Τι είπαν για τον Καποδίστρια
Ο Σπύρος Δέ Βιάζης-Έλληνας λόγιος και ιστοριοδίφης του
19ου και του 20ού αιώνα,ο οποίος σε μελέτη του τον εξετάζει
«ως ιατρόν και συγγραφέα», γράφει χαρακτηριστικά:
«Οι πάσχοντες πτωχοί τον εκάλουν παρήγορον ιατρόν,ευεργέτην,πατέρα.
Τοιαύτην απέκτησε φήμην, διότι ήρχισεν αμέσως να επιδαψιλεύει της πεφωτισμένης διανοίας του τους θησαυρούς εις τους πάσχοντας μετά
μεγίστης αυταπαρνήσεως και ενθέρμου ζήλου.
Οξυδέρκεια εις την διάγνωσιν των ασθενειών, η αρίστη συμπεριφορά και υπομονή, μετά των οποίων συμπεριφέρετο προς όλους γενικώς τους
πάσχοντας, αμέσως ανύψωσαν αυτόν εις την περιωπήν του εμβριθούς επιστήμονος και του εξόχου φιλανθρώπου».
Όπως γράφουν οι σύγχρονοί του, γυναίκες και άνδρες
του πνεύματος και της αριστοκρατίας
«Όταν ο Έλληνας διπλωμάτης εμφανιζόταν στα σαλόνια της υψηλής αριστοκρατίας, επεσκίαζε τους πάντες. Όλων τα βλέμματα επικεντρώνονταν επάνω του, χωρίς καθόλου να το προκαλεί. Υψηλός, ωραίος, με άψογους αριστοκρατικούς τρόπους πηγαίας και πραγματικής ευγένειας, προσηνής και απόμακρος, με τη σιωπηλή μελαγχολία στα μεγάλα και εκφραστικά μάτια του, μαγνήτιζε άθελά του τους πάντες.
Η μόρφωσή του απέραντη: Ποταμός γνώσεων σε θέματα ιστορικά, φιλολογικά, φιλοσοφικά, λογοτεχνικά, ποιητικά. Άκουγε με σιωπηλή προσοχή τους άλλους, χωρίς ποτέ να κάνει επίδειξη γνώσεων, και όταν ακόμα είχε διαφορετικές απόψεις. Όταν όμως επίμονα ζητούσαν τις δικές του κρίσεις και γνώμες, με θαυμαστή επιδεξιότητα, χωρίς να υποτιμά κανέναν από τους άλλους ομιλητές, κατέπλησσε όλους με τη γλαφυρότητα του λόγου του, με τον πλούτο της
σοφίας του, με τα ακλόνητα επιχειρήματά του ... Και αυτοί ακόμη οι πολιτικοί αντίπαλοί του, ανίκανοι να τον αντικρούσουν,τον επαινούσαν...
Αληθινά, τί άλλο μπορούσαν να κάνουν, όταν έβλεπαν τη γενική εντύπωση
της γοητευτικής παρουσίας του;»
Ο Τύπος και άλλα δημοσιεύματα,
κατά το συνέδριο της Βιέννης, έγραφαν:
«Οι αυτοκράτορες χορεύουν, οι βασιλείς χορεύουν, οι πρωθυπουργοί
χορεύουν, ο Μέττερνιχ χορεύει, ο Καστλερέη χορεύει, όλος ο κόσμος χορεύει. Μόνον ο Γάλλος πρίγκιπας Ταλλεϋράνδος παίζει χαρτιά.
Και ο Καποδίστριας δεν χορεύει».
*Η κόμησσα Λυδία Βλούδωφ γράφει:
«Κατά την διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου της Βιέννης η προσωπικότητα του Καποδίστρια επεσκίαζε τους πάντες... Ήταν η προσωποποίηση των ποιητικών εικόνων των αγαπημένων μας συγγραφέων και σοφών, που τους θεωρούμε ως υπερφυσικά και αθάνατα όντα, απρόσιτα στις απόπειρες της ανθρώπινης κακίας ...Τα ωραία χαρακτηριστικά του, το ευγενικό του ήθος, το βαθιά μελαγχολικό του βλέμμα, των ωραίων μελανών ματιών του, όπου μέσα τους σπινθηροβολούσαν
οι ιερές ιδέες, η ευφυϊα, η διορατικότητα, η γλυκύτητα, κατέθελγαν τους πάντες ... Μιά γαλήνια, καθαρή ατμόσφαιρα τον περικύκλωνε, ωσάν να φωτιζόταν από τον δύοντα ήλιο, που η αντανάκλασή του σχημάτιζε φεγγοβολή γύρω από το πρόσωπό του, με την καλλονή αρχαίου αγάλματος ...».
Μερικές αναφορές σχετικά με τον Καποδίστρια
στον τύπο της εποχής είναι οι ακόλουθες:
Otto Hoetzsch-Γερμανός Πολιτικός
«Ο κόμης Καποδίστριας είναι μία από τις πιό εξέχουσες και αξιοπρόσεκτες φυσιογνωμίες που συναντά κανείς στα συνέδρια, όπως και σε αυτό του Aachen. Με μαύρα μάτια, που σε εντυπωσιάζουν συγκλονιστικά, με ευχάριστο χαμόγελο γεμάτο γλυκύτητα και ευγένεια, με καλλίγραμμη μύτη, καθαρά Ελληνική, με χλωμό δέρμα προσώπου και γκρίζα μαλλιά, αρκετά υψηλός, με αριστοκρατική εμφάνιση και με γοητευτικό τόνο φωνής. Όταν ομιλεί αναγκάζει και τον πιό αδιάφορο συνομιλητή του, και τους πολιτικούς του αντιπάλους, να τον προσέξουν... Αρχίζει τον διάλογο κάνοντας υποχωρήσεις στις γνώμες του συνομιλητού του, για να επιβάλλει τελικά τις δικές του, που αφοπλίζουν και πείθουν με τη θέρμη με την οποία υποστηρίζει ό,τι πιστεύει ως δίκαιο και σωστό. Τέλος, εάν το «καλός καγαθός» αποτελεί το βαθύτερο πιστεύω του, οι ιδιότητες αυτές συνυπάρχουν στον χαρακτήρα του, όπως τις περιγράφει ο Πλάτων και όπως τις αναζητά η σύγχρονη εποχή μας» (O. Hoetzsch)
«Επί επτά χρόνια η προσωπικότητα του Καποδίστρια εδέσποζε στην ευρωπαϊκή διπλωματία με μιά αληθινή φυσική και ηθική ομορφιά ... που αγωνιζόταν να φτιάξει έναν κόσμο που θα τον αποτελούσαν άνθρωποι τόσο τέλειοι όσο και αυτός...» (F. Huiller)
«Ο Καποδίστριας ένιωθε άνετα και ελεύθερα στον διπλωματικό κόσμο των
αρχών του 19ου αιώνα. Σαν να ήταν ο δικός του κόσμος. Βρισκόταν στην
πιό υψηλή εκτίμηση όλων εκείνων των πολιτικών, των οποίων η γνώμη
βάρυνε ως η μόνη έγκυρη στην Ευρώπη. Και, ακόμη, πολλοί τον θεωρούσαν υπόδειγμα, πρότυπο της τελειότητος της διπλωματίας»
Duc de Broglie/ Albert, 4th duc de Broglie -Γάλλος Πολιτικός
«Με την όμορφη ελληνική κατατομή, που θύμιζε αρχαίους θεούς, και την
εικόνα μιά γνήσιας και υψηλής νοημοσύνης και ευφυϊας, με την προσηνή απλότητα των τρόπων της συμπεριφοράς του και την έμφυτη κομψότητα
της ομιλίας του σε όλες τις γλώσσες, ο Καποδίστριας περιβαλλόταν από την εκτίμηση και τις εκδηλώσεις τιμής και από αυτούς ακόμη τους πολιτικούς του αντιπάλους»
Pictet de Rochemont/Charles Pictet de Rochemont-Ελβετός Πολιτικός
«Περιβαλλόμενος από ανθρώπους του πλούτου, των βασιλικών και αριστοκρατικών τίτλων, με υψηλές κοινωνικές θέσεις και προνόμια, ο Καποδίστριας, όντας και ο ίδιος αριστοκράτης με εκλεπτυσμένους τρόπους, αναστρεφόταν με σπάνια άνεση και χάρη τόσο τους αριστοκρατικούς
κοινωνικούς κύκλους της Γενεύης και του Λονδίνου όσο και της Βιέννης και
των Παρισίων και τους αυλικούς κύκλους της Πετρουπόλεως ...όπως και το
τόσο επίσημο πλήθος των συνέδρων στο Aachen...»
Heinrich von Stein/Χάιντριχ φον Στάιν/Heinrich Ludwig Wilhelm
von Stein-Γερμανός φιλόλογος , φιλόσοφος και πρύτανης του
Πανεπιστημίου του Ρόστοκ
Οι Αγγλίδες αριστοκράτισσες άνοιξαν διάπλατα τα σαλόνια των
μεγάρων τους για να υποδεχθούν αυτόν «τον απίθανα ωραίο άνδρα,με
την αρχοντική εμφάνιση και τους άψογους αριστοκρατικούς τρόπους.
Όταν εκείνος άρχιζε να ομιλεί, η σοφία και η γοητεία που ασκούσε στους
άλλους προσκεκλημένους ήταν τόσο δυνατή, ώστε όλοι τηρούσαν σιγή, γοητευμένοι από την απλότητα και την ευγλωττία του και τις τεράστιες
γνώσεις του.
Η όλη παρουσία του αντανακλούσε την ομορφιά του θεού Απόλλωνα της ελληνικής μυθολογίας», έγραφαν οι κοσμικές στήλες των εφημερίδων.
Σε επιστολή προς την κόμησσα Δωροθέα Lieven,ο Metternich
αναφέρει:
«Η παρουσία του Κερκυραίου με εξοργίζει. Το μυαλό μου μού λέει ότι ο Καποδίστριας δεν έχει καθόλου μυαλό. Στοιχηματίζω όμως ότι το ίδιο θα
λέει κι εκείνος για μένα... Στην πραγματικότητα όμως υπάρχει μόνον αυτός
και τελικά επιβάλλει τις γνώμες του. Ο Ρώσος υπουργός Nesselrode είναι
πολιτικά νεκρός. Μπροστά στον Καποδίστρια είναι σαν να μην υπάρχει...»
Σε άλλη επιστολή του προς την ιδία κατά τη διάρκεια του συνεδρίου στο Troppau, γράφει: «Είχε αρκετά ωραία σπίτια και άνετα για όλα τα μέλη του συνεδρίου. Οι δρόμοι της όμως ήταν γεμάτοι λάσπη, ώστε μονάχα επάνω σε σανίδες μπορούσε να περπατήσει κανείς. Αν όμως κατά τύχη συναντούσες
κάποια κυρία αριστοκράτισσα και ήθελες να την χαιρετήσεις, έπρεπε να εγκαταλείψεις τις σανίδες και τότε χωνόσουν στη λάσπη ως τη μέση, εφόσον
η κυρία ήταν καλά ασφαλισμένη μέσα στην άμαξά της...»
Ενώ σε άλλο σημείο της γράφει: «Οι κυρίες της αριστοκρατίας, όταν συναντούσαν τον Καποδίστρια, κατέβαιναν από τις σανίδες των δρόμων ή
από τις άμαξές τους και χώνονταν στις λάσπες, καταστρέφοντας έτσι τα παπούτσια τους, τις κάλτσες και τα φορέματά τους... προς χάριν του...
Τόση ήταν η γοητεία που ασκούσε στο ωραίο φύλο...».
Για το ίδιο συνέδριο της γράφει:
«Εδώ - στο Troppau - φθάνουμε σιγά-σιγά σε ορισμένες αποφάσεις.
Δεν είναι αυτές που θα ήθελα. Με τον Καποδίστρια, όμως, είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί αυτό το καλό που θα ήθελα εγώ. Αν υπολογίσω τα ποσοστά
της επιρροής του καθενός από τους δύο μας στις αποφάσεις που παίρνουμε
στα συνέδρια, το 85% της νίκης είναι δικό μου. Με το υπολειπόμενο όμως
15% ο Καποδίστριας κερδίζει τα πάντα... Αναγκάζει τον κόσμο να χάνει την ησυχία του... το γόητρό του... Ο Καποδίστριας δεν είναι κακός άνθρωπος...
αλλά για μένα είναι επάνω από τη λογική...Έχει ένα μυαλό παράξενο,που ως τώρα δεν έχω ξαναδεί. Ζεί σε έναν κόσμο δικό του, που κάνει τις ψυχές μας καμιά φορά να βλέπουν άσχημους εφιάλτες...Και αυτός ο άνθρωπος κατέχει
μιά τόσο υψηλή και υπεύθυνη θέση κοντά στον πανίσχυρο Τσάρο!...»
Αναφερόμενος στην αποτυχία του να επηρεάσει αρνητικά τον Τσάρο ως
προς τον Καποδίστρια, ο Metternich έγραφε στη Lieven:
«Άν μπορούσα να κάνω τον Καποδίστρια ό,τι εγώ θέλω, τότε τα πάντα θα προχωρούσαν σύντομα και ευνοϊκά... Ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος γίνεται εμπόδιο στις δικές μου αποφάσεις και προτάσεις μόνον και μόνον εξαιτίας
της επιρροής του υπουργού του. Χωρίς τον Καποδίστρια, όλα θα είχαν
ρυθμισθεί όπως εγώ θα ήθελα ...»
Ludovika Franziska Maria gen. „Lulu“ Gräfin von Thürheim
Αυστριακή ζωγράφος και συγγραφέας
Στην Αυτοβιογραφία της η κόμησσα Lulu Thurheim, γράφει για τον Καποδίστρια: «Ο ισορροπημένος χαρακτήρας του Καποδίστρια και η σπάνια ικανότητα που διαθέτει στο να κατανοεί και τα πιό δύσκολα θέματα,του δίνουν
τη δυνατότητα να ασκεί επιβολή και να επιβάλλει τις απόψεις του στα θέματα
που διαπραγματεύεται... Το βλέμμα του είναι διαπεραστικό και περίσκεπτο,
η ψυχή του είναι ενός φιλοσόφου, που τον απασχολούν όλα τα ανθρώπινα προβλήματα... που δεν διστάζει να διακηρύττει ότι τίποτα δεν υπάρχει στον κόσμο που να έχει μεγάλη αξία, εκτός από τον άνθρωπο. Η αρμονία των κινήσεών του συμφωνεί και εναρμονίζεται με την αρμονία που εκπέμπει όλη η προσωπικότητά του... Είναι εντελώς διαφορετικός από όλους τους ανθρώπους του πνεύματος και της διπλωματίας, που έχω ως τώρα συναντήσει... Αν ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερος θα ήταν ίσως ακόμη πιό αξιολάτρευτος. Με τα 40 περίπου χρόνια του, το αφάνταστα γοητευτικό του χαμόγελο και τα μοναδικά γοητευτικά του μάτια,που δεν έχω δεί ωραιότερα στον κόσμο,θα έπρεπε να
μην είναι τόσο σοβαρός... Η αρχοντική και ευγενική συμπεριφορά του
απέναντι σε όλες τις γυναίκες που τον αναστρέφονται και τον πλησιάζουν,
κόβει την ανάσα τους... Η διακριτική όμως σοβαρότητά του δεν αφήνει
περιθώρια να σκεφθείς κάτι παραπάνω...»
http://www.kapodistrias.info/ti-eipan-kai-ti-egrapsan
Φωτογραφίες και πληροφορίες google/i-rena
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου