Σελίδες

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Στις 30 Ιουλίου στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Λυόν των Παρισίων, δυο Έλληνες απόστρατοι αξιωματικοί....


Φωτογραφία: Στις 30 Ιουλίου στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Λυόν των Παρισίων, δυο Έλληνες απόστρατοι αξιωματικοί, ο υποπλοίαρχος Απόστολος Τσερέπης και ο υπολοχαγός Γιώργος Κυριάκης, αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Βενιζέλο, που επέστρεφε στην Ελλάδα έχοντας στην τσέπη του το κείμενο της Συνθήκης των Σεβρών, που καθιστούσε την Ελλάδα χώρα “των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών”. Μόλις το γεγονός μαθεύτηκε στην Αθήνα οι Γυπαρέοι δολοφόνησαν στην οδό Κηφισιάς τον γνωστό αντιβενιζελικό Ίωνα Δραγούμη.

Ας δούμε συνοπτικά το μέλλον των δύο επίδοξων δολοφόνων του Βενιζέλου:
Έπειτα από την απόπειρα, γαλλικό δικαστήριο τους καταδίκασε σε πενταετή φυλάκιση, στις 14 Φεβρουαρίου 1921. Συνήγορός τους ήταν ο διάσημος δικηγόρος Μαρό Τζαφερί, που τον ακριβοπλήρωσε ο πρίγκιπας Χριστόφορος. Έπειτα από δυο χρόνια, οι δυο κατάδικοι με επιστολή τους στον Βενιζέλο του ζήτησαν να μεσολαβήσει στην γαλλική κυβέρνηση, για να τους δοθεί χάρη. Ο Βενιζέλος μεσολάβησε, οι δυο κατάδικοι αποφυλακίστηκαν και γύρισαν στην Αθήνα.
Ο Τσερέπης διορίστηκε διαχειριστής των κτημάτων του πρίγκιπα Χριστόφορου και πέθανε το 1980 σε ηλικία 92 ετών.
Ο Κυριάκης διορίστηκε πρώτος διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, που εγκαινιάστηκε στις 25 Μαρτίου 1938. Κατά την Κατοχή, διετέλεσε εκφωνητής του χιτλερικού ραδιοφώνου κι άρχιζε κάθε βράδυ τις εκπομπές του με το στερεότυπο:
“Αγαπητοί Έλληνες ακροαταί, η κατά το 1821 ελευθερωθείσα Ελλάς ηγωνίζετο από το 1915 εναντίον της τρομοκρατίας των αγγλογάλλων. Θυμηθείτε τα εγκλήματα των ορδών του Σαράιγ στην Μακεδονία, θυμηθείτε…”
Μετά την Κατοχή διετέλσε νομικός σύμβουλος του Ταμείου Πλινθοποιών Αθηνών και Περιχώρων.Ας θυμίσουμε εδώ τι είπε ο Βενιζέλος στους δημοσιογράφους έπειτα από την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών:
“Ειλικρίνεια και αλήθεια, ιδού η μέθοδός μου. Μη ομιλείτε περί ιστορικών δικαίων, δεν κάνουν εντύπωσιν εις τους ευρωπαίους. Εγώ, κατά την διάρκειαν των Συνδιασκέψεων, έθεσα ως βάσιν των αξιώσεων της Ελλάδος τον εθνολογικόν και ουχί τον ιστορικόν χαρακτήρα των εδαφών, τα οποία εζήτησα. Άλλα έθνη, προβάλλοντα ιστορικάς απαιτήσεις, απέτυχον. Τας περισσοτέρας ιστορικάς απαιτήσεις θα ημπορούσε να έχει η Ελλάς. Αλλά η Ευρώπη δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τοιαύτας αξιώσεις. Ουδέποτε έκαμα χρήσιν των ιστορικών δικαιωμάτων μας. Εζήτησα την Θράκην, διότι πλειοψηφεί εκεί το ελληνικόν στοιχείον, εζήτησα την Ιωνίαν, διότι πλειοψηφούν οι Έλληνες εκεί. Η αξίωσίς μας διά την Κωνσταντινούπολιν είναι βεβαίως και ιστορική, η Κωνσταντινούπολις ήτο, άλλωστε, πρωτεύουσα του βυζαντινού κράτους. Αλλά, κυρίως, η αξίωσίς μας βασίζεται επί του σημερινού πληθυσμού της Κωνσταντινουπόλεως. Εάν η Κωνσταντινούπολις δεν είχε τον ελληνικόν πληθυσμόν της, εάν οι Έλληνες δεν πλειοψηφούσαν εν Θράκη και Ιωνία, ως δημοκρατικός άνθρωπος δεν ηδυνάμην και δεν εδικαιούμην να εγείρω επ’ αυτών αξιώσεις. Αλλά και κάτι άλλο: εις τα υπομνήματά μου και τα προφορικά μου διαβήματα, ουδέποτε έκαμα χρήσιν του όρου “ελληνικά δίκαια”. Ο όρος αυτός είναι αισθηματολογικός, οι δε ευρωπαίοι δεν τον εννοούν. Ο όρος μου ήταν “ελληνικά συμφέροντα”, “δίκαια ελληνικά συμφέροντα”. Αλλά και συμφέροντα της Ανθρωπότητος, όχι αποκλειστικώς της Ελλάδος”.

από το βιβλίο του ΚΩΣΤΑ ΤΟΜΑΝΑ “ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1875-1920″ Εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ..~ΧΑΡΑ

...  ο υποπλοίαρχος Απόστολος Τσερέπης και ο υπολοχαγός Γιώργος Κυριάκης, 
αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Βενιζέλο, που επέστρεφε στην Ελλάδα 
έχοντας στην τσέπη του το κείμενο της Συνθήκης των Σεβρών, που καθιστούσε 
την Ελλάδα χώρα “των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών”. 
Μόλις το γεγονός μαθεύτηκε στην Αθήνα οι Γυπαρέοι δολοφόνησαν στην 
οδό Κηφισιάς τον γνωστό αντιβενιζελικό Ίωνα Δραγούμη.

Ας δούμε συνοπτικά το μέλλον των δύο επίδοξων δολοφόνων του Βενιζέλου:
Έπειτα από την απόπειρα, γαλλικό δικαστήριο τους καταδίκασε σε πενταετή φυλάκιση, 
στις 14 Φεβρουαρίου 1921. 
Συνήγορός τους ήταν ο διάσημος δικηγόρος Μαρό Τζαφερί, που τον ακριβοπλήρωσε 
ο πρίγκιπας Χριστόφορος. 
Έπειτα από δυο χρόνια, οι δυο κατάδικοι με επιστολή τους στον Βενιζέλο του ζήτησαν 
να μεσολαβήσει στην γαλλική κυβέρνηση, για να τους δοθεί χάρη. 
Ο Βενιζέλος μεσολάβησε, οι δυο κατάδικοι αποφυλακίστηκαν και γύρισαν στην Αθήνα.

Ο Τσερέπης διορίστηκε διαχειριστής των κτημάτων του πρίγκιπα Χριστόφορου 
και πέθανε το 1980 σε ηλικία 92 ετών.
Ο Κυριάκης διορίστηκε πρώτος διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, που εγκαινιάστηκε στις 25 Μαρτίου 1938. Κατά την Κατοχή, διετέλεσε εκφωνητής του χιτλερικού ραδιοφώνου κι άρχιζε κάθε βράδυ τις εκπομπές του με το στερεότυπο:
“Αγαπητοί Έλληνες ακροαταί, η κατά το 1821 ελευθερωθείσα Ελλάς ηγωνίζετο από το 1915 
εναντίον της τρομοκρατίας των αγγλογάλλων. 
Θυμηθείτε τα εγκλήματα των ορδών του Σαράιγ στην Μακεδονία, θυμηθείτε…”
Μετά την Κατοχή διετέλσε νομικός σύμβουλος του Ταμείου Πλινθοποιών Αθηνών και Περιχώρων.
Ας θυμίσουμε εδώ τι είπε ο Βενιζέλος στους δημοσιογράφους έπειτα από 
την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών:
“Ειλικρίνεια και αλήθεια, ιδού η μέθοδός μου. Μη ομιλείτε περί ιστορικών δικαίων, δεν κάνουν εντύπωσιν εις τους ευρωπαίους. Εγώ, κατά την διάρκειαν των Συνδιασκέψεων, έθεσα ως βάσιν των αξιώσεων της Ελλάδος τον εθνολογικόν και ουχί τον ιστορικόν χαρακτήρα των εδαφών, τα οποία εζήτησα. 
Άλλα έθνη, προβάλλοντα ιστορικάς απαιτήσεις, απέτυχον. Τας περισσοτέρας ιστορικάς απαιτήσεις θα ημπορούσε να έχει η Ελλάς. 
Αλλά η Ευρώπη δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τοιαύτας αξιώσεις. Ουδέποτε έκαμα χρήσιν των ιστορικών δικαιωμάτων μας. Εζήτησα την Θράκην, διότι πλειοψηφεί εκεί το ελληνικόν στοιχείον, εζήτησα την Ιωνίαν, διότι πλειοψηφούν οι Έλληνες εκεί. 
Η αξίωσίς μας διά την Κωνσταντινούπολιν είναι βεβαίως και ιστορική, η Κωνσταντινούπολις ήτο, άλλωστε, πρωτεύουσα του βυζαντινού κράτους. Αλλά, κυρίως, η αξίωσίς μας βασίζεται επί του σημερινού πληθυσμού της Κωνσταντινουπόλεως. 
Εάν η Κωνσταντινούπολις δεν είχε τον ελληνικόν πληθυσμόν της, εάν οι Έλληνες δεν πλειοψηφούσαν εν Θράκη και Ιωνία, ως δημοκρατικός άνθρωπος δεν ηδυνάμην και δεν εδικαιούμην να εγείρω επ’ αυτών αξιώσεις. Αλλά και κάτι άλλο: εις τα υπομνήματά μου και τα προφορικά μου διαβήματα, ουδέποτε έκαμα χρήσιν του όρου “ελληνικά δίκαια”. 
Ο όρος αυτός είναι αισθηματολογικός, οι δε ευρωπαίοι δεν τον εννοούν. 
Ο όρος μου ήταν “ελληνικά συμφέροντα”, “δίκαια ελληνικά συμφέροντα”. 
Αλλά και συμφέροντα της Ανθρωπότητος, όχι αποκλειστικώς της Ελλάδος”.

από το βιβλίο του ΚΩΣΤΑ ΤΟΜΑΝΑ 
“ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1875-1920″ 
Εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ.

τό διάβασα ΕΔΩ : Σκέψεις σοφών


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου