Παλιά: Διάλεγες 5-10 ἐνοχλητικούς συγγραφεῖς, τούς ἔκαιγες.
Λιγότερο παλιά: ἔκαιγες τά βιβλία τους.
Σήμερα:
τούς βάζεις γύρω γύρω, γυρνᾶς τήν μπουκάλα καί ὅποιον δείξει, μόλις σταματήσει ἡ μπουκάλα νά γυρνᾶ, τόν... φιλᾶς. Ὄχι βέβαια μέ τά χείλη ἀλλά
μέ τίς κλασικές γκεμπελικές μεθόδους: συκοφαντία, παραποίηση
λεχθέντων καί γραφέντων, παρουσίαση ἀποσπασματική των λόγων του
ὥστε νά ἀποδίδεται ἀλλοιωμένο τό νόημα, κολλᾶς καί μιά ταμπέλα (συντηρητικός, ἐθνικιστής, ἀντιδραστικός, γλωσσαμύντωρ, φασίστας κ.ἄ. προοδευτικά παρόμοια). Στό φιλί αὐτό τό τόσο δημοκρατικό ὁ συγγραφέας
αὐτός δέν μπορεῖ νά ἀπαντήσει γιά πολλούς λόγους.
τούς βάζεις γύρω γύρω, γυρνᾶς τήν μπουκάλα καί ὅποιον δείξει, μόλις σταματήσει ἡ μπουκάλα νά γυρνᾶ, τόν... φιλᾶς. Ὄχι βέβαια μέ τά χείλη ἀλλά
μέ τίς κλασικές γκεμπελικές μεθόδους: συκοφαντία, παραποίηση
λεχθέντων καί γραφέντων, παρουσίαση ἀποσπασματική των λόγων του
ὥστε νά ἀποδίδεται ἀλλοιωμένο τό νόημα, κολλᾶς καί μιά ταμπέλα (συντηρητικός, ἐθνικιστής, ἀντιδραστικός, γλωσσαμύντωρ, φασίστας κ.ἄ. προοδευτικά παρόμοια). Στό φιλί αὐτό τό τόσο δημοκρατικό ὁ συγγραφέας
αὐτός δέν μπορεῖ νά ἀπαντήσει γιά πολλούς λόγους.
Πρῶτον. Μπορεῖ νά εἶναι νεκρός. Τί βολικό καί ἀνδροπρεπές!
Ἡ μπουκάλα νά τοῦ κάνει τήν τιμή νά τόν φιλήσει, ὅταν πλέον αὐτός δέν
μπορεῖ νά ἀνταποδώσει τό φίλημα.
Ἡ μπουκάλα νά τοῦ κάνει τήν τιμή νά τόν φιλήσει, ὅταν πλέον αὐτός δέν
μπορεῖ νά ἀνταποδώσει τό φίλημα.
Δεύτερον. Στό σπίτι πού παίζεται ἡ μπουκάλα, ὁ οἰκοδεσπότης (ἰδιοκτήτης, διευθυντής, ἐκδότης) δέν ἐπιτρέπει στόν ἀσπαζόμενο συγγραφέα νά φιλήσει - μιλήσει κι αὐτός τή δική του γνώμη. Ἡ ἀπάντησή του, ἔστω ἐκ τοῦ τάφου,
δέν θά δημοσιευτεῖ στό ἔγκριτο αὐτό μέσο της δημοσιογραφίας.
Κι ἄν δημοσιευτεῖ, θά τήν ψάχνετε στά ψιλά γράμματα.
Σίγουρα δέν θά ἔχει τήν προβολή τοῦ φιλοῦντος ἐπιφυλλιδογράφου.
Γι’ αὐτό καί ὅσο ἦταν ἐν ζωῇ ὁ συγγραφέας τῆς ἱστορίας μας ἐμφανιζόταν
σέ χαμηλῆς κυκλοφορίας καί μικρῆς ἐμβελείας ἐφημερίδες καί τηλεοπτικούς σταθμούς. Οἱ ἐκτός συστήματος ἀνεξάρτητοι διανοούμενοι δέν εἶναι ὑδαρεῖς
νά παίρνουν τό σχῆμα τοῦ περιέχοντος πολυτελοῦς δοχείου. Καί ὅποιος δέν
εἶναι ὑδαρής γίνεται ἀντιπαθής.
δέν θά δημοσιευτεῖ στό ἔγκριτο αὐτό μέσο της δημοσιογραφίας.
Κι ἄν δημοσιευτεῖ, θά τήν ψάχνετε στά ψιλά γράμματα.
Σίγουρα δέν θά ἔχει τήν προβολή τοῦ φιλοῦντος ἐπιφυλλιδογράφου.
Γι’ αὐτό καί ὅσο ἦταν ἐν ζωῇ ὁ συγγραφέας τῆς ἱστορίας μας ἐμφανιζόταν
σέ χαμηλῆς κυκλοφορίας καί μικρῆς ἐμβελείας ἐφημερίδες καί τηλεοπτικούς σταθμούς. Οἱ ἐκτός συστήματος ἀνεξάρτητοι διανοούμενοι δέν εἶναι ὑδαρεῖς
νά παίρνουν τό σχῆμα τοῦ περιέχοντος πολυτελοῦς δοχείου. Καί ὅποιος δέν
εἶναι ὑδαρής γίνεται ἀντιπαθής.
Τρίτον. Δέν ἀξίζει νά ἀπαντήσει σέ κακοπροαίρετα φιλιά. Δέν κάνεις ἔρωτα πνευματικό μέ «βιαστή» τῆς δικαιοσύνης. Μέ αὐτόν πού ἐννοεῖται πώς δέν
ἔχει διαβάσει τό βιβλίο αὐτοῦ πού φιλᾶ. Τό ὀπισθόφυλλο μόνο, ὅπως αὐτό φαίνεται σέ δεκάδες δωρεάν ἰστοσελίδες βιβλιοπωλείων. Ὁ δικαστής, γιά
νά καταδικάσει, διαβάζει ὀγκώδη δικογραφία. Ἄδικη ἡ καταδίκη συγγραφέα
χωρίς νά διαβαστεῖ. Περιμένεις ἀπό τόν φιλοῦντα νά ἀναφερθεῖ ἐκτενῶς σέ ἀποσπάσματα καί ἀριθμούς σελίδων ἀπό τό βιβλίο πού θέλει νά θάψει μαζί
μέ τόν νεκρό συγγραφέα του. Ἀλλά αὐτά εἶναι μᾶλλον συμβατικές,
μικροαστικές δεοντολογίες.
ἔχει διαβάσει τό βιβλίο αὐτοῦ πού φιλᾶ. Τό ὀπισθόφυλλο μόνο, ὅπως αὐτό φαίνεται σέ δεκάδες δωρεάν ἰστοσελίδες βιβλιοπωλείων. Ὁ δικαστής, γιά
νά καταδικάσει, διαβάζει ὀγκώδη δικογραφία. Ἄδικη ἡ καταδίκη συγγραφέα
χωρίς νά διαβαστεῖ. Περιμένεις ἀπό τόν φιλοῦντα νά ἀναφερθεῖ ἐκτενῶς σέ ἀποσπάσματα καί ἀριθμούς σελίδων ἀπό τό βιβλίο πού θέλει νά θάψει μαζί
μέ τόν νεκρό συγγραφέα του. Ἀλλά αὐτά εἶναι μᾶλλον συμβατικές,
μικροαστικές δεοντολογίες.
Τέταρτον. Δέν ἀξίζει νά ἀπαντήσει σέ ὅσους περιμένουν νά πεθάνει γιά
νά τόν... φιλήσουν. Ἔχει ἤδη νικήσει. Ὁ ἄνθρωπος σκοτώνεται, δέν νικιέται, γράφει ἕνας ἀληθινός ἄνδρας τοῦ πνεύματος, ὁ Χέμηνγουαιη.
Μᾶς θυμίζει τόν Κίμωνα, πού καί νεκρός ἐνίκα. Κάποιοι ἄλλοι ζοῦν νικημένοι
καί σκυμμένοι -αὐτό δέν σημαίνει καί στερημένοι- καί τά βάζουν μέ τούς νεκρούς. Ὁποία ἧττα! Ἄλλοι ζοῦν ἐν τάφῳ κι ἄλλοι εἶναι πεθαμένοι ἐν ζωῇ...
νά τόν... φιλήσουν. Ἔχει ἤδη νικήσει. Ὁ ἄνθρωπος σκοτώνεται, δέν νικιέται, γράφει ἕνας ἀληθινός ἄνδρας τοῦ πνεύματος, ὁ Χέμηνγουαιη.
Μᾶς θυμίζει τόν Κίμωνα, πού καί νεκρός ἐνίκα. Κάποιοι ἄλλοι ζοῦν νικημένοι
καί σκυμμένοι -αὐτό δέν σημαίνει καί στερημένοι- καί τά βάζουν μέ τούς νεκρούς. Ὁποία ἧττα! Ἄλλοι ζοῦν ἐν τάφῳ κι ἄλλοι εἶναι πεθαμένοι ἐν ζωῇ...
Γιάννης Σ. Καργάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου