Ἡ θεραπεία τοῦ νεανικοῦ γήρατος...*Γράφει ο Σαράντος Ι. Καργάκος

ΤΟ Ανέκδοτο εἶναι γνωστὸ: ρωτάει ἕνας νεαρὸς τὸν ἡλικιωμένο κύριο:

- Ἔ, γέρο, πῶς θὰ πάω στὸ νοσοκομεῖο ΚΑΤ;

Καὶ ὁ ἡλικιωμένος:

- Ἄν μὲ ξαναπεῖς γέρο!

Τὰ περιστατικὰ τῆς νεανικῆς ἀγένειας εἶναι πολλὰ. 
Πρὸ ἐτῶν διέσχιζα τὴν ὁδὸ Κωλέττη στὰ Ἐξάρχεια, ἕνα δρόμο ποὺ ἐπὶ 
μιὰ 20ετία πότισα μὲ τὸ μόχθο μιᾶς καθημερινῆς πολύωρης διδασκαλίας 
(τοὺς καλοκαιρινοὺς μῆνες ἔκανα 14 ὧρες μάθημα τὴν ἡμέρα). 
Ὑποχρεώθηκα νὰ περάσω μέσα ἀπὸ τὶς Συμπληγάδες δύο κηφηνείων. 
Ἕνας τρόφιμος ἐνοχλημένος ἀπὸ τὴν ἐκεῖ παρουσία μου φώναξε χλευαστικὰ:

- Ποῦ πᾶς, ρὲ παπποῦ;

Κι ἐγὼ, ὁ παπποῦς, τοῦ ἀποκρίθηκα ἀποστομωτικὰ:

- Ἄν δὲν ὑπῆρχαν παπποῦδες σὰν κι ἐμᾶς, δὲν θὰ ἔπινες ξάπλα τὸν «φραπὲ» 
καὶ δὲν φοροῦσες παπούτσια «σινιὲ». Πάνω στὸ μόχθο τὸ δικό μας ξαπλώνετε 
σὰν τοὺς σαπλαμάδες λέγοντας ἐπὶ ὧρες σαχλαμάρες. Ἀείπ!

Ἡ τελευταία λέξη σημαίνει στὰ παλαιὰ τουρκικὰ τὴν ντροπὴ ποὺ ἔγινε ἄγνωστη 
λέξη στὴν Ἑλληνικὴ. Χρησιμοποίησα ἐπὶ τούτου λέξη τουρκικὴ, γλῶσσα ποὺ 
θὰ μιλᾶ τούτη καὶ ἡ αὐριανὴ γενιὰ, ἄν φυσικὰ οἱ νέοι δὲν βἀλουν στὸ κεφάλι τους 
μυαλὰ καὶ στὸ στῆθος –ἀντὶ ντομάτας– μιὰ ἑλληνικὴ καρδιὰ, ποὺ τὸ κύριο 
γνώρισμὰ της προσδιόριζε ἡ λησμονημένη πιὰ λέξη αἰδὼς. 
Ὅσο γιὰ τὸν ὅρο «σαπλαμᾶς», εἶναι μιὰ λέξη ποὺ χρησιμοποιοῦσε ὁ πεθερὸς μου 
γιὰ τὰ ἁδρανῆ ὑλικὰ, τοὺς ἥρωες τοῦ καναπὲ, τῆς ἀναπαυτικῆς πολυθρόνας, 
τοὺς γονοδίαιτους καὶ παπουσυντήρητους βλαστούς. 
Ὁ μακαρίτης ὁ πεθερὸς μου, λόγῳ ὀρφάνιας, μπῆκε ἀγένειος στὴ δουλειὰ καὶ, 
χάρη στὴν ἐργατικότητα καὶ τὴ φιλομάθειά του, ἔφθασε στὸ τραπεζικὸ σύστημα ψηλὰ. 
Ὡς ἀνώτατο στέλεχος τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος πήγαινε μὲ τὸ λεωφορεῖο 
στὴν Πτολεμαΐδα καὶ στὴν Κοζάνη γιὰ νὰ ἐλέγξει τὶς ἐκεῖ δαπάνες. 
Παρὰ τὴν ἐπισφαλὴ ὑγεία του, δὲν χρησιμοποίησε στὶς διάφορες ἀποστολὲς ποτὲ 
κρατικὸ ὄχημα. Στὸν ἐλεύθερο χρόνο του ἔκανε τὸν κηπουρὸ καὶ δίδαξε ὅλους 
τοὺς παλιοὺς «πηγαδάδες» τῆς κάποτε Μαγκουφάνας (τὸ σωστό εἶναι Μαγκαφάνα) 
τὴν ἀνθοκομικὴ τέχνη, κάτι ποὺ συνέχισα καὶ συνεχίζω ἐγὼ. 
Πρὸ πολλῶν ἐτῶν σὲ μιὰ φιλανθρωπικὴ ἐκδήλωση, ἀπὸ τὰ τριαντάφυλλα τοῦ 
κήπου μου βγῆκε τὸ ποσό τῶν 114.000 δραχμῶν! 
Ἄν κάποιοι νεαροὶ παλληκαράδες ποὺ θέλησαν πρὸ τριετίας νὰ διακόψουν τὴν 
ὁμιλία μου καὶ νὰ ξεσχίσουν τὸ βιβλίο μου «Μιὰ στάση ζωῆς ποὺ νὰ λές “παρὼν”», 
ἔκαναν τὸν κόπο νὰ μὲ ἀκούσουν καὶ νὰ διαβάσουν ἔπειτα τὸ βιβλίο, ἴσως κάποια 
ρωγμὴ φωτὸς νὰ εἰσχωροῦσε στὸ σκοτισμένο τους μυαλό. 
Καὶ ἴσως μποροῦσαν νὰ ξαναγίνουν νέοι. 
Διότι νέος δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ κάνει τὸν κουφὸ στὴ φωνὴ τοῦ χρέους, στὴ φωνὴ 
τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς δουλειᾶς. Δυστυχῶς, αὐτὸ ποὺ ἁπλώθηκε σὰν πανώλη 
ἐπὶ δεκαετίες στὴ χώρα μας εἶναι ἡ «κουλτούρα τῆς τεμπελιᾶς» καὶ τὸ δόγμα: 
«Ἡ δουλειὰ εἶναι γιὰ τὰ κορόιδα».

Τὰ παραπάνω μπορεῖ νὰ εἶναι αὐστηρὰ, ἀλλὰ δὲν ἀφοροῦν συνολικὰ τὴ νέα γενιὰ. 
Ἡ συστηματικὴ προβολὴ τῶν κηφηνοβίων συνιστᾶ προσβολὴ τῶν ἄλλων παιδιῶν 
ποὺ καὶ σήμερα ἐργάζονται νυχθημερὸν γιὰ τὸν ἐπιούσιο ἄρτο τους καὶ –γιατὶ ὄχι;– 
καὶ γιὰ λίγο «παντεσπάνι». 
Γνωρίζω νέους ποὺ ἀνέβασαν τὴν ἀνθοκομία μας στὰ ὕψη. 
Καὶ ἄν ἔλειπαν τὰ κρατικὰ ἐμπόδια, θὰ εἶχαν ἐκτοπίσει κατὰ μεγάλο μέρος 
τοὺς Ὁλλανδοὺς ἀπὸ τὶς διεθνεῖς ἀγορὲς ἀνθέων. 
Ἔχουν ἀξιοποιήσει ὅλα τὰ ἄνθη τῆς ἑλληνικῆς γῆς καὶ ὅλης τῆς ὑφηλίου˙ ἀκόμη καὶ 
τὰ τροπικά. Μόνο ἀλπικὰ ἐντελβάις δὲν ἔχω δεῖ. Οἱ ὀρχιδέες, ἄνθος κάποτε ὑπερπολυτελείας, ἔχει γίνει ἄνθος προσιτὸ σὲ ὅλα τὰ βαλάντια τῶν πολιτῶν. 
Ὁ Κοραῆς εἶχε ὀνομάσει τοὺς νέους ἄνθη τῆς φυλῆς. 
Ἄν οἱ νέοι μας στραφοῦν πρὸς τὴν ἐπιστημονικὴ καλλιέργεια τῆς γῆς, τότε δὲν θὰ 
μείνουν ἁπλὰ ἄνθη, θὰ γίνουν καὶ ἀγλαοὶ καρποί. 
Τέτοιους νέους πρέπει νὰ προβάλλουν τὰ «μήντια» γιὰ νὰ δοῦμε προκοπὴ καί 
ὄχι κάποια θλιβερὰ νεανικὰ ἐρείπια.

Σαράντος Ι. Καργάκος

https://www.facebook.com/1424667064443215/photos/a.1438362346407020.
1073741829.1424667064443215/2053473994895849/?type=3&theater