...κάτι σαν άγνωστος στρατιώτης ο αφηρωϊσμένος ;

Η ανακάλυψη νεκρού στην διάρκεια της ανασκαφής είναι μια απο 
τις συγκλονιστικότερες στιγμές στην αρχαιολογία.

Βρίσκεσαι «πρόσωπο με πρόσωπο» με τον ίδιο τον άνθρωπο, 
ενώ ως τότε...

ανακάλυπτες μονάχα το αποτέλεσμα των ενεργειών του: το σπίτι του, 
τον τάφο του, τα καθημερινά του αντικείμενα κλπ

από  Katerina Koltsida

Είχα την τεράστια τύχη, ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια, να εποπτεύω τομής 
στην οποία ήρθε στο φως προϊστορικός τάφος. 
Η συγκίνησή μας ήταν τεράστια. 

Ήταν μια απλή ταφή, αλλά η παρουσία και μόνο του νεκρού ήταν μια αποκάλυψη 
για τους νεώτερους από εμάς. 
Με τεράστια προσοχή καθαρίσαμε το σκελετό 
(με οδοντιατρικά εργαλεία), ενώ ήταν πάντοτε παρούσα η συντηρήτρια 
της ανασκαφικής ομάδας για την προστασία των οστών.

Με την ολοκλήρωση του καθαρισμού μεταφέραμε το σκελετό στο εργαστήριο. 
Ήμασταν σχεδόν όλοι μαζεμένοι στο σκάμμα και, με τεράστια προσοχή φυσικά, 
σηκώσαμε τον νεκρό από την τελευταία του κατοικία και τον εναποθέσαμε 
σε μια ειδική ξύλινη κάσα, που τοποθετήσαμε στο αυτοκίνητο της ανασκαφής, 
στο οποίο επιβιβαστήκαμε μερικοί (όσοι χωρούσαμε) ενώ οι λοιποί έφτασαν 
στο εργαστήριο με άλλα οχήματα. 

Εκεί μερικά αγόρια της ομάδας σήκωσαν το ξύλινο κουτί, και οι υπόλοιποι 
ακολουθήσαμε ως την τελική του απόθεση στο εργαστήριο. 
Σαν να κάναμε στο νεκρό μια ακόμα κηδεία...

*Τότε, ένας συνάδελφος μας διηγήθηκε μια άλλη ιστορία από ανασκαφή.... 
Ανέσκαπταν ένα μινωικό νεκροταφείο στην Κρήτη, όπου έπεσαν επάνω 
σε βρεφικές ταφές μέσα σε αγγεία. 
Η ανακάλυψη ήταν εξαιρετική. Δεν ήξερες, κυριολεκτικά, τί να πρωτο-θαυμάσεις. 
Τα αγγεία, το μικροσκοπικά κρανία, τα ευρήματα.... 
Εκείνη την ώρα, ένα περιστέρι ήρθε και κάθισε στο πλευρό του εργάτη 
που καθάριζε ένα τάφο. 
«Η ψυχούλα του θα είναι» είπε τότε ο εργάτης, με όλη την ανασκαφική ομάδα 
να ξεσπά σε λυγμούς....