελληνισμού.
*Ηγούμενος: Ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Βαβυλώνος κ.Θεόδωρος
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
Η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου ευρίσκεται στην περιοχή
του Παλαιού Καΐρου.
Πρόκειται για την περιοχή της αρχαίας Βαβυλώνος της Αιγύπτου, η οποία
πήρε την ονομασία της μετά την εγκατάσταση των Βαβυλωνίων αιχμαλώτων που έφερε στην Αίγυπτο ο Φαραώ Ραμσής Α’(1390 π.Χ.) από
την εκστρατεία του στην Ασία. Βρίσκεται κοντά στις πυραμίδες, μεταξύ της αρχαίας Μέμφιδος και της Ηλιουπόλεως.
Στον χώρο αυτό οι Βαβυλώνιοι ανήγειραν φρούριο. «Βαβυλών φρούριον ερυμνόν, αποστάντων ενταύθα Βαβυλωνίων, είτα διαπραξάντων ενταύθα κατοικίαν παρά των βασιλέων» (Στράβων, Γεωγραφία, κεφ.XVII).
To φρούριο, λεγόμενο Κασρ ελ Ρουμ ή Κασρ ελ Σάμμα (Παλάτι των Λαμπάδων, είτε λόγω της λατρείας της φωτιάς, είτε λόγω των φωτεινών σημείων προς συνεννόηση) γνώρισε τρεις ανακαινίσεις από τους ρωμαίους αυτοκράτορες Οκταβιανό, Τραϊανό και Αρκάδιο, συνεπεία της γεωγραφικής σπουδαιότητος του χώρου.
Μετά την οριστική επικράτηση του χριστιανισμού στην Αίγυπτο, όταν το έτος 383 μ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος με διάταγμά του καταργεί τους ναούς του παγανισμού, το Ρωμαϊκό φρούριο μετατρέπεται σε Ναό από στρατιωτικούς προς τιμήν του στρατιώτη Αγίου Γεωργίου, ενώ η Βαβυλώνα είχε καταστή Επισκοπή. Μετά την αραβική κατάκτηση της Νειλοχώρας (7ος αι.μ.Χ.) μετονομάζεται σε Φουστάτ (στρατόπεδο, παραλλαγή της βυζαντινής λέξεως Φοσσάτο, εκ της λατινικής fossatum) και μετά την ίδρυση του Καΐρου λέγεται Μισρ αλ Αττίκατ ή Μισρ αλ Γκατίμαντ.
Η Μονή, πλέον, του Αγίου Γεωργίου στο διάβα των αιώνων, λειτούργησε ως γυναικείο μοναστήρι, νοσοκομείο, πτωχοκομείο, γηροκομείο, σχολείο και κοιμητήριο, γνώρισε δε αλλεπάλληλες καταστροφές και ανακαινίσεις, με τελευταία αυτή του 1904, όταν υπέστη σοβαρότητες καταστροφές από πυρκαγιά και αποκατεστάθη από τον Πατριάρχη Φώτιο (1900-1925).
Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι κυκλοτερής οκτάστηλος, εφάμιλλος του Ναού του Αγίου Βιταλίου της Ραβέννα, περιβαλλόμενος από αρχαίο τείχος σε απόσταση μισού τετραγωνικού χιλιομέτρου, το μεγαλύτερο τμήμα του οποίου έχει καταστραφεί. Το 1998 το ελληνικό κράτος ανέλαβε την ανέγερση νέου τείχους για να διασωθούν τα αρχαία τμήματά του, με δύο εισόδους, την κεντρική προς το Ηγουμενείο και την είσοδο προς το ελληνικό κοιμητήριο, το οποίο μαρτυρεί και διασώζει ένδοξες μνήμες του αιγυπτιώτη ελληνισμού.
*Ηγούμενος: Ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Βαβυλώνος κ.Θεόδωρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου