...απόρρητες ανακοινώσεις του Ιωάννη Μεταξά προς τους εκδότες και
αρχισυντάκτες των αθηναϊκών εφημερίδων, δύο μέρες μετά το OXI,
στις 30 Οκτωβρίου του 1940. Το κείμενο είναι βέβαια γνωστό στους ιστορικούς
και πολλοί αναφέρονται σε αυτό. Είναι λιγότερο γνωστό στο ευρύ κοινό,
παρόλο που σ' αυτό αναλύεται το σκεπτικό του OXI, πώς δηλαδή τότε ο
πρωθυπουργός και δικτάτορας, πολύ πριν από την 28η Οκτωβρίου, είχε καταλήξει
στην απόφαση του OXI, την οποία αμέσως και χωρίς δεύτερη σκέψη ανακοίνωσε
στον Ιταλό πρεσβευτή Γκράτσι, όταν τον επισκέφθηκε στην Κηφισιά, τις πρώτες
πρωινές ώρες, για να του επιδώσει το τελεσίγραφο του πολέμου.δημοσιευμένο
στον οικείο τόμο της «Ιστορίας του Στρατεύματος» που εκδίδει το Γενικό
Επιτελείο Στρατού.
...ο Ιωάννης Μεταξάς αρχίζει τις ανακοινώσεις ως δικτάτωρ, δηλώνοντας σε
εκδότες και δημοσιογράφους ότι «έχει λογοκρισία» και μπορεί να τους υποχρεώσει
να γράψουν ό,τι αυτός θέλει. Ταυτόχρονα, σε ολόκληρο το κείμενο τον απασχολεί
η επαφή με τον λαό και η αποδοχή των αποφάσεών του, γνωρίζοντας ότι η χώρα
μπαίνει σε μεγάλη περιπέτεια, που απαιτεί τη συσπείρωση, σε ύψιστο βαθμό,
όλων των δυνάμεών της. Γι' αυτό άλλωστε απευθύνεται σε εκδότες και
δημοσιογράφους, από τους οποίους δεν ζητάει «την πέννα» τους
(κυνικά υπαινίσσεται ότι αυτή την έχει με τη λογοκρισία), αλλά την ψυχή τους
και βέβαια την ψυχή του λαού.
Είναι απρόβλεπτος.
Οταν δημοσιογράφος έσπευσε να του εκφράσει τον αντιβενιζελικό φανατισμό του,
νομίζοντας ότι έτσι θα τον κολακεύσει και θα τον ευχαριστήσει, τον κατακεραύνωσε
λέγοντας ότι ακολουθεί «την πολιτικήν του αειμνήστου Βενιζέλου και όχι την
πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου», δηλαδή ότι συντάσσεται
με την Αγγλία και όχι με τον Αξονα. Το φθινόπωρο του 1940 τα γερμανικά
στρατεύματα είχαν καταλάβει ολόκληρη την Ευρώπη και οι μισοί Ευρωπαίοι
ηγέτες έσπευδαν να συνθηκολογήσουν και να συνεργασθούν με τον Αξονα.
O Ιωάννης Μεταξάς εμφανίζεται πεπεισμένος ότι ο Αξονας θα ηττηθεί.
Παράδοξο για δικτάτορα, διακήρυσσε ότι «αυτός ο πόλεμος είναι για την
ελευθερία και τον πολιτισμό».
Συγκλονιστική είναι η αποκάλυψη και ομολογία ότι η ιταλική επίθεση βρήκε
απέναντί της «δυνάμεις ασθενείς», επειδή είχε αρνηθεί, για να μη δώσει
αφορμές στους Ιταλούς, να κάνει επιστράτευση πολύ νωρίτερα, όταν επιμόνως
του το ζητούσε το Γενικό Επιτελείο. Το βάρος της ευθύνης ήταν μεγάλο και
για την απόφασή του ο Ιωάννης Μεταξάς δέχθηκε αργότερα δριμύτατη κριτική,
ότι άφησε την παραμεθόριο ακάλυπτη, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα
μπορούσε να αποφύγει τον πόλεμο.
εκδότες και δημοσιογράφους ότι «έχει λογοκρισία» και μπορεί να τους υποχρεώσει
να γράψουν ό,τι αυτός θέλει. Ταυτόχρονα, σε ολόκληρο το κείμενο τον απασχολεί
η επαφή με τον λαό και η αποδοχή των αποφάσεών του, γνωρίζοντας ότι η χώρα
μπαίνει σε μεγάλη περιπέτεια, που απαιτεί τη συσπείρωση, σε ύψιστο βαθμό,
όλων των δυνάμεών της. Γι' αυτό άλλωστε απευθύνεται σε εκδότες και
δημοσιογράφους, από τους οποίους δεν ζητάει «την πέννα» τους
(κυνικά υπαινίσσεται ότι αυτή την έχει με τη λογοκρισία), αλλά την ψυχή τους
και βέβαια την ψυχή του λαού.
Είναι απρόβλεπτος.
Οταν δημοσιογράφος έσπευσε να του εκφράσει τον αντιβενιζελικό φανατισμό του,
νομίζοντας ότι έτσι θα τον κολακεύσει και θα τον ευχαριστήσει, τον κατακεραύνωσε
λέγοντας ότι ακολουθεί «την πολιτικήν του αειμνήστου Βενιζέλου και όχι την
πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου», δηλαδή ότι συντάσσεται
με την Αγγλία και όχι με τον Αξονα. Το φθινόπωρο του 1940 τα γερμανικά
στρατεύματα είχαν καταλάβει ολόκληρη την Ευρώπη και οι μισοί Ευρωπαίοι
ηγέτες έσπευδαν να συνθηκολογήσουν και να συνεργασθούν με τον Αξονα.
O Ιωάννης Μεταξάς εμφανίζεται πεπεισμένος ότι ο Αξονας θα ηττηθεί.
Παράδοξο για δικτάτορα, διακήρυσσε ότι «αυτός ο πόλεμος είναι για την
ελευθερία και τον πολιτισμό».
Συγκλονιστική είναι η αποκάλυψη και ομολογία ότι η ιταλική επίθεση βρήκε
απέναντί της «δυνάμεις ασθενείς», επειδή είχε αρνηθεί, για να μη δώσει
αφορμές στους Ιταλούς, να κάνει επιστράτευση πολύ νωρίτερα, όταν επιμόνως
του το ζητούσε το Γενικό Επιτελείο. Το βάρος της ευθύνης ήταν μεγάλο και
για την απόφασή του ο Ιωάννης Μεταξάς δέχθηκε αργότερα δριμύτατη κριτική,
ότι άφησε την παραμεθόριο ακάλυπτη, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα
μπορούσε να αποφύγει τον πόλεμο.
Ο Ιωάννης Μεταξάς καλεί τους δημοσιογράφους να συνεργασθούν με την
κυβέρνησή του, «ό,τι και αν αισθάνονται γι' αυτήν».
Την ίδια μέρα «χωρίς επιφύλαξη» και προς μεγάλη τιμή, έσπευσε να
«συνεργασθεί» μαζί της και ο έγκλειστος στις φυλακές Νίκος Ζαχαριάδης και,
χωρίς καν να συνεννοηθούν μαζί του, όλοι οι εξόριστοι και φυλακισμένοι
κομμουνιστές. Το OXI και ο πόλεμος ήταν ένα κήρυγμα εθνικής ενότητας
και ομοψυχίας.
κυβέρνησή του, «ό,τι και αν αισθάνονται γι' αυτήν».
Την ίδια μέρα «χωρίς επιφύλαξη» και προς μεγάλη τιμή, έσπευσε να
«συνεργασθεί» μαζί της και ο έγκλειστος στις φυλακές Νίκος Ζαχαριάδης και,
χωρίς καν να συνεννοηθούν μαζί του, όλοι οι εξόριστοι και φυλακισμένοι
κομμουνιστές. Το OXI και ο πόλεμος ήταν ένα κήρυγμα εθνικής ενότητας
και ομοψυχίας.
Και εμείς, 62 χρόνια μετά, καλούμαστε να διαβάσουμε την Ιστορία,
«ό,τι και αν αισθανόμαστε για τους πρωταγωνιστές της».
«ό,τι και αν αισθανόμαστε για τους πρωταγωνιστές της».
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 8. (Αρχείον ΔΙΣ Φ.618/ΣΤ/1)
Ανακοίνωσις του Πρωθυπουργού I. Μεταξά προς τους ιδιοκτήτας και
αρχισυντάκτας του αθηναϊκού Τύπου εις το Γενικόν Στρατηγείον.
αρχισυντάκτας του αθηναϊκού Τύπου εις το Γενικόν Στρατηγείον.
(Ξενοδοχείον Μεγ. Βρεττανίας) εις τας 30 Οκτωβρίου 1940
Κύριοι,
Εχω λογοκρισίαν και ημπορώ να σας υποχρεώσω να γράφετε μόνον ό,τι θέλω.
Αυτήν τήν ώραν όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχήν σας.
Γι' αυτό σας εκάλεσα σήμερα για να σας μιλήσω με χαρτιά ανοιχτά.
Θα σας ειπώ τα πάντα. Θα σας ειπώ ακόμη και τα μεγάλα μου πολιτικά μυστικά.
Θέλω να ξέρετε και σεις όλα τα σχετικά με την εθνικήν μας περιπέτειαν ώστε να
γράφετε, όχι συμμορφούμενοι προς τας οδηγίας μου, αλλά εμπνεόμενοι εις την
προσωπικήν σας πίστιν από την γνώσιν των πραγμάτων.
Αυτήν τήν ώραν όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχήν σας.
Γι' αυτό σας εκάλεσα σήμερα για να σας μιλήσω με χαρτιά ανοιχτά.
Θα σας ειπώ τα πάντα. Θα σας ειπώ ακόμη και τα μεγάλα μου πολιτικά μυστικά.
Θέλω να ξέρετε και σεις όλα τα σχετικά με την εθνικήν μας περιπέτειαν ώστε να
γράφετε, όχι συμμορφούμενοι προς τας οδηγίας μου, αλλά εμπνεόμενοι εις την
προσωπικήν σας πίστιν από την γνώσιν των πραγμάτων.
Σας απαγορεύω να ανακοινώσητε σχετικά το παραμικρόν σ' οποιονδήποτε
απολύτως και για οιονδήποτε λόγον. Κάθε παράβασις αυτής της εντολής μου
θα έχη διά τον υπεύθυνον -και να είσθε βέβαιοι ότι θα ευρεθή ο υπεύθυνος-
τας συνεπείας τας οποίας πρέπει να έχη σε πόλεμο ζωής ή θανάτου του
Εθνους, η προδοσία ενός μεγάλου μυστικού, έστω και αυτό αν έγινε από
αφέλεια, χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεσι. Φυσικά έχω τον λόγον σας...
απολύτως και για οιονδήποτε λόγον. Κάθε παράβασις αυτής της εντολής μου
θα έχη διά τον υπεύθυνον -και να είσθε βέβαιοι ότι θα ευρεθή ο υπεύθυνος-
τας συνεπείας τας οποίας πρέπει να έχη σε πόλεμο ζωής ή θανάτου του
Εθνους, η προδοσία ενός μεγάλου μυστικού, έστω και αυτό αν έγινε από
αφέλεια, χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεσι. Φυσικά έχω τον λόγον σας...
Μη νομίσητε ότι η απόφασις του OXI πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή.
Μη φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά. ΄
H ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνη διά να
τον αποφύγωμε.
Μη φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά. ΄
H ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνη διά να
τον αποφύγωμε.
Από την εποχήν της καταλήψεως της Αλβανίας το Πάσχα πέρυσι το πράγμα
άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα καθαρά στον κ. Γκράτσι
ότι αν προσεβαλλόμεθα εις τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα,
θα ανθιστάμεθα αντί πάσης θυσίας και δι' όλων των μέσων.
Συγχρόνως όμως μου ήρχοντο από την Ρώμην, από την Βουδαπέστην,
από τα Τίρανα, από παντού πληροφορίαι αντίθετοι.
άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα καθαρά στον κ. Γκράτσι
ότι αν προσεβαλλόμεθα εις τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα,
θα ανθιστάμεθα αντί πάσης θυσίας και δι' όλων των μέσων.
Συγχρόνως όμως μου ήρχοντο από την Ρώμην, από την Βουδαπέστην,
από τα Τίρανα, από παντού πληροφορίαι αντίθετοι.
Εις τας 16 Αυγούστου έγινεν ο τορπιλλισμός της «ΕΛΛΗΣ».
Γνωρίζετε ότι από την πρώτην στιγμήν διεπιστώθη ότι το έγκλημα ήτο Ιταλικόν.
Εν τούτοις δεν επετρέψαμεν να γνωσθή ότι είχομεν και τας υλικάς πλέον
αποδείξεις περί της εθνικότητος του εγκληματίου. Συγχρόνως όμως διέταξα τα
αντιτορπιλλικά τα οποία συνώδευον τα πλοία που μετέφερον τους προσκυνητάς
από τήν Τήνον μετά το έγκλημα, αν προσβληθούν από αεροπλάνα ή οπωσδήποτε
άλλως τε να κάμουν αμέσως χρήσιν των όπλων των.
Γνωρίζετε ότι από την πρώτην στιγμήν διεπιστώθη ότι το έγκλημα ήτο Ιταλικόν.
Εν τούτοις δεν επετρέψαμεν να γνωσθή ότι είχομεν και τας υλικάς πλέον
αποδείξεις περί της εθνικότητος του εγκληματίου. Συγχρόνως όμως διέταξα τα
αντιτορπιλλικά τα οποία συνώδευον τα πλοία που μετέφερον τους προσκυνητάς
από τήν Τήνον μετά το έγκλημα, αν προσβληθούν από αεροπλάνα ή οπωσδήποτε
άλλως τε να κάμουν αμέσως χρήσιν των όπλων των.
«Διά να αποφύγωμεν τον πόλεμον θα έπρεπε να γίνωμεν εθελονταί δούλοι!»
Θα σας αποκαλύψω τώρα, ότι τότε διέταξα να βολιδοσκοπηθή καταλλήλως
το Βερολίνον. Μου διεμηνύθη εκ μέρους του Χίτλερ, η σύστασις να αποφύγω
οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις.
Εκαμα το παν διά να μη μπορούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνάμενοι να
έχουν όχι αφορμάς ευλόγους, αλλ' ούτε ευλογοφανές παράπονον εκ μέρους μας,
αν και από την πρώτην στιγμήν αντελήφθην τι πράγματι εσήμαινεν η όλως
αόριστος σύστασις του Βερολίνου. Σεις καλύτερον παντός άλλου γνωρίζετε
ότι έκαμα το παν διά να μη δώσωμεν αφορμήν εμφανίσεως της Ιταλίας ως
δυναμένης να έχη ευλογοφανείς καν αφορμάς αιτιάσεων.
Λόγω του επαγγέλματός σας έχετε παρακολουθήσει εις όλες τις λεπτομέρειες
την ιστορίαν των ατελειώτων ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων,
αλλά και την χριστιανικήν υπομονήν την οποίαν ετηρήσαμεν, προσποιούμενοι
ότι δεν τις καταλαβαίνουμαι, περιοριζόμενοι μόνον σε δημοσιογραφικάς ανασκευάς
των ιταλικών εναντίον μας κατηγοριών.
Ομολογώ ότι εμπρός εις την φοβεράν ευθύνην της αναμίξεως της Ελλάδος εις
τέτοιον μάλιστα πόλεμον, έκρινα πως καθήκον μου ήτο να δω εάν θα ήτο δυνατόν
να προφυλάξω τον τόπον από αυτόν έστω και διά παντός τρόπου, ο οποίος όμως
θα συμβιβάζετο με τα γενικότερα συμφέροντα του Εθνους.
το Βερολίνον. Μου διεμηνύθη εκ μέρους του Χίτλερ, η σύστασις να αποφύγω
οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις.
Εκαμα το παν διά να μη μπορούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνάμενοι να
έχουν όχι αφορμάς ευλόγους, αλλ' ούτε ευλογοφανές παράπονον εκ μέρους μας,
αν και από την πρώτην στιγμήν αντελήφθην τι πράγματι εσήμαινεν η όλως
αόριστος σύστασις του Βερολίνου. Σεις καλύτερον παντός άλλου γνωρίζετε
ότι έκαμα το παν διά να μη δώσωμεν αφορμήν εμφανίσεως της Ιταλίας ως
δυναμένης να έχη ευλογοφανείς καν αφορμάς αιτιάσεων.
Λόγω του επαγγέλματός σας έχετε παρακολουθήσει εις όλες τις λεπτομέρειες
την ιστορίαν των ατελειώτων ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων,
αλλά και την χριστιανικήν υπομονήν την οποίαν ετηρήσαμεν, προσποιούμενοι
ότι δεν τις καταλαβαίνουμαι, περιοριζόμενοι μόνον σε δημοσιογραφικάς ανασκευάς
των ιταλικών εναντίον μας κατηγοριών.
Ομολογώ ότι εμπρός εις την φοβεράν ευθύνην της αναμίξεως της Ελλάδος εις
τέτοιον μάλιστα πόλεμον, έκρινα πως καθήκον μου ήτο να δω εάν θα ήτο δυνατόν
να προφυλάξω τον τόπον από αυτόν έστω και διά παντός τρόπου, ο οποίος όμως
θα συμβιβάζετο με τα γενικότερα συμφέροντα του Εθνους.
Εις σχετικάς βολιδοσκοπήσεις προς την κατεύθυνσιν του Αξονος μού εδόθη
να εννοήσω σαφώς ότι μόνη λύσις θα μπορούσε να είναι μία εκουσία προσχώρησις
της Ελλάδος εις την «Νέαν Τάξιν». Προσχώρησις που θα εγένετο λίαν ευχαρίστως
δεκτή από τον Χίτλερ ως «εραστήν του ελληνικού πνεύματος».
Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν
προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους
γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα,
αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως «ασήμαντοι» εμπρός εις
τα «οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα» τα οποία θα είχεν διά την Ελλάδα
η Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν.
Φυσικά, με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι' όλων των μέσων
να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν οι θυσίαι αυταί, με τας οποίας
η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσίν της εξ ιδίας θελήσεως
προσφοράς της, να υπαχθή υπό την Νέαν Τάξιν.
Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μού εδόθη να
καταλάβω ότι η προς τους Ελληνας στοργή του Χίτλερ ήτο η εγγύησις ότι
αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο εις το ελάχιστον δυνατόν.
Οταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορούσε να είναι αυτό
το «ελάχιστον» τελικώς, μας εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις
μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς
την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς.
να εννοήσω σαφώς ότι μόνη λύσις θα μπορούσε να είναι μία εκουσία προσχώρησις
της Ελλάδος εις την «Νέαν Τάξιν». Προσχώρησις που θα εγένετο λίαν ευχαρίστως
δεκτή από τον Χίτλερ ως «εραστήν του ελληνικού πνεύματος».
Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν
προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους
γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα,
αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως «ασήμαντοι» εμπρός εις
τα «οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα» τα οποία θα είχεν διά την Ελλάδα
η Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν.
Φυσικά, με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι' όλων των μέσων
να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν οι θυσίαι αυταί, με τας οποίας
η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσίν της εξ ιδίας θελήσεως
προσφοράς της, να υπαχθή υπό την Νέαν Τάξιν.
Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μού εδόθη να
καταλάβω ότι η προς τους Ελληνας στοργή του Χίτλερ ήτο η εγγύησις ότι
αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο εις το ελάχιστον δυνατόν.
Οταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορούσε να είναι αυτό
το «ελάχιστον» τελικώς, μας εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις
μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς
την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς.
Δηλαδή θα έπρεπε διά να αποφύγωμεν τον πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί
δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν... (!)
με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από
την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν.
Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην
περίπτωσιν οι Αγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος.
Και με το δίκαιόν των. Κυρίαρχοι πάντοτε της θαλάσσης δεν θα παρέλειπον,
υπερασπίζοντες πλέον τον εαυτόν των, έπειτα από μίαν τοιαύτην αυτοδούλωσιν
της Ελλάδος εις τους εχθρούς των, να καταλάβουν την Κρήτην και τας άλλας
νήσους μας τουλάχιστον.
Το συμπέρασμα αυτό δεν προέκυπτεν μόνον από την πλέον απλήν λογικήν,
αλλά και από ασφαλείς και βεβαίας πληροφορίας εξ Αιγύπτου, καθ' ας είχεν ήδη προμελετηθή και αντιμετωπισθή η ενέργεια που θα έπρεπε να γίνη ως φυσικόν
επακόλουθον πάσης τυχόν εκουσίας ή ακουσίας συνεργασίας της Ελλάδος
με τον Αξονα, εις τας ελληνικάς νήσους και προς παρεμπόδισιν εν περιπτώσει
της δυνατότητος διά τον άξονα να τας χρησιμοποιήση.
δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν... (!)
με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από
την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν.
Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην
περίπτωσιν οι Αγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος.
Και με το δίκαιόν των. Κυρίαρχοι πάντοτε της θαλάσσης δεν θα παρέλειπον,
υπερασπίζοντες πλέον τον εαυτόν των, έπειτα από μίαν τοιαύτην αυτοδούλωσιν
της Ελλάδος εις τους εχθρούς των, να καταλάβουν την Κρήτην και τας άλλας
νήσους μας τουλάχιστον.
Το συμπέρασμα αυτό δεν προέκυπτεν μόνον από την πλέον απλήν λογικήν,
αλλά και από ασφαλείς και βεβαίας πληροφορίας εξ Αιγύπτου, καθ' ας είχεν ήδη προμελετηθή και αντιμετωπισθή η ενέργεια που θα έπρεπε να γίνη ως φυσικόν
επακόλουθον πάσης τυχόν εκουσίας ή ακουσίας συνεργασίας της Ελλάδος
με τον Αξονα, εις τας ελληνικάς νήσους και προς παρεμπόδισιν εν περιπτώσει
της δυνατότητος διά τον άξονα να τας χρησιμοποιήση.
«Ο ελληνικός λαός θα εστρέφετοεναντίον της κυβερνήσεως αν τον είχε
καταδικάσει εις εθελουσίαν υποδούλωσιν»
καταδικάσει εις εθελουσίαν υποδούλωσιν»
Δεν δύναμαι αφ' ετέρου να μη παραδεχθώ ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν το
δίκαιον δεν θα ευρίσκετο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών και να
μη αναγνωρίσω, ότι όταν ένας λαός, όπως ο αγγλικός, αμύνεται διά την ζωήν του,
θα ήτο πλήρως δικαιολογημένος να κάνη τα ανωτέρω.
Αλλά τότε ο ελληνικός λαός δικαίως θα ετάσσετο εναντίον της κυβερνήσεως η
οποία διά να τον προφυλάξη από τον πόλεμον θα τον κατεδίκαζε εις εθελουσίαν υποδούλωσιν μετ' εθνικού ακρωτηριασμού.
δίκαιον δεν θα ευρίσκετο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών και να
μη αναγνωρίσω, ότι όταν ένας λαός, όπως ο αγγλικός, αμύνεται διά την ζωήν του,
θα ήτο πλήρως δικαιολογημένος να κάνη τα ανωτέρω.
Αλλά τότε ο ελληνικός λαός δικαίως θα ετάσσετο εναντίον της κυβερνήσεως η
οποία διά να τον προφυλάξη από τον πόλεμον θα τον κατεδίκαζε εις εθελουσίαν υποδούλωσιν μετ' εθνικού ακρωτηριασμού.
Αυτή η δήθεν προφύλξις θα ήτο διά την τύχην της εις το μέλλον ελληνικής φυλής,
πλέον ολεθρία και από τας χειροτέρας έστω συνεπείας οποιουδήποτε πολέμου.
Το δίκαιον, λοιπόν, δεν θα ήτο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών, εάν
η τελευταία ενήργει κατά τας υποδείξεις του Βερολίνου που ανέφερα.
Το δίκαιον θα ήτο με το μέρος του ελληνικού λαού, ο οποίος θα κατεδίκαζεν αυτήν,
και των Αγγλων οι οποίοι υπερασπίζοντες την ύπαρξίν των, επίσης δικαίως
θα ελάμβανον τα μέτρα που εφέροντο έχοντες μελετήσει, εισακούοντες άλλωστε
τας δικαίας αιτιάσεις των Ελλήνων, οίαι θα προέκυπτον εν καιρώ αν εδίδετο
η εύλογος αυτή αφορμή.
Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν
την φοράν Ελλάδες. Πρώτη θα ήτο η επίσημος των Αθηνών η οποία είχε φθάσει
εις την πόρωσιν και το κατάντημα διά να αποφύγη τον πόλεμον, να δεχθή
να γίνη εθελοντής δούλος, πληρώνουσα μάλιστα την τιμήν αυτήν και με την
συγκατάθεσίν της να αυτοακρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την
δουλείαν πληθυσμούς αμιγώς ελληνικούς και μάλιστα δύναμαι να είπω τους
ελληνικώτερους των ελληνικών τοιούτους. Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς.
Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Εθνους, το οποίον ποτέ δεν θα
απεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν πληρωνομένην μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν αφόρητον και ισοδυναμούσαν με οριστικήν ατίμωσιν και
μελλοντικήν βεβαίαν εκμηδένισιν του Ελληνισμού ως εννοίας και οντότητος,
εκμηδένισιν πρώτον ηθικήν, και δεύτερον εν συνεχεία της ηθικής και υλικήν.
πλέον ολεθρία και από τας χειροτέρας έστω συνεπείας οποιουδήποτε πολέμου.
Το δίκαιον, λοιπόν, δεν θα ήτο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών, εάν
η τελευταία ενήργει κατά τας υποδείξεις του Βερολίνου που ανέφερα.
Το δίκαιον θα ήτο με το μέρος του ελληνικού λαού, ο οποίος θα κατεδίκαζεν αυτήν,
και των Αγγλων οι οποίοι υπερασπίζοντες την ύπαρξίν των, επίσης δικαίως
θα ελάμβανον τα μέτρα που εφέροντο έχοντες μελετήσει, εισακούοντες άλλωστε
τας δικαίας αιτιάσεις των Ελλήνων, οίαι θα προέκυπτον εν καιρώ αν εδίδετο
η εύλογος αυτή αφορμή.
Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν
την φοράν Ελλάδες. Πρώτη θα ήτο η επίσημος των Αθηνών η οποία είχε φθάσει
εις την πόρωσιν και το κατάντημα διά να αποφύγη τον πόλεμον, να δεχθή
να γίνη εθελοντής δούλος, πληρώνουσα μάλιστα την τιμήν αυτήν και με την
συγκατάθεσίν της να αυτοακρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την
δουλείαν πληθυσμούς αμιγώς ελληνικούς και μάλιστα δύναμαι να είπω τους
ελληνικώτερους των ελληνικών τοιούτους. Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς.
Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Εθνους, το οποίον ποτέ δεν θα
απεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν πληρωνομένην μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν αφόρητον και ισοδυναμούσαν με οριστικήν ατίμωσιν και
μελλοντικήν βεβαίαν εκμηδένισιν του Ελληνισμού ως εννοίας και οντότητος,
εκμηδένισιν πρώτον ηθικήν, και δεύτερον εν συνεχεία της ηθικής και υλικήν.
Το Εθνος ουδέποτε θα συνεχώρει εις τον Βασιλέα και την Εθνικήν Κυβέρνησιν
της 4ης Αυγούστου, τοιαύτην πολιτικήν. Τρίτη τέλος θα προέκυπτε μία ακόμη
Ελλάς, η Ελλάς την οποίαν δεν θα παρέλειπον να δημιουργήσουν, φυσικά με
την επίκλησιν του δημοκρατισμού οι δημοκρατικοί Ελληνες υπό την κάλυψιν του
βρεττανικού Στόλου εις τας νήσους, Κρήτην και εις τας άλλας.
H τρίτη αυτή Ελλάς, η «Δημοκρατική» θα είχε με το μέρος της όχι μόνον την
πρόθυμον υποστήριξιν της Αγγλίας εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωμα
να καλύψη τας νήσους μας, καλυπτομένη και η ιδία εις την Βόρειον Αφρικήν,
αλλά θα είχε με το μέρος της και το Εθνικόν δίκαιον.
H ηθική της δύναμις λοιπόν θα απερρόφα μοιραίως την επίσημον Ελλάδα,
διότι θα διέθετεν η τρίτη αυτή Ελλάς, την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν
της ανεπισήμου της «Δευτέρας» Ελλάδος, της Εθνικής Δημοσίας γνώμης
εν τη παμψηφία της.
Εζησα κύριοι την περίοδον του Εθνικού Διχασμού, που εδημιουργήθη το 1916
όταν από την κατάστασιν εκείνην προέκυψαν δύο Ελλάδες, η των Αθηνών και της
Θεσσαλονίκης. Τον κίνδυνον από μίαν νέαν διαίρεσιν της Ελλάδος προκύπτουσαν
συνεπεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως η διαίρεσις του 1916 προέκυψε συνεπεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μίαν νέαν διαίρεσιν μάλιστα, πολύ τραγικωτέραν, διότι όπως την εσκιαγράφησα δεν θα είναι καν διχασμός,
αλλά τριχοτομισμός.
της 4ης Αυγούστου, τοιαύτην πολιτικήν. Τρίτη τέλος θα προέκυπτε μία ακόμη
Ελλάς, η Ελλάς την οποίαν δεν θα παρέλειπον να δημιουργήσουν, φυσικά με
την επίκλησιν του δημοκρατισμού οι δημοκρατικοί Ελληνες υπό την κάλυψιν του
βρεττανικού Στόλου εις τας νήσους, Κρήτην και εις τας άλλας.
H τρίτη αυτή Ελλάς, η «Δημοκρατική» θα είχε με το μέρος της όχι μόνον την
πρόθυμον υποστήριξιν της Αγγλίας εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωμα
να καλύψη τας νήσους μας, καλυπτομένη και η ιδία εις την Βόρειον Αφρικήν,
αλλά θα είχε με το μέρος της και το Εθνικόν δίκαιον.
H ηθική της δύναμις λοιπόν θα απερρόφα μοιραίως την επίσημον Ελλάδα,
διότι θα διέθετεν η τρίτη αυτή Ελλάς, την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν
της ανεπισήμου της «Δευτέρας» Ελλάδος, της Εθνικής Δημοσίας γνώμης
εν τη παμψηφία της.
Εζησα κύριοι την περίοδον του Εθνικού Διχασμού, που εδημιουργήθη το 1916
όταν από την κατάστασιν εκείνην προέκυψαν δύο Ελλάδες, η των Αθηνών και της
Θεσσαλονίκης. Τον κίνδυνον από μίαν νέαν διαίρεσιν της Ελλάδος προκύπτουσαν
συνεπεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως η διαίρεσις του 1916 προέκυψε συνεπεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μίαν νέαν διαίρεσιν μάλιστα, πολύ τραγικωτέραν, διότι όπως την εσκιαγράφησα δεν θα είναι καν διχασμός,
αλλά τριχοτομισμός.
Τον κίνδυνον αυτόν τον θεωρώ κύριοι, διά το Εθνος και το μέλλον του ασυγκρίτως χειρότερον από τον πόλεμον, έστω και αυτόν τον πόλεμον, από τον οποίον είναι
δυνατόν και δουλωμένη ακόμη να βγη προσωρινώς η Ελλάς.
Λέγω προσωρινώς, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι τελικώς η νίκη θα είναι με
το μέρος μας.
δυνατόν και δουλωμένη ακόμη να βγη προσωρινώς η Ελλάς.
Λέγω προσωρινώς, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι τελικώς η νίκη θα είναι με
το μέρος μας.
Γιατί οι Γερμανοί δεν θα νικήσουν. Δεν μπορεί να νικήσουν.
Υπάρχουν πολλά εμπόδια.
Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μην προκαλέση μεν, με κανέναν τρόπο κανένα,
αλλά και με κανέναν τρόπο να μην υποκύψη. Προ παντός είναι αποφασισμένη
να υπερασπίση τα εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέση.
Ηδη, δε, η απόφασίς της αυτή και η πολιτική της αυτή, χάρις εις την οποίαν
απρόκλητα προσεβλήθη, χάρισαν στον τόπο και στον λαό μας το πλέον
ανεκτίμητον των αγαθών και το μεγαλύτερον στοιχείον της δυνάμεώς του:
Αυτή η πολιτική έδωσεν εις τον λαόν την απόλυτη ψυχική και
πανεθνική ένωσί του.
Σήμερα, όμως επί πλέον υπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες που
προδικάζουν την τελική μας νίκη.
H Τουρκία δεν είναι όπως το 1916 σύμμαχος των Γερμανών.
Είναι σύμμαχος των Αγγλων.
H Βουλγαρία βέβαια ενεδρεύει και τώρα, όπως και τότε, αλλ' εν πάση
περιπτώσει αυτήν την εποχήν τουλάχιστον προς το παρόν δεν τολμά.
O καιρός όμως δεν δουλεύει για τον άξονα. Δουλεύει για τους αντιπάλους του.
Τέλος, διά την Γερμανίαν η νίκη θα ήτο εν πάση περιπτώσει δυνατή μόνο με κοσμοκρατορίαν.
Υπάρχουν πολλά εμπόδια.
Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μην προκαλέση μεν, με κανέναν τρόπο κανένα,
αλλά και με κανέναν τρόπο να μην υποκύψη. Προ παντός είναι αποφασισμένη
να υπερασπίση τα εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέση.
Ηδη, δε, η απόφασίς της αυτή και η πολιτική της αυτή, χάρις εις την οποίαν
απρόκλητα προσεβλήθη, χάρισαν στον τόπο και στον λαό μας το πλέον
ανεκτίμητον των αγαθών και το μεγαλύτερον στοιχείον της δυνάμεώς του:
Αυτή η πολιτική έδωσεν εις τον λαόν την απόλυτη ψυχική και
πανεθνική ένωσί του.
Σήμερα, όμως επί πλέον υπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες που
προδικάζουν την τελική μας νίκη.
H Τουρκία δεν είναι όπως το 1916 σύμμαχος των Γερμανών.
Είναι σύμμαχος των Αγγλων.
H Βουλγαρία βέβαια ενεδρεύει και τώρα, όπως και τότε, αλλ' εν πάση
περιπτώσει αυτήν την εποχήν τουλάχιστον προς το παρόν δεν τολμά.
O καιρός όμως δεν δουλεύει για τον άξονα. Δουλεύει για τους αντιπάλους του.
Τέλος, διά την Γερμανίαν η νίκη θα ήτο εν πάση περιπτώσει δυνατή μόνο με κοσμοκρατορίαν.
«Ακολουθώ την πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου και όχι του
αειμνήστου βασιλέως Κωνσταντίνου»
Αλλά η κοσμοκρατορία διά την Γερμανίαν κατέστη οριστικά αδύνατος
στη Δουνκέρκη. O πόλεμος διά τον άξονα έχει χαθή, από την στιγμήν που
η Αγγλία διεκήρυξε: Θα πολεμήσωμεν έστω και μόνον εις το νησί μας και
πέραν των θαλασσών, θα πολεμήσωμεν μέχρι της νίκης.
Αλλά επί πλέον και ημείς οι Ελληνες πρέπει να γνωρίζωμεν ότι δεν
πολεμούμεν μόνον διά την νίκην, αλλά και διά την δόξαν.
Δεν ξέρω αν κανείς αντιβενιζελικός από σας είναι πάντοτε και αδιάλλακτος.
αειμνήστου βασιλέως Κωνσταντίνου»
Αλλά η κοσμοκρατορία διά την Γερμανίαν κατέστη οριστικά αδύνατος
στη Δουνκέρκη. O πόλεμος διά τον άξονα έχει χαθή, από την στιγμήν που
η Αγγλία διεκήρυξε: Θα πολεμήσωμεν έστω και μόνον εις το νησί μας και
πέραν των θαλασσών, θα πολεμήσωμεν μέχρι της νίκης.
Αλλά επί πλέον και ημείς οι Ελληνες πρέπει να γνωρίζωμεν ότι δεν
πολεμούμεν μόνον διά την νίκην, αλλά και διά την δόξαν.
Δεν ξέρω αν κανείς αντιβενιζελικός από σας είναι πάντοτε και αδιάλλακτος.
- Είμαι εγώ, κύριε Πρόεδρε, απήντησεν ο παριστάμενος παλαίμαχος
και αδιάλλακτος αρθρογράφος του αντιβενιζελικού Τύπου κ. Κρανιωτάκης.
και αδιάλλακτος αρθρογράφος του αντιβενιζελικού Τύπου κ. Κρανιωτάκης.
Λοιπόν ακούτε για να συνεννοηθούμε.
Εγώ, κύριοι, όπως επαρκώς σας εξήγησα, ετήρησα μέχρι σήμερον την
πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου, δηλαδή την πολιτικήν
της αυστηράς ουδετερότητος. Εκαμα το παν διά να κρατήσω την Ελλάδα
μακράν της συγκρούσεως των μεγάλων κολοσσών.
«Να πάρετε μαζί σας τη δική μου βεβαιότητα ότι τελικώς θα νικήσωμεν»
Ηδη μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας, η πολιτική την οποίαν ακολουθώ
είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου.
Διότι είναι η πολιτική του συνταυτισμού της Ελλάδος με την τύχην της δυνάμεως,
διά την οποίαν η θάλασσα είναι ανέκαθεν όπως είναι και διά την Ελλάδα, όχι
το εμπόδιον που χωρίζει, αλλά η υγρά λεωφόρος που συνδέει.
Βέβαια εις την ιστορίαν μας την νεωτέραν δεν είχομεν μόνο ευγνωμοσύνης
λόγους και αφορμάς διά την Αγγλίαν, της οποίας άλλως τε η μεταπολεμική
πολιτική των τελευταίων ιδίως ετών, είναι πολιτική μεγίστων και ιστορικών
αγγλικών ευθυνών. Αλλά τας ευθύνας της αυτάς η Αγγλία τας αποδίδει
σήμερον με την υπερήφανον αποφασιστικότητα λαού μεγάλου,
σώζοντος την ελευθερίαν του κόσμου και του πολιτισμού.
Διά την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένως εδείχθη
προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια. H νίκη θα είναι και δεν ημπορεί
παρά να είναι δική μας. Θα είναι νίκη του αγγλοσαξωνικού κόσμου,
απέναντι του οποίου η Γερμανία η οποία αφού έως τώρα δεν ηδυνήθη
να επιτύχη οριστικόν αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβή.
Διότι από τώρα και πέρα ο ορίζων δεν πρέπει να θεωρείται διά τον άξονα
ανέφελος ούτε προς Ανατολάς και η Ανατολή είναι πάντοτε μυστηριώδης.
Πάντοτε ήτο, αλλά σήμερον ειπέρποτε είναι γεμάτη απρόοπτα και μυστήριο.
Τελικώς λοιπόν θα νικήσωμεν.
Και θέλω φεύγοντες από την αίθουσαν αυτήν να πάρετε μαζί σας όλην
την δική μου απόλυτη βεβαιότητα, ότι θα νικήσωμεν.
Εν τούτοις πρέπει να σας επαναλάβω ό,τι επισημότερον διεκήρυξα από
την πρώτην στιγμήν. H Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν.
Και διά την τιμήν της. Εχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της να μείνει αξία
της ιστορίας της.
Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμις, όταν δε προχθές έγινεν η πρώτη αεροπορική
επιδρομή, ομολογώ ότι με έκπληξιν ήκουσα εις σχετικήν ερώτησίν μου την
απάντησιν, ότι τα επιδραμόντα αεροπλάνα ήσαν μόνον ιταλικά.
Αυτό φθάνει να σας δώση να καταλάβετε με ποιες ιδέες μπήκα στον πόλεμο.
Εγώ, κύριοι, όπως επαρκώς σας εξήγησα, ετήρησα μέχρι σήμερον την
πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου, δηλαδή την πολιτικήν
της αυστηράς ουδετερότητος. Εκαμα το παν διά να κρατήσω την Ελλάδα
μακράν της συγκρούσεως των μεγάλων κολοσσών.
«Να πάρετε μαζί σας τη δική μου βεβαιότητα ότι τελικώς θα νικήσωμεν»
Ηδη μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας, η πολιτική την οποίαν ακολουθώ
είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου.
Διότι είναι η πολιτική του συνταυτισμού της Ελλάδος με την τύχην της δυνάμεως,
διά την οποίαν η θάλασσα είναι ανέκαθεν όπως είναι και διά την Ελλάδα, όχι
το εμπόδιον που χωρίζει, αλλά η υγρά λεωφόρος που συνδέει.
Βέβαια εις την ιστορίαν μας την νεωτέραν δεν είχομεν μόνο ευγνωμοσύνης
λόγους και αφορμάς διά την Αγγλίαν, της οποίας άλλως τε η μεταπολεμική
πολιτική των τελευταίων ιδίως ετών, είναι πολιτική μεγίστων και ιστορικών
αγγλικών ευθυνών. Αλλά τας ευθύνας της αυτάς η Αγγλία τας αποδίδει
σήμερον με την υπερήφανον αποφασιστικότητα λαού μεγάλου,
σώζοντος την ελευθερίαν του κόσμου και του πολιτισμού.
Διά την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένως εδείχθη
προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια. H νίκη θα είναι και δεν ημπορεί
παρά να είναι δική μας. Θα είναι νίκη του αγγλοσαξωνικού κόσμου,
απέναντι του οποίου η Γερμανία η οποία αφού έως τώρα δεν ηδυνήθη
να επιτύχη οριστικόν αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβή.
Διότι από τώρα και πέρα ο ορίζων δεν πρέπει να θεωρείται διά τον άξονα
ανέφελος ούτε προς Ανατολάς και η Ανατολή είναι πάντοτε μυστηριώδης.
Πάντοτε ήτο, αλλά σήμερον ειπέρποτε είναι γεμάτη απρόοπτα και μυστήριο.
Τελικώς λοιπόν θα νικήσωμεν.
Και θέλω φεύγοντες από την αίθουσαν αυτήν να πάρετε μαζί σας όλην
την δική μου απόλυτη βεβαιότητα, ότι θα νικήσωμεν.
Εν τούτοις πρέπει να σας επαναλάβω ό,τι επισημότερον διεκήρυξα από
την πρώτην στιγμήν. H Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν.
Και διά την τιμήν της. Εχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της να μείνει αξία
της ιστορίας της.
Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμις, όταν δε προχθές έγινεν η πρώτη αεροπορική
επιδρομή, ομολογώ ότι με έκπληξιν ήκουσα εις σχετικήν ερώτησίν μου την
απάντησιν, ότι τα επιδραμόντα αεροπλάνα ήσαν μόνον ιταλικά.
Αυτό φθάνει να σας δώση να καταλάβετε με ποιες ιδέες μπήκα στον πόλεμο.
Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει
μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμίαν ελπίδα νίκης.
Μόνον διότι πρέπει. Γνωρίζω ότι ο ελληνικός λαός θα ήτο αδύνατον να δεχθή
άλλο τι αυτήν την στιγμήν. Διότι είναι ελεύθερος και απερίσπαστος εις την
φυσικήν ευθικρισίαν και υπερηφάνειαν, εφ' όσον δεν εδόθη ευκαιρία να
θολωθή η κρίσις του δι' αγοραίων θορύβων και παραπλανητικών εκστρατειών.
Εκάμαμεν ό,τι ήτο δυνατόν διά να μη έχωμεν το παραμικρόν άδικον.
Και θα εξακολουθήσωμεν την ιδίαν τακτικήν μέχρι τέλους.
Σας έχω στο τραπέζι μερικά έγγραφα.
Είναι όλαι οι αποδείξεις της ιταλικής ενέδρας εκ προμελέτης.
Οταν τελειώσω μπορείτε να τα δήτε. Περιττόν να πάρετε σημειώσεις.
Συντομότατα θα δημοσιευθούν εις την λευκήν βίβλον, η οποία διέταξα
να εκδοθή το ταχύτερον.
μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμίαν ελπίδα νίκης.
Μόνον διότι πρέπει. Γνωρίζω ότι ο ελληνικός λαός θα ήτο αδύνατον να δεχθή
άλλο τι αυτήν την στιγμήν. Διότι είναι ελεύθερος και απερίσπαστος εις την
φυσικήν ευθικρισίαν και υπερηφάνειαν, εφ' όσον δεν εδόθη ευκαιρία να
θολωθή η κρίσις του δι' αγοραίων θορύβων και παραπλανητικών εκστρατειών.
Εκάμαμεν ό,τι ήτο δυνατόν διά να μη έχωμεν το παραμικρόν άδικον.
Και θα εξακολουθήσωμεν την ιδίαν τακτικήν μέχρι τέλους.
Σας έχω στο τραπέζι μερικά έγγραφα.
Είναι όλαι οι αποδείξεις της ιταλικής ενέδρας εκ προμελέτης.
Οταν τελειώσω μπορείτε να τα δήτε. Περιττόν να πάρετε σημειώσεις.
Συντομότατα θα δημοσιευθούν εις την λευκήν βίβλον, η οποία διέταξα
να εκδοθή το ταχύτερον.
Δεν σας κρύβω, κύριοι, ότι η κατάστασις είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Μας περιμένουν μάλιστα δοκιμασίαι μεγάλαι. Διά να μη δώσω ευκαιρίαν
προς την επιζητουμένην διά παντός τρόπου αφορμήν κατασυκοφαντήσεώς
μας ευρέθην υποχρεωμένος να πάρω μίαν απόφασιν εξόχως σοβαράν.
Μας περιμένουν μάλιστα δοκιμασίαι μεγάλαι. Διά να μη δώσω ευκαιρίαν
προς την επιζητουμένην διά παντός τρόπου αφορμήν κατασυκοφαντήσεώς
μας ευρέθην υποχρεωμένος να πάρω μίαν απόφασιν εξόχως σοβαράν.
Να μη κάμω την επιστράτευσιν όταν από καιρού την εζήτησε και
εξηκολούθησεν επανειλημμένως να μου την ζητά το Επιτελείον...
O ιταλικός όγκος λοιπόν ευρήκεν απέναντί του δυνάμεις πάρα πολύ ασθενείς,
τουλάχιστον διά την κρούσιν των πρώτων ημερών. O ρόλος σας είναι σήμερον
μεγάλος και επισημότατος. Μη χάνετε το θάρρος σας, οτιδήποτε κι αν γίνη,
διότι άλλως αδύνατον να φανήτε άξιοι του λαού σας και του λαού σας και
του καθήκοντός σας, το οποίον είναι να συντηρήσετε την ιερή φλόγα του
ελληνικού λαού, να βοηθήσητε τον μαχόμενον Στρατόν, να υπάρξητε συνεργάται
της Κυβερνήσεως, ότι και αν αισθάνεσθε δι' αυτήν. Πρέπει να πιστεύσητε σεις
για να μπορέσετε να μεταδώσητε την πίστην εις το κοινόν σας, μολονότι αυτήν
την φοράν έχομεν όλοι μας να πάρωμεν από τον ελληνικόν λαόν, και από το
απερίγραπτον θάρρος του και όχι να του δώσωμεν.
εξηκολούθησεν επανειλημμένως να μου την ζητά το Επιτελείον...
O ιταλικός όγκος λοιπόν ευρήκεν απέναντί του δυνάμεις πάρα πολύ ασθενείς,
τουλάχιστον διά την κρούσιν των πρώτων ημερών. O ρόλος σας είναι σήμερον
μεγάλος και επισημότατος. Μη χάνετε το θάρρος σας, οτιδήποτε κι αν γίνη,
διότι άλλως αδύνατον να φανήτε άξιοι του λαού σας και του λαού σας και
του καθήκοντός σας, το οποίον είναι να συντηρήσετε την ιερή φλόγα του
ελληνικού λαού, να βοηθήσητε τον μαχόμενον Στρατόν, να υπάρξητε συνεργάται
της Κυβερνήσεως, ότι και αν αισθάνεσθε δι' αυτήν. Πρέπει να πιστεύσητε σεις
για να μπορέσετε να μεταδώσητε την πίστην εις το κοινόν σας, μολονότι αυτήν
την φοράν έχομεν όλοι μας να πάρωμεν από τον ελληνικόν λαόν, και από το
απερίγραπτον θάρρος του και όχι να του δώσωμεν.
Θέλω ακόμη να σας ειπώ κάτι.
Ξέρω με βεβαιότητα, ότι από την φοβεράν αυτήν δοκιμασίαν η Ελλάς θα υποφέρη.
Ξέρω όμως επίσης με βεβαιότητα, ότι τελικώς θα εξέλθη όχι μόνον ένδοξος,
αλλά και μεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφημα του κ. Τσώρτσιλ το οποίον
εδημοσιεύθη σήμερον στας εφημερίδας, ανακοινωθέν από το Υπουργείον
Εξωτερικών. Λοιπόν επιθυμώ να σας τονίσω τούτο:
Εκείνοι οι οποίοι εις το τηλεγράφημα αυτό δεν βλέπουν γραπτήν την
επιβεβαίωσιν αγράφου συμφωνίας διά τα Δωδεκάνησα, δεν ξέρουν
να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές...
Και κάτι άλλο ακόμη. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν...
http://www.kathimerini.gr/689637/opini
Ξέρω με βεβαιότητα, ότι από την φοβεράν αυτήν δοκιμασίαν η Ελλάς θα υποφέρη.
Ξέρω όμως επίσης με βεβαιότητα, ότι τελικώς θα εξέλθη όχι μόνον ένδοξος,
αλλά και μεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφημα του κ. Τσώρτσιλ το οποίον
εδημοσιεύθη σήμερον στας εφημερίδας, ανακοινωθέν από το Υπουργείον
Εξωτερικών. Λοιπόν επιθυμώ να σας τονίσω τούτο:
Εκείνοι οι οποίοι εις το τηλεγράφημα αυτό δεν βλέπουν γραπτήν την
επιβεβαίωσιν αγράφου συμφωνίας διά τα Δωδεκάνησα, δεν ξέρουν
να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές...
Και κάτι άλλο ακόμη. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν...
http://www.kathimerini.gr/689637/opini
παρέδωσε στον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά τελεσίγραφο,
με το οποίο ζητούσε να καταλάβει ο ιταλικός στρατός στρατηγικές ελληνικές θέσεις.
Ο Ι. Μεταξάς απάντησε χωρίς να συμβουλευτεί τον Βασιλιά, το Υπουργείο Εξωτερικών ή κάποιον από τους συμβούλους του.
Το «ΟΧΙ» δεν ήταν δύσκολη απάντηση, δεδομένου ότι ήταν φυσική και
λογική εξέλιξη προηγούμενων αποφάσεων του Έλληνα δικτάτορα.
Ο πόλεμος της Ελλάδας εναντίον των Ιταλών, μόλις άρχιζε.
30 Οκτωβρίου 1940
Τρεις ημέρες μετά από την έναρξη του πολέμου στην Ελλάδα, ο Μεταξάς
εξηγεί στους εκδότες και σε σημαντικούς δημοσιογράφους τους λόγους
της απόφασής του. Πρώτα αναφέρθηκε στην προσπάθεια να κρατήσει τη
χώρα ουδέτερη και μακριά από τις πολεμικές συρράξεις.
Στη συνέχεια, τόνισε τους παράγοντες που τον οδήγησαν στο μεγαλοπρεπές «ΟΧΙ».
Αυτοί ήταν γεωπολιτικοί, στρατιωτικοί, αλλά και κοινωνικοί.
Ο ακρωτηριασμός της χώρας
"Ο Μεταξάς είπε ότι το ΝΑΙ θα ισοδυναμούσε με ακρωτηριασμό
της χώρας: «Για να αποφύγουμε τον πόλεμο θα έπρεπε να γίνουμε εθελόδουλοι και να πληρώσουμε με άπλωμα του δεξιού χεριού
της Ελλάδας για ακρωτηριασμό από την Ιταλία και το αριστερό
χέρι θα μας το έκοβε η Βουλγαρία.
Φυσικά, δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι σε μια
τέτοια περίπτωση, οι Άγγλοι θα έκοβαν τα πόδια της Ελλάδας.
Και με το δίκιο τους. Καθώς είναι κυρίαρχοι στην θάλασσα,
δεν θα παρέλειπαν, αφού έβλεπαν την υποδούλωση της Ελλάδας
να καταλάβουν την Κρήτη και άλλα νησιά μας, υπερασπιζόμενοι
τα συμφέροντά τους."
Ο διαμελισμός της Ελλάδος
Ο Μεταξάς υποστήριξε ότι βάσει της ανάλυσής του αν δεχόταν την ιταλική
εισβολή θα έβλεπε τη χώρα να χωρίζεται στα τρία:
Το πρώτο τμήμα θα ήταν η επίσημη θέση της Αθήνας, η οποία για να αποφύγει
τον πόλεμο θα είχε γίνει υπόδουλη. (Εννοεί, αν είχε δεχθεί το τελεσίγραφο)
Δεύτερον θα υπάρχει η πραγματική Ελλάδα.
Η παμψηφία δηλαδή της κοινής γνώμης που ποτέ δεν θα αποδεχόταν την
υποδούλωση του Έθνους, η οποία ισοδυναμεί με εθνικό ακρωτηριασμό και
οριστική ατίμωση και εκμηδένιση του Ελληνισμού.
Τρίτον τέλος, θα προκύψει μια Ελλάδα η οποία θα δημιουργούνταν, στο όνομα
της δημοκρατίας φυσικά, από προστατευμένους του βρετανικού στόλου στην
Κρήτη και τα άλλα νησιά. Αυτή θα είχε την εύνοια της Αγγλίας στην οποία
θα δινόταν το δικαίωμα να επεμβαίνει και στο Εθνικό Δίκαιο..»
Ο τότε πρωθυπουργός θεωρούσε αναπόφευκτο να γίνει μια ελεύθερη Ελλάδα
με έδρα της κυβέρνησης την Κρήτη που πίστευε ότι οι Βρετανοί θα μπορούσαν
να την υπερασπιστούν.
Έχει μεγάλη αξία να παρατηρήσουμε ότι η ανάλυσή του έγινε δυο μέρες μετά
τη κήρυξη του πολέμου, όταν ακόμη δεν γνώριζε ότι ο ελληνικός στρατός θα
κατατρόπωνε τους Ιταλούς. Τότε ανησυχούσε για τον ενθουσιασμό του λαού
και φοβόταν ότι οι Έλληνες θα απογοητεύονταν από την υποχώρηση που
προέβλεπε το σχέδιο του ΓΕΣ.
Φυσικά, δεν γνώριζε ότι ο Κατσιμήτρος θα το αγνοούσε και θα έβγαζε διαταγή
που απαγόρευε κάθε υποχώρηση, αντίθετα με τις εντολές του επιτελείου, που
είχε σκοπό να αντισταθεί σε πιο ευνοϊκή θέση.
Ο Μεταξάς είχε κάνει μετεκπαίδευση στη Γερμανία και σίγουρα συμπαθούσε
τη χώρα αυτή περισσότερο από την Αγγλία. Ωστόσο, η ανάλυσή του έλεγε ότι
μια ναυτική χώρα όπως η Ελλάδα, έπρεπε πάντα να έχει καλές σχέσεις με
μια ναυτική υπερδύναμη όπως η Αγγλία.
Τελικά πίστευε και στη νίκη της Αγγλίας, λόγω της ναυτικής της ισχύος,
της πολεμικής της παράδοσης και των τεράστιων πόρων από τις αποικίες.
Οι εκτιμήσεις του δεν έπεσαν έξω, αλλά ο ίδιος δεν διαπίστωσε ποτέ
αν επαληθεύτηκαν.
Είχε πεθάνει τον Ιανουάριο κατά τη διάρκεια της ιταλικής επίθεσης και
τρεις μήνες πριν επιτεθούν οι Γερμανοί, όπως άλλωστε είχε προβλέψει
με τους επιτελείς του...
*από...http://www.mixanitouxronou.gr/giati-ipe-ochi-o-ioan
...η Ελλάς δεν πολεμά δια την Νίκην.
Πολεμά δια την Δόξαν και διά την Τιμήν της....
(Από την συνέντευξιν του Ι. Μεταξά προς τους ιδιοκτήτας
και αρχισυντάκτας του αθηναικού τύπου εις το Γενικό Στρατηγείο)
http://www.ioannismetaxas.gr/Anakoinosis%20I.Metaxa%20pros%20Idioktitas%20Athinaikou%20Tupou.pdf
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ
...ο θάνατος...
Ο Ιωάννης Μεταξάς αρρώστησε από βαριά φλεγμονή του φάρυγγος,
η οποία κατέληξε σε παραμυγδαλικό απόστημα με τοξιναιμικά φαινόμενα
και επιπλοκές και πέθανε στις 29 Ιανουαρίου του 1941 στις 6:00 π.μ.
Την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Αλέξανδρος Κορυζής.
η οποία κατέληξε σε παραμυγδαλικό απόστημα με τοξιναιμικά φαινόμενα
και επιπλοκές και πέθανε στις 29 Ιανουαρίου του 1941 στις 6:00 π.μ.
Την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Αλέξανδρος Κορυζής.
Η κηδεία πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιανουαρίου.
Από πολλούς έχει υποστηριχθεί ότι ο θάνατός του ίσως και να οφείλεται
σε επέμβαση των Άγγλων που δεν ήθελαν να επιτευχθεί συνθηκολόγηση
της Ελλάδας με τη Γερμανία.
Αυτή η άποψη δεν επιβεβαιώνεται όμως από τα γραφόμενα του ημερολογίου του,
όπου ο Μεταξάς γράφει ότι "καλύτερα να πεθάνουμε όλοι παρά να υποταχθούμε
στον Χίτλερ" και απέρριπτε προτροπές του Έλληνα πρέσβη στη Γερμανία Ραγκαβή
για μεσολάβηση του Χίτλερ.
Σύμφωνα με τον Υπουργό Κωνσταντίνο Μανιαδάκη, ο θάνατος του Μεταξά
προήλθε από ιατρικά λάθη ("Εάν ο Μεταξάς είχε νοσηλευθεί και στην τρίτη θέση ενός δημοσίου νοσοκομείου, θα είχε σωθεί")
Επίσης, ο Σπύρος Παξινός Διευθυντής της Γενικής Ασφαλείας Αθηνών (1936-1941),
το 1942 κατά τη διάρκεια δεξίωσης της Αγγλικής πρεσβείας στο Κάιρο,
εκμυστηρεύτηκε σε Άγγλο διπλωμάτη την επιθυμία του να γράψει ένα βιβλίο που
θα απεκάλυπτε τα πάντα γύρω από τον θάνατο του Ι. Μεταξά και το οποίο θα
εξέδιδε μετά τον πόλεμο. Την επόμενη μέρα τον συνέλαβαν οι Άγγλοι και
μεταφέρθηκε στις Συριακές φυλακές στο Άκρον, ως πράκτορας των Γερμανών.
Με το τέλος του πολέμου μεταφέρθηκε σε φυλακές στην Ινδία και το 1948
δολοφονήθηκε στο Πακιστάν υπό μυστηριώδεις συνθήκες.
το 1942 κατά τη διάρκεια δεξίωσης της Αγγλικής πρεσβείας στο Κάιρο,
εκμυστηρεύτηκε σε Άγγλο διπλωμάτη την επιθυμία του να γράψει ένα βιβλίο που
θα απεκάλυπτε τα πάντα γύρω από τον θάνατο του Ι. Μεταξά και το οποίο θα
εξέδιδε μετά τον πόλεμο. Την επόμενη μέρα τον συνέλαβαν οι Άγγλοι και
μεταφέρθηκε στις Συριακές φυλακές στο Άκρον, ως πράκτορας των Γερμανών.
Με το τέλος του πολέμου μεταφέρθηκε σε φυλακές στην Ινδία και το 1948
δολοφονήθηκε στο Πακιστάν υπό μυστηριώδεις συνθήκες.
🇬🇷️της Ελληνικής Ιστορίας. Λάθη σαφώς και έκανε.
Όπως έκαναν όλοι όσοι κλήθηκαν να διαχειριστούν τις τύχες αυτής της χώρας.
Μικρά, μεγάλα κρίθηκε για αυτά. Όχι από τους αντιπάλους τους αλλά από
την ιστορία. Σίγουρα όμως υπήρξε πολύ μεγάλος.
Όχι μόνο την περίοδο της ηγεσίας του αλλά και πρίν από αυτήν.
Σαφέστα και διαφωνώ με όλες τις ακρότητες της πολιτικής του όπως
διαφωνώ με κάθε ακρότητα και αντιδημοκρατική συμπεριφορά του
οποιουδήποτε πολιτικού.
Παρόλα αυτά εξαιτίας του μπορούν σήμερα κάποιοι να κάθονται αναπαυτικά
στον καναπέ του σπιτιού τους και να υψώνουν το δάχτυλο για την δύσκολη
εκείνη περίοδο πολλές φορές καθυβρίζοντάς τον.
...κάποιος που έχει μελετήσει ιστορία μου είπε να μην διαφωνείς με τις ακρότητες
της πολιτικής του (επιβολή δικτατορίας) διότι αν δεν αποσιωπούσαν οι εχθροί του
την κατάσταση που επικρατούσε με τον εμφύλιο σπαραγμό Βενιζελικών και
αντιβενιζελικών επί εικοσαετία, θα καταλάβαινες και εσύ και όλοι ότι δεν υπήρχε
άλλος τρόπος να ηρεμήσει ο τόπος...καθώς επίσης ότι ήταν από τους
δυναμικότερους και ηθικότερους πολιτικούς ηγέτες που γνώρισε η πατρίδα,
καθώς επίσης ότι νίκη της Αλβανικής εκστρατείας θεμελιώθηκε από τον
μεγάλο αυτόν ηγέτη και διακεκριμένο πνεύμα...!!!!
🇬🇷️ ...και του χρόνου να είμαστε καλά και να έχουμε μια χώρα που
να την λένε ακόμα Ελλάδα...αγράμματοι και ανιστόρητοι μια ζωή.
φΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου