Τον τελευταίο μήνα εμφανίζεται επικοινωνιακός παροξυσμός
από την Κυβέρνηση και τα Μ.Μ.Ε. σχετικά με τον
αντικαπνιστικό νόμο,ο οποίος τροποποιήθηκε για τρίτη φορά.
Ο οργασμός της “πληροφόρησης” έγκειται όχι κυρίως στις
βλάβες που προκαλεί το κάπνισμα, όπως θα έπρεπε,
με δημόσιες ομιλίες,
σεμινάρια και διαλέξεις στα σχολεία και σε πανελλαδικό επίπεδο,
αλλά στο “δικαίωμα” του οιουδήποτε “θιγομένου”,το οποίο τελικά θα αναχθεί σε κοινωνικό
“καθήκον”, να τηλεφωνεί και να καταγγέλει (ανωνύμως) όταν διαπιστώνει παράβαση των
διατάξεων του νόμου.
Ποιός παροτρύνεται να καταγγέλει;
Ποιός τηλεφωνεί και ανώνυμα καταγγέλει;
Αυτός που σιωπά όταν κακοποιείται ένα παιδί…
Αυτός που σιωπά όταν κάποιος άνδρας ασκεί ενδοοικογενειακή βία…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να εκμεταλλεύονται ανήλικα παιδιά…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να εκδίδονται ανήλικα παιδιά…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει στην γειτονιά του βαποράκια…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει γυναίκες να υποχρεώνονται σε πορνεία…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να γίνεται αλόγιστη σπατάλη νερού…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να γίνεται αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να κτίζεται ένα αυθαίρετο…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να χύνονται λύματα σε ποτάμια, λίμνες ή θάλασσα…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να πετούν μπάζα όπου να ΄ναι…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να νοθεύονται τρόφιμα…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να πωλείται αλκοόλ σε ανήλικους…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να πωλούνται απομιμήσεις ρούχων σε μαγαζιά
ή στον δρόμο…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει ανασφάλιστα οχήματα…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει ανέλεγκτα υγειονομικώς εκδιδόμενα άτομα…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει ανασφάλιστους εργαζομένους…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να κλείνονται χείμαροι και ρέματα…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει παράνομη υλοτομία…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να ρυπαίνουν ή μολύνουν την θάλασσα…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να αλιεύουν με δυναμίτη…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει άστεγο μέσα στον χιονιά…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει μεθυσμένους οδηγούς…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να προπηλακίζονται ασθενέστεροι…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει ράτζα στα νοσοκομεία…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να μη γίνονται υγειονομικοί έλεγχοι…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να μην υπάρχουν Επιθεωρητές Περιβάλλοντος…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει υπέρβαση εξουσίας…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει καταδίκους σοβαρών εγκλημάτων να τυγχάνουν προνομίων…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει κοκορομαχίες πολιτικών…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει άτεχνη προπαγάνδα ή τρομολογνεία στα Μ.Μ.Ε...
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει αφύλακτους αρχαιολογικούς χώρους…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να λειτουργούν ανέλεγκτα κεραίες δίπλα σε σχολεία…
Αυτός που σιωπά όταν βλέπει να κακοποιούνται ζώα…
Όλα αυτά είναι ύλη για, εξόχως, υπέρτερης αξίας πρωταρχικές Εθνικές Εκστρατείες ενημέρωσης και συνειδητοποίησης των Πολιτών.
Όλη αυτή η εκστρατεία, όχι κατά του καπνίσματος, αλλά ως δικαίωμα κατά της ενόχλησης,
είναι πολύ κατώτερο των πιο πάνω υπέρτερων δικαιωμάτων.
Είναι όμως πολύ πιο εύκολο και βολικό να είσαι υπήκοος από το να είσαι Πολίτης.
Δεν χρειάζεται κριτική σκέψη, μόνο παρότρυνση και υπακοή…
Σ΄ένα τρελλό κόσμο πάντα φαίνεται απλούστερο να υπακούς, όπως έγραψε ο Graham Green, ή αυτοί που φοβούνται περισσότερο την έλλειψη τάξης από την έλλειψη δικαιοσύνης, δημιουργούν περισσότερο και από τα δύο, όπως είπε ο William Sloane Coffin.
Στην Χώρα του Φωτός, στο λίκνο της πρότυπης και πρωτότυπης Πολιτικής Σκέψης,
στον τόπο που η θρησκεία ανεδείχθη και επικράτησε, χωρίς φανατισμό, ως Φιλοσοφία,
η Επιστήμη διελέγετο σε ανοικτούς χώρους, στον Τόπο που οι δύο τάξεις έγιναν,
για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, τρείς, οι σημερινοί υπήκοοι της θα
κληροδοτήσουν αποψιλωμένη και μολυσμένη γη στις επόμενες γενιές, αλλά δεν θα
καπνίζει κανείς σε δημόσιο χώρο.
Μόνο τα δάση και τα φουγάρα χωρίς φίλτρα…
Εν τέλει ισχύει αυτό που έγραψε ο Herman Hesse, ότι είναι δυνατόν κάποιος να μην έχει
παραβιάσει ποτέ ούτε ένα νόμο, και παρ’ όλα αυτά να είναι παλιάνθρωπος.
Ο κόσμος αλλάζει, τα κυρίαρχα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα συρρικνώνονται και
περιφερειακά “ανώδυνα” “ατομικά” δικαιώματα αναδεικνύονται σε σημαντικά και άξια
προστασίας.
Δεν βιάζονται μόνο οι λέξεις σήμερα, ο στόχος είναι να βιασθούν οι έννοιες.
Δυο στίχοι για τους επώνυμους παροτρύνοντες και
τους ανώνυμους παροτρυνομένους:
#“Μια παρανομούσα κονσερβοποιία
η κοινωνία.
Με τόνους συντηρητικά.”
Χρήστος Λαζαρόπουλος
ΟΞΕΙΔΩΜΕΝΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ, εκδόσεις Γαβριηλίδης
και
#“Στον κόσμο όσο περπάτησα,
λαδιές δεν έχω κάνει,
εξόν από κανά πιοτό κι από κανά φουστάνι
…
Αν λέν πως βαριαμάρτησα,
υπάρχουν και ρουφιάνοι”
Άκης Πάνου
Λίθους βλέπω. Αναμάρτητους δεν βλέπω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου