Θυμάσαι που συναντηθήκαμε τυχαία στην οδό Πατησίων, έξω από τον κινηματογράφο «Αλεξάνδρα» και μου είπες: «Δυστυχώς». σου απάντησα, «τους στίχους εκείνους που σου διάβασα το καλοκαίρι και σου άρεσαν,τους κατέστερεψα». «Τι κρίμα» μου είπες, «κι εγώ προσμένω ξανά την άνοιξη για να ερωτευθώ. Μπορείς να μου πείς πως οι καμέλειες ανθίζουν μόνο με λίγο πότισμα στη ρίζα, χωρίς καθόλου αιωνιότητα;» Κι εγώ σου μίλησα με λόγια σαν αυτά: «Άσε και συ τ’ άβουλα σύννεφά του φθινοπώρου να μιλήσουν στη καρδιά σου με τα τραγούδια τους. Και δες κι εμένα: Δεμένο μ΄έχει με τους νόμους του ο χρόνος. Καρφωμένο πάνω στον σταυρό με τα καρφιά της μνήμης. Προσμένω κάτι που θα’ρθει απότο μέλλον. Όχι άλλο ένα όνειρο, αλλά μια αληθινή κοσμογονία».
artwork : Christoffer Relander
το διάβασα εδώ :www.bibliotheque.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου