Τι είναι όμως αγάπη; Μήπως ένα συναίσθημα εκ φύσεως ιδιοτελές;

Μήπως αγαπάμε μόνο όσους είναι απαραίτητοι για την 
ψυχική μας ανάγκη (ιδιοτέλεια); 

Μήπως βοηθούμε, στηρίζουμε άλλους επειδή έτσι νιώθουμε 
εμείς καλύτερα με τον εαυτό μας (ιδιοτέλεια); 
Μήπως αγαπάμε μόνο όταν μας αποδίδουν αγάπη σε μια μορφή 
συναισθηματικής συναλλαγής (ιδιοτέλεια). 
Μπορούνε να αγαπήσουμε χωρίς να μας αγαπούν, 
χωρίς καν να εισπράττουμε κάποια αναγνώριση, ούτε από άλλους ούτε 
κι απ' τον εαυτο μας; 
Αυτό θα ήταν σίγουρα *ανιδιοτελές, πόσο συχνά όμως συμβαίνει;

....αυτό που μου έμαθε η ζωή είναι ,ότι πρωτίστως αγαπάς 
τον εαυτό σου για να μπορείς να αγαπήσεις και τους άλλους.
Ότι δεν μας αγαπούν όλοι και αυτό πρέπει να μάθουμε να το αποδεχόμαστε.
Ότι αυτοί που μας αγαπούν πραγματικά θα μείνουν στη ζωή μας 
και οι άλλοι που δεν ,θα φύγουν .
Κι αυτό χρειάζεται την αποδοχή μας.
Το ξεκαθάρισμα αφήνει μια καθαρή ζωή.