...θα ήθελα να αναφερθώ για τα άτομα με ηλικία 50 και άνω που ζουν με τον HIV,
είτε διαγνωσμένα μετά τα 50 τους έτη είτε ζώντας/μεγαλώνοντας με τον ιό τις
τελευταίες δεκαετίες έως και σήμερα.
Αρχικά θα ήθελα να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή για τον HIV/AIDS.
To 1981 το σύνδρομο εντοπίστηκε για πρώτη φορά σε έρευνες που έγιναν
στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και της Νέας Υόρκης όπου καταγράφηκαν
τα πρώτα συμπτώματα.
Το 1983 απομονώθηκε ο ιός και ονομάστηκε πλέον Σύνδρομο Επίκτητης
Ανοσολογικής Ανεπάρκειας (AIDS).
Μέχρι να δημιουργηθεί το πρώτο φάρμακο υπήρξαν 500.000 θάνατοι
από τον HIV/AIDS.
Το 1986 δημιουργείται το πρώτο φάρμακο κατά του ιού, το ΑΖΤ.
Έπειτα από το ΑΖΤ ως ένα τελείως αποτυχημένο φάρμακο με τεράστια
τοξικότητα με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνονται οι ασθενείς στη θεραπεία
και να πεθαίνουν, προήλθαν άλλα φάρμακα με τους ασθενείς να φτάνουν
στα 40-41 φάρμακα την μέρα.
Όλα αυτά τα χρόνια επικρατούσε ένα αίσθημα επιφύλαξης το πόσο
αποτελεσματικές θα είναι οι νέες θεραπείες και που θα κατατασσόταν το
προσδόκιμο ζωής για τα άτομα τα οποία είχαν διαγνωστεί στις δεκαετίες
του 80' αλλά και 90'.
είτε διαγνωσμένα μετά τα 50 τους έτη είτε ζώντας/μεγαλώνοντας με τον ιό τις
τελευταίες δεκαετίες έως και σήμερα.
Αρχικά θα ήθελα να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή για τον HIV/AIDS.
To 1981 το σύνδρομο εντοπίστηκε για πρώτη φορά σε έρευνες που έγιναν
στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και της Νέας Υόρκης όπου καταγράφηκαν
τα πρώτα συμπτώματα.
Το 1983 απομονώθηκε ο ιός και ονομάστηκε πλέον Σύνδρομο Επίκτητης
Ανοσολογικής Ανεπάρκειας (AIDS).
Μέχρι να δημιουργηθεί το πρώτο φάρμακο υπήρξαν 500.000 θάνατοι
από τον HIV/AIDS.
Το 1986 δημιουργείται το πρώτο φάρμακο κατά του ιού, το ΑΖΤ.
Έπειτα από το ΑΖΤ ως ένα τελείως αποτυχημένο φάρμακο με τεράστια
τοξικότητα με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνονται οι ασθενείς στη θεραπεία
και να πεθαίνουν, προήλθαν άλλα φάρμακα με τους ασθενείς να φτάνουν
στα 40-41 φάρμακα την μέρα.
Όλα αυτά τα χρόνια επικρατούσε ένα αίσθημα επιφύλαξης το πόσο
αποτελεσματικές θα είναι οι νέες θεραπείες και που θα κατατασσόταν το
προσδόκιμο ζωής για τα άτομα τα οποία είχαν διαγνωστεί στις δεκαετίες
του 80' αλλά και 90'.
Μετά από πολλές έρευνες, μελέτες και κλινικές δοκιμές οι επιστήμονες
ανακάλυψαν το τι προκαλεί ο ιός HIV στον οργανισμό του ανθρώπου και τις
επιπτώσεις που μπορούν να έχουν τα άτομα αυτά σε μελλοντικά χρόνια
στις οποίες θα έπαιζε σημαντικό ρόλο η αντιρετροϊκή θεραπεία/αγωγή.
Τα άτομα τα οποία είναι σε αγωγή 15-20+ χρόνια που έχουν φτάσει ή
περάσει τα 50 τους έτη αλλά και αυτά που διαγνώστηκαν μετά τα 50 είναι
αυτά που αφορά την ομάδα μας και γι' αυτό θα παραθέσω κάποια
σχετικά στοιχεία:
Σύμφωνα με την έκθεση που εξέδωσε η UNAIDS, το πρόγραμμα των
Ηνωμένων Εθνών για το AIDS, το προσδόκιμο ζωής των οροθετικών
ανθρώπων είναι σήμερα κατά μέσο όρο 20 χρόνια περισσότερο σε
σχέση με το 2001. Αναφέρεται πως η αύξηση αυτή έχει επέλθει χάρη
στην βελτίωση της αντιρετροϊκής θεραπείας και της πρόσβασης σε αυτή.
Ο HIV έχει πάψει να κατατάσσεται εδώ και χρόνια στα θανατηφόρα
νοσήματα και θεωρείται πλέον χρόνιο νόσημα.
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν επαρκή πρόσβαση
στα φάρμακα το προσδόκιμο ζωής παγκοσμίως, αυξάνεται.
Συγκεκριμένα το προσδόκιμο ζωής για άνδρες είναι στα 73 έτη και για
γυναίκες στα 76 έτη και όλο και αυξάνεται.
Τα άτομα με ηλικία 50+ που βρίσκονται ήδη σε χρόνια αντιρετροϊκή θεραπεία,
ναι μεν φτάνουν κοντά σε αυτά τα όρια προσδόκιμου ζωής, αλλά πάντα
μεγάλο ρόλο έχει και ο τρόπος ζωής αυτών οπότε λόγω αυτού μπορεί
το προσδόκιμο ζωής γι'αυτά τα άτομα να είναι πιο μειωμένο, παρόλα αυτά
τα άτομα με ηλικία 50+ που έχουν διαγνωστεί μετά τα 50 έτη και ξεκίνησαν
αντιρετροϊκή θεραπεία εξίσου, έχουν την ίδια δυνατότητα να φτάσουν αυτό
το προσδόκιμο ζωής.
Ένα σημαντικό μήνυμα κλείνοντας και την αναφορά μου είναι πως ένα άτομο
που ζει με τον HIV, θα πρέπει να ακολουθάει ρητά την θεραπεία του και να
είναι ΠΑΝΤΑ σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό του για το οτιδήποτε
αφορά την υγεία του.
ανακάλυψαν το τι προκαλεί ο ιός HIV στον οργανισμό του ανθρώπου και τις
επιπτώσεις που μπορούν να έχουν τα άτομα αυτά σε μελλοντικά χρόνια
στις οποίες θα έπαιζε σημαντικό ρόλο η αντιρετροϊκή θεραπεία/αγωγή.
Τα άτομα τα οποία είναι σε αγωγή 15-20+ χρόνια που έχουν φτάσει ή
περάσει τα 50 τους έτη αλλά και αυτά που διαγνώστηκαν μετά τα 50 είναι
αυτά που αφορά την ομάδα μας και γι' αυτό θα παραθέσω κάποια
σχετικά στοιχεία:
Σύμφωνα με την έκθεση που εξέδωσε η UNAIDS, το πρόγραμμα των
Ηνωμένων Εθνών για το AIDS, το προσδόκιμο ζωής των οροθετικών
ανθρώπων είναι σήμερα κατά μέσο όρο 20 χρόνια περισσότερο σε
σχέση με το 2001. Αναφέρεται πως η αύξηση αυτή έχει επέλθει χάρη
στην βελτίωση της αντιρετροϊκής θεραπείας και της πρόσβασης σε αυτή.
Ο HIV έχει πάψει να κατατάσσεται εδώ και χρόνια στα θανατηφόρα
νοσήματα και θεωρείται πλέον χρόνιο νόσημα.
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν επαρκή πρόσβαση
στα φάρμακα το προσδόκιμο ζωής παγκοσμίως, αυξάνεται.
Συγκεκριμένα το προσδόκιμο ζωής για άνδρες είναι στα 73 έτη και για
γυναίκες στα 76 έτη και όλο και αυξάνεται.
Τα άτομα με ηλικία 50+ που βρίσκονται ήδη σε χρόνια αντιρετροϊκή θεραπεία,
ναι μεν φτάνουν κοντά σε αυτά τα όρια προσδόκιμου ζωής, αλλά πάντα
μεγάλο ρόλο έχει και ο τρόπος ζωής αυτών οπότε λόγω αυτού μπορεί
το προσδόκιμο ζωής γι'αυτά τα άτομα να είναι πιο μειωμένο, παρόλα αυτά
τα άτομα με ηλικία 50+ που έχουν διαγνωστεί μετά τα 50 έτη και ξεκίνησαν
αντιρετροϊκή θεραπεία εξίσου, έχουν την ίδια δυνατότητα να φτάσουν αυτό
το προσδόκιμο ζωής.
Ένα σημαντικό μήνυμα κλείνοντας και την αναφορά μου είναι πως ένα άτομο
που ζει με τον HIV, θα πρέπει να ακολουθάει ρητά την θεραπεία του και να
είναι ΠΑΝΤΑ σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό του για το οτιδήποτε
αφορά την υγεία του.
...ενδιαφέρον ενημερωτικό κείμενό τους λόγω της ημέρας.
οι φωτό από i-rena
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου