Σαν πάρεις το δρόμο σου..

Αν έχεις πάρει δρόμο που δεν οδηγεί στο γκρεμό
πες σε όλους αυτούς που μαζεύουν σκουπίδια: Ευχαριστώ!
Όταν επιστρέφεις στο σπίτι ζωντανός
όπως επιστρέφει η τελευταία λέξη στη θέση της..απείραχτη 
πες στον εαυτό σου: Ευχαριστώ!
Αν είχες προαισθανθεί κάτι
και σε πρόδωσε η αίσθηση σου..
πήγαινε στο αύριο και δες που ήσουν
πες στην πεταλούδα: Ευχαριστώ!
Αν καταφέρεις με δυνατή κραυγή
να ακούσεις τον αντίλαλο σου απέναντι
πες στο πιστεύω σου: Ευχαριστώ!
Αν καμιά φορά κοιτάς ένα λουλούδι
και δεν σε πονάει και χαίρεσαι
πες στη καρδιά σου: Ευχαριστώ!
Αν μια μέρα ξυπνήσεις πρωί και βρίσκεσαι μόνος
και κανείς δεν χαιδεύει τα βλέφαρα σου
πες στην προνοητικότητα σου: Ευχαριστώ!
*Του    

محمود درويش (Μαχμούντ Νταρουίς)

 *Πηγή Nasim Hanna Alatras

Ο Μαχμούτ Νταρουίς (1942-2008), ο θεωρούμενος ως εθνικός ποιητής της Παλαιστίνης και ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους άραβες ποιητές, γεννήθηκε στην al-Birwa, ένα χωριό ανατολίκα της Ακρ. 
Μετά τον πόλεμο του 1948 οι Ισραηλινοί κατέλαβαν το χωριό και ο Νταρουίς 
με την οικογένειά του έγιναν πρόσφυγες. Αυτή η εμπειρία του ξεριζωμού σημάδεψε αργότερα βαθύτατα τη ζωή του. 
Εργάστηκε στη δημοσιογραφία και το 1961 έγινε μέλος του Ισραηλινού Κομμουνιστικού Κόμματος, Ράκα, και εξέδωσε για κάποιο διάστημα και την εφημερίδα του, "Αλ Ιτιχάντ". Εκείνες τις ημέρες βίωσε τον εγκλεισμό του 
στη φυλακή και τον κατ' οίκο περιορισμό. 
Σπούδασε το 1970 στη Μόσχα. 
Έφυγε το 1971 από το Ισραήλ και εγκαταστάθηκε στη Βηρυτό, στο Λίβανο, 
όπου εργάστηκε για την ΟΑΠ (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) και εξέδιδε το μηνιαίο δελτίο "Σουούν Φιλιστινίγια" 
("Παλαιστινιακές Υποθέσεις"). Διατέλεσε διευθυντής έκδοσης του παλαιστινιακού λογοτεχνικού και μορφωτικού περιοδικού "Αλ - Κάρμελ". Όταν οι Ισραηλινοί εισέβαλαν στο Λίβανο το 1982, η ΟΑΠ εγκατέλειψε το αρχηγείο της εκεί και ο Νταρουίς μετακόμισε στην Κύπρο. Το 2001 απονεμήθηκε στον Νταρουίς το βραβείο της "Ελευθερίας της Μόρφωσης" από το Ίδρυμα Αννάν. 
Η πρώτη του συλλογή εμφανίστηκε το 1960 όταν ήταν μόνο 19 ετών. 
Με τη δεύτερη συλλογή, "Αουράκ Ζαϊτούν" (1964) έγινε γνωστός ως ένας 
από τους ηγετικούς ποιητές της αντίστασης. 
Τιμήθηκε με πολλά βραβεία για τη δουλειά του, συμπεριλαμβανομένου το 1969 του Βραβείου Λότους από την Ένωση των Αφροασιατών Συγγραφέων και του Βραβείου Ειρήνης Λένιν το 1983. 
Πολλά από τα ηρωικά του ποιήματα έγιναν τραγούδια. 
Πέθανε στις 9 Αυγούστου 2008, σε ηλικία 67 ετών, τρεις μέρες μετά από 
την εγχείρηση καρδιάς στην οποία υποβλήθηκε στο Νοσοκομείο Memorial Hermann Hospital, στο Χιούστον του Τέξας.