Άντε, σήμερα και μία ακόμα και τον φάγαμε και αυτό τον χρόνο...
Μας αφήνει, πίσω του, σαν μωρά νεογγέννητα, να ξανα-γεννηθούμε
την Δευτέρα, απο την αρχή, να ξανα-αρχίσουμε να ονειρευόμαστε,
ακόμα και αν δεν τα καταφέρουμε να κάνουμε, ούτε και μέσα στην
καινούργια χρονιά, τα όνειρά μας αληθινά, να πολεμήσουμε για όλα
αυτά που προσπαθούμε να κατακτήσουμε...
Το μυαλό μας ήδη δουλεύει, σε καινούργια σχέδια πάνω,
να κάνουμε τούτο, να διορθώσουμε εκείνο, να αλλάξουμε, όσα δεν
μας άρεσαν πέρσι, να τα κάνουμε καλύτερα αυτή τη φορά...
Κάθε παραμονή, είναι τέτοια.
Μιά "δεύτερη ευκαιρία" που μας δίνεται χρόνια τώρα,κάθε χρόνο...
Το μεγαλείο του ανθρώπινου νού, που πολεμάει μέχρι την τελευταία στιγμή,
που προσπαθεί πάντα, που δεν παραδίνεται ποτέ, μέχρι να "βγεί
η ψυχή του"...
Η μεγάλη βαθειά ανάσα, που παίρνουν τα πνευμόνια μας, για να
ξαναστείλουν την ζωή στο μυαλό που είναι σχεδόν έτοιμο να παραδοθεί, λέγοντας "Αφήστε με ήσυχη", Αφήστε με ήσυχη"... ζητώντας χωρίς βάρος,
χωρίς καμμιά ανάγκη για τίποτα πιά, να φύγει, να πετάξει προς το
ταβάνι ψηλά, εκεί που πάντα μας περιμένει ο άλλος μισός μας εαυτός,
που "την έχει ήδη κάνει" και μας περιμένει...
Κι' όμως, εδώ κάτω, στο πάτωμα μένουμε, και πολεμάμε...
Ευχόμαστε "καλή, καλύτερη χρονιά" στους δικούς μας ανθρώπους, αλλά
και στους ξένους, περισσότερο για να το ακούμε μέσα μας βαθειά, εμείς
οι ίδιοι, μπας και το πιστέψουμε...
Κάθε χρόνο το ίδιο έργο, μα, και κάθε χρόνο καινούργιο έργο...
Κάπου εκεί κοντά στο τέλος που περιμένουμε να δούμε την τελευταία
γνώριμη σκηνή, μέσα μας κρυφά, περιμένουμε την ανατροπή, την
διαφορετική εκδοχή, το καλύτερο τέλος...
Μην σταματάτε να ονειρεύεστε,
Μην σταματάτε να κάνετε σχέδια,
Μην ενδίδετε στο άλλο σας μισό...
Εδώ, πατώντας γερά με τα πόδια στην γή, ξανά, και ξανά και ξανά...
Καλή. καλύτερη, καινούργια χρονιά...
Tzoutzi Mantzourani
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου