«Το διπλό ταξίδι», της Λίτσας Ψαραύτη (εκδ. Πατάκης)
Ένα διπλό ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο.
Η εικόνα των προσφύγων της Παλαιστίνης θα θυμίσει στην ηρωίδα
στιγμές από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο τον καιρό της ιταλικής κατοχής,
τότε που ένας ανελέητος βομβαρδισμός ανάγκασε τους κατοίκους του νησιού
να διαλέξουν το δρόμο της προσφυγιάς.
https://www.public.gr/product/books/paidika/paidiki-efibiki-logotehnia-sta-ellinika/to-diplo-taksidi/prod262775/
«Μελάκ, μόνος», της Αργυρώς Πιπίνη (εκδ. Καλειδοσκόπιο)
Ο Μελάκ.Ένα αγόρι.Μια χώρα.Πόλεμος.Το ταξίδι.Ο φόβος.
Η ελπίδα. Οι ιστορίες. Τα όνειρα.
Η Αργυρώ Πιπίνη από την πρώτη σελίδα του βιβλίου προκαλεί πολλά
ερωτήματα στον μικρό αναγνώστη ισάριθμα με τις μονολεκτικές ρηματικές προτάσεις που κυριαρχούν και επιβάλλονται με την επανάληψή τους.
"Πεινάει. Φοβάται. Προς βορράν. Διψάει. Φοβάται. Προς βορράν. Κρυώνει. Φοβάται. Προς βορράν. Βαδίζει. Φοβάται. Προς βορράν.
Τρέμει. Φοβάται. Τρέχει. Φοβάται. Κλαίει. Φοβάται. Φοβάται".
Η καταχρηστική επανάληψη του ρήματος "φοβάται" που συνοδεύει κάθε
άλλη ενέργεια του Μελάκ αποκαλύπτει την ψυχική καταβολή του στη
διάρκεια ενός σκληρού αγώνα ζωής και επιβίωσης.
Τα ρήματα αυτά επαναλαμβάνονται και στη συνέχεια της αφήγησης και συμπληρώνονται με άλλα που αποτυπώνουν τις συνθήκες που επικρατούν
στην πορεία "προς βορράν", αναδεικνύοντας τον ρεαλισμό του κειμένου.
Ακόμη και όταν το ταξίδι φαίνεται να οδηγείται σε σχετικές διεξόδους,
όπως όταν το παιδί βρίσκεται κοντά στη θάλασσα και περιμένει τη βάρκα
που θα το απομακρύνει άμεσα από την καταστροφή,
και τότε ο Μελάκ φοβάται,
καθώς αντίθετα συναισθήματα συγκρούονται και κάνουν αισθητή την πολυπλοκότητα των καταστάσεων και των ψυχικών διεργασιών του ήρωα.: "Βλέπει τη θάλασσα. Είναι χαρούμενος. Βλέπει τις βάρκες. Φοβάται.
Δεν κλαίει. Περιμένει. Φοβάται".
Ακόμη και στο τέλος, όταν πια έχει αρχίσει η ενσωμάτωση στο νέο περιβάλλον
ο φόβος ασυνείδητα υπάρχει και εμφανίζεται στα όνειρά του.
Η λιτή και καίρια γραφή της Αργυρώς Πιπίνη αποτελεί υπόδειγμα λογοτεχνικού λόγου ο οποίος μπορεί όχι μόνον να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη
και να τον κάνει συμμέτοχο στα δρώμενα της ιστορίας, αλλά και να τον
μαγέψει με την ποιητικότητα και υποβλητικότητά του.
https://www.politeianet.gr/books/9789604711215-pipini-arguro-kaleidoskopio-melak-monos-264187
«Κόκκινη μεταξωτή κορδέλα», της Lucy Adlington (εκδ. Διόπτρα)
Σε κάποια άλλη ζωή μπορεί να ήμασταν φίλες.
Μα βρισκόμασταν στο Μπέρτσγουντ...
Μου άρεσε να ράβω όμορφα μεταξωτά φορέματα με δαντέλες.
Όταν η γιαγιά μου άνοιγε το καπάκι της ραπτομηχανής και έβλεπα στη σειρά
τα μασούρια με τις πράσινες, κίτρινες, κόκκινες, γκρίζες, λευκές και ροζ κλωστές ονειρευόμουν πως μεγαλώνοντας θα είχα το δικό μου εργαστήριο.
Τότε πιστεύαμε πως ο πόλεμος ήταν κάτι που συνέβαινε κάπου αλλού· ήρθε όμως
στην πόλη μας και μας άρπαξε. Στοίβαξε χιλιάδες ανθρώπους σε τούτο το μέρος και,
μαζί με μένα, τη Ρόουζ, τη Μάρτα και την Κάρλα.
Πάνω από τους φράχτες με το αγκαθωτό συρματόπλεγμα,ο ήλιος δεν ξεχώριζε στο γκρίζο. Στοιχιζόμασταν σε σειρές των πέντε, όλες με ριγέ στολή, και μετά τρέχαμε στο ατελιέ ραπτικής του στρατοπέδου. Εκεί, ανάμεσα στα πανάκριβα υφάσματα και στις απαιτητικές κυρίες των αξιωματικών, μέρα με τη μέρα ψαλιδίζονταν οι ελπίδες μας.
Εκείνο το πρωινό είχα δέσει κρυφά την κόκκινη μεταξωτή κορδέλα γύρω από τον λαιμό μου. Και για πρώτη φορά από τότε που βρέθηκα στο Μπέρτσγουντ ένιωσα πραγματικός άνθρωπος.
~
Άκρως ρεαλιστικό και παραστατικό, πολύ σκληρό, ίσως και εξαιρετικά ωμό κάποιες φορές, με πηγαία αληθινό και βαθιά συναισθηματικό και ανθρώπινο,
το μυθιστόρημα αυτό είναι από εκείνα που δε γίνεται να διαβάσει κάποιος και
να μην αγγίξουν την καρδιά του.
Ένα βιβλίο κατάλληλο για όλες τις ηλικίες, από την εφηβεία και πάνω,
που παρά τη βία και την κτηνωδία που απεικονίζει, βγαλμένη, ωστόσο μέσα
από την ίδια τη ζωή, διαθέτει έναν αέρα λυρισμού και μια ποιητικότητα λόγου, που ελάχιστες -μα σωστά επιλεγμένες- στιγμές χαλαρώνει λίγο την πίεση που
μας ασκεί, στο σύνολό του, επιτρέποντάς μας να ανασάνουμε και να
κρατηθούμε κι εμείς απ' αυτή τη μικρή μα δυνατή ελπίδα που αυτή η μεταξωτή κόκκινη κορδέλα κρατά σφιχτά κι ευλαβικά περιμένοντας τη μέρα που ο ήλιος
θα λάμψει και θα φωτίσει, όχι όνειρα, αλλά την πραγμάτωση αυτών.
Γιώτα Παπαδημακοπούλου, www.culture21century.gr
Η «Κόκκινη Μεταξωτή Κορδέλα» είναι ένα συγκλονιστικό, καλογραμμένο
και πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα, το οποίο κατορθώνει να μας περιγράψει
με ευαισθησία και ειλικρίνεια όσα συνέβησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
και ειδικότερα αυτά που έλαβαν χώρα στο κολαστήριο του Άουσβιτς.
Το επίτευγμα της συγγραφέως είναι πράγματι τεράστιο αφού καταπιάνεται
με ένα θέμα δύσκολο και φρικιαστικό, το οποίο αφηγείται μέσα από την
οπτική μιας έφηβης που, αν και ζει μέσα στην αθλιότητα και την απόγνωση, μπορεί ακόμα να διακρίνει τις όμορφες πλευρές της ζωής και να κάνει χρωματιστά όνειρα. Αυτό το βιβλίο είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να μεταδώσουμε τη γνώση και την ιστορική μνήμη στα παιδιά μας, και κυρίως
τους εφήβους, με έναν τρόπο διαφορετικό, ώστε να μάθουν τις τραγικές
αλήθειες μιας εποχής που δεν πρέπει ποτέ να λησμονηθεί και γεγονότα
που οφείλουμε να εξιστορούμε στις επόμενες γενιές, ώστε να μην
επιτρέψουμε ξανά στην ανθρωπότητα να τα επαναλάβει.
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από όλους ανεξαιρέτως!
Κλειώ Ισ. Τσαλαπάτη, Φίλοι Της Λογοτεχνίας
Η μυθιστορηματική αφήγηση στα καλύτερά της.
Sunday Morning Post
Πρωτότυπο και σαγηνευτικό.
Love ReadingΑυτό το μυθιστόρημα συνδυάζει τη νεανική λογοτεχνία
με το Ολοκαύτωμα. Ένα προοίμιο σε αυτή την ιστορική περίοδο,
το οποίο προσφέρει μια σφαιρική εικόνα χωρίς να εστιάζει αποκλειστικά
στα όσα υπέμειναν οι Εβραίοι.
Συστήνεται εξαιρετικά ως ιστορικό μυθιστόρημα και αποτελεί πολύτιμη
προσθήκη κάθε συλλογής για το Ολοκαύτωμα.
School Library Connection
Μια υπέροχη ιστορία, που σίγουρα δεν θα μετανιώσετε που τη διαβάσατε.
The Nocturnal Library
https://www.dioptra.gr/vivlio/paidika-vivlia/kokkini-metaxoti-kordela/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου