...αποτυπώνουν πλήρως την υπαρξιακή κατάσταση του μαραθωνοδρόμου στα δύσκολα του αγώνα...φάση τέχνη , δηλαδή...

*Γράφει το Κείμενο, *Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κατσής

Από την εποχή που ήμουν αθλητής στο στίβο με εντυπωσίαζαν 

οι άνθρωποι που έτρεχαν στο μαραθώνιο. 

Αυτό το υπομονετικό τρέξιμο μου έβγαζε μια συμβολική φυγή 

και ταυτόχρονα μια...

σφιχτή σωματική και εγκεφαλική πειθαρχία. 
Αργότερα, ως φωτογράφος πλέον αποφάσισα να κάτσω 
στο 40ο χιλιόμετρο παγώνοντας τις στιγμές τους μ' ένα κλικ. 
Το 40ο χιλιόμετρο το επέλεξα γιατί κάπου εκεί το σώμα έχει εγκαταλείψει 
και η συνέχιση της προσπάθειας μοιάζει κάπως μεταφυσική.

Κάποιες χρονιές οι μαραθώνιοι είναι εξαιρετικά δύσκολοι, 
μπορεί να βρέχει, να χιονίζει, να φυσάνε δυνατοί άνεμοι 
ή να έχει αφόρητη ζέστη. 

Είναι οι στιγμές που οι εκφράσεις των αθλητών υπονοούν 

έναν αγώνα επιβίωσης, κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

Ο μαραθώνιος γίνεται αναμέτρηση με τον εαυτό σου. 

Απ' όλες τις ιστορίες του μαραθώνιου, όμως, αυτή που με συγκινούσε πάντα ήταν η ιστορία του Ιάπωνα πρωταθλητή 

μεγάλων αποστάσεων ​Κοκίτσι Τσουμπουράγια.en.wikipedia.org

όλη η εκπληκτική δουλειά ΕΔΩ: http://www.vice.com