Χαρακτηριστικό φαινόμενο της εποχής μας αποτελεί η αποχή των πολιτών
και ιδίως των νεωτέρων σε ηλικία από τα πολιτικά δρώμενα.
Η σημερινή νεολαία, παρότι έχει τις δυνατότητες και την ισχύ να παρέμβει δυναμικά στην εξέλιξη της κοινωνίας, εντούτοις επιλέγει
να αποστασιοποιηθεί από τα πολιτικά ζητήματα, διατηρώντας μιαν αδιάφορη
και απαθή στάση.
Στην Ελλάδα, στη χώρα όπου στην αρχαιότητα υπήρξαν οι πρώτοι
δάσκαλοι της πολιτικής τέχνης, εκείνοι οι οποίοι έδωσαν το πρότυπο του
ενεργού πολίτη και είχαν ταυτίσει την πολιτική με την ηθική, θεωρώντας τη
ως την υψηλότερη έκφραση κοινωνικής λειτουργίας, από την μεταπολεμική περίοδο και ύστερα οι αντιλήψεις αυτές και τα πρότυπα έχουν αλλοτριωθεί.
*Η πολιτικοποίηση – η προαιρετική δηλαδή συμμετοχή του πολίτη στα
πολιτικά θέματα, προκειμένου να μπορεί να συνεργάζεται με τους
συμπολίτες του και να συναποφασίζει για την επίλυση των κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων που υφίστανται – για μια μερίδα πολιτών αποτελεί μια
έννοια παρεξηγημένη και για μια άλλη έχει δυστυχώς μεταλλαχθεί σε επιζήμια κομματικοποίηση.
*Στον αντίποδα του πολιτικοποιημένου πολίτη απαντάται πλέον ο κομματικοποιημένος, ο πολίτης δηλαδή που εγκλωβίζεται σε ένα κόμμα,
δεν ασκεί κριτική, φοράει παρωπίδες, φανατίζεται και ταυτίζεται πλήρως με
την εκάστοτε εφαρμοζόμενη πολιτική αυτού.
*Εν ολίγοις υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό ατόμων σήμερα που δεν αισθάνεται
την κοινωνική του ευθύνη. Η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται
την αξία και την έννοια της πολιτικής και της δημοκρατίας.
*Ούτε το γεγονός πως είναι αλληλένδετες μεταξύ τους και στηρίζονται
στη συμμετοχή των πολιτών κι επίσης ότι βασικές τους προϋποθέσεις αποτελούν
τόσο η έμπρακτη συμμετοχή και συνεργασία της πλειοψηφίας που εξουσιάζει,
όσο και της μειοψηφίας που ασκεί έλεγχο στην εξουσία.
*Το δυσμενές κλίμα της εποχής από τη μία, στο οποίο κυριαρχούν η έλλειψη πολιτικής διαπαιδαγώγησης από τους αρμόδιους φορείς, ο ωφελιμισμός,
ο ατομικισμός, ο ανταγωνισμός, η αναξιοκρατία, η υποκρισία, η ανηθικότητα,
η αδικία και η ανισότητα, αποτελεί αιτία η οποία εντείνει την απροθυμία των
πολιτών και ιδιαίτερα των νέων να αφιερώσουν χρόνο για την πολιτική κατάσταση της χώρας.
*Ο αυταρχισμός, η ιδιοτέλεια και ο μη ξεκάθαρος ιδεολογικός προσανατολισμός των κομμάτων, καθώς και η έλλειψη μέριμνας της πολιτικής για τους πολίτες από την άλλη, συνιστούν επίσης σοβαρούς λόγους ώστε να οδηγηθούν οι πολίτες σε απαθείς συμπεριφορές. Οι πολιτικοί στις
μέρες μας έχουν πλέον ξεχάσει τους λόγους εκλογής τους, δεν εφαρμόζουν
τα επαγγελλόμενα και απροσχημάτιστα εκμεταλλεύονται τη θέση τους απορροφημένοι από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.
*Επιπροσθέτως και τα ΜΜΕ συνηγορούν εξίσου αρνητικά, διότι αντί να λειτουργούν σαν συνδετικός κρίκος μεταξύ πολιτικής και πολιτών, προωθούν
την προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζουν παρά να κατευθύνουν και να παιδαγωγούν.
Δεν απαιτείται βέβαια ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να αντιληφθούμε τις επιπτώσεις του ιδεολογικού αυτού αποπροσανατολισμού.
Η παθητική στάση μετατρέπει τους ανθρώπους σε όχλο, καταστρατηγώντας
κάθε έννοια της ελευθερίας τους και τους υποβαθμίζει σε αντικείμενα και όχι
σε υποκείμενα της ιστορίας.
*Η δημοκρατία υπονομεύεται και μετατρέπεται σε επίφαση, καθότι
εξαφανίζεται κάθε μορφή διαλόγου ή ελέγχου.
Συνεπώς ευνοούνται οι πράξεις βίας και η αντικοινωνικότητα, καθώς επίσης
και οι δημαγωγοί και οι καιροσκόποι, με συνέπεια να συντελείται η τελμάτωση της κοινωνικής εξέλιξης και του πολιτισμού. Είναι αναγκαία λοιπόν η πολιτική κοινωνικοποίηση των ατόμων για την απόκτηση ”ωριμότητας”, η οποία
κατ επέκταση δημιουργεί συνείδηση ευθύνης.
Οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να πολιτικοποιήσουν σωστά τη νεολαία.
*Πρωτίστως η οικογένεια λειτουργώντας ως πρότυπο με την πολιτική
της στάση, οφείλει να επηρεάσει την κοινωνική συμπεριφορά των νεώτερων μελών της.
Δευτερευόντως το σχολείο, επιβάλλεται να συντελέσει ουσιαστικά διαμέσου
ειδικών μαθημάτων και ενός δημοκρατικού τρόπου διδασκαλίας, που προωθεί
το διάλογο και τη συνεργασία.
Τα ΜΜΕ επίσης, με ποιοτική ενημέρωση πάνω σε κοινωνικοπολιτικά
θέματα μπορούν να διευρύνουν την αντίληψη του κοινού.
Τέλος η Πολιτεία, πρέπει επιτέλους κι αυτή να αναλάβει τις τεράστιες
ευθύνες που της αναλογούν να παραμερίσει την ιδιοτελή συμπεριφορά της και μέσω θεσμών και αναβαθμισμένης παιδείας να εκπαιδεύσει τους πολίτες σε έναν δημοκρατικό τρόπο ζωής.
Η πολιτική ωριμότητα και συνείδηση συνιστά υπόθεση όλων μας για την εύρυθμη λειτουργία μιας κοινωνίας.
Στην πολιτική κρίνονται θέματα που αφορούν τη ζωή του καθενός μας και
για τα οποία πρέπει ο ίδιος να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων.
Η συμμετοχή στα κοινά είναι αυτή που αποτελεί την εγγύηση της ελευθερίας
και της προόδου του ανθρώπου.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι μαζί και ιδιαιτέρως η νέα γενιά να δώσουμε στο εξής μια πνοή εξυγίανσης στην πολιτική μας.
*Με ενεργή δράση στα πολιτικά δρώμενα, ώστε να αλλάξουν οι δομές
και η χώρα να προοδεύει στους περισσότερους τομείς.
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός θεωρείται και είναι προϊόν
συλλογικής δράσης.
να αποστασιοποιηθεί από τα πολιτικά ζητήματα, διατηρώντας μιαν αδιάφορη
και απαθή στάση.
Στην Ελλάδα, στη χώρα όπου στην αρχαιότητα υπήρξαν οι πρώτοι
δάσκαλοι της πολιτικής τέχνης, εκείνοι οι οποίοι έδωσαν το πρότυπο του
ενεργού πολίτη και είχαν ταυτίσει την πολιτική με την ηθική, θεωρώντας τη
ως την υψηλότερη έκφραση κοινωνικής λειτουργίας, από την μεταπολεμική περίοδο και ύστερα οι αντιλήψεις αυτές και τα πρότυπα έχουν αλλοτριωθεί.
*Η πολιτικοποίηση – η προαιρετική δηλαδή συμμετοχή του πολίτη στα
πολιτικά θέματα, προκειμένου να μπορεί να συνεργάζεται με τους
συμπολίτες του και να συναποφασίζει για την επίλυση των κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων που υφίστανται – για μια μερίδα πολιτών αποτελεί μια
έννοια παρεξηγημένη και για μια άλλη έχει δυστυχώς μεταλλαχθεί σε επιζήμια κομματικοποίηση.
*Στον αντίποδα του πολιτικοποιημένου πολίτη απαντάται πλέον ο κομματικοποιημένος, ο πολίτης δηλαδή που εγκλωβίζεται σε ένα κόμμα,
δεν ασκεί κριτική, φοράει παρωπίδες, φανατίζεται και ταυτίζεται πλήρως με
την εκάστοτε εφαρμοζόμενη πολιτική αυτού.
*Εν ολίγοις υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό ατόμων σήμερα που δεν αισθάνεται
την κοινωνική του ευθύνη. Η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται
την αξία και την έννοια της πολιτικής και της δημοκρατίας.
*Ούτε το γεγονός πως είναι αλληλένδετες μεταξύ τους και στηρίζονται
στη συμμετοχή των πολιτών κι επίσης ότι βασικές τους προϋποθέσεις αποτελούν
τόσο η έμπρακτη συμμετοχή και συνεργασία της πλειοψηφίας που εξουσιάζει,
όσο και της μειοψηφίας που ασκεί έλεγχο στην εξουσία.
*Το δυσμενές κλίμα της εποχής από τη μία, στο οποίο κυριαρχούν η έλλειψη πολιτικής διαπαιδαγώγησης από τους αρμόδιους φορείς, ο ωφελιμισμός,
ο ατομικισμός, ο ανταγωνισμός, η αναξιοκρατία, η υποκρισία, η ανηθικότητα,
η αδικία και η ανισότητα, αποτελεί αιτία η οποία εντείνει την απροθυμία των
πολιτών και ιδιαίτερα των νέων να αφιερώσουν χρόνο για την πολιτική κατάσταση της χώρας.
*Ο αυταρχισμός, η ιδιοτέλεια και ο μη ξεκάθαρος ιδεολογικός προσανατολισμός των κομμάτων, καθώς και η έλλειψη μέριμνας της πολιτικής για τους πολίτες από την άλλη, συνιστούν επίσης σοβαρούς λόγους ώστε να οδηγηθούν οι πολίτες σε απαθείς συμπεριφορές. Οι πολιτικοί στις
μέρες μας έχουν πλέον ξεχάσει τους λόγους εκλογής τους, δεν εφαρμόζουν
τα επαγγελλόμενα και απροσχημάτιστα εκμεταλλεύονται τη θέση τους απορροφημένοι από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.
*Επιπροσθέτως και τα ΜΜΕ συνηγορούν εξίσου αρνητικά, διότι αντί να λειτουργούν σαν συνδετικός κρίκος μεταξύ πολιτικής και πολιτών, προωθούν
την προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζουν παρά να κατευθύνουν και να παιδαγωγούν.
Δεν απαιτείται βέβαια ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να αντιληφθούμε τις επιπτώσεις του ιδεολογικού αυτού αποπροσανατολισμού.
Η παθητική στάση μετατρέπει τους ανθρώπους σε όχλο, καταστρατηγώντας
κάθε έννοια της ελευθερίας τους και τους υποβαθμίζει σε αντικείμενα και όχι
σε υποκείμενα της ιστορίας.
*Η δημοκρατία υπονομεύεται και μετατρέπεται σε επίφαση, καθότι
εξαφανίζεται κάθε μορφή διαλόγου ή ελέγχου.
Συνεπώς ευνοούνται οι πράξεις βίας και η αντικοινωνικότητα, καθώς επίσης
και οι δημαγωγοί και οι καιροσκόποι, με συνέπεια να συντελείται η τελμάτωση της κοινωνικής εξέλιξης και του πολιτισμού. Είναι αναγκαία λοιπόν η πολιτική κοινωνικοποίηση των ατόμων για την απόκτηση ”ωριμότητας”, η οποία
κατ επέκταση δημιουργεί συνείδηση ευθύνης.
Οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να πολιτικοποιήσουν σωστά τη νεολαία.
*Πρωτίστως η οικογένεια λειτουργώντας ως πρότυπο με την πολιτική
της στάση, οφείλει να επηρεάσει την κοινωνική συμπεριφορά των νεώτερων μελών της.
Δευτερευόντως το σχολείο, επιβάλλεται να συντελέσει ουσιαστικά διαμέσου
ειδικών μαθημάτων και ενός δημοκρατικού τρόπου διδασκαλίας, που προωθεί
το διάλογο και τη συνεργασία.
Τα ΜΜΕ επίσης, με ποιοτική ενημέρωση πάνω σε κοινωνικοπολιτικά
θέματα μπορούν να διευρύνουν την αντίληψη του κοινού.
Τέλος η Πολιτεία, πρέπει επιτέλους κι αυτή να αναλάβει τις τεράστιες
ευθύνες που της αναλογούν να παραμερίσει την ιδιοτελή συμπεριφορά της και μέσω θεσμών και αναβαθμισμένης παιδείας να εκπαιδεύσει τους πολίτες σε έναν δημοκρατικό τρόπο ζωής.
Η πολιτική ωριμότητα και συνείδηση συνιστά υπόθεση όλων μας για την εύρυθμη λειτουργία μιας κοινωνίας.
Στην πολιτική κρίνονται θέματα που αφορούν τη ζωή του καθενός μας και
για τα οποία πρέπει ο ίδιος να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων.
Η συμμετοχή στα κοινά είναι αυτή που αποτελεί την εγγύηση της ελευθερίας
και της προόδου του ανθρώπου.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι μαζί και ιδιαιτέρως η νέα γενιά να δώσουμε στο εξής μια πνοή εξυγίανσης στην πολιτική μας.
*Με ενεργή δράση στα πολιτικά δρώμενα, ώστε να αλλάξουν οι δομές
και η χώρα να προοδεύει στους περισσότερους τομείς.
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός θεωρείται και είναι προϊόν
συλλογικής δράσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου