Ποτέ μην πιστέψετε στο μύθο του αυτοδημιούργητου ανθρώπου...

...μιά άποψη υποστηρίζει ότι ενώ είμαστε ασήμαντοι ως άτομα. 
είμαστε σημαντικοί αν είμαστε μέρος κάτι μεγαλύτερου από εμάς.
Και αυτό οδηγεί στην σκέψη, πόσο εξαρτώμενοι είμαστε ανά πάσα στιγμή από 
τους άλλους.Με αυτή την άποψη, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι, κάποτε είμασταν 
όλοι αβοήθητα βρέφη και επιζήσαμε μόνο λόγω της φροντίδας των ενηλίκων 
γύρω μας. 
Δεν εκπαιδευτήκαμε μόνοι μας, αλλά μας δίδαξαν δάσκαλοι, που χρησιμοποίησαν 
βιβλία που είχαν γράψει κάποιοι άλλοι, ενώ τα σχολεία τα είχαν χτίσει κάποιοι άλλοι. 
Δεν μάθαμε να οδηγούμε μόνοι μας για να πάμε στην εργασία μας αλλά οδηγούμε οχήματα κατασκευασμένα από άλλους σε δρόμους που έφτιαξαν κάποιοι άλλοι, 
και περνάμε πάνω από μηχανικές γέφυρες σχεδιασμένες από μηχανικούς. 
Δεν μένουμε υγιείς από μόνοι μας αλλά βασιζόμαστε σε φροντιστές, 
φαρμακευτικά σκευάσματα, νοσοκομεία και ιατρική έρευνα που ανέπτυξαν κάποιοι 
άλλοι στο παρελθόν και στο παρόν.
Τρώμε τρόφιμα που άλλοι καλλιεργούν,μεγαλώνουν,και παρασκευάζουν και 
φοράμε ρούχα που άλλοι τα παράγουν. 
Ζούμε σε καταλύματα και οικίες που άλλοι έχουν κατασκευάσει. 
Και αναπνέουμε το οξυγόνο που μας παρέχουν τα δέντρα, πίνουμε 
το νερό της γης (αφού φιλτράρετε από άλλους) και νιώθουμε τη 
ζεστασιά του ήλιου. 
Με κανένα από αυτά, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να επιβιώσουμε. 
Και θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όλος ο πλούτος μας και η ζωή μας προέρχεται 
αρχικά και συνεχώς από την ενέργεια του ήλιου που μετατρέπει τα φυτά και 
τα δέντρα (ζώα;) σε τροφή, που τροφοδοτεί το σώμα μας και το μυαλό μας 
με ενέργεια και ζωή.
Ποτέ μην πιστέψετε στο μύθο του αυτοδημιούργητου ανθρώπου...