...κάποτε λυγίζεις...αλλιώς σπάς...

...μην ικετέψεις κανέναν για τίποτα
Και μείνε μόνος αλλά ολόρθος!
Ζωή είναι και δεν σου φέρεται πάντα 
με το γάντι...
Λύγισε...
Άνθρωπος είσαι κι έχεις δικαίωμα σ' αυτό.Έχεις δικαίωμα να πέσεις 
στο χώμα κι έχεις υποχρέωση να μη σπάσεις...
Δεν επιτρέπεται να σπάσεις...

Μόνο ο θάνατος είναι οριστικός...κι ακόμα κι εκεί δεν είμαι σίγουρη 
ότι δεν τα παρατάς...βλέπεις δε γύρισε ποτέ κανείς να πεί τι γίνεται 
στην άλλη όχθη...
Το δέντρο αποτελεί σύμβολο της ανάπτυξης του ανθρώπου και 
της μοναδικότητάς του...αποτελεί διαχρονικό και οικουμενικό σύμβολο 
της σύνθεσης,της ενότητας και της ολότητας...
Ναι...

Το δέντρο αυτό είναι αληθινό, ζωντανό και επίκαιρο....
Λυγίζουμε αλλά δεν σπάμε!
Στρατηγικά υποχωρούμε καί ανασυντάσσουμε τις δυνάμεις μας!
Η ζωή είναι αγώνας! Όμορφος αγώνας!
Μακρύ και κουραστικό ταξίδι το πεπρωμένο...μα το χειρότερο;
Πας ή έρχεσαι δεν ξέρεις...Έρχεσαι από πού;και πάς πού;
Ξεκινάς να πας στην άλλη ζωή,ή έρχεσαι από την άλλη 
κι αυτή είναι η καινούργια;

...μη φοβάσαι τον άνθρωπο όσο έχει ρίζες...
Δεν σπάει...
Ενα δέντρο με ρίζες...να βάλω όσους 
αγάπησα κι αγαπώ....
ό,τι γέννησα....
ό,τι ερωτεύτηκα...
ό,τι με πλήγωσε...
ό,τι με ταξίδεψε...
φΡ