Από τη στιγμή που θα αρχίσουμε
να φοράμε μάσκες για να ενισχύσουμε το εγώ μας, περνάμε την υπόλοιπη ζωή μας παίζοντας ρόλους.
Υπάρχει ο ρόλος του ισχυρού στελέχους: επαγγελματίας, καλοντυμένος, συγκροτημένος, άκαρδος.
Ο ρόλος της μαμάς: μιλάει με τα
παιδιά της χρησιμοποιώντας μωρουδιακή γλώσσα, φοράει
αθλητικά και πίνει, καφέ με άλλες μαμάδες τα πρωινά.
Ο ρόλος του καλλιτέχνη: εκκεντρικό στιλ, επαναστατικός και μυστηριώδης.
Ο ρόλος του πατριώτη: περήφανος και πρόθυμος να σκοτώσει τον εχθρό.
Ο ρόλος ενός σοφιστικέ τζέντλεμαν: πάντα επικριτικός, φαινομενικά γνώστης
της τέχνης, κάνει μικρές παύσεις σιωπής και περισυλλογής κάθε δύο προτάσεις.
Ο ρόλος της σαγηνεύτριας: σέξι φόρεμα, ψηλά τακούνια και μαγευτική φωνή.
Ο ρόλος του κακού παιδιού: τατουάζ, αυτοπεποίθηση και ένα χαλαρό, υποτιμητικό βλέμμα.
Κάθε ταυτότητα μετατρέπεται σε ρόλο, ακόμα και οι πιο βασικές, αγόρι ή κορίτσι, ας πούμε.
*Mo Gawdat
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου