Τοπίο σε ακουαρέλα διά χειρός Κυριάκου Κρόκου.
Ενα από τα ζωγραφικά του έργα που παρουσιάζονται σε
έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας.
Η θέαση των ζωγραφικών έργων του Κυριάκου Κρόκου γεννά σκέψεις.
Πέρα από την ωραιότητα, τη συγκίνηση ή την απλότητα που μεταδίδουν, θέτουν
και ερωτήματα για την ίδια τη φύση της δημιουργίας, ιδίως όταν αυτή ασκείται σε
δύο μέσα έκφρασης, όπως είναι η αρχιτεκτονική και η ζωγραφική.
Ο Κρόκος είχε κρατηθεί σε απόσταση από τον γενικευμένο κανόνα, κατά μια
έννοια κοντινή με εκείνη την απόσταση που είχαν κρατήσει ο Πικιώνης,
ο Τσαρούχης και ο Κωνσταντινίδης. Η δική του ερμηνεία του «τόπου»
(με τη φιλοσοφική έννοια) μοιάζει διαχρονική και γι’ αυτό κλασική, μονίμως ενεργή.
Η έκθεση που παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο (και έως τις 15 Σεπτεμβρίου)
στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αίγινας (έναν τόπο με τον οποίον συνδέθηκε
ο Κρόκος) εστιάζει σε ζωγραφικά έργα του Κυριάκου Κρόκου από τα πολύ
νεανικά έργα του έως τα έργα της πιο ώριμης ηλικίας.
Μια διαδρομή πάνω στο χρώμα, στη φόρμα,
στην οικονομία και το απόσταγμα ενός βλέμματος.
Η ζωγραφική του Κυριάκου Κρόκου
Ο Κυριάκος Κρόκος ως ζωγράφος έχει καταγωγή από ένα βαθύ ελληνικό κοίτασμα
που θα έλεγε κανείς ότι πηγάζει από τον Μεσοπόλεμο και τις ερμηνείες της ελληνικότητας
για να εκβάλει στον αναθεωρητικό μοντερνισμό της δεκαετίας του ’60.
Ο Κρόκος, με τα παστέλ, τις υδατογραφίες και τα ακρυλικά, οργανώνει έναν κόσμο σηματοδοτημένο με τους θυρεούς μιας συμβολικής και αδιόρατης στον χρόνο Αρκαδίας:
τα σπίτια, η θάλασσα, οι φοίνικες, τα πλεούμενα, ο ήχος της επιθυμίας, η σκιά της προσμονής. Τα σχέδια από την Αίγινα με τα νεοκλασικά σπίτια, την υδροφόρα, την
ακτή «παραπέμπουν στο άμεσο περιβάλλον του Αρχαιολογικού Μουσείου στην Κολώνα», όπως επισημαίνεται στην περιγραφή της έκθεσης.
Ο Κυριάκος Κρόκος γεννήθηκε το 1941 στον Πλάτανο της Σάμου.
Όλα τα σχολικά χρόνια θα τα περάσει στο νησί, που αποτελεί μια από τις βασικές του αρχιτεκτονικές επιρροές.
Περνάει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και παίρνει το δίπλωμά του το 1967. «Μπαίνοντας στο Πολυτεχνείο, με εντυπωσίασε το κτίριο της Αρχιτεκτονικής Σχολής, επιβλητικό και λαμπερό μαζί. Σήμερα αισθάνομαι ότι είχα την τιμή πέντε χρόνια να μπαινοβγαίνω σ’ αυτό και στενοχωριέμαι όταν, καμιά φορά, πηγαίνοντας εκεί,
το βλέπω κακοποιημένο», θα πει ο ίδιος σε συνέντευξή του στον Κυριάκο Κοσμά
το 1990 για το περιοδικό «La Mia Casa».
Αφού εργάζεται στη Σχολή Ζαχαράκη, εγκαταλείπει στις αρχές τις δεκαετίας
του ’70 την Ελλάδα για το Παρίσι. Εκεί περνάει την ώρα του στα μουσεία, γνωρίζει
τους Φλαμανδούς ζωγράφους, την αρχιτεκτονική του Le Corbusier, και φυσικά τον
Γιάννη Τσαρούχη. Γίνεται μαθητής του ή, καλύτερα, «παραγιός» του και ο Τσαρούχης
τον εκτιμά πολύ για τις σχεδιαστικές του ικανότητες.
Το 1972 επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1976 ανοίγει το γραφείο του.
Εκείνη την εποχή ο μοντερνισμός κυριαρχεί στην Ευρώπη και οι Έλληνες αρχιτέκτονες, όπως ο Κωνσταντινίδης, προσπαθούν να δημιουργήσουν την δική τους αισθητική, ξορκίζοντας επιφανειακά, αλλά όχι ουσιαστικά, το φάντασμα του Πικιώνη.
Η αρχιτεκτονική του δραστηριότητα αφορούσε κυρίως μελέτες κι επιβλέψεις
ιδιωτικών έργων, ενώ συμμετείχε με επιτυχία και σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς.
Ζωγράφιζε από μικρός στη Σάμο.
Για την αρχιτεκτονική έλεγε ότι «έχει ζόρι» όχι μόνο γιατί
τον παίδευε αλλά γιατί του έτρωγε χρόνο από τη ζωγραφική
Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Θεσσαλονίκη
Από τις βραβευμένες εργασίες του ήταν το Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης
(Α’ Βραβείο 1977) και η συμμετοχή του στον διεθνή διαγωνισμό για το Νέο Μουσείο
της Ακρόπολης (έπαινος 1990).
Η μελέτη του Βυζαντινού Μουσείου παρουσιάστηκε στην ΙΙΙ Βiennale «Αρχιτεκτονικής Δημοσίων Κτιρίων» στο κέντρο Pompidou (Παρίσι 1990). Το κτίριο βραβεύτηκε από
το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής ως υπόδειγμα δημοσίου κτιρίου στην Ελλάδα
(Αθήνα 2001).
Σχέδιο για το Μουσείο της Ακρόπολης
Έργα του, όπως το θέατρο της Οδού Κυκλάδων στην Αθήνα, η κατοικία Βέττα
στη Φιλοθέη, το Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης, η μελέτη για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, το ιδιωτικό Μουσείο Φασιανού στην Αθήνα, η κατοικία Ανδρεάδη στη
Χαλκιδική και άλλα, είναι δημοσιευμένα σε ελληνικά και ξένα αρχιτεκτονικά περιοδικά. Δείγματα της ζωγραφικής του δουλειάς είχε παρουσιάσει σε ομαδικές εκθέσει.
Το φθινόπωρο του 1996 ο Κυριάκος Κρόκος εκπροσώπησε την Ελλάδα στην
VΙ Βiennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, εκθέτοντας τα πιο αντιπροσωπευτικά από
τα έργα του.
*...με πληροφορίες από:
- https://www.kathimerini.gr/1040112/article/politismos/eikastika/h-zwgrafikh-toy-
kyriakoy-krokoy-poihtikoi-stoxasmoi-sto-topio
- https://www.lifo.gr/articles/design_articles/241195/kyriakos-krokos-o-arxitektonas-tis-galinis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου