[Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ακέριος μοναχός του]
Είναι κάποιες μέρες τόσο ήρεμες, ρε παιδί μου, τόσο γαλήνια όμορφες,
που κάνεις ησυχία να μην τις τρομάξεις και φύγουν.
Υπήρξαμε συγκαταβατικοί, υπήρξαμε και αρνητές,
γι' αυτό και όμορφα ολοκληρωμένοι.
Ένα ένα ταχτοποιώ τα αντικείμενα του χειμώνα όσο πλησιάζει,
τα γάντια, τα κασκόλ,τις ανάσες,τη φωτιά, τον ουρανό,το γλυκό στα βάζα,
τα παλιά δάκρυα στο πατάρι, την άνοιξη στα χέρια, τα χέρια.
...μη νομίζει πως ξεχνάς...όλα είναι εκεί.. εκεί ντε...σε κάτι απόμακρες γωνίτσες της καρδιάς σου και της σκέψης σου.. όλα εκεί.. μικρά κι αγαπημένα... [σάν ποίηση, με γεύση δανεική]
Καί το να έχεις συνέχεια δίκιο κουραστικό είναι.
Δέν έχεις ποτέ την ευκαιρία να παραπονεθείς.
Καί το παράπονο μαλακώνει τις γωνίες.
όλα εκεί.. μικρά κι αγαπημένα...
Δεν εμπιστεύομαι τις αναμνήσεις μου,τις φυλάω σε συρτάρια που δεν ανοίγουν, ξεχνάω, κρατάω μόνο λίγες στιγμές ευτυχίας και αθωότητας.
Ο,τι μας εγκαταλείπει αναχωρεί για πάντα.θέλω να μείνω πιστή στα πρώτα μου σκιρτήματα, στα ονειρά μου που ακόμα παλεύω για αυτά...
Η ανάγκη απαλλαγής από την αιώνια ελπίδα(?) μπορεί να ικανοποιηθεί
μόνο από σκεπτόμενες ριζοσπαστικές μειοψηφίες!
Είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι σχεδόν όλοι επικαλούνται την ικανότητα σκέψης εκτός "κουτιού",ενώ ταυτόχρονα όχι μόνο παραμένουμε μέσα
σ' αυτό, αλλά μας τυλίγουν και με εορταστική κορδέλα!
Είμαστε τόσο μηδαμινά και ξεχωριστά όντα ταυτόχρονα,
που θα μπορούσαμε να φωτίσουμε μια γωνιά του σύμπαντος κόσμου από
μια ολέθρια φωτιά ή από την ακτινοβολία που προκαλούν εκατομμύρια
αθώα παιδικά χαμόγελα!
Αν τα ηλιοτρόπια έχουν να διδάξουν κάτι στον άνθρωπο
τότε είναι θέμα επιβίωσης να στρέψεις το βλέμμα σου στο φώς!
Να σου πω πώς καταφέρνεις να αντέχεις στα δύσκολα;
Υψώνεις αδιαπέραστες ασπίδες σε κάθε χαμηλοκραδασμικό παλμό
που τρομάζουν ακόμα κι εσένα!
Υπάρχει μια σπίθα μέσα σου
Αν κοιτάξεις προσεκτικά θα βρεις έναν "θεό" διαφορετικό από
αυτόν που σου 'μαθαν από παιδί
Εμπιστεύσου τον!
Δεν υπάρχουν ανεξήγητα γεγονότα στη ζωή σου
Υπάρχει σκληρό έδαφος από πέτρα
Υπάρχουν όμως και βάλτοι
Σκέψου από τι υλικό είσαι φτιαγμένος...
Τέτοιες μέρες οι περισσότεροι αναφέρονται με δέος σ' ένα άστρο από
το παρελθόν,μα η ειρωνεία είναι ότι κλείνουν τα μάτια σ' αυτό που
κουβαλά η ψυχή τους!
Αργά,οι νύχτες δεν έχουν ώρες.
Ονόματα ανθρώπων έχουν.
Στη μοναξιά δεν είναι δύσκολο μόνο που δε μοιράζεσαι τις λύπες, είναι δυσβάσταχτο που δε μοιράζεσαι και τις χαρές.
φΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου