Σελίδες

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

ΕΧΩ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ...και αν κρυώσει θα το ζεστάνω όπως τα παιδια μου… Ειναι αδελφάκι των παιδιων μου… *Γράφει ο Μάνος Αντώναρος Δημοσιοφράφος & Μπαμπάς...





Είναι πολύ δυσκολο αυτο θα σας περιγραψω, αλλά 
με πιέζει πολύ καιρο... 
κι εγώ ξέρω τον Μάνο… όταν κάτι μου πει στο μυαλο 
να το γράψω…θα το φάω μία…θα το φάω δύο...την τρίτη 
είναι εξαιρετικα σίγουρο ότι θα το γραψω.
Δεν είμαι λογοτέχνης...αφηγητής είμαι… αφηγούμαι αυτα 
που βλέπω και ζω… ετσι βλέπω εγω το γράψιμο.
Λοιπόν ακουστε με:
Εχω τρία παιδιά, οχι μόνο δύο.

Οχι… οχι μην μπερδευεστε...ο πιτσιρίκος είναι γιος του Μάριου 
και της Ολίβιας…δεν χρειάζεται (στο μυαλό μου) ούτε DNA ούτε τίποτε άλλο… 
μόνο και που υπάρχει η φωτό οτι οι δυο φιλιούνται και δείχνουν το θετικό τέστ εγκυμοσύνης τα λέει όλα….
Ομως εγω εχω τρία παιδιά… Μια κόρη και δυο γιούς.
Νομικα είμαι ο πατέρας του...δεν μετράει όμως αυτο...


Οταν η Ολίβια ήταν κοντά να γεννήσει της έστειλα ενα μνμ που ελεγε πανω-κάτω…
-Σου ευχομαι τα καλύτερα. Θα ηθελα να ήμουν εκεί να σε προσέξω. 

Μαζί είμασταν όταν γεννηθηκαν η Αθηνά και ο Αρχέλαος. Καλή λευτερια.
Και είναι αλήθεια.
Στη γεννα της Αθηνάς στο Αρεταιειο είμασταν η μαμά της κι εγώ τρωγωτας τα 

νυχια μας απο αγωνία.
Και στον Αρχέλαο μόνο εγω (η μαμά της ήταν σπίτι με την Αθηνά) …

της κρατούσα το χέρι για πολλες,ώρες λέγοντας της αστειες ιστοριες καθώς 
προσπαθούσε να πετύχει φυσιολογικό τοκετό.. και ξαφνικά κάτι αλλαξε και 
την πήραν αρον-αρον… 
Δεν εχω τρομάξει πιο πολύ στη ζωή μου…δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της 
καθώς την έσπρωχναν με το κρεββάτι-φορείο…σε μισή ώρα είχα τον Αρχέλαο 
στην αγκαλιά μου…ήρθε και εκείνη σε εκείνο το δωματιάκι στο ΓΑΙΑ.
Το εννοούσα εκείνο το μνμ.
Ειμαι ο μοναδικός άνδρας που είχε παρελθόν με τις γεννες της. 

Και συνεχίζω να είμαι.
Δεν μ αρεσε που ηταν μόνη… 

Στεναχωριόμουν...Σκεφτόμουν οτι μπορει να'ταν φοβισμένη...
Ειναι ιερη στιγμή η γεννα για να επικρατουν οι μικρότητες. 
Μανα των παιδιων μου είναι.
Αυτο το παιδάκι είναι το αδελφακι των παιδιών μου… 

θα'ναι στον αιωνα τον άπαντα. Ο,τι και να γίνει.
Δεν είναι τυχαίο παιδάκι για μένα.
Δεν μετράω τη ζωη μου με DNA.
To'χω ξαναγραψει, αλλα δεν τοχα γραψει ολο.
Με ρωτησε η Αθηνα όταν γεννηθηκε ο μικρός.
-Μπαμπά θα'ναι αδελφάκι μας;
-Ναι μωρο μου.
-Μπαμπά και όταν ερχόμαστε τα Χριστουγεννα θα ρχεται και εκείνος μαζί μας.
-Αν θέλει και δεν εχει αντιρρηση η μανούλα.
-Μπαμπά και θα του παίρνεις και εκείνου δώρα;
-Φυσικα αγάπη μου.
Φυσικα θα του παίρνω δωρα όταν ειναι μαζί με τα παιδιά μου.
Πώς το βλέπετε;... θα παιρνω στην Αθηνα και τον Αρχέλαο κι όχι σε εκείνον; 

Η Σταχτοπούτα ειναι φρικτο παραμύθι.
Οταν τον σηκωσα για μια φορά στην αγκαλιά μου και αυτος τυλιξε τα χέρια του 

γυρω απο τον λαιμό μου ένιωσα κατι παραμφερές που ένιωσα όταν μου'τοκανε 
ο Αρχέλαος.
Ο μικρός είναι "γιος" μου….

Η οικογενεια ειναι θεσμός δεν είναι συμβολαιο. 

Η Ολίβ και τα παιδια παντα θα'ναι η οικογενεια μου… ο μικρός είναι μελος 
της οικογένειας μου.
Ξερετε γιατι; 

Επειδή οποτεδηποτε θελήσει τη γνωμη μου, θαναι η ίδια μ αυτη που θα δινα 
στον Αρχέλαο και την Αθηνά… και αν χρειασθει τη βοήθεια μου θα την έχει απλόχερα. 
Και αν κρυώσει θα το ζεστάνω όπως τα παιδια μου…

Ειναι αδελφάκι των παιδιων μου…
Βγηκε από την ίδια μήτρα που βγήκαν τα δικά μου παιδιά.
Οχι Ολιβ κανεις λάθος… το παιδι δεν είναι αγωστου πατρος…ακόμα κι αν ετσι 

το προβλέπει ο Νόμος.
Ο μικρός έχει μπαμπά… τον Μάριο…
Αλλα ακομα και αν δεν καταφέρει να το αναγνωρισει… θα'χει εμένα…που φυσικα 

δεν είμαι ο βιολογικός πατέρας του…σε λίγο καιρό ούτε καν ο "νομιμος"…
…αλλά στο μυαλό μου είμαι ο μπαμπάς του…
 


Εχουν υπαρξει πολλοί που προσπαθησαν να βγαλουν απ αυτο που'χω στο μυαλο μου…απέτυχαν ολοι…ακόμα και αυτοί που'χαν καλες προθέσεις.
Θα'μαι και στο δικό του μυαλο ο "μπαμπάς" του…γιατι είναι μαθηματικα σίγουρο οτι 

οταν μεγαλωσει -υπο οποιεσδηποτε συνήθηκες- θα γνωρίζει ότι κάποιος που τον 
λένε Μάνο Αντωναρο μένει στην Αθήνα και ειναι ο μπμαπάς των αδελφιών του 
κάποτε έδωσε μάχη για να έχει μπαμπά.
Μαλλον θα του αρέσει ε?

Το να είσαι μπαμπάς είναι υπεράνω του Νόμου και κάθε προηγουμενης λογικής.
Μπορει να μην τον μαθω ποδηλατο… όπως αλλωστε δεν έμαθα και στα παιδιά μου… 

αλλά θα ξέρει οτι πάντα θα'μαι εδω γι αυτον… Θα χαίρομαι για τις επιτυχίες του.
Ξεδιπλωσα τον αδιαφανή μανδυα απο πάνω του τωρα που ειναι ακίνδυνο για τη 

ψυχούλα και πριν γίνε 15-16 και του τον ξεδιπλώσει κάποιος άγαρμπα, 
αφηνοντας τον γυμνό.
Μπαμπάς σημαίνει προστάτης.
Εμένα μανούλα θεωρητικα ειναι γιός μου…. ενω για σενα δεν ισχυει αυτο.
Ο κόσμος δεν περιμένει την δικιά μου κίνηση…εγώ εκανα αυτο που επρεπε να 
κάνω…την δικιά σου περιμένει…

(Στη φωτο με τη νεογεννητη Αθηνά Κοιταξτε το χεράκι της που με κρατάει. 
Ετσι γεννιεται η εμπιστοσύνη. Ειναι από θεϊκό υλικο αυτο το πιάσιμο)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου