Πέτυχες; Σε μισώ!....Γράφει ο Δημοσιογράφος Μάνος Αντώναρος

Το ποστ αυτο είναι άκρως πολιτικό έστω κι αν γράφτηκε με αφορμή 
τον άδικο θάνατο του Παντελή Παντελίδη.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η πολιτική δεν παιζεται πλέον στην ελληνική Βουλή, 
αλλά στην καθημερινότητά μας…στις αντιδράσεις καθενός και καθεμιάς.

Είναι απίστευτο πόσοι ανθρωποι στο FB είπαν (έγραψαν) την μικρή η την μεγάλη 
κακία τους για τον χαμό αυτού του νέου ανθρώπου.

Επειδή τραγουδησε προσφάτως την μπούρδα για τα κατεχόμενα;

Ελάτε τώραααααα! Αλλοι και μάλιστα πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς από τον Παντελίδη έχουν πει χειρότερες αηδίες και δεν έχουν πει μόνο, αλλά το χειρότερο: εχουν κάνει. 
Φταίει ο Παντελίδης και η γενιά του που για χάρη μιας ομοιοκαταληξίας μοιάζουν ηλίθιοι 
ή προδότες…ή εμείς οι δημοσιογραφοι που ΠΟΤΕ δεν τους εξγήσαμε τι είναι 
τα κατεχόμενα… αλλά αφήσαμε στους αντίστοιχους Παντελίδηδες να τους εκπαιδεύσουν;

Είδατε πουθενά να ανοίξει η μυτη κανενός;
Οχι δα!
Τον μισούν γιατι ήταν ατάλαντος;
Αααααα δεν θα συνεννοηθούμε…. δεν μισείς κάποιον επειδή είναι φάλτσος.
Και στο φινάλε πώς κρίνεται το ταλέντο;
Από την αποδοχή του κοινού.
Επειδή εγω (αν και ποτέ δεν σνομπάρισα στις ραδιοφωνικές μου εκπομπές τη δουλειά του …και οι ακροατές μου είναι οι μαρτυρές μου-) ή εσείς δεν γουστάρετε τη μουσική του, 
δεν σημαίνει ότι δεν την γουστάρει μια(;) ολόκληρη γενιά πιτσιρικάδων.

Δεν θαμαι εγω αρμόδιος να αποδεχτώ τον καλλιτέχνη του μέλλοντος, αλλά τα παιδιά μου… Ετσι δεν είναι;
Δισεκατομμύρια ανθρωποι προσπαθούν κάθε δευτερόλεπτο να «περάσουν¨» τη δουλειά τους στο ιντερνετ. Να ξυπνήσουν το πρωί κι αυτο πουχουν γραψει/παρουσιάσει να έχει γίνει viral.
Τον μισούν επειδή πέτυχε… αυτό που ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ μας θέλουμε να πετύχουμε.
Οχι δεν το γράφω σωστά….
Τον μισούν γιατι πέτυχε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν.
Αυτοί που απέτυχαν τον μισούν.

Μα γιατί;
1ον γιατι το έχουμε εδω και αιώνες εθνικό σπορ.
2ον γιατί η κρίση που ζούμε μας έχει σβησει τα καλύτερα μας στοιχεία.
Σαν την γεροντοκόρη πουν μισεί τον έρωτα/γάμο της γειτονισσας.
Αντί να στραφουμε εναντίον αυτών που μας οδήγησαν εδω… βαράει ο ένας τον άλλον.
Αντί να πιαστούμε χέρι-χέρι ζμπρώνχει ο ένας τον άλλον στον γκρεμό.
Αντί να έρθει επίσκεψη στον μικρόκοσμο μας η αλληλεγγυη ήρθε η διχόνοια.

Η πείνα είναι κάκιστος συμβουλος.
Οταν θα πάψουμε ναχουμε να φάμε…τότε θα φάμε (αστην κυριολεξία) τον αδύναμο διπλανό μας.
Σημερα έχουμε περιοριστεί μόνο στο ορντεβρ της ανθρωποφαγίας… τις εμετικές δηλώσεις.
Ακολουθεί το κυρίως γεύμα… που αύριο μπορεί ναναι ο γιόκας η η κορούλα σου φίλτατε.
Ο βλάκας πουκανε σχόλια για τον θανατο των τριων πιλότων έμπλεξε με τη δικαιοσύνη. 
Και καλά έπαθε. Ομως το αδίκημα είναι ίδιο είτε πρόκειται για στρατιωτικό που φυλά 
τα συνορα είτε για τραγουδιστή. Ο νεκρός είναι πάντα νεκρός και εμείς οι Ελληνες 
από τα βαθη των αιωνων τους τιμάμε.

Οταν σκοτώθηκε ο μονάκριβος γιος του Ωνάση… ο Αλέξανδρος δεν θυμάμαι να χάρηκε κανείς… Νομίζετε ότι δεν τον ζήλευαν; Φυσικά και τον ζήλευαν. Όσο δεν πάει… 
Κι όμως πουθενά μα πουθενά και ποτέ κανένας  δεν βρεθηκε να πει κάτι πικρό.

Γιατί;
Επειδή η εποχή ήταν τρυφερή….
Δεν είναι που δεν το λες… είναι που δεν πάει το μυαλό.
Φιλοι μου…δεν μας πήραν τα χρήματα… τα μυαλά μας πήραν…
Μας καθάρισαν με αμμοβολή το συναίσθημα.
Το νού σας!

ΥΓ. Ως δημοσιογράφος αλλά και ως πατέρας ξέρω ΕΝΑ: πρίν πεις οτιδήποτε 
για ένα παλικάρι που χάθηκε σκέψου τη μάνα του.

Από Μάνος Αντώναρος | 18/02/2016

ihappy.gr