Λαϊκή στο Θησείο, 1931
...από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους
οι λαϊκές αγορές, που τις δημιούργησε η ανάγκη των παραγωγών να ξεφύγουν από
τους μεσάζοντες της εποχής, οι οποίοι στην κυριολεξία απομυζούσαν τους παραγωγούς,
και των καταναλωτών για φθηνά, φρέσκα και καλής ποιότητας προϊόντα.
Οι λαϊκές αγορές είναι ένας θεσμός που προσέφερε χαμηλές τιμές ώστε
να είναι προσιτές για τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα.
να είναι προσιτές για τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα.
Ήταν η μεγάλη ευκαιρία για τους Έλληνες παραγωγούς όχι μόνο να πωλούν
απευθείας τα προϊόντα τους, αλλά και να τα αναδεικνύουν και να τα κάνουν
ευρύτερα γνωστά.
απευθείας τα προϊόντα τους, αλλά και να τα αναδεικνύουν και να τα κάνουν
ευρύτερα γνωστά.
...όταν γεννήθηκαν οι λαϊκές αγορές το 1929 για
να χτυπηθούν οι κερδοσκόποι
να χτυπηθούν οι κερδοσκόποι
*το παρακάτω κείμενο είναι του *Ελευθερίου Γ. Σκιαδά
Κάτω από τις έντονες διαμαρτυρίες σχεδόν όλων των επαγγελματικών οργανώσεων
που πίστευαν ότι θα ζημιώνονταν τα μέλη τους, ξεκινούσε στις 18 Μαΐου 1929
η λειτουργία του θεσμού των λαϊκών αγορών. Η πρώτη λαϊκή αγορά στήθηκε στην
πλατεία Θησείου, ημέρα Σάββατο, και η παρουσία του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, με το καλάθι στο χέρι να ψωνίζει προϊόντα, έδειχνε την απόφαση
της κυβέρνησης να καθιερώσει το νέο μετρό.
Εξάλλου, η κερδοσκοπία των μεσαζόντων είχε καταντήσει μάστιγα και η οικονομική
κρίση βρισκόταν προ των πυλών. Ίσως ακόμη και οι οργανωτές του θεσμού να
μη γνώριζαν τη δημοφιλία που θα απολάμβανε και τον τρόπο που θα επηρέαζε την καθημερινή ζωή των νεοελλήνων το καινούργιο αυτό εγχείρημα.
Αλλά και την επιρροή που θα ασκούσε στην εικόνα και τη λειτουργία της
πρωτεύουσας και άλλων μεγαλουπόλεων της χώρας.
που πίστευαν ότι θα ζημιώνονταν τα μέλη τους, ξεκινούσε στις 18 Μαΐου 1929
η λειτουργία του θεσμού των λαϊκών αγορών. Η πρώτη λαϊκή αγορά στήθηκε στην
πλατεία Θησείου, ημέρα Σάββατο, και η παρουσία του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, με το καλάθι στο χέρι να ψωνίζει προϊόντα, έδειχνε την απόφαση
της κυβέρνησης να καθιερώσει το νέο μετρό.
Εξάλλου, η κερδοσκοπία των μεσαζόντων είχε καταντήσει μάστιγα και η οικονομική
κρίση βρισκόταν προ των πυλών. Ίσως ακόμη και οι οργανωτές του θεσμού να
μη γνώριζαν τη δημοφιλία που θα απολάμβανε και τον τρόπο που θα επηρέαζε την καθημερινή ζωή των νεοελλήνων το καινούργιο αυτό εγχείρημα.
Αλλά και την επιρροή που θα ασκούσε στην εικόνα και τη λειτουργία της
πρωτεύουσας και άλλων μεγαλουπόλεων της χώρας.
Ίσως να φαντάζει περίεργο αλλά ακόμη δεν έχει γραφτεί το θεσμικό πλαίσιο με το
οποίο γεννήθηκαν και λειτούργησαν οι λαϊκές αγορές.
Η αρχή έγινε με Προεδρικό Διάταγμα που υπέγραψε ο Παύλος Κουντουριώτης στα
τέλη Ιανουαρίου 1929 και καθόριζε τις ημέρες και τους χώρους που θα
πραγματοποιούνταν λαϊκές αγορές στις γειτονιές των Αθηνών.
Τη Δευτέρα στην πλατεία Κολιάτσου, την Τρίτη στην οδό Τοσίτσα, την Τετάρτη
στην πλατεία Παγκρατίου, την Πέμπτη στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, την Παρασκευή
στον σταθμό Λαρίσης, το Σάββατο στην πλατεία Θησείου και την Κυριακή
στο τέρμα της οδού Βεϊκου.
Το πρώτο εκείνο νομοθέτημα προέβλεπε τη λειτουργία των αγορών από τις έξι το
πρωί μέχρι τις 11 πριν από το μεσημέρι, οπότε και έπρεπε να «αποκαθίσταται
η καθαριότης εις τους άνω χώρους τη μερίμνη του Δήμου Αθηναίων».
οποίο γεννήθηκαν και λειτούργησαν οι λαϊκές αγορές.
Η αρχή έγινε με Προεδρικό Διάταγμα που υπέγραψε ο Παύλος Κουντουριώτης στα
τέλη Ιανουαρίου 1929 και καθόριζε τις ημέρες και τους χώρους που θα
πραγματοποιούνταν λαϊκές αγορές στις γειτονιές των Αθηνών.
Τη Δευτέρα στην πλατεία Κολιάτσου, την Τρίτη στην οδό Τοσίτσα, την Τετάρτη
στην πλατεία Παγκρατίου, την Πέμπτη στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, την Παρασκευή
στον σταθμό Λαρίσης, το Σάββατο στην πλατεία Θησείου και την Κυριακή
στο τέρμα της οδού Βεϊκου.
Το πρώτο εκείνο νομοθέτημα προέβλεπε τη λειτουργία των αγορών από τις έξι το
πρωί μέχρι τις 11 πριν από το μεσημέρι, οπότε και έπρεπε να «αποκαθίσταται
η καθαριότης εις τους άνω χώρους τη μερίμνη του Δήμου Αθηναίων».
Η πρώτη «λαϊκή αγορά»
Εβδομάδες ολόκληρες ασχολούνταν στο Υπουργείο Εσωτερικών για να οργανώσουν
την πρώτη λαϊκή αγορά. Ο χειμώνας δεν βοηθούσε το έργο τους.
Οι παραγωγοί ήταν εκείνοι που θα καθόριζαν τον χρόνο και αναλόγως της κατάστασης
στην οποία θα βρίσκονταν οι λαχανόκηποι μετά τη βελτίωση του καιρού.
Εξάλλου, οι «μεσάζοντες» απειλούσαν τους παραγωγούς λέγοντας αφενός πως το
μέτρο θα αποτύγχανε και αφετέρου πως θα διέκοπταν τη συνεργασία μαζί τους.
Χρειάστηκε προσωπική παρέμβαση και επιτόπου επίσκεψη του επικεφαλής της Αγορανομικής Υπηρεσίας στα περιβόλια του Αγίου Σάββα, του Ρέντη και της
Κολοκυνθούς για να πεισθούν οι παραγωγοί να στείλουν τα προϊόντα τους
στην πρώτη λαϊκή που κανονίστηκε να γίνει στο Θησείο, στις 18 Μαΐου 1929.
Εβδομάδες ολόκληρες ασχολούνταν στο Υπουργείο Εσωτερικών για να οργανώσουν
την πρώτη λαϊκή αγορά. Ο χειμώνας δεν βοηθούσε το έργο τους.
Οι παραγωγοί ήταν εκείνοι που θα καθόριζαν τον χρόνο και αναλόγως της κατάστασης
στην οποία θα βρίσκονταν οι λαχανόκηποι μετά τη βελτίωση του καιρού.
Εξάλλου, οι «μεσάζοντες» απειλούσαν τους παραγωγούς λέγοντας αφενός πως το
μέτρο θα αποτύγχανε και αφετέρου πως θα διέκοπταν τη συνεργασία μαζί τους.
Χρειάστηκε προσωπική παρέμβαση και επιτόπου επίσκεψη του επικεφαλής της Αγορανομικής Υπηρεσίας στα περιβόλια του Αγίου Σάββα, του Ρέντη και της
Κολοκυνθούς για να πεισθούν οι παραγωγοί να στείλουν τα προϊόντα τους
στην πρώτη λαϊκή που κανονίστηκε να γίνει στο Θησείο, στις 18 Μαΐου 1929.
Παρ’ όλα αυτά, η προσέλευσή τους δεν ήταν η αναμενόμενη.
Ωστόσο, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος φρόντισε να την αναδείξει με τέτοιον τρόπο
ώστε ο θεσμός κυριολεκτικά να απογειωθεί.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ζήτησε ένα ζεμπίλι και πραγματοποίησε μόνος του αγορές,
για να χαρίσει στο τέλος όσα αγόρασε σε μια φτωχή γυναίκα της περιοχής.
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Παναγής Βουρλούμης φωτογραφιζόταν
αγοράζοντας λεμόνια και ο δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Πάτσης λαχανικά και πατάτες.
Οι τιμές που δημοσιεύονταν την επομένη στις εφημερίδες δεν μπορούσαν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο. Ο Γεώργιος Πωπ δεν έχασε την ευκαιρία και χαιρετίζοντας την
είδηση ότι επρόκειτο να εγκαινιαστεί με κάθε επισημότητα ο θεσμός στο Θησείο έδινε
τις απαραίτητες έμμετρες οδηγίες:
«Θα πας εις το Θησείον μόλις φέξη / ή μόνος ή μετά παρέας
/ και πριν ακόμη πης μια λέξι / θα παίρνης ζαρζαβατικά και κρέας».
Φανταζόταν δε ότι «Έτσι θα καλοτρώγωμεν τα πλήθη, /
όλα θα βρίσκωνται ‘φθηνά κι αφθόνως, / και της ζωής το πρόβλημα ελύθη /
και κάνομε γυμναστική συγχρόνως»!
Ωστόσο, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος φρόντισε να την αναδείξει με τέτοιον τρόπο
ώστε ο θεσμός κυριολεκτικά να απογειωθεί.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ζήτησε ένα ζεμπίλι και πραγματοποίησε μόνος του αγορές,
για να χαρίσει στο τέλος όσα αγόρασε σε μια φτωχή γυναίκα της περιοχής.
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Παναγής Βουρλούμης φωτογραφιζόταν
αγοράζοντας λεμόνια και ο δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Πάτσης λαχανικά και πατάτες.
Οι τιμές που δημοσιεύονταν την επομένη στις εφημερίδες δεν μπορούσαν να αφήσουν κανέναν αδιάφορο. Ο Γεώργιος Πωπ δεν έχασε την ευκαιρία και χαιρετίζοντας την
είδηση ότι επρόκειτο να εγκαινιαστεί με κάθε επισημότητα ο θεσμός στο Θησείο έδινε
τις απαραίτητες έμμετρες οδηγίες:
«Θα πας εις το Θησείον μόλις φέξη / ή μόνος ή μετά παρέας
/ και πριν ακόμη πης μια λέξι / θα παίρνης ζαρζαβατικά και κρέας».
Φανταζόταν δε ότι «Έτσι θα καλοτρώγωμεν τα πλήθη, /
όλα θα βρίσκωνται ‘φθηνά κι αφθόνως, / και της ζωής το πρόβλημα ελύθη /
και κάνομε γυμναστική συγχρόνως»!
«Δώσε μου κι εμένα μπάρμπα»
Το περίφημο «δώσε μου κι εμένα μπάρμπα» κυριαρχούσε σ’ εκείνες τις πρώτες λαϊκές αγορές. Κομψές γυναίκες, κοριτσόπουλα χαριτωμένα, αλλά και καλοαναθρεμμένοι αστοί, αξιωματικοί και δικηγόροι συνωστίζονταν για να προμηθευτούν τα πολύτιμα αγαθά.
Γρήγορα άρχισαν να αντιμετωπίζονται και τα πρακτικά προβλήματα.
Ισοπέδωση των χώρων, κυρίως πλατειών, τέντες για προφύλαξη από τον ήλιο και
τη βροχή και το «κίνημα» των λαϊκών αγορών εξαπλωνόταν.
Το πρόγραμμα εφαρμοζόταν όπως προέβλεπε το Προεδρικό Διάταγμα, αλλά ελαφρά τροποποιημένο.
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα ο θεσμός των λαϊκών αγορών αποθεωνόταν και ο
αριθμός τους είχε διπλασιαστεί. Η διοίκηση αναζητούσε πάντα τρόπους να αναδεικνύει
και να προωθεί τον θεσμό. Έτσι, καθιέρωσε και βραβεία για τους καλύτερους
παραγωγούς. Σ’ αυτά ήρθαν να προστεθούν και τα βραβεία που θεσμοθετούσαν
γειτονιές, όπως το Κολωνάκι, όπου η Αγορά γινόταν στην πλατεία Δεξαμενής και
την οδό Αναγνωστοπούλου.
Διεξάγονταν και τις επτά ημέρες της εβδομάδας δεκατέσσερις λαϊκές αγορές, όλες
εντός των ορίων των Αθηνών, πλην μίας που γινόταν Κυριακή στο Περιστέρι.
Ακόμη και ο νόμος για την καθιέρωση της Κυριακής ως αργίας ξεπεράστηκε.
Η επιτυχία οδηγεί στην ανάγκη καλύτερης οργάνωσης του θεσμού, προστασίας,
φύλαξης και καθαριότητας του χώρου λειτουργίας τους κ.λπ., οπότε ιδρύεται (1932)
το «Ταμείον Λαϊκών Αγορών».
Το περίφημο «δώσε μου κι εμένα μπάρμπα» κυριαρχούσε σ’ εκείνες τις πρώτες λαϊκές αγορές. Κομψές γυναίκες, κοριτσόπουλα χαριτωμένα, αλλά και καλοαναθρεμμένοι αστοί, αξιωματικοί και δικηγόροι συνωστίζονταν για να προμηθευτούν τα πολύτιμα αγαθά.
Γρήγορα άρχισαν να αντιμετωπίζονται και τα πρακτικά προβλήματα.
Ισοπέδωση των χώρων, κυρίως πλατειών, τέντες για προφύλαξη από τον ήλιο και
τη βροχή και το «κίνημα» των λαϊκών αγορών εξαπλωνόταν.
Το πρόγραμμα εφαρμοζόταν όπως προέβλεπε το Προεδρικό Διάταγμα, αλλά ελαφρά τροποποιημένο.
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα ο θεσμός των λαϊκών αγορών αποθεωνόταν και ο
αριθμός τους είχε διπλασιαστεί. Η διοίκηση αναζητούσε πάντα τρόπους να αναδεικνύει
και να προωθεί τον θεσμό. Έτσι, καθιέρωσε και βραβεία για τους καλύτερους
παραγωγούς. Σ’ αυτά ήρθαν να προστεθούν και τα βραβεία που θεσμοθετούσαν
γειτονιές, όπως το Κολωνάκι, όπου η Αγορά γινόταν στην πλατεία Δεξαμενής και
την οδό Αναγνωστοπούλου.
Διεξάγονταν και τις επτά ημέρες της εβδομάδας δεκατέσσερις λαϊκές αγορές, όλες
εντός των ορίων των Αθηνών, πλην μίας που γινόταν Κυριακή στο Περιστέρι.
Ακόμη και ο νόμος για την καθιέρωση της Κυριακής ως αργίας ξεπεράστηκε.
Η επιτυχία οδηγεί στην ανάγκη καλύτερης οργάνωσης του θεσμού, προστασίας,
φύλαξης και καθαριότητας του χώρου λειτουργίας τους κ.λπ., οπότε ιδρύεται (1932)
το «Ταμείον Λαϊκών Αγορών».
Πέρασαν ήδη 85 χρόνια από τότε που θεσμοθετήθηκαν και λειτούργησαν οι
λαϊκές αγορές, πλην της περιόδου της Κατοχής. Εξαπλώθηκαν απ’ άκρου εις άκρον
σε όλη τη χώρα. Κατά καιρούς, όπως συνέβη το 1964, συζητήθηκε η κατάργησή τους, κυρίως από εκείνους που πλήττονταν από τη λειτουργία τους.
Το θεσμικό πλαίσιο τροποποιήθηκε επανειλημμένα, η σύνθεση παραγωγών και
προϊόντων άλλαξε σε μεγάλο βαθμό, αλλά παραμένει ένα μέτρο που ακούμπησε
τις γειτονιές και αγαπήθηκε από τα νοικοκυριά.
λαϊκές αγορές, πλην της περιόδου της Κατοχής. Εξαπλώθηκαν απ’ άκρου εις άκρον
σε όλη τη χώρα. Κατά καιρούς, όπως συνέβη το 1964, συζητήθηκε η κατάργησή τους, κυρίως από εκείνους που πλήττονταν από τη λειτουργία τους.
Το θεσμικό πλαίσιο τροποποιήθηκε επανειλημμένα, η σύνθεση παραγωγών και
προϊόντων άλλαξε σε μεγάλο βαθμό, αλλά παραμένει ένα μέτρο που ακούμπησε
τις γειτονιές και αγαπήθηκε από τα νοικοκυριά.
*με πληροφορίες από
του δημοσιογράφου και ιστορικού ερευνητή Λευτέρη Σκιαδά
οι φωτογραφίες απο google
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου