Άρθρο-κόλαφος της «Guardian» για τον Recep Tayyip Erdogan
Σκληρή κριτική ασκεί στον Recep Tayyip Erdogan η βρετανική εφημερίδα «Guardian», αποκαλώντας τον «αλαζόνα» και υπογραμμίζοντας πως δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα της τουρκικής οικονομίας, όπως ο πληθωρισμός και η αδύναμη συναλλαγματική ισοτιμία.
«Η ύβρις φέρνει τη νέμεση, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες.
Πρόκειται για ένα μάθημα ζωής που ο Recep Tayyip Erdogan, ο αλαζόνας ηγέτης της Τουρκίας, μοιάζει ανίκανος να καταλάβει την ώρα που η χώρα του βυθίζεται σε μια κρίση που ο ίδιος προκάλεσε», αναφέρει ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας, *Simon Tisdall, συνεχίζοντας:
«Ο Ερντογάν είπε πριν από τις εκλογές του Ιουνίου ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια ισχυρή προεδρία και ότι ο ίδιος είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος να την ασκήσει.
Η επιθυμία του εκπληρώθηκε. Και τώρα η Τουρκία διέρχεται κρίση.
Η κατάρρευση της εικόνας του ισχυρού άνδρα ήρθε πιο γρήγορα απ’όσο αναμενόταν.
Και δεδομένου ότι ο Erdogan είναι αυτές τις ημέρες ο μόνος που κρατά τα ηνία, δύσκολα θα αποφύγει την ανάληψη της ευθύνης.
Το επίκεντρο αυτής της πολύ τουρκικής τραγωδίας είναι η κατρακύλα της λίρας, που έχει χάσει φέτος το 40% της αξίας της σε σχέση με το δολάριο.
Αυτό αντανακλά ευρύτερα προβλήματα που σχετίζονται με το χρέος και τον πληθωρισμό και που ο Erdogan απέτυχε να αντιμετωπίσει.
Άλλωστε ο λόγος που προκήρυξε πρόωρες εκλογές ήταν ότι φοβόταν τις αυξήσεις των τιμών και τις ελλείψεις των αγαθών.
Αλλά δεν το απέφυγε.
Και η απώλεια της εμπιστοσύνης των αγορών στην οικονομική διαχείριση από την τουρκική κυβέρνηση επηρεάζει ήδη τις τράπεζες, το ευρώ και τις αναδυόμενες οικονομίες από την Ασία μέχρι την Αφρική.
Αυτή η αναταραχή επεκτείνεται πολύ πέρα από την τιμή των κρεμμυδιών στην Κωνσταντινούπολη.
Τα προβλήματα της Τουρκίας έχουν ευρύτερες γεωπολιτικές και στρατηγικές επιπτώσεις.
Η χώρα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο φιλικές, αλλά επεκτατικές δυνάμεις: τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Από τότε που ανέλαβε την εξουσία, το 2003, ο Erdogan προσπάθησε να στρέφει τη μία εναντίον της άλλης, με ανάμικτα αποτελέσματα.
Τώρα, οι αντιφάσεις της πολιτικής του κορυφώνονται, με απρόβλεπτες επιπτώσεις για τη Συρία, το Ιράν, το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις με την Ευρώπη».
Ο έλεγχος της εξουσίας από τον Erdogan είναι τόσο σφιχτός, ώστε δύσκολα θα τη χάσει σύντομα.
Στον στρατό έχουν γίνει μεγάλες εκκαθαρίσεις, όπως και σε άλλα κέντρα ενδεχόμενης αντίστασης.
Το κοινοβούλιο έχει εκφυλιστεί σε ένα όργανο χωρίς εξουσίες.
Τα λάθη του Erdogan, όπως η άρνησή του να αυξήσει τα επιτόκια και ο νεποτιστικός διορισμός του γαμπρού του στο υπουργείο Οικονομικών, είναι τεράστια.
Δεν μπορεί να υπάρξουν υποχωρήσεις.
Η ισχυρογνωμοσύνη του Erdogan είναι θατσερικού τύπου.
Όλα αυτά δείχνουν ότι τα προβλήματα της Τουρκίας θα χειροτερέψουν προτού αρχίσουν να λύνονται.
Στο πρόσωπο του Donald Trump, ο Erdogan βλέπει έναν εξίσου μεγάλο και ανυποχώρητο εγωπαθή.
Οι δύο άνδρες έχουν συγκρουστεί για την αδικαιολόγητη φυλάκιση ενός αμερικανού πάστορα με την κατηγορία της τρομοκρατίας.
Η συνέχιση της κράτησης του Andrew Brunson έχει εξοργίσει τον Trump προσωπικά.
Η ξαφνική επιβολή δασμών στις εισαγωγές τουρκικού χάλυβα και αλουμινίου ήταν μια απάντηση, που άσκησε πίεση στην Άγκυρα την κρίσιμη στιγμή.
Οι ΗΠΑ και η Τουρκία έχουν όμως γενικότερες διαφωνίες για θέματα όπως η Συρία, όπου ο Erdogan έχει καταλάβει εδάφη για να αντιμετωπίσει την απειλή που θεωρεί ότι συνιστούν οι Κούρδοι.
O τουρκικός στρατός ενθαρρύνει τη δημιουργία μιας νέας δύναμης από μη κουρδικές αντάρτικες ομάδες της Συρίας με στόχο την εγκαθίδρυση μιας μόνιμης μεθοριακής ουδέτερης ζώνης.
Αυτό συναντά φυσικά την αντίθεση της κυβέρνησης Assad.
Αλλά και οι ΗΠΑ, που ατύπως έχουν συμμαχήσει με τις κουρδικές δυνάμεις, δεν ενθουσιάζονται με την ιδέα αυτή, σημειώνει η βρετανική εφημερίδα.
Σε αυτά πρέπει να προστεθούν οι τουρκικές απειλές εναντίον των αμερικανών ειδικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία και το Ιράκ, η αντίδραση του Erdogan στις αμερικανικές κυρώσεις κατά του Ιράν, οι σκοτεινές σχέσεις της Τουρκίας με ισλαμιστικές οργανώσεις, η επιβολή περιορισμών στις βάσεις που χρησιμοποιούν οι νατοϊκές δυνάμεις και η αγορά υπερσύγχρονων ρωσικών πυραύλων.
Δεν είναι περίεργο λοιπόν που οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε αυτό το σημείο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, από την πλευρά της, ανησυχεί για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για την τύχη της συμφωνίας που αφορά τους πρόσφυγες.
Ανησυχίες υπάρχουν ακόμη για τη στάση της Τουρκίας απέναντι στην Κύπρο και τον ενεργειακό χάρτη της ανατολικής Μεσογείου, καθώς και για την εχθρική της στάση προς την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Ο απειλές του Erdogan να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ και να αναζητήσει νέους συμμάχους στη Μόσχα και το Πεκίνο έχουν αυξήσει τα επίπεδα τοξικότητας.
Ο Erdogan όμως μπορεί τώρα να έχει προβλήματα και με τον Vladimir Putin.
Ο λόγος είναι το Ιντλίμπ, η επαρχία της βορειοδυτικής Συρίας που αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των αντικυβερνητικών δυνάμεων και 2,5 εκατομμυρίων εκτοπισμένων.
Η Μόσχα θέλει την υποστήριξη της Τουρκίας για τη φθινοπωρινή επίθεση στην περιοχή από συριακές, ιρανικές και ρωσικές δυνάμεις.
Η Τουρκία φοβάται άλλη μια έξοδο προσφύγων και επιμένει στην ιδέα της ουδέτερης ζώνης, γεγονός που επιτείνει ακόμη περισσότερο τη διεθνή απομόνωσή της.
«Η ύβρις φέρνει τη νέμεση, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες.
Πρόκειται για ένα μάθημα ζωής που ο Recep Tayyip Erdogan, ο αλαζόνας ηγέτης της Τουρκίας, μοιάζει ανίκανος να καταλάβει την ώρα που η χώρα του βυθίζεται σε μια κρίση που ο ίδιος προκάλεσε», αναφέρει ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας, *Simon Tisdall, συνεχίζοντας:
«Ο Ερντογάν είπε πριν από τις εκλογές του Ιουνίου ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια ισχυρή προεδρία και ότι ο ίδιος είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος να την ασκήσει.
Η επιθυμία του εκπληρώθηκε. Και τώρα η Τουρκία διέρχεται κρίση.
Η κατάρρευση της εικόνας του ισχυρού άνδρα ήρθε πιο γρήγορα απ’όσο αναμενόταν.
Και δεδομένου ότι ο Erdogan είναι αυτές τις ημέρες ο μόνος που κρατά τα ηνία, δύσκολα θα αποφύγει την ανάληψη της ευθύνης.
Το επίκεντρο αυτής της πολύ τουρκικής τραγωδίας είναι η κατρακύλα της λίρας, που έχει χάσει φέτος το 40% της αξίας της σε σχέση με το δολάριο.
Αυτό αντανακλά ευρύτερα προβλήματα που σχετίζονται με το χρέος και τον πληθωρισμό και που ο Erdogan απέτυχε να αντιμετωπίσει.
Άλλωστε ο λόγος που προκήρυξε πρόωρες εκλογές ήταν ότι φοβόταν τις αυξήσεις των τιμών και τις ελλείψεις των αγαθών.
Αλλά δεν το απέφυγε.
Και η απώλεια της εμπιστοσύνης των αγορών στην οικονομική διαχείριση από την τουρκική κυβέρνηση επηρεάζει ήδη τις τράπεζες, το ευρώ και τις αναδυόμενες οικονομίες από την Ασία μέχρι την Αφρική.
Αυτή η αναταραχή επεκτείνεται πολύ πέρα από την τιμή των κρεμμυδιών στην Κωνσταντινούπολη.
Τα προβλήματα της Τουρκίας έχουν ευρύτερες γεωπολιτικές και στρατηγικές επιπτώσεις.
Η χώρα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο φιλικές, αλλά επεκτατικές δυνάμεις: τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Από τότε που ανέλαβε την εξουσία, το 2003, ο Erdogan προσπάθησε να στρέφει τη μία εναντίον της άλλης, με ανάμικτα αποτελέσματα.
Τώρα, οι αντιφάσεις της πολιτικής του κορυφώνονται, με απρόβλεπτες επιπτώσεις για τη Συρία, το Ιράν, το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις με την Ευρώπη».
Ο έλεγχος της εξουσίας από τον Erdogan είναι τόσο σφιχτός, ώστε δύσκολα θα τη χάσει σύντομα.
Στον στρατό έχουν γίνει μεγάλες εκκαθαρίσεις, όπως και σε άλλα κέντρα ενδεχόμενης αντίστασης.
Το κοινοβούλιο έχει εκφυλιστεί σε ένα όργανο χωρίς εξουσίες.
Τα λάθη του Erdogan, όπως η άρνησή του να αυξήσει τα επιτόκια και ο νεποτιστικός διορισμός του γαμπρού του στο υπουργείο Οικονομικών, είναι τεράστια.
Δεν μπορεί να υπάρξουν υποχωρήσεις.
Η ισχυρογνωμοσύνη του Erdogan είναι θατσερικού τύπου.
Όλα αυτά δείχνουν ότι τα προβλήματα της Τουρκίας θα χειροτερέψουν προτού αρχίσουν να λύνονται.
Στο πρόσωπο του Donald Trump, ο Erdogan βλέπει έναν εξίσου μεγάλο και ανυποχώρητο εγωπαθή.
Οι δύο άνδρες έχουν συγκρουστεί για την αδικαιολόγητη φυλάκιση ενός αμερικανού πάστορα με την κατηγορία της τρομοκρατίας.
Η συνέχιση της κράτησης του Andrew Brunson έχει εξοργίσει τον Trump προσωπικά.
Η ξαφνική επιβολή δασμών στις εισαγωγές τουρκικού χάλυβα και αλουμινίου ήταν μια απάντηση, που άσκησε πίεση στην Άγκυρα την κρίσιμη στιγμή.
Οι ΗΠΑ και η Τουρκία έχουν όμως γενικότερες διαφωνίες για θέματα όπως η Συρία, όπου ο Erdogan έχει καταλάβει εδάφη για να αντιμετωπίσει την απειλή που θεωρεί ότι συνιστούν οι Κούρδοι.
O τουρκικός στρατός ενθαρρύνει τη δημιουργία μιας νέας δύναμης από μη κουρδικές αντάρτικες ομάδες της Συρίας με στόχο την εγκαθίδρυση μιας μόνιμης μεθοριακής ουδέτερης ζώνης.
Αυτό συναντά φυσικά την αντίθεση της κυβέρνησης Assad.
Αλλά και οι ΗΠΑ, που ατύπως έχουν συμμαχήσει με τις κουρδικές δυνάμεις, δεν ενθουσιάζονται με την ιδέα αυτή, σημειώνει η βρετανική εφημερίδα.
Σε αυτά πρέπει να προστεθούν οι τουρκικές απειλές εναντίον των αμερικανών ειδικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία και το Ιράκ, η αντίδραση του Erdogan στις αμερικανικές κυρώσεις κατά του Ιράν, οι σκοτεινές σχέσεις της Τουρκίας με ισλαμιστικές οργανώσεις, η επιβολή περιορισμών στις βάσεις που χρησιμοποιούν οι νατοϊκές δυνάμεις και η αγορά υπερσύγχρονων ρωσικών πυραύλων.
Δεν είναι περίεργο λοιπόν που οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε αυτό το σημείο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, από την πλευρά της, ανησυχεί για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για την τύχη της συμφωνίας που αφορά τους πρόσφυγες.
Ανησυχίες υπάρχουν ακόμη για τη στάση της Τουρκίας απέναντι στην Κύπρο και τον ενεργειακό χάρτη της ανατολικής Μεσογείου, καθώς και για την εχθρική της στάση προς την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Ο απειλές του Erdogan να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ και να αναζητήσει νέους συμμάχους στη Μόσχα και το Πεκίνο έχουν αυξήσει τα επίπεδα τοξικότητας.
Ο Erdogan όμως μπορεί τώρα να έχει προβλήματα και με τον Vladimir Putin.
Ο λόγος είναι το Ιντλίμπ, η επαρχία της βορειοδυτικής Συρίας που αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των αντικυβερνητικών δυνάμεων και 2,5 εκατομμυρίων εκτοπισμένων.
Η Μόσχα θέλει την υποστήριξη της Τουρκίας για τη φθινοπωρινή επίθεση στην περιοχή από συριακές, ιρανικές και ρωσικές δυνάμεις.
Η Τουρκία φοβάται άλλη μια έξοδο προσφύγων και επιμένει στην ιδέα της ουδέτερης ζώνης, γεγονός που επιτείνει ακόμη περισσότερο τη διεθνή απομόνωσή της.
Who can save Turkey from itself? The question is incorrectly framed.
It really should be: who can save Turkey from Erdoğan?
Ποιός μπορεί να σώσει την Τουρκία από τον εαυτό της;
Η ερώτηση αυτή θα έπρεπε να διατυπωθεί αλλιώς:
ποιός μπορεί να σώσει την Τουρκία από τον Erdogan;
Η απάντηση είναι μία: μόνο οι Τούρκοι.
Θα χρειαστεί όμως καιρός, καταλήγει ο αρθρογράφος…
*Ο Σάιμον Τίσνταλ-Simon Tisdall είναι αρθρογράφος της Guardian
It really should be: who can save Turkey from Erdoğan?
Ποιός μπορεί να σώσει την Τουρκία από τον εαυτό της;
Η ερώτηση αυτή θα έπρεπε να διατυπωθεί αλλιώς:
ποιός μπορεί να σώσει την Τουρκία από τον Erdogan;
Η απάντηση είναι μία: μόνο οι Τούρκοι.
Θα χρειαστεί όμως καιρός, καταλήγει ο αρθρογράφος…
*Ο Σάιμον Τίσνταλ-Simon Tisdall είναι αρθρογράφος της Guardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου