Η ιστορία της διεκδίκησης, της αναμενόμενης οριστικής θετικής απόφασης και τελικά της ματαίωσης της απονομής του Βραβείου Νομπέλ στον Νίκο Καζαντζάκη κράτησε 11 ολόκληρα χρόνια.
Γράφει ο Πάτροκλος Σταύρου
Θεωρώ ότι το είχαμε μέσα στα χέρια μας. Και το σκοτώσαμε.
Ολα αυτά τα χρόνια, 1946-1957, η Ελλάς όχι μόνο κυνηγούσε τον Καζαντζάκη να μην πάρει το Νομπέλ,
αλλά σε αντιπερισπασμό προέβαλλε άλλο συγγραφέα… αξιότερό του.
Και απαξίωνε τον άξιο.
Ουσιαστικά τον εξέβαλε από τον προθάλαμο της βράβευσης.
Χαρακτηριστική είναι η φράση του Αλμπέρ Καμύ, ο οποίος πήρε το Νομπέλ το 1957,
σε γράμμα του προς την Ελένη Ν. Καζαντζάκη:
«…Και ακόμα δεν ξεχνώ πως τη μέρα που λυπόμουν να δεχθώ μια διάκριση, που ο Καζαντζάκης άξιζε εκατό φορές περισσότερο, επήρα από εκείνον το πιο γενναιόδωρο από όλα τηλεγράφημα…».
Για πρώτη φορά η υποψηφιότητα του Νίκου Καζαντζάκη για το Νομπέλ προτείνεται στη Σουηδική Ακαδημία από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και τον Σύνδεσμο Ελλήνων Λογοτεχνών τον Μάιο του 1946.
Ηταν κοινή υποψηφιότητα για τον Καζαντζάκη και τον Αγγελο Σικελιανό.
Νωρίτερα ο Καζαντζάκης, ως πρόεδρος της Εταιρείας και διά της Εταιρείας, είχε προτείνει για το Νομπέλ τον Σικελιανό. Οταν ύστερα πληροφορήθηκε από έρευνα στη Στοκχόλμη ότι η πρόταση μπορούσε να περιλαμβάνει πέραν του ενός πρόσωπα, ακόμη και τρία τέσσερα, επανήλθε. Και έγινε έτσι νέα πρόταση για τους δύο μαζί.
Ο Καζαντζάκης ζήτησε από τον Σικελιανό «να θελήσει να ενωθούν τα ονόματά τους αναπόσπαστα, γιατί, στην αγάπη, ένα πράμα, μοιραζόμενο, διπλασιάζεται.
Και η τιμή για την Ελλάδα θα ‘ταν διπλή». (Από γράμμα του προς τον Παντελή Πρεβελάκη, 18.7.1946.) Προτάσεις στη Σουηδική Ακαδημία μπορούσαν να κάνουν ακαδημίες και ακαδημαϊκοί, λογοτέχνες και σωματεία τους, γνωστοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών.
Η Ακαδημία Αθηνών δεν τον πρότεινε βέβαια.
Πώς άλλωστε ήταν δυνατό να προτείνει τον Καζαντζάκη για Νομπέλ, αφού μόλις τον προηγούμενο χρόνο τον είχε θεωρήσει ακατάλληλο να γίνει μέλος της, προκρίνοντας αντ’ αυτού τον Σωτήρη Σκίπη;
Εντός Ακαδημίας ο Σκίπης, εκτός Ακαδημίας ο Καζαντζάκης! Εκτός και ο Σικελιανός!
Μαζί με την αίτησή του προς την Ακαδημία Αθηνών, τον Μάρτιο του 1945,
ο Καζαντζάκης υπέβαλε και κατάλογο των έργων του: πέντε ταξιδιωτικά, δώδεκα δραματικά, τρία φιλοσοφικά, ένα ποιητικό, τέσσερα μυθιστορήματα, ένα ιστορικό, δώδεκα μεταφράσεις και πολλά παιδικά βιβλία.
Αυτή ήταν ως τότε η πνευματική δημιουργία του, καθώς και μερικά άλλα που δεν περιέλαβε.
Με την πάροδο του χρόνου το συγγραφικό του έργο εμεγεθύνετο και έκρουε
την πύλη της Σουηδικής Ακαδημίας.
Δεν είναι άσκοπα δύο κατατοπιστικά λόγια για τον αδιαλείπτως τον καιρό εκείνο προβαλλόμενο από την Ελλάδα για το Νομπέλ Γεώργιο Βουγιουκλάκη. Στην Εθνική Βιβλιοθήκη υπάρχει δελτίο με τα έργα του: «Το φάντασμα της γυμνής γυναίκας» το 1930, «Το φιδίσιο βλέμμα» το 1931, «Ο ξένος» το 1936, «Η Μαντάμ Ενα» και «Οι Πουλητές» το 1946 και «Η πράσινη οχιά» το 1962. Φιδίσια βλέμματα και γυμνά φαντάσματα και πράσινες οχιές. Για πράσινα άλογα δεν ξέρω αν έγραψε. Δεν είναι δυνατό να ήταν άμοιρος της ατιμίας κατά του Καζαντζάκη.
Γράφει στον Νίκο Καζαντζάκη, ελληνικά πάντοτε, ο φίλος του ελληνιστής και συγγραφέας Βorje Knoss από τη Στοκχόλμη στις 9.9.1956, ότι έγραψε βιβλίο για τη Νεοελληνική Λογοτεχνία («Νέα Εστία», τεύχος 1211, Χριστούγεννα 1977, σελ. 306):
«… Η Σουηδική Ακαδημία δεν ξέρει τι να κάνει γιατί η Ακαδημία των Αθηνών και πολλοί Ελληνες έχουν προσφέρει για το Βραβείο Νόμπελ έναν κύριον που ονομάζεται Βουγιουκλάκης. Συγχρόνως έγραψαν να μη ζητήσουν οι Σουηδοί συμβουλές από εμένα γιατί είμαι «κομμουνιστής»…». Αυτός, λοιπόν, ο Βουγιουκλάκης δεν ανέκυψεν αιφνιδίως το 1956. Ηταν ήδη παλαιάς χρήσεως και μεταχειρισμένος από προηγούμενα χρόνια.
Ο Βorje Knoss έγραψε νωρίτερα, στις 14.12.1947, στον Γιώργο Θεοτοκά πληροφορώντας τον για μια δεκαπεντασέλιδη μπροσούρα, που κυκλοφόρησε στη Στοκχόλμη και ήταν εχθρική για τον Καζαντζάκη και τον Σικελιανό και λίαν επαινετική για τον έλληνα μυθιστοριογράφο Γεώργιο Βουγιουκλάκη, τον οποίο παρουσίαζε ως κορυφαίο! Και ο Knοss ρωτάει τον Θεοτοκά: Ποιος είναι αυτός; Αλήθεια, ποιος είναι αυτός; Μήπως μια πράσινη οχιά; Αποκλείεται.
Είναι πασιφανές ότι ο Νίκος Καζαντζάκης καταπολεμάται σφοδρώς από την πατρίδα του, η οποία είχε χαρακτηρίσει «σκάνδαλο» τον διορισμό του στην UNESCO, στο Παρίσι, το 1946.
Εφερε ο Καζαντζάκης, μαζί με τον Σικελιανό, ένα μεγάλο προπατορικό αμάρτημα. Σύμφωνα με εφημερίδα της εποχής («Εστία», 31.8.1946), ήσαν και οι δύο «υποψήφιοι των σφαγέων του Δεκεμβρίου» και «τελείως ξένοι προς την Ελλάδα». Η προσπάθειά τους για το Νομπέλ «ολίγον διαφέρει της απάτης» έκρινεν ακόμη η εφημερίδα.
Το σχόλιό της εστέγασε κάτω από τον τίτλο: «Μια διεθνής απάτη». Διεθνής απατεώνας ο Καζαντζάκης, διεθνής απατεώνας ο Σικελιανός. Για διαπλοκές και διαπλεκόμενα δεν τους έγραψαν! Ησαν όμως «άνθρωποι της Μόσχας» και «Εαμοσλάβοι»! Στην Αθήνα γινόταν και κατάσχεση βιβλίων του Καζαντζάκη από την Αστυνομία.
Το σχόλιό της εστέγασε κάτω από τον τίτλο: «Μια διεθνής απάτη». Διεθνής απατεώνας ο Καζαντζάκης, διεθνής απατεώνας ο Σικελιανός. Για διαπλοκές και διαπλεκόμενα δεν τους έγραψαν! Ησαν όμως «άνθρωποι της Μόσχας» και «Εαμοσλάβοι»! Στην Αθήνα γινόταν και κατάσχεση βιβλίων του Καζαντζάκη από την Αστυνομία.
Ο Καζαντζάκης εξαρχής εργάστηκε πολύ προς την κατεύθυνση του Νομπέλ, κινητοποιώντας φίλους του ή φίλους φίλων του. Μέσω φίλων, π.χ., επιδιώκει τη συμπαράσταση του πρέσβεως της Ελλάδος στη Νορβηγία Δημητρίου Λάμπρου, του πρέσβεως Επαμεινώνδα Πανά στη Στοκχόλμη, ακόμη και του αντιπροσώπου της Ελλάδος στην UNESCO Αλεξάνδρου Φωτιάδη.
Για την ελληνική πρεσβεία στις Βρυξέλλες γράφει ότι «του είναι εχθρικό έδαφος».
Αυτό το εχθρικό έδαφος στη συνέχεια θα επεκταθεί και θα γίνει ναρκοπέδιο.
Και θα οργανωθεί καλύτερα και το ελλαδικό επιθετικό φουσάτο.
Στην προσπάθειά του ο Καζαντζάκης έγραψε επιστολή και στον Αρχιεπίσκοπο της Ουψάλας της Σουηδίας επιζητώντας τη βοήθειά του. Θετική είναι η πληροφορία μου αυτή και απλώς αναζητώ το κείμενο.
Η υπόθεση Καζαντζάκη γίνεται ευρύτερα γνωστή και προκαλεί συμπάθειες, ενώ ο συγγραφέας ολοένα και περισσότερο με το έργο του κατακτά τη διεθνή αναγνώριση.
Το 1952 οι νορβηγοί συγγραφείς η Νορβηγική Εταιρεία Λογοτεχνών τον προτείνουν ομοθύμως ως υποψήφιο για το Νομπέλ. Η Νορβηγία προσφέρεται να του δώσει νορβηγική υπηκοότητα και νορβηγικό διαβατήριο. Εκείνος ευχαριστεί, αλλά αρνείται να αποδεχθεί. Δεν ήταν η πρώτη φορά που αποποιήθηκε παρόμοια πρόταση, έστω και αν θα του έλυνε μεγάλα προβλήματα.
Οι βιοτικές του συνθήκες ήσαν άσχημες.
Η ανέχεια τον βασανίζει. Λίγο αργότερα θα γράψει:
«…πια έφτασε το μαχαίρι στο κόκκαλο…» και εν συνεχεία:
«…πια έφτασε το μαχαίρι στο κόκκαλο…» και εν συνεχεία:
«βράζει η ψυχή μου και λαχταρώ να λυτρωθώ από την οικονομική ανάγκη».
Είναι και άρρωστος.
Το 1952 του παρουσιάζεται σοβαρή μόλυνση στο δεξί μάτι, το οποίο τελικά έχασε τον επόμενο χρόνο.
Τότε και άλλο πρόβλημα υγείας, μάλλον από ιατρικό λάθος, τον έφερε στα πρόθυρα του θανάτου.
Ο φίλος του Βorje Knoss ζητεί την άδειά του να κάνει έκκληση από το ραδιόφωνο και, «σε μια ώρα» του γράφει «θα μαζέψω όσα χρήματα χρειάζονται να κάνετε την καλύτερη θεραπεία του κόσμου».
Αλλά αρνείται να το δεχθεί ο σαρανταπληγιασμένος ετούτος σκληροτράχηλος Κρητικός, που πάλευε με τον Χάρο σφίγγοντας στα δόντια του σαν ιερή πικροδάφνη τον καημό και το όραμα της διώκτριας μητρός πατρίδος Ελλάδος. Σαν τον αρχαίο τυφλό ραψωδό υμνεί τα κλέη της πατρίδος του.
Και σαν σύγχρονος αρχέτυπος Οδυσσέας απλώνει τους οραματισμούς του πάνω και πέρα από τους ορίζοντες των ανθρώπων χαράσσοντας πορεία για την ανθρωπότητα.
Και όμως.
Ούτε καν ανανέωση ή θεώρηση διαβατηρίου του έδιναν εύκολα τα ελληνικά προξενεία
για να μπορεί να διακινείται. Και για εκείνον τα όνειρα και τα ταξίδια ήσαν «ευεργέτες».
Για κάθε χώρα χρειαζόταν «βίζα».
Τον παίδευαν κυριολεκτικά κάθε φορά, αλλά και ενίοτε δεν του την έδιναν... [...]
*η συνέχεια τού πολύ ενδιαφέροντος άρθρου ΕΔΩ: http://www.creteplus.gr
[...]
Οταν το Βατικανό ανέγραψε τον «Τελευταίο Πειρασμό» στον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων και όταν η Εκκλησία της Ελλάδος, κατά κακήν απομίμηση, άρχισε τις διώξεις και αθλίως ετοίμαζε αφορισμό του Καζαντζάκη, εκείνος, μεταξύ άλλων, τους είπε και τους έγραψε: «Στο Δικαστήριό Σου, Κύριε, κάνω έφεση!».
Γι’ αυτή την περίπτωση του κατάπτυστου πνευματικού και ανθρωπίνου διωγμού του ταιριάζει ένας άλλος λόγος του Καζαντζάκη: «…Αν υπήρχε δικαστήριο τιμής και στις πνευματικές ατιμίες που γίνουνται, θα ‘κανα αγωγή, για να μη χαθεί το δίκιο― μα τέτοια δικαστήρια δεν υπάρχουν… Δικαζόμαστε λοιπόν ενώπιον του καιρού…».
Ο Νίκος Καζαντζάκης δικάζεται ενώπιον του καιρού.
Δικάζεται και δικαιώνεται.
Και διαλέγεται πλέον με την αιωνιότητα!
Οταν το Βατικανό ανέγραψε τον «Τελευταίο Πειρασμό» στον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων και όταν η Εκκλησία της Ελλάδος, κατά κακήν απομίμηση, άρχισε τις διώξεις και αθλίως ετοίμαζε αφορισμό του Καζαντζάκη, εκείνος, μεταξύ άλλων, τους είπε και τους έγραψε: «Στο Δικαστήριό Σου, Κύριε, κάνω έφεση!».
Γι’ αυτή την περίπτωση του κατάπτυστου πνευματικού και ανθρωπίνου διωγμού του ταιριάζει ένας άλλος λόγος του Καζαντζάκη: «…Αν υπήρχε δικαστήριο τιμής και στις πνευματικές ατιμίες που γίνουνται, θα ‘κανα αγωγή, για να μη χαθεί το δίκιο― μα τέτοια δικαστήρια δεν υπάρχουν… Δικαζόμαστε λοιπόν ενώπιον του καιρού…».
Ο Νίκος Καζαντζάκης δικάζεται ενώπιον του καιρού.
Δικάζεται και δικαιώνεται.
Και διαλέγεται πλέον με την αιωνιότητα!
ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ
Πρόεδρος του Ιδρύματος Μελετών «Νίκος και Ελένη Καζαντζάκη».
Υφυπουργός παρά τω Προέδρω της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πηγή,”Σχολιαστές χωρίς σύνορα”
πηγή : http://bluebig.wordpress.com/
πηγή : http://bluebig.wordpress.com/
------------------------------> ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 16/03/2011
Τα πνευματικά δικαιώματα του Καζαντζάκη στον Πάτροκλο Σταύρου
Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, μοναδικός κληρονόμος είναι ο θετός υιός της Ελένης Καζαντζάκη
Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, μοναδικός κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του Ν. Καζαντζάκη είναι ο θετός υιός της Ελένης Καζαντζάκη, Πάτροκλος Σταύρου.
Τέρμα στην επτάχρονη δικαστική διένεξη μεταξύ του Πάτροκλου Σταύρου, θετού γιου της Ελένης Καζαντζάκη, και των αδελφών Θεοδώρας Σακλαμπάνη-Προγκίδη και Αναστασίας Σακλαμπάνη-Τσουχνικά, εγγονών της αδελφής του Νίκου Καζαντζάκη Αναστασίας Σακλαμπάνη, θέτει ο Αρειος Πάγος.
Σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 346/2011 αμετάκλητη δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου, μοναδικός δικαιούχος των πνευματικών δικαιωμάτων του όλου έργου του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη είναι ο Πάτροκλος Σταύρου.
Για την ιστορία, η Ελένη Καζαντζάκη ήταν η δεύτερη σύζυγος του κρητικού συγγραφέα, με την οποία παντρεύτηκε το 1945. Μετά τον θάνατο του Καζαντζάκη το 1957, ήταν η κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του. Το 1982 η Ελένη Καζαντζάκη υιοθέτησε τον Πάτροκλο Σταύρου και το 1995 με συμβολαιογραφική πράξη γονικής παροχής έδωσε τα πνευματικά δικαιώματα επί του έργου του Νίκου Καζαντζάκη στο θετό γιο της.
Η δικαστική διαμάχη ξεκίνησε όταν οι εγγονές μίας από τις δύο αδελφές του Καζαντζάκη, της Αναστασίας Σακλαμπάνη αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα πνευματικά δικαιώματα του Ν. Καζαντζάκη.
Όμως δεν τελειώνουν εδώ οι δικαστικές διενέξεις για το έργο του μεγάλου Κρητικού. Θυμίζουμε ότι στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου συγκροτήθηκε Επιτροπή για το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, και αποστολή της την επανέκδοση των έργων του Καζαντζάκη – μία απόφαση για την ακύρωση της οποίας ο κ. Σταύρου έχει ήδη προσφύγει στη Διοικητική Δικαιοσύνη.
Τέρμα στην επτάχρονη δικαστική διένεξη μεταξύ του Πάτροκλου Σταύρου, θετού γιου της Ελένης Καζαντζάκη, και των αδελφών Θεοδώρας Σακλαμπάνη-Προγκίδη και Αναστασίας Σακλαμπάνη-Τσουχνικά, εγγονών της αδελφής του Νίκου Καζαντζάκη Αναστασίας Σακλαμπάνη, θέτει ο Αρειος Πάγος.
Σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 346/2011 αμετάκλητη δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου, μοναδικός δικαιούχος των πνευματικών δικαιωμάτων του όλου έργου του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη είναι ο Πάτροκλος Σταύρου.
Για την ιστορία, η Ελένη Καζαντζάκη ήταν η δεύτερη σύζυγος του κρητικού συγγραφέα, με την οποία παντρεύτηκε το 1945. Μετά τον θάνατο του Καζαντζάκη το 1957, ήταν η κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του. Το 1982 η Ελένη Καζαντζάκη υιοθέτησε τον Πάτροκλο Σταύρου και το 1995 με συμβολαιογραφική πράξη γονικής παροχής έδωσε τα πνευματικά δικαιώματα επί του έργου του Νίκου Καζαντζάκη στο θετό γιο της.
Η δικαστική διαμάχη ξεκίνησε όταν οι εγγονές μίας από τις δύο αδελφές του Καζαντζάκη, της Αναστασίας Σακλαμπάνη αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα πνευματικά δικαιώματα του Ν. Καζαντζάκη.
Όμως δεν τελειώνουν εδώ οι δικαστικές διενέξεις για το έργο του μεγάλου Κρητικού. Θυμίζουμε ότι στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου συγκροτήθηκε Επιτροπή για το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, και αποστολή της την επανέκδοση των έργων του Καζαντζάκη – μία απόφαση για την ακύρωση της οποίας ο κ. Σταύρου έχει ήδη προσφύγει στη Διοικητική Δικαιοσύνη.
*η πληροφορία από : http://www.tovima.gr
-----------------------------------> δημοσίευση 06/08/2012
Τέλος στη διένεξη στο όνομα του Νίκου Καζαντζάκη
Συμβιβασμός ανάμεσα στις ομώνυμες εκδόσεις
και τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων του συγγραφέα
και τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων του συγγραφέα
τό άρθρο ΕΔΩ : http://www.tovima.gr
=================================================
ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ
Προσπαθείτε να μην μασάτε ότι σας ταϊζουν.
Το άρθρο είναι πολύ κακό. Δεν υπήρξε ΠΟΤΕ υποψηφιότητα ούτε του Καζαντζάκη ούτε του Σικελιανού για τα βραβεία Νόμπελ. Υπήρξε ΠΡΟΤΑΣΗ προς υποψηφιότητα και οι χαζοέλληνες, που εκτός των άλλων εκτιμούν τον ατάλαντο Καζαντζάκη, φλυαρούν όπως πάντα, χωρίς να προσέχουν και να γνωρίζουν. Στην τελική Νόμπελ, ξενόμπελ, ξενομανία είναι αυτά και όχι σοβαροί έπαινοι.
Το άρθρο είναι πολύ κακό. Δεν υπήρξε ΠΟΤΕ υποψηφιότητα ούτε του Καζαντζάκη ούτε του Σικελιανού για τα βραβεία Νόμπελ. Υπήρξε ΠΡΟΤΑΣΗ προς υποψηφιότητα και οι χαζοέλληνες, που εκτός των άλλων εκτιμούν τον ατάλαντο Καζαντζάκη, φλυαρούν όπως πάντα, χωρίς να προσέχουν και να γνωρίζουν. Στην τελική Νόμπελ, ξενόμπελ, ξενομανία είναι αυτά και όχι σοβαροί έπαινοι.
- @ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ: Με εκπλήσσετε. Και δεν με εκπλήσσουν αυτά καθαυτά τα αδιαμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία που παραθέτετε, τα περισσότερα από τα οποία είναι γνωστά. Με εκπλήσει το γεγονός ότι μισό και πλέον αιώνα μετά, ύστερα από τόσα συμβάντα, αναρωτιέστε:
«Τραγωδία του Καζαντζάκη, τραγωδία της Ελλάδας»;
Μα και βεβαίως αιώνια τραγωδία της Ελλάδας.
Γράφετε: «Αρα κάτι το πολύ σοβαρό αποκρύπτεται και, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί να είναι άλλο σχετικό με τον Καζαντζάκη, δεν βλέπω άλλο, παρά το Βραβείο Νομπέλ. Δηλαδή η καταπολέμηση της υποψηφιότητάς του. Διότι ο Καζαντζάκης είχε γράψει σκληρά κατηγορητήρια κατά της αγγλικής αποικιοκρατικής κατοχής της Κύπρου. Και οι Αγγλοι δεν ξεχνούν και εκδικούνται!».
Οι Άγγλοι την δουλειά τους έκαναν και κάνουν. Το κράτος το Ελληνικό (σκέφθηκα να το θέσω εντός εισαγωγικών, μετά είπα: τι αξία θα είχε, ανύπαρκτο και μισο-«φιλελληνικό» ήταν πάντα του, άσ’ το να πηγαίνη) τι έκανε; Και όχι μόνο στην περίπτωση Καζαντζάκη-Σικελλιανού.
Γράφετε: «Εντός Ακαδημίας ο Σκίπης, εκτός Ακαδημίας ο Καζαντζάκης! Εκτός και ο Σικελιανός!».
Η μεγάλη έκπληξις! Πώς, κ. Σταύρου, θα μπορούσαν να χωρέσουν τα μεγέθη αυτά στην Ελληνική Ακαδημία των τεραστίων μετριοτήτων; Πώς η Ελληνική Ακαδημία (απέφυγα τον πειρασμό να θέσω ένα «ανθ’» στην κατάλληλη θέση) θα μπορούσε να χωρέση ένα Καζαντζάκη, ένα Σικελλιανό τόσο ελάχιστη που είναι;
Ίσως παραξενευθήτε, αλλά δεδομένης της μικρότητος και της αναξιοπιστίας της και τότε αλλά και τώρα, δεν λυπούμαι που Καζαντζάκης και Σικελλιανός δεν «αξιώθηκαν» να καταστούν μέλη της. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο θα τους κόνταινε. Και απορώ με το γελοίο –ιδιαίτατα εκείνη την εποχή– κρατικό μόρφωμα, το οποίο τόσο πολύ εχθρευόταν το πνεύμα. Απορώ διότι δεν βρέθηκε μέσα στον κρατικό οργανισμό ένας ευφυέστερος των εαυτουλάκηδων λακέδων να προτείνη τους δύο για την Ακαδημία.
«Να τους εξευτελίσουμε δεν θέλουμε; Ε, ας τους κάνουμε Ακαδημαϊκούς»!
Σας ευχαριστώ για τα επί πλέον στοιχεία. Αλλά και την μη υποκρυπτόμενη οργή.
Στο ανύπαρκτο αυτό κράτος της Μπελάδας, αν δεν είσαι φελλολόγος, δεν επιπλέεις.
Συμπληρώνω την ευφυέστατη ρήση του Αλέξη Μινωτή προσθέτοντας ένα «π», διότι, πλέον και πέραν του Μελά, έχουμε τώρα και άλλες «μπάμπες» να καθορίζουν το γίγνεσθαι της παρεχόμενης γνώσης (μήπως αγνωσίας;) στα στοιχειώδη και στοιχειωμένα ιδρύματα παροχής α-παιδείας.
- Όλοι οι συγγραφείς έχουν επηρρεαστεί από προηγούμενους. Αυτό είναι νομοτέλεια. Σημασία έχει πόσο έχουν αφομοιώσει τις επιρροές τους. Και πόσο σημαντικός ο τρόπος της δικής τους της γραφής.
- @iakovos: Εν τοιαύτη περιπτώσει κακώς πήρε το Νόμπελ και ο Σεφέρης, ο οποίος έχει πάρει πάρα πολλά στοιχεία από τον Έλιοτ.
@Αστερίας: Απομένει να βρούμε από πού έχει πάρει τα στοιχεία της δικής του ποίησης ο Ελύτης…==================
“Στις τέχνες, καθώς και στη φιλοσοφία, από ένα σημείο και ύστερα δεν λέγεται πια τίποτε το καινούργιο. Μετά τους Έλληνες κάθε μεγάλο έργο είναι μεγάλο κατά την έννοια ότι εμφανίζεται με καινούργια μορφή, με αλλιώτικο τρόπο, με διαφορετική έκφραση.Ο Δάντης είναι η προέκταση του Βιργίλιου, και ο Βιργίλιος του Ομήρου. Ο Γκαίτε είναι η προέκταση του Σαίξπηρ, και ο Σαίξπηρ του Αισχύλου. Ο Κάτουλος είναι προέκταση του Αρχίλοχου, και ο Μπάυρον του Κάτουλου. Ο Λουκρήτιος είναι προέκταση του Επίκουρου, και ο ‘Ενγκελς του Λουκρήτιου.Ο Καβάφης χωρίς την Παλατινή Ανθολογία θα έδειχνε στα μάτια μας – ο Καβάφης είναι ποιητής οπτικός, είναι γλύπτης- μισοσβησμένο ψηφιδωτό. Και η «ηλιακή μεταφυσική» του Ελύτη είναι ανάσταση θανάτου της ποίησης του Σολωμού, όπως και το φως της ποίησης του Σολωμού είναι ανάσταση θανάτου της ποίησης του Πλάτωνα.Αλλά πέρα από επιδράσεις και ετοιμασίες προοδοποιές, τα παλαιά έργα γεμίζουν τα νεότερα με αναφορές και δανεισμούς αυτούσιους. Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, πόσα τσιτάτα του Ομήρου περιέχει το τρίτο βιβλίο της πλατωνική Πολιτείας“.Βλ. “Τα Ελληνικά”, σελ. 54 – 55, του αειμνήστου καθηγητή Λιαντίνη Δημήτριου.
---------------------------------------------------------------------------
------------> http://www.kazantzakispublications.org
Καλώς ήλθατε στον Ιστότοπο των Εκδόσεων Καζαντζάκη
Καλωσόρισες στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων Καζαντζάκη, του Εκδοτικού Οίκου που τυπώνει και κυκλοφορεί αποκλειστικά και μόνον τα έργα του Νίκου Καζαντζάκη και της συζύγου του Ελένης Ν. Καζαντζάκη.
Αναρίθμητες πληροφορίες κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στο διαδίκτυο παγκοσμίως για τον οικουμενικό μας συγγραφέα. Πολλές από αυτές, δυστυχώς, χωρίς τη δέουσα φροντίδα και τον έλεγχο της ορθότητας.
Για την καλύτερη ενημέρωσή σου για το έργο και για τον βίο και την πολιτεία του Νίκου Καζαντζάκη οργανώσαμε αυτή την ιστοσελίδα με έγκυρες πληροφορίες. Στα πλαίσια αυτά, θεμελιώδεις και ανεκτίμητοι άξονες δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι από τους δύο βασικούς βιογράφους του: τη σύζυγο και σύντροφο της ζωής και της πνευματικής πορείας του Ελένη Ν. Καζαντζάκη και τον συμπατριώτη και αδελφικό φίλο του Παντελή Πρεβελάκη.
Η περιήγηση στην ιστοσελίδα μας θα σου δώσει τη δυνατότητα να σχηματίσεις άρτια εικόνα για τη ζωή και το έργο τού απροσκύνητου και ασυμβίβαστου Ανθρώπου-Ψηλορείτη της Κρήτης, που έμελλε...[...]
Ευελπιστούμε ότι η ιστοσελίδα μας θα συντροφεύει με φιλικότητα και χρηστότητα τον Μαθητή, τον Φοιτητή, τον Δάσκαλο, τον Καθηγητή, τον Ερευνητή, τον Μελετητή, τον Αναγνώστη, τον κάθε άνθρωπο που αγαπά τον Νίκο Καζαντζάκη.
Λοιπόν, για μένα το θεωρώ δίκαιο ότι δεν έλαβε το Νόμπελ. Ξέρω αμέσως σκέφτεστε πως είμαι θρησκόληπτος… Όμως δεν είναι έτσι. Βρήκα αρκετά στοιχεία για έργα τα οποία προβάλλει ως δικά του και δεν του ανήκουν. Ας αρχίσουμε από το «Δεν ελπίζω τίποτα…», ανήκει στο Δημώνακτα (Κύπριο φιλόσοφο). Όποιος δεν διάβασε Λουκιανό δεν το γνωρίζει. Το κακό δεν είναι ότι δανείστηκε τις σκέψεις/ιδέες, αλλά ότι δεν ανέφερε την πηγή. Ας μην αναφερθώ ούτε σ’ αυτά που αφαίρεσε από Νίτσε, Βούδα, Πλάτωνα, Ιουδαϊσμό κ.ά.
Δεν αμφισβητεί κανείς την δεξιοτεχνία του να συντάξει λογοτεχνία, αμφισβητείται όμως πλέον η προέλευση όλων αυτών των ιδεών τις οποίες προέβαλε ως δικές του.