Σήμερα 150 χρόνια από το θάνατο του Ρομαντικού Έλληνα ποιητή Αντρέα Κάλβου
Γεννήθηκε το 1792 στην Ζάκυνθο και έδωσε το πιο διάσημο έργο του το 1820.
Παντρεύτηκε μια Βρετανίδα γυναίκα το 1853 και έζησε μαζί της στο Louth Lincolnshire
μέχρι το θάνατό του Oκτώβριο το 1869.
Λίγο μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης, τον Απρίλιο του 1821, ο Κάλβος εξορίζεται από τη Φλωρεντία, όπου βρίσκεται, και καταφεύγει στη Γενεύη της Ελβετίας, καθώς κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στη μυστική οργάνωση των Καρμπονάρων, ένα παράνομο, επαναστατικό κίνημα που δρούσε στην Ευρώπη εκείνη την εποχή και αγωνιζόταν για τα δημοκρατικά ιδεώδη και την απελευθέρωση των ευρωπαϊκών λαών.
Εκεί, στη Γενεύη, ο Κάλβος θα ζήσει τα επόμενα τέσσερα χρόνια παραδίδοντας
μαθήματα γλωσσών. Και εκεί θα γράψει τις περισσότερες ωδές του, που συμπεριλαμβάνονται στις δύο ελληνικές συλλογές του:
«Η Λύρα» και «Λυρικά».
Μακριά από την πατρίδα, αλλά και από τις διχόνοιες που βασίλευαν στις τάξεις των επαναστατημένων Ελλήνων, ο Κάλβος ονειρεύεται και γράφει για την ιδεατή Ελλάδα:
της ανδρείας, της αρετής, της ομόνοιας.
Πιστεύει ότι η ελευθερία είναι το ύψιστο αγαθό,
για το οποίο αξίζει κάθε θυσία. Μόνο που δεν είναι εύκολο να την αποκτήσεις χωρίς
τόλμη, αλλά και χωρίς αρετή.
https://www.kathimerini.gr/76
Γράφει λοιπόν...
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας, ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.
[Ωδή Τετάρτη. Eις Σάμον Κάλβος Aνδρέας
__http://www.snhell.gr/anthology/content]
...θάφτηκε στην εκκλησία Keddington , μέχρι το ελληνικό κράτος να επαναπατριστεί
τα οστά του στη δεκαετία του 1960
Actually, G. Seferis, another great poet, (then Greek Ambassador in London)
was the one who organised the repatriation of Kalvos' remains.
One of my favourite personalities. Wrote mainly in Italian, changed to Greek when
he saw a niche in the Ionian Islands and mainly in order to gain a place in the academy, then moved to England when he didn't secure the presidency of the academy.
An romantic poet and cynic person.
May not fate
decree my grave abroad;
death is sweet,
only when we sleep
in our own land.
(Kalvos: Odes)1960
...την αινιγματική και μυστηριώδη φυσιογνωμία, για την οποία γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα(σε αντίθεση με τον πολυμελετημένο και πολυσχολιασμένο
Διονύσιο Σολωμό),έρχεται να φωτίσει,
υπό ένα νέο πρίσμα,ο μελετητής Δημήτρης Αρβανιτάκης, υπεύθυνος των εκδόσεων του Μουσείου Μπενάκη.
Πόσοι αλήθεια γνωρίζουν πως ο Κάλβος,
υπήρξε και «Ιταλός» ποιητής
(με πολλαπλάσιο σε έκταση έργο);
Πόσοι γνωρίζουν πως έζησε 43 χρόνια
ποιητικής σιωπής;
-Ο Κάλβος πέθανε φτωχός, "πτωχότατος,
εις ξένην γη,άκλαυτος".
Με μαντεψιές τον έχουν ζωγραφίσει οι
νεότεροι ζωγράφοι.
Γιατί, σε αντίθεση με άλλους ποιητές,
την ζωή του καλύπτει αυτό το πέπλο μυστηρίου;
Θεωρείτε πως αδικήθηκε εν ζωή;
Το ότι δεν μας σώθηκε μια εικόνα του, οφείλεται,το δίχως άλλο,σε μία σειρά συμπτώσεων-ορισμένες τις γνωρίζουμε,
άλλες τις εικάζουμε...
[...]https://www.huffingtonpost.gr/entry
«Ο Κάλβος γεννήθηκε Επτανήσιος,
μεγάλωσε ως Ιταλός και πέθανε Έλληνας»
Η αλληλογραφία του που εκδόθηκε δίνει μια νέα
διάσταση στη ζωή του
Σκοπός της μελέτης του συνόλου του έργου του Κάλβου
είναι να δει για πρώτη φορά ο Έλληνας αναγνώστης το ιδεολογικό πλαίσιο από το οποίο προήλθε η ποίησή του.
Ο Ανδρέας Κάλβος δεν μπορεί να ερμηνευτεί μόνο από
το ελληνόφωνο έργο του.
Αυτό που δεν γνωρίζει ο μέσος Έλληνας αναγνώστης
(ίσως επειδή δεν είναι κομμάτι της παιδείας του) και οι φιλόλογοι δεν δίνουν σημασία ή αποσιωπούν συνειδητά
είναι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Κάλβου γράφτηκε στα ιταλικά.
Πηγή: www.lifo.gr
Ο τάφος του Ανδρέα Κάλβου.
Μουσείο Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων.
Ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1792 από το Νικόλαο
και την Ανδριανή, το γένος Ρουκάνη. Στα 1794 γεννήθηκε και ο αδελφός του Νικόλαος.
Το 1802 ο πατέρας Κάλβος παίρνει τα δύο παιδιά του και εγκαταλείπει τη σύζυγό του
για να εγκατασταθεί στο Λιβόρνο, όπου ο Ανδρέας παρέμεινε μέχρι το 1812.
Το 1813 ο Κάλβος γνωρίζεται με τον Φώσκολο στη Φλωρεντία και η ζωή του αλλάζει.
Κοντά στο Φώσκολο εργάζεται μ’ ενθουσιασμό και ζέση.
Έγραψε δύο τραγωδίες με τίτλο «Θηραμένης» και «Δαναΐδες», που αποτελούν και
τα μόνα θεατρικά έργα του. Έγραψε την ωδή «Εις Ιονίους».
Παράλληλα ετοίμασε μερικά φιλοσοφικά και αισθητικά δοκίμια, που στη σκέψη του
έπρεπε να αποτελέσουν τη βάση ευρύτερης μελλοντικής εργασίας.
Την ίδια εποχή μετέφρασε έργα Ιταλών ποιητών.
Ύστερα από παράκληση του Φώσκολου, όμως, πήγε και αυτός τον Ιούνιο
του 1816 στην Ελβετία, αφήνοντας τη Φλωρεντία.
Aποφάσισαν να φύγουν το γρηγορότερο για την Αγγλία. και από το Μάρτιο του
1817 οι δρόμοι τους χώρισαν.
Ο Κάλβος ξεκίνησε να δίνει μαθήματα Ιταλικής και Ελληνικής γλώσσας και η
ευρυμάθειά του, καθώς και η επιτυχημένη μέθοδος διδασκαλίας του, τον έκαναν
γρήγορα γνωστό σε ευρύ κύκλο στην αγγλική πρωτεύουσα και οι μαθητές του
αυξάνονταν διαρκώς. Τα μαθήματά του μάλιστα πήγαιναν τόσο καλά που τύπωσε
τετράτομη μέθοδο διδασκαλίας της Ιταλικής.
Όμως ο Κάλβος έγινε γνωστός στους πνευματικούς κύκλους του Λονδίνου
και από μεταφράσεις του από τα αγγλικά στα ελληνικά διαφόρων θρησκευτικών βιβλίων.
Παράλληλα αρθρογραφούσε και έκανε διαλέξεις που σχολιάζονταν ευρύτατα από τους επιστημονικούς κύκλους του Λονδίνου. Στα τέλη του 1820 ξαναγύρισε στη Φλωρεντία,
όμως οι φιλελεύθερες ιδέες του κίνησαν την προσοχή των Αρχών και τον ανάγκασαν
να μεταβεί και πάλι στην Ελβετία.
Εκεί βρίσκει προστασία στους φιλελληνικούς κύκλους και το 1824 εκδίδει στη Γενεύη
το έργο του «Λύρα-Ωδαί». Επειδή όμως το κέντρο του Φιλελληνισμού ήταν τότε
η Γαλλία, ο Κάλβος εγκαταστάθηκε στο Παρίσι στις αρχές του 1826.
Τότε δημοσίευσε και τις υπόλοιπες δέκα ωδές του, με τον τίτλο «Λυρικά».
Μετά την έκδοση των ωδών αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Κατά την επιστροφή του,προτού φτάσει στο Ναύπλιο, πέρασε από τη Μήλο και την Ύδρα, από όπου έγραψε ανταποκρίσεις προς το γαλλικό περιοδικό “Revue Encyclopédique”,
με τις οποίες επιθυμούσε να παρουσιάσει στους Ευρωπαίους μια εικόνα της επαναστατημένης Ελλάδας.
Στο Ναύπλιο απογοητεύεται από τις διχόνοιες της επανάστασης και πηγαίνει στην
Κέρκυρα τον Αύγουστο του 1826. Εκεί αποκτά φήμη ως διαννοούμενος και λόγιος και
η «Ιόνιος Ακαδημία» του απένειμε τον «διδακτορικόν βαθμόν της Φιλισοφίας» και το δάφνινο στεφάνι, τιμές τις οποίες είχε προσφέρει μόνο σε διακεκριμένους λόγιους της εποχής. Γενικά για τη διδακτική δράση του Κάλβου στην Κέρκυρα έχουμε συγκεχυμένες πληροφορίες.
Φαίνεται πάντως ότι από το 1840 δίδασκε στο Πανεπιστήμιο Φιλοσοφία
και στο Γυμνάσιο Ιταλική Φιλολογία.
Στις 24 Ιανουαρίου 1841, ο Κάλβος διαδέχτηκε τον Φραγκίσκο Οριόλη στη θέση
του διευθυντή του Ιονίου Γυμνασίου.
Σε ηλικία 60 χρόνων πηγαίνει στο Louth του Linconshire, παντρεύεται τη δεύτερη
γυναίκα του (1853), που ήταν δασκάλα και ανοίγει ένα ανώτερο παρθεναγωγείο,
όπου ο ίδιος δίδασκε μαθηματικά και ξένες γλώσσες.
Το Νοέμβριο του 1869 πεθαίνει και θάβεται στο νεκροταφείο του Keddington...
[...] http://zakynthos-museumsolomos.gr/andreas-kalvos.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου