Γεννήθηκε στη Στύψη Λέσβου το 1866.
Οι γονείς του εργαζόταν στο Αδραμύττιο της Μικρός Ασίας όπου
παρακολούθησε τα εγκύκλια γράμματα.
Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και απεφοίτησετο 1888.
Μετά τη χειροτονία του σε Διάκονο σπούδασε επί τριετία στη Λειψία και τη Βόνη,
Θεολογίακαι Φιλοσοφία, Κατά τα έτη 1891-1896 δίδαξε ως Καθηγητής της
Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Το 1896 ό Γερμανός Καραβαγγέλης εψηφίσθη Χωρεπίσκοπος του Πέραν Κωνσταντινουπόλεως.
Από την περιοχή αυτή άρχισε την εθνική πολιτική του προσπάθεια και εργασία,
για την ανακοπήτης προπαγάνδας πού ασκούσαν εις βάρος των Ελληνοπαίδων
οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες στα Σχολεία τους.
Το 1900 όταν απέθανε ό Μητροπολίτης Καστοριάς, ό Γερμανός Καραβαγγέλης
λόγω της σπουδαίας δράσεως του αφ' ενός και του Βουλγαρικού αγώνος κατά
της Μακεδονίας αφ' έτερου θεωρήθηκε ως ό πιο ενδεδειγμένος για την
επίκαιρη αυτή εθνική και θρησκευτική έπαλξη και εξελέγη Μητροπολίτης Καστοριάς.
Τότε ό βουλγαρικός κίνδυνος πάνω στη Μακεδονία βρισκόταν στο πιο
επικίνδυνο σημείο.
Ό Γερμανός αμέσως αντιλήφθηκε ότι ό μεγάλος αυτός κίνδυνος για την απώλεια
της Μακεδονίας δεν επρόκειτο να αναχαιτιστεί με στρατιωτικές ενισχύσεις από
την ελεύθερη Ελλάδα. Γι' αυτό ανέπτυξε ό Ίδιος πρωτοβουλία και αναδείχθηκε
εθνικός ήρωας, άξιος των κρίσιμων καιρών και δεινών περιστάσεων,
χωρίς να διστάσει να προσφέρει προσωπικώς κόπους, κινδύνους και
κάθε είδους θυσίες.
'Έκαμε συνεχείς περιοδείες, συνεννοήσεις φανερές και μυστικές, διαρκείς επαφές
με τον λαό και τα ηγετικά στελέχη, για να στήριξη ηθικά τον καταπιεζόμενο και
σφαζόμενο λαό και παράλληλα οργάνωνε ένοπλα σώματα αυτοάμυνας και
υπεράσπισης της καταπιεζόμενης από τους βουλγάρους περιοχής.
Το Βουλγαρικό Κομιτάτο, με τους γνωστούς πάνοπλους και αιμοβόρους
κομιτατζήδες αγωνιζόταν χωρίς καμία υποχώρηση, πρώτον να αποκόψει τους
Χριστιανούς Μακεδόνες από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να τους εντάξει
στη Βουλγαρική Εξαρχία και δεύτερο να προσαρτήσει την Ελληνική Μακεδονία
στη Βουλγαρία, πραγματοποιώντας το εθνικιστικό όνειρο της Μεγάλης Βουλγαρίας.
Ό Γερμανός με την αυτοθυσία και το μεγάλο ηρωισμό, κίνησε το ενδιαφέρον
της κοινής γνώμης των Ελλήνων που τελούσαν κάτω από τη συντριβή λόγω
της συμφοράς τού 1897.
Η Βουλγαρική αντίδραση έθεσε συχνά σε κίνδυνο τη ζωή του Γερμανού
Καραβαγγέλη και για να τον εξουδετερώσουν με δραστηριότητα κίνησε εναντίον του
τις ξένες Πρεσβείες της Κωνσταντινούπολης Αγγλική και Ρωσική, με την πίεση
των οποίων αρχικά απαγορεύτηκαν οι περιοδείες του Αρχιερέως εντός
της Καστοριάς.
Αργότερα ή Τουρκική Κυβέρνηση με τελεσίγραφο αξίωσε από τον Πατριάρχη
Ιωακείμ τον Γ' την ανάκληση του Γερμανού με απειλή απελάσεως.
Έτσι, το 1907 κλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη ως μέλος της
Πατριαρχικής Συνόδου.
λόγω της σπουδαίας δράσεως του αφ' ενός και του Βουλγαρικού αγώνος κατά
της Μακεδονίας αφ' έτερου θεωρήθηκε ως ό πιο ενδεδειγμένος για την
επίκαιρη αυτή εθνική και θρησκευτική έπαλξη και εξελέγη Μητροπολίτης Καστοριάς.
Τότε ό βουλγαρικός κίνδυνος πάνω στη Μακεδονία βρισκόταν στο πιο
επικίνδυνο σημείο.
Ό Γερμανός αμέσως αντιλήφθηκε ότι ό μεγάλος αυτός κίνδυνος για την απώλεια
της Μακεδονίας δεν επρόκειτο να αναχαιτιστεί με στρατιωτικές ενισχύσεις από
την ελεύθερη Ελλάδα. Γι' αυτό ανέπτυξε ό Ίδιος πρωτοβουλία και αναδείχθηκε
εθνικός ήρωας, άξιος των κρίσιμων καιρών και δεινών περιστάσεων,
χωρίς να διστάσει να προσφέρει προσωπικώς κόπους, κινδύνους και
κάθε είδους θυσίες.
'Έκαμε συνεχείς περιοδείες, συνεννοήσεις φανερές και μυστικές, διαρκείς επαφές
με τον λαό και τα ηγετικά στελέχη, για να στήριξη ηθικά τον καταπιεζόμενο και
σφαζόμενο λαό και παράλληλα οργάνωνε ένοπλα σώματα αυτοάμυνας και
υπεράσπισης της καταπιεζόμενης από τους βουλγάρους περιοχής.
Το Βουλγαρικό Κομιτάτο, με τους γνωστούς πάνοπλους και αιμοβόρους
κομιτατζήδες αγωνιζόταν χωρίς καμία υποχώρηση, πρώτον να αποκόψει τους
Χριστιανούς Μακεδόνες από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να τους εντάξει
στη Βουλγαρική Εξαρχία και δεύτερο να προσαρτήσει την Ελληνική Μακεδονία
στη Βουλγαρία, πραγματοποιώντας το εθνικιστικό όνειρο της Μεγάλης Βουλγαρίας.
Ό Γερμανός με την αυτοθυσία και το μεγάλο ηρωισμό, κίνησε το ενδιαφέρον
της κοινής γνώμης των Ελλήνων που τελούσαν κάτω από τη συντριβή λόγω
της συμφοράς τού 1897.
Η Βουλγαρική αντίδραση έθεσε συχνά σε κίνδυνο τη ζωή του Γερμανού
Καραβαγγέλη και για να τον εξουδετερώσουν με δραστηριότητα κίνησε εναντίον του
τις ξένες Πρεσβείες της Κωνσταντινούπολης Αγγλική και Ρωσική, με την πίεση
των οποίων αρχικά απαγορεύτηκαν οι περιοδείες του Αρχιερέως εντός
της Καστοριάς.
Αργότερα ή Τουρκική Κυβέρνηση με τελεσίγραφο αξίωσε από τον Πατριάρχη
Ιωακείμ τον Γ' την ανάκληση του Γερμανού με απειλή απελάσεως.
Έτσι, το 1907 κλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη ως μέλος της
Πατριαρχικής Συνόδου.
Μετά την ανάκληση του εκ Καστοριάς τοποθετείται Μητροπολίτης Αμάσειας
Πόντου με έδρα τη Σαμψούντα, όπου συνεχίζει τη δράση του.
Ιδρύει σχολεία, οργανώνει αντιστασιακά σώματα προς καταπολέμηση των
άτακτων τούρκων (τσέτες) οι όποιοι λυμαίνονται τον ελληνικό πληθυσμό του Πόντου. Αγωνίζεται να σώσει τον ελληνισμό και τούτο το επιτυγχάνει με το
προσωπικό του κύρος.
Το 1913 μετά τον θάνατο του Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ εξελέγη Τοποτηρητής
τού Οικουμενικού θρόνου και παρέμεινε στη θέση αύτη μέχρι της εκλογής
του Γερμανού τού Ε'.
Στον Πόντο οι πατριωτικές και πνευματικές υπηρεσίες τού Γερμανού Καραβαγγέλη
υπήρξαν ανυπολόγιστες. Με πείσμα και αυτοθυσία υπεραμύνθηκε υπέρ των
επαρχιωτών του, κατά τις πικρές ημέρες τού διωγμού του Πόντου υπό των
Νεότουρκων, κατά την διάρκεια τού Α' Παγκοσμίου πολέμου, οπότε ενεκλείσθηκε
στις φυλακές κατά τον Οκτώβριο τού 1917.
Μετά την ανακωχή απολύθηκε και επέστρεψε στην Επαρχία του και υπήρξε
ό στοργικός προστάτης χιλιάδων προσφύγων και ορφανών.
Καταδικάστηκε σε θάνατο, κατά την Κεφαλική επανάσταση, μαζί με όλους
τους στενούς συνεργάτες του, γιατί θεωρήθηκε ό υπ' αριθμόν ένα εχθρός.
Κατόρθωσε να ξεφύγει και να εισήχθη στην Κωνσταντινούπολη την οποία
κατείχαν οι Σύμμαχοι... Επί μίαν συνεχή εικοσαετία, λόγω της ακατάπαυστης
δράσης του ήταν μελλοθάνατος, και τώρα διέφυγε τον θάνατο.
Πόντου με έδρα τη Σαμψούντα, όπου συνεχίζει τη δράση του.
Ιδρύει σχολεία, οργανώνει αντιστασιακά σώματα προς καταπολέμηση των
άτακτων τούρκων (τσέτες) οι όποιοι λυμαίνονται τον ελληνικό πληθυσμό του Πόντου. Αγωνίζεται να σώσει τον ελληνισμό και τούτο το επιτυγχάνει με το
προσωπικό του κύρος.
Το 1913 μετά τον θάνατο του Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ εξελέγη Τοποτηρητής
τού Οικουμενικού θρόνου και παρέμεινε στη θέση αύτη μέχρι της εκλογής
του Γερμανού τού Ε'.
Στον Πόντο οι πατριωτικές και πνευματικές υπηρεσίες τού Γερμανού Καραβαγγέλη
υπήρξαν ανυπολόγιστες. Με πείσμα και αυτοθυσία υπεραμύνθηκε υπέρ των
επαρχιωτών του, κατά τις πικρές ημέρες τού διωγμού του Πόντου υπό των
Νεότουρκων, κατά την διάρκεια τού Α' Παγκοσμίου πολέμου, οπότε ενεκλείσθηκε
στις φυλακές κατά τον Οκτώβριο τού 1917.
Μετά την ανακωχή απολύθηκε και επέστρεψε στην Επαρχία του και υπήρξε
ό στοργικός προστάτης χιλιάδων προσφύγων και ορφανών.
Καταδικάστηκε σε θάνατο, κατά την Κεφαλική επανάσταση, μαζί με όλους
τους στενούς συνεργάτες του, γιατί θεωρήθηκε ό υπ' αριθμόν ένα εχθρός.
Κατόρθωσε να ξεφύγει και να εισήχθη στην Κωνσταντινούπολη την οποία
κατείχαν οι Σύμμαχοι... Επί μίαν συνεχή εικοσαετία, λόγω της ακατάπαυστης
δράσης του ήταν μελλοθάνατος, και τώρα διέφυγε τον θάνατο.
Στην Κωνσταντινούπολη παρέμεινε ό Γερμανός μέχρι της Μικρασιατικής
συμφοράς και είχε ενεργό ανάμειξη στις υποθέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Το 1923 κατέφυγε στην Ελλάδα και προτάθηκε να εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος Αθηνών,
αλλά δεν πέτυχε ή εκλογή του.
Εξελέγη Μητροπολίτης Ιωαννίνων δι' ολίγον χρόνον, διότι το 1924 εξελέχθη
Έξαρχος τού Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κεντρική Ευρώπη, με έδρα
τη Βιέννη, όπου και πέθανε την 11ην Φεβρουαρίου 1935.
Με δαπάνες τού Διδασκαλικού Συλλόγου Λέσβου εντός της αυλής τού
Δημοτικού Σχολείου Στύψης, γενέτειρας του πρωτεργάτη τού Μακεδονικού
Αγώνος αειμνήστου Μητροπολίτου Καστοριάς ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ
ανήγειρε την προτομή αυτού·
Τα αποκαλυπτήρια έγιναν την 1Οην Νοεμβρίου 1968.
Πηγή: Ημερολόγιο Μητροπόλεως Μηθύμνης, 2011
συμφοράς και είχε ενεργό ανάμειξη στις υποθέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Το 1923 κατέφυγε στην Ελλάδα και προτάθηκε να εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος Αθηνών,
αλλά δεν πέτυχε ή εκλογή του.
Εξελέγη Μητροπολίτης Ιωαννίνων δι' ολίγον χρόνον, διότι το 1924 εξελέχθη
Έξαρχος τού Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κεντρική Ευρώπη, με έδρα
τη Βιέννη, όπου και πέθανε την 11ην Φεβρουαρίου 1935.
Με δαπάνες τού Διδασκαλικού Συλλόγου Λέσβου εντός της αυλής τού
Δημοτικού Σχολείου Στύψης, γενέτειρας του πρωτεργάτη τού Μακεδονικού
Αγώνος αειμνήστου Μητροπολίτου Καστοριάς ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ
ανήγειρε την προτομή αυτού·
Τα αποκαλυπτήρια έγιναν την 1Οην Νοεμβρίου 1968.
Πηγή: Ημερολόγιο Μητροπόλεως Μηθύμνης, 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου