Εδώ κι ενάμιση χρόνο και τι δεν έχω ακούσει...
Η μεγάλη απογοήτευση ήρθε κυρίως απ όσους νόμιζα μέχρι τότε συνοδοιπόρους
σε διάφορα επίπεδα. Πόρτες μου κλεισαν στα μούτρα, το τηλέφωνό μου δεν
χτυπάει πιά παρά κυρίως από εισπρακτικές, τράπεζες, "δικηγορικά γραφεία"
και συναφή όμορφα ακούσματα, όπως κι η πόρτα του σπιτιού μου.
Μόνο βάλσαμο οι μετρημένοι στα δάχτυλα φίλοι, με πιό δυνατή την φιλία τους
από πριν, ο σύντροφός μου, και άνθρωποι που με ξέρουν χρόνια κι ας μην
είμαστε κολλητοί αλλά έχουμε αμοιβαία εκτίμηση κι αγάπη και ξέρουμε καλά
οι μεν τους δε, έχοντας παρακολουθήσει την πορεία επί χρόνια.
Μια τέτοια φίλη μου μαλάκωσε σήμερα την ψυχή και μ έκανε να κλαίω,
στέλνοντάς μου αυτό:
(Για ευνοήτους λόγους δεν βάζω ολόκληρο τ όνομά της παρά
μόνο το μικρό της και το αρχικό του επιθέτου της.
Η κοινοποίηση του κειμένου της έγινε φυσικά με την έγκρισή της!)
σε διάφορα επίπεδα. Πόρτες μου κλεισαν στα μούτρα, το τηλέφωνό μου δεν
χτυπάει πιά παρά κυρίως από εισπρακτικές, τράπεζες, "δικηγορικά γραφεία"
και συναφή όμορφα ακούσματα, όπως κι η πόρτα του σπιτιού μου.
Μόνο βάλσαμο οι μετρημένοι στα δάχτυλα φίλοι, με πιό δυνατή την φιλία τους
από πριν, ο σύντροφός μου, και άνθρωποι που με ξέρουν χρόνια κι ας μην
είμαστε κολλητοί αλλά έχουμε αμοιβαία εκτίμηση κι αγάπη και ξέρουμε καλά
οι μεν τους δε, έχοντας παρακολουθήσει την πορεία επί χρόνια.
Μια τέτοια φίλη μου μαλάκωσε σήμερα την ψυχή και μ έκανε να κλαίω,
στέλνοντάς μου αυτό:
(Για ευνοήτους λόγους δεν βάζω ολόκληρο τ όνομά της παρά
μόνο το μικρό της και το αρχικό του επιθέτου της.
Η κοινοποίηση του κειμένου της έγινε φυσικά με την έγκρισή της!)
"Το αμάρτημα ουχί της μητρός μου μα της Κυρίας Παπαχελά.
Μέχρι πριν λιγα χρόνια η Αλίκη ηταν περιζήτητη.
Ήταν η «τύπισσα».
Ήταν η γυναίκα που έφτυσε τις συμβάσεις και όρθωσε το ανάστημά της απέναντι
στην τάξη στην οποία θα έπρεπε να ανήκει λόγω καταγωγής και παιδείας,
δηλώνοντας την αντίθεση της προς την λογική και την τακτική της.
Και ξαφνικά όλα έρχονται τούμπα!!! Κάποιοι «αλληλέγγυοι προς τους πρόσφυγες»
με ηγέτη τους τον Γιαννόπουλο (αλήθεια... μιλάμε για το βουτυρόπαιδο των ΒΠ
που παρασιτεί «επαναστατώντας» και που αυτοχειροκροτείτο στα Εξάρχεια
στα 80’s;) έκαναν με το έτσι θέλω καταληψη στο κλειστό ξενοδοχείο της.
Στο ξενοδοχείο που ήταν κλειστό λόγω κακής διαχείρησης του ενοικιαστή.
Στο ξενοδοχείο για το οποίο εκκρεμούν δίκες προκειμένου να καταφέρει η Αλίκη
να πάρει πίσω ένα μικρό μέρος από αυτά που της χρωστάνε.
Και γι αυτόν τον λόγο το περιεχόμενο του ξενοδοχείου μένει δεσμευμένο.
Όχι ότι αν περιέλθει στην κατοχή της θα ισοφαρίσει την ζημιά...
απλά θα την μετριάσει.
Κι από εκεί και μετά γινόμαστε μάρτυρες του χειρότερου κανιβαλισμού
που τουλάχιστον εγώ έχω ζήσει.
Τρίβουν με χαρά τα χέρια τους οι τύποι που πολύ θα ήθελαν να έχουν τύχει
της μόρφωσης και της καταγωγής της Αλίκης μας.
«Καλά να πάθει που υποστήριζε τους αναρχοάπλυτους».
Τρίβουν με χαρά τα χέρια τους όσοι μέχρι πριν λίγο την αποθέωναν.
«Την πλούσια την είχε πιάσει ο πόνος για τους πρόσφυγες;
Τώρα που τα τρώει η ίδια να δούμε τι θα πει».
Και ξαφνικά οι δύο «ταξικοί εχθροί» τα βρήκαν, πιάστηκαν χέρι-χέρι και
βρήκαν ποιός φταίει για όλα: η .... Αλίκη!!!!
Είχα βαρεθεί να στέλνω αναφορές στο YouTube για τα εμμετικά βίντεο
εκείνων των ημερών.
Έβλεπα (και δυστυχώς βλέπω ακόμη) μια συντονισμένη προσπάθεια
αποδόμησης μιας προσωπικότητας, μιας ζωής, μιας ΚΥΡΙΑΣ...
Μέχρι και για τα πράγματα του ξενοδοχείου μίλησαν οι νομικοί «φωστήρες»
που υποστηρίζουν τους «πρόσφυγες»
(αλήθεια... πόσα εκατομμύρια είναι αυτοί οι Σύριοι;)
Και αποκρύπτουν το γεγονός ότι εφ’ όσον εκκρεμμούν δικαστικές αποφάσεις
δεν γίνεται να αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι του ενοικιαστή με τα αντικείμενα
του ξενοδοχείου. Όση ανάγκη τα έχουν αυτοί τόση ανάγκη τα έχει κι η Αλίκη.
Αλλά πώς θα δημιουργήσουμε εντυπώσεις;
Και φτάνουμε στο αμάρτημα της Αλίκης.
Η Αλίκη όρθωσε το ανάστημά της ενάντια στην τάξη στην οποία θα έπρεπε να ανήκει.
Κι αυτό τελικά δεν το συγχώρεσε κανείς.
Όταν το 2011 κάποιοι άλλοι «πρόσφυγες» ειχαν κάνει κατάληψη στην βίλλα
«Υπατία» (γωνία Ηπείρου και Πατησίων) προφανώς επειδή ο ιδιοκτήτης δεν
είχε έρθει ποτέ σε κόντρα με την τάξη του, η κατάληψη λύθηκε σε δυό νύχτες.
Και τότε οι περίφημοι «αλληλέγγυοι» πανηγύριζαν επειδή οι και καλά πρόσφυγες
βγήκαν έξω χωρίς να συλληφθούν.
Τώρα όμως δεν μας πειράζει.
Έχουμε να κάνουμε με την αντισυμβατική αντάρτισσα.
Και θα πληρώσει την διαφοροποίησή της.
Γιατί οι διαφορετικοί σ’ αυτόν τον κόσμο είναι καταραμένοι.
Και πρέπει να τους κυνηγάμε μέχρι να τους σκοτώσουμε.
Και χαιρόμαστε που δεν βρίσκουν το δίκιο τους.
Γιατί όποιος πάει κόντρα σ’ αυτό που διάλεξε η μοίρα γι αυτόν πρέπει να πεθάνει.
Εκτός αν καταφέρει να χωθεί σε ασφαλή «επαναστατικά» κυκλώματα και να τα
παίρνει από εκεί. Σαν τον Γιαννόπουλο!!!
Και βλέπω πια μια σκιά της «αμαρτωλής Αλίκης» που θέλει να υποστηρίξει
τα δικαιώματα των προσφύγων μα παράλληλα προσπαθεί να ισορροπίσει και
τις απαντήσεις της προς διάφορους περίεργους «φίλους» που ξαφνικά την
υποστηρίζουν για να εκφράσουν τον εθνικισμό τους.
Αλίκη... είχα περάσει κι εγώ την φάση της πλήρους απαξίωσης, της απόγνωσης,
της συμφοράς.
Είδα όχι τους ομοϊδεάτες μου μα την ίδια μου την οικογένεια να με κανιβαλίζει.
Είμαι εδώ ψυχωμένο μου κορίτσι.
Σε νοιώθω γιατί ένοιωσα κι εγώ τον ίδιο πόνο, την ίδια απόγνωση,
την ίδια απελπισία, το ίδιο κενό.
Ξέρω τι σημαίνει να βρίσκεις κλειστές πόρτες που θεωρούσες αφελώς
ότι ήταν ανοιχτές.
Νοιώθω τον πόνο, την απελπισία, το αδιέξοδό σου.
Όποτε με χρειαστείς θα είμαι δίπλα σου «αμαρτωλή Αλίκη»
Μέχρι πριν λιγα χρόνια η Αλίκη ηταν περιζήτητη.
Ήταν η «τύπισσα».
Ήταν η γυναίκα που έφτυσε τις συμβάσεις και όρθωσε το ανάστημά της απέναντι
στην τάξη στην οποία θα έπρεπε να ανήκει λόγω καταγωγής και παιδείας,
δηλώνοντας την αντίθεση της προς την λογική και την τακτική της.
Και ξαφνικά όλα έρχονται τούμπα!!! Κάποιοι «αλληλέγγυοι προς τους πρόσφυγες»
με ηγέτη τους τον Γιαννόπουλο (αλήθεια... μιλάμε για το βουτυρόπαιδο των ΒΠ
που παρασιτεί «επαναστατώντας» και που αυτοχειροκροτείτο στα Εξάρχεια
στα 80’s;) έκαναν με το έτσι θέλω καταληψη στο κλειστό ξενοδοχείο της.
Στο ξενοδοχείο που ήταν κλειστό λόγω κακής διαχείρησης του ενοικιαστή.
Στο ξενοδοχείο για το οποίο εκκρεμούν δίκες προκειμένου να καταφέρει η Αλίκη
να πάρει πίσω ένα μικρό μέρος από αυτά που της χρωστάνε.
Και γι αυτόν τον λόγο το περιεχόμενο του ξενοδοχείου μένει δεσμευμένο.
Όχι ότι αν περιέλθει στην κατοχή της θα ισοφαρίσει την ζημιά...
απλά θα την μετριάσει.
Κι από εκεί και μετά γινόμαστε μάρτυρες του χειρότερου κανιβαλισμού
που τουλάχιστον εγώ έχω ζήσει.
Τρίβουν με χαρά τα χέρια τους οι τύποι που πολύ θα ήθελαν να έχουν τύχει
της μόρφωσης και της καταγωγής της Αλίκης μας.
«Καλά να πάθει που υποστήριζε τους αναρχοάπλυτους».
Τρίβουν με χαρά τα χέρια τους όσοι μέχρι πριν λίγο την αποθέωναν.
«Την πλούσια την είχε πιάσει ο πόνος για τους πρόσφυγες;
Τώρα που τα τρώει η ίδια να δούμε τι θα πει».
Και ξαφνικά οι δύο «ταξικοί εχθροί» τα βρήκαν, πιάστηκαν χέρι-χέρι και
βρήκαν ποιός φταίει για όλα: η .... Αλίκη!!!!
Είχα βαρεθεί να στέλνω αναφορές στο YouTube για τα εμμετικά βίντεο
εκείνων των ημερών.
Έβλεπα (και δυστυχώς βλέπω ακόμη) μια συντονισμένη προσπάθεια
αποδόμησης μιας προσωπικότητας, μιας ζωής, μιας ΚΥΡΙΑΣ...
Μέχρι και για τα πράγματα του ξενοδοχείου μίλησαν οι νομικοί «φωστήρες»
που υποστηρίζουν τους «πρόσφυγες»
(αλήθεια... πόσα εκατομμύρια είναι αυτοί οι Σύριοι;)
Και αποκρύπτουν το γεγονός ότι εφ’ όσον εκκρεμμούν δικαστικές αποφάσεις
δεν γίνεται να αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι του ενοικιαστή με τα αντικείμενα
του ξενοδοχείου. Όση ανάγκη τα έχουν αυτοί τόση ανάγκη τα έχει κι η Αλίκη.
Αλλά πώς θα δημιουργήσουμε εντυπώσεις;
Και φτάνουμε στο αμάρτημα της Αλίκης.
Η Αλίκη όρθωσε το ανάστημά της ενάντια στην τάξη στην οποία θα έπρεπε να ανήκει.
Κι αυτό τελικά δεν το συγχώρεσε κανείς.
Όταν το 2011 κάποιοι άλλοι «πρόσφυγες» ειχαν κάνει κατάληψη στην βίλλα
«Υπατία» (γωνία Ηπείρου και Πατησίων) προφανώς επειδή ο ιδιοκτήτης δεν
είχε έρθει ποτέ σε κόντρα με την τάξη του, η κατάληψη λύθηκε σε δυό νύχτες.
Και τότε οι περίφημοι «αλληλέγγυοι» πανηγύριζαν επειδή οι και καλά πρόσφυγες
βγήκαν έξω χωρίς να συλληφθούν.
Τώρα όμως δεν μας πειράζει.
Έχουμε να κάνουμε με την αντισυμβατική αντάρτισσα.
Και θα πληρώσει την διαφοροποίησή της.
Γιατί οι διαφορετικοί σ’ αυτόν τον κόσμο είναι καταραμένοι.
Και πρέπει να τους κυνηγάμε μέχρι να τους σκοτώσουμε.
Και χαιρόμαστε που δεν βρίσκουν το δίκιο τους.
Γιατί όποιος πάει κόντρα σ’ αυτό που διάλεξε η μοίρα γι αυτόν πρέπει να πεθάνει.
Εκτός αν καταφέρει να χωθεί σε ασφαλή «επαναστατικά» κυκλώματα και να τα
παίρνει από εκεί. Σαν τον Γιαννόπουλο!!!
Και βλέπω πια μια σκιά της «αμαρτωλής Αλίκης» που θέλει να υποστηρίξει
τα δικαιώματα των προσφύγων μα παράλληλα προσπαθεί να ισορροπίσει και
τις απαντήσεις της προς διάφορους περίεργους «φίλους» που ξαφνικά την
υποστηρίζουν για να εκφράσουν τον εθνικισμό τους.
Αλίκη... είχα περάσει κι εγώ την φάση της πλήρους απαξίωσης, της απόγνωσης,
της συμφοράς.
Είδα όχι τους ομοϊδεάτες μου μα την ίδια μου την οικογένεια να με κανιβαλίζει.
Είμαι εδώ ψυχωμένο μου κορίτσι.
Σε νοιώθω γιατί ένοιωσα κι εγώ τον ίδιο πόνο, την ίδια απόγνωση,
την ίδια απελπισία, το ίδιο κενό.
Ξέρω τι σημαίνει να βρίσκεις κλειστές πόρτες που θεωρούσες αφελώς
ότι ήταν ανοιχτές.
Νοιώθω τον πόνο, την απελπισία, το αδιέξοδό σου.
Όποτε με χρειαστείς θα είμαι δίπλα σου «αμαρτωλή Αλίκη»
Μαργαρίτα Π."
*από τον τοίχο της στο fb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου