Κασσιανή

- Η Κασσιανή ή Κασ(σ)ία, ή Εικασία, ή Ικασία 

(μεταξύ 805 και 810 - πριν το 865) 
ήταν βυζαντινή ηγουμένη, ποιήτρια, συνθέτρια, και υμνογράφος στην οποία κα αποδίδεται το ψαλλόμενο την Μεγάλη Τρίτη τροπάριο που αρχίζει με τις λέξεις: 
"Κύριε η εν πoλλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή..".
- Η ζωή και το έργο της καλύπτεται από μια ασάφεια. 
Αρχικά, το όνομά της, το οποίο απαντάται στις πηγές 
με τις τέσσερις προηγούμενες παραλλαγές. 
Το πρώτο, (Κασσιανή), προέκυψε επειδή ίσως το όνομά της δεν ήταν συνηθισμένο 
και της δόθηκε όνομα καλογερικό, δηλαδή τη θηλυκή μορφή 
του γνωστού καλογερικού ονόματος Κασσιανός. 

- Με βάση την παράδοση ο αυτοκράτορας Θεόφιλος συνεχίζοντας 
να είναι ερωτευμένος μαζί της, επιθυμούσε να την δει για μία τελευταία φορά 
πριν πεθάνει κι έτσι πήγε στο μοναστήρι όπου βρισκόταν. 
Η Κασσιανή ήταν μόνη στο κελί της γράφοντας το τροπάριο της 
όταν αντιλήφθηκε την άφιξη της αυτοκρατορικής ακολουθίας. 
Τον αγαπούσε ακόμη αλλά πλέον είχε αφιερώσει τη ζωή της στο Θεό γι αυτό και κρύφτηκε, μη επιθυμώντας να αφήσει το παλιό της πάθος να ξεπεράσει το μοναστικό της ζήλο. 
Άφησε όμως το μισοτελειωμένο ύμνο πάνω σε ένα τραπέζι. 
Ο Θεόφιλος ανακάλυψε το κελί της και μπήκε σε αυτό ολομόναχος. 
Την αναζήτησε αλλά μάταια. 
Εκείνη τον παρακολουθούσε μέσα από μία ντουλάπα στην οποία είχε κρυφτεί. 
Ο Θεόφιλος στενοχωρήθηκε, έκλαψε και μετάνιωσε που για μία στιγμή υπερηφάνειας 
έχασε μία τόσο όμορφη και έξυπνη γυναίκα. 

Στη συνέχεια βρήκε τα χειρόγραφα της Κασσιανής επάνω στο τραπέζι και τα διάβασε. 
Μόλις ολοκλήρωσε την ανάγνωση κάθισε και πρόσθεσε ένα στίχο στον ύμνο. 
Σύμφωνα με την παράδοση ο στίχος αυτός ήταν 
«ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη». 
Φεύγοντας εντόπισε την Κασσιανή που κρυβόταν στην ντουλάπα αλλά δεν της μίλησε, 
σεβόμενος την επιθυμία της. 
Η Κασσιανή βγήκε από την κρυψώνα της μετά την αναχώρηση του αυτοκράτορα, 
διάβασε την προσθήκη του και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τον ύμνο.

*Από τη Βικιπαίδεια